Gisteren is mijn vriend met onze hond naar de dierenarts geweest en we weten nu waarom ze de laatste tijd meer drinkt dan normaal, en altijd honger heeft: ze heeft diabetes. We moesten er over nadenken wat we wilden ( insuline gaan spuiten of niets aan doen tot het niet meer gaat ) want volgens onze dierenarts is een hond die gespoten moet worden op gezette tijden een impact op je leven. De keuze was simpel, ik spuit wel, dus vanavond een kleine cursus insuline spuiten bij de hond gehad. Mijn vraag is of er meer mensen zijn die een hond ( of kat ) met diabetes hebben ( of gehad hebben ) die insuline nodig hebben. Mijn Sammie krijgt nu 7 eenheden Caninsulin 1 x per dag. Over een week moeten we terugkomen en wordt haar glucosegehalte weer gemeten en kunnen we zien of ze meer eenheden nodig heeft. Ik ga s'avonds spuiten als ze heeft gegeten want ik moest van die prik een "leuk" moment maken, dus krijgt ze lekker zachtvoer door haar brokken heen. En na het eten spuiten was beter want als ze dan niet eet of heel weinig dan kon ik de eenheden aanpassen. Ervaringen welkom! Liever geen reacties dat ik Sammie moet laten inslapen, ze is dan wel 11 maar nog harstikke speels en super aanhankelijk. En zo'n impact op ons leven heeft het niet, alleen op vakantie gaan word moeilijk.
De kat van mijn vader had diabetes en heeft jarenlang insuline gekregen. Uiteindelijk is het beestje op respectabele leeftijd overleden. Hij kreeg de insuline altijd voor het eten, dat is een weekje lastig geweest en toen hoorde het er gewoon bij voor de kat: eerst prikje en dan eten. Op vakantie gaan was niet echt een probleem, er kwam toch een familielid in huis om voor de hond te zorgen en die prikte tevens de kat.
We hebben een kat gehad met diabetes. Dit is toen na een tijd vanzelf weer over gegaan. Waarschijnlijk had hij een ontsteking gehad. We hebben toen bujn de apotheek zelf een glucosemeter gekocht bij de apotheek en prikten 1x in de week zijn waarden. Anders moesten we daar steeds voor naar de dierenarts. Het is idd een hele impact maar het is wel te doen. Nu was er bij ons toch eigenlijk altijd wel iemand thuis.
Onze sammie had ook diabetes, op 10 jarige leeftijd. We zijn gaan spuiten, een keer per dag geloof zes eenheden. Was eerst even wennen maar na een tijdje ging het helemaalrima. Het lastigste was dat we wel op gezette tijden moesten prikken, elke dag om negen uur. Wij merkten het trouwens doordat hij door de tuin liep te zwalken en ik dom zei: Heey hij lijkt wel op m'n moeder met een hypo en sja dat had ie dus ook
onze hond vroeger had diabetes. Naja, dat dachten ze. Later bleek ze de ziekte van coushing ( ofzo ) te hebben en kregen ze haar glucoselevel met insuline niet onder controle helaas. Maar heb haar nog maanden gespoten. Dit werd op een gegeven moment niet meer leuk voor haar omdat haar huid door de ziekte steeds dikker werd en dus steeds moeilijker te prikken Maar in het begin ging het super. Je moet gewoon een goede tijd zien te vinden. Een tijd waarop je zeker altijd thuis bent. Je komt in het ritme Ik weet niet of het nu ook zo is maar schijnbaar bij dieren mag je de naalden een aantal keren gebruiken eer je ze weggooit. Zo zei de dierenarts het tenminste want anders werd het veels te duur. Maar goed, dit is dan ook ongeveer 15 jaar geleden he ..... weet niet of er veel veranderd is in de tussentijd Als je op vakantie gaat kan je een oppas zoeken ( familielid? ) wie je eerst les geeft in prikken. Op zich is het zo makkelijk dat iedereen het kan. Maar niet iedereen durft het natuurlijk Succes! En ik vind het super dat je je maatje hierom niet laat inslapen! ( Zijn er genoeg die het wel doen )
Hij hebben het een poosje gedaan maar het was alles overheersend. Een dagje weg zat er niet in want de hond moest zijn prikken. Ons hele leven ging naar de hond staan. Nu was hij 11 toen hij gediagnosticeerd werd en 12 toen we hem hebben laten inslapen
Mamzie: klopt van de naalden, ik kan dezelfde een tijdje blijven gebruiken. Ik vroeg of er ook insulinepennen voor honden bestonden, die bestaan dus maar volgens de dierenarts is dit heel duur, dus nu zuig ik de insuline uit het flesje op met de naald en spuit het in. Edelweis: dit is waar de dierenarts me voor waarschuwde, dat de diabetes van de hond zo'n impact op je leven heeft. Hier is altijd wel iemand thuis, maar de tijd zal het leren. Die ene keer dat we op haar priktijd weg zouden zijn zal ik mijn schoonvader vragen om haar te prikken en eten te geven. Ben blij om te lezen dat er meer mensen zijn die hier bekend mee zijn. Ik weet nu al dat sommige mensen in mijn omgeving ( de meeste ) ons voor gek verklaren dat ze insuline zijn gaan spuiten bij Sammie.