Hier 1.75 en 58 kg. Kleding kopen is inderdaad waardeloos..... of het is te kort of het is te wijd.... wordt er echt knettergek van Irriteer me vooral aan de opmerkingen.... "Zou je dat nou wel doen?" (gebakje) of "ben je nou alweeeeeer afgevallen?" (al jaren zelfde gewicht). Misschien zit ik er wel helemaal naast hoor, maar tegen iemand met een maatje meer zeg je toch ook ook niet "Zit er nou alweer een kilootje aan?". Voel me vaak een beetje "aangevallen" (groot woord hoor), alsof ik moet gaan uitleggen waarom ik in maat 36/38 pas...... (doe er niet zoveel voor hoor, ik echt echt gewoon genoeg.... zucht....). Maar idd, het is toch nooit goed.
Dit herken ik echt helemaal niet. Ik weeg al een jaar of 15 zo'n 60 kg bij een lengte van 1m85. Behalve de moeder van m'n beste vriendin die dacht dat ik anorexia had (terwijl ik in mijn tienertijd met hun meeging op vakantie en dan 5 boterhammen bij het ontbijt at...) hoor ik er eigenlijk nooit rottige reacties over. Dit is nou eenmaal mijn bouw (en die van een deel van mijn familie) en iedereen die mij een beetje kent weet dat ik met heel veel plezier en gezond eet, dus ik zou ook niet weten waarom ze opmerkingen over mijn gewicht zouden maken. Doe ik ook niet over het hunne. Waar ik wel tegenaan loop, is dat de speciale collecties voor lange mensen (bijv. bij Miss Etam) naar mijn idee ook altijd wat extra breed worden gemaakt waardoor ik er al snel uit zie als een plank in een jutezak én dat ze nooit kleiner dan maat 38 zijn. Maar goed, het voordeel daarvan is dus ook wel weer dat ik nooit last heb van impuls-aankopen waar het broeken betreft
Hartstikke bedankt voor jullie reacties. Ik ben dus niet de enige die te horen krijgt dat laatste stukje taart is voor jou, kan je gebruiken. En ik ben dus ook niet de enige die dat soms toch wel irritant vindt. Het is altijd fijn om te zien of lezen dat er meer mensen zij die dat ervaren en dat het dus niet gek is dat ik dat soms toch wel irritant vind.