Mijn dochter raakt steeds meer gehecht aan haar vaste knuffel waar ze altijd mee slaapt. Ze wil steeds vaker dat haar knuffel er overdag bij is en sleept hem overal mee heen. Ik weet niet of ik daar zo blij mee moet zijn en of ik het zou moeten afremmen. Tot nu toe probeer ik steeds als ze een dutje heeft gedaan haar knuffel weer in haar bedje te leggen en tegen mijn dochter te zeggen dat de knuffel nog moe is en verder gaat slapen. Meestal was dat geen probleem, maar ik begin te merken dat ze haar knuffel de hele dag door bij zich wil hebben. Moet ik hier geen probleem van maken, of kan ik het beter blijven afremmen, ik zit nl niet te wachten op paniek in de tent als de knuffel er een keer niet is.
Ik zou het proberen vol te houden met de knuffel in bed te laten liggen. Wij hebben hetzelfde met de speen en ik laat hem echt in haar bed liggen, samen er naar zwaaien als we naar beneden gaan, gaat meestal goed maar niet altijd
Mijn zoon mag zijn knuffel de hele dag bij zich houden. Zou niet weten waarom dat niet mag? Wij hebben er twee trouwens zodat er altijd eentje de was in kan.
Wij hebben zon dochter die niet meer zonder knuffel en tut kan.haar knuffel legt ze meestal wel ergens neer als ze gaat spelen, maar vaak zoeken we ons dan een ongeluk naar dat ding als ze gaat slapen. Zelfde verhaal als we naar de winkel moeten. In bed houden is dan een goede compromis, dus probeer het vol te houden.
Onze oudste heeft ook een vaste knuffel/tut. Ze mag die thuis overal met zich meedragen, maar ze gaan niet mee naar buiten, die regel hebben we dan wel. Ik zou niet weten waarom een knuffel niet mee naar beneden mag. Niet mee naar buiten snap ik goed, dat doen wij ook niet. Een speen vind ik iets anders, maar een knuffel kan toch geen kwaad? Wel zou ik een reserve knuffel in huis halen, voor het geval dat ie kwijt raakt, of vies wordt. Onze oudste heeft standaard 2 tutten die ze mee in bed neemt en beneden legt ze die op de bank en doet er verder niet veel mee. En wij hebben dan ook 2 reserve tutten in de kast liggen voor het geval dat.
Lucas hangt ook steeds meer aan zijn knuffel. Idd, zoals al eerder gezegd: in huis geen probleem, buitenshuis in principe niet, tenzij we bij oma gaan slapen ofzo. Een knuffel geeft vaak ook een stukje veiligheid en geborgenheid voor een kindje in een leeftijd waarin de wereld nog enorm groot is en er elke dag nieuwe dingen zijn. Ik zou er niet een te groot probleem van maken. En oja, zorg voor minimaal 1 reserve!!
Hier passen de vaste knuffels op de bedden en mogen ze niet rond gezeuld worden. Als ze ziek zijn mogen ze de knuffel wel bij zich houden. Uit logeren mogen de knuffels wel mee (opa en oma hebben dezelfde knuffels al in bedje liggen) maar ook daar gaan ze in bed. Ik vind het zelf niet nodig dat mijn kinderen met knuffels rondlopen en niet zonder kunnen. Slapen prima maar verder niet. Ik zie om me heen dat het alleen maar 'gedoe' geeft en die knuffels zien er niet uit (vaak heel vies om te zien). Hier doen beide kinderen de knuffel zelf in bed wanneer ze naar beneden gaan. Wij hebben 4 stuks (1 in bed, 1 in de was, 1 kdv en 1 bij opa en oma)
Jay heeft ook een knuffeltje sinskort ik baal alleen want had 2 schildpadden knuffeltjes gekocht (dacht 1 voor als de ander kapot etc etc is) kijkt hij er niet naar om... Komt me vader Aan met een klein pandabeer knuffeltje is hij helemaal verzot op dat ding poes noemt is hem hihihi maargoed nu moet ik toch maar even opzoek naar 1 extra voor het geval dat... Vind het juist wel lief dat hij hem de heletijd bij zich wil hebben hij was gister heerlijk aan het knuffelen met hem.. Was echt eff zon smelt momentje
grappig, hier precies hetzelfde...begon ook tegen dat "probleem 'aan te hikken... ik doe het nu zo, sochtends is het dan maar even huilen en verdrietig zijn, maar "hondje" moet ehct in bed blijven slapen.. gewoon afleiden, ontbijtje tvtje aan en dan is hij het vergeten.. idem na het dutje...tis even rot, maar opzich begrijpt ie het nu wel.. alleen tegewoordig speelt ie al ehct in zn kamertje, en ja dan vind ik het ehct lullig...dus dan mag hondje er wel uit...of alleen in de woonkamer.... vanmiddag voordat we weg gingen van huis, ook tranen met tuiten, maarja hondje moet thuis blijven ( bij andere hond ) zn kamer deur is altijd dicht, maar zodra hij bij zn deur is, gaat ie kloppen en roepen om zn hondje...maar ikd oe dan net alsof ik het niet hoor
Hier vanaf het begin af aan, blijft de bedknuffel in bed. Net als de speen. En ze weet dat ook. zo grappig, is echt een ritueel. ze komt uit bed met speen en knuffel, luier verschonen, kleertjes aan. Dan pak ik haar op en hou haar boven bed en dan gooit ze zelf haar knuffel en speen in bed. Zo lief om te smelten! hihi Maar dat doe ik vooral omdat ik het vies vind als ze overheen mee naartoe genomen worden (vooral buiten en dan vallen ze op de grond ed...). En die van mij geeft nou eenmaal niet zo denderend veel om knuffels.. dus dat is wel makkelijk.
Ik begrijp dat je het niet wilt hebben maar ik vind wel dat je hem tenminste kan uitleggen waarom je het niet wilt...
ja dat doe ik ehct altijd hoor, maar ik bedoel op dat moemtn wanneer hij ehct gaat kloppen ofzo..dan leid ik hem gewoon af...en slui de woonkamer deur weer..en zeg dan spelenderwijs dat het hondje moet slapen... als ik dit voor de deur van zn kamer doe, dan is het gillen geblazen...moet hem altijd even uit de situatie halen...maar ik ben zekr voorstander van alles uitleggen, doe dat ehct met alles...
Van mij mag hij zijn knuffel altijd lekker meenemen... Het is zijn grote vriend.. Als hij gaat spelen betrekt hij vaker zijn knuffel erbij.. hij geeft hem dan ook eten en drinken of laat hem zijn speelgoed zien.. Hij voelt zich er zichtbaar fijner en veiliger door.. Dan neem ik het hem niet af omdat ik het een gedoe vind, of omdat de knuffel er snel minder leuk uitziet.. Ik kan ervan genieten om hem zo zorgzaam bezig te zien. Een speen heeft hij niet, kan ik dus ook niks over zeggen...
Er zijn periodes dat ze hun knuffel vaker nodig hebben, bijvoorbeeld als ze in een ontwikkelingssprong zitten. Gewoon de knuffel geven als ze 'm nodig heeft! Het wordt vanzelf weer minder. Dan zijn ze opeens weer veel te druk bezig en vergeten ze de knuffel weer. Die kleintjes maken al zoveel mee en alles maakt zo'n grote indruk op ze dat het alleen maar goed is dat ze een 'vriendje' hebben. Het geeft ze een veilig gevoel en daar is niks mis mee. (Uit ervaring weet ik dat het erg handig is om een reserve knuffel achter de hand te hebben) Groetjes Juliette
Als ik zeker wist dat het wel weer minder wordt met de gehechtheid aan haar knuffel zou ik er geen problemen mee hebben, maar dat weet ik niet zeker. Je ziet nl nog wel eens gebeuren dat een kindje moord en brand schreeuwt omdat zijn/haar knuffel er niet is of is zoekgeraakt. Ontroostbaar zijn ze dan, zo sneu...Dat zou ik haar graag willen besparen en dus leren dat haar vaste knuffel er niet altijd is, maar ja, wat is wijsheid. Ik heb inderdaad trouwens een reserveknuffel en nog een logeerknuffel, dus geen paniek als er eentje weg is. Bedankt voor alle reacties!
Ik was hier ook altijd bang voor met Lucas, hij is zo gehecht aan zijn Zetje Zebra.. Nu was hij laatst bij mijn ouders en ik was Zetje vergeten in te pakken (domme mama ). Toen heeft mijn moeder het hem uitgelegd. "Zetje is bij mama thuis, in jouw bedje. Die kunnen we nu niet halen. Hier is een andere knuffel, die gaat nu met jou mee slapen." En hij accepteerde het prima! Ik heb inmiddels wel geleerd dat kinderen ook heel flexibel kunnen zijn en dat vaak de dingen waar ik bang voor ben, helemaal niet zo hoeven te zijn.
Hier hebben ze gelukkig meerdere lievelingsknuffels, en een aantal wonen beneden in de woonkamer, en een aantal blijven altijd in bed slapen. De woonkamer-knuffels wonen nu bijv allemaal onder de kerstboom, ze krijgen daar hun eten enz, echt heel schattig om te zien. Dat zijn ook de knuffels die de kinderen even willen vasthouden als ze moe zijn, of ziek. De bed-knuffels zijn nooit uit bed geweest, behalve in de was of uit logeren.
Hier precies hetzelfde! Vind het ook geen probleem. Wel gaat' Mr.Carrotnose'' wat vaker de wasmaschine in. Een speen..ja, die hebben wij ook