Vraagje. Ik maak me soms wat zorgen...misschien verkeerde zorgen. Misschien nergens voor nodig. Wij kiezen bewust voor 1 kindje. Iedereen om me heen vind het heerlijk, opnieuw zwanger en weer een kindje ect. Nu is mijn angst dat ik straks niet meer binnen het clubje vrienden past. Omdat mijn dochter straks ouder is en zij al een nieuwe "leg" weer beginnen. Ik kan amper meepraten over de nieuwste baby dingen ect. Hoe is jou relatie, indien je 1 kindje hebt en het liefst al wat ouder met mensen met meerdere kinderen. En hoe is jou relatie als je meerdere kinderen hebt met mensen met 1 kindje? Misschien zijn er tips? Of gewoon geen tips.
Mijn schoonbroer heeft er maar 1tje (niet gepland, medische geen tweede mogelijk). Dat kindje is ong even oud als mijn oudste en daar praten wij over. Hoer het met die twee gaat, verschillen op school en de fases van die leeftijd. Zij hebben ook interesse in mijn jongste zoals elke oom/tante. Ik vind het in ieder geval geen belemmering
Niet echt ervaring mee, wel in de familie, daar ben ik de jongste , ben nu 21 en mijn neven en nichten in of tegen de 40. Dus wel een erg groot verschil, maar maakte nooit uit hoor, was altijd wel gezellig
Ik heb 4 kinderen en ik heb vriendinnen met 1 kind. Ik was er blijkbaar in mijn omgeving jong bij want geen van mijn vriendinnen heeft een dochter van bijna 12. Het is geen probleem hoor die vriendinnen met 1 kind. Moet er soms wel om lachen omdat de 'problemen' die zij aanhalen met hun kind in mijn ogen een weglachertje zijn. Maar ja das ook wel logisch ik heb meer ervaring. Maar het maakt niet uit hoor, gewoon lekker bij 1 laten als dat prima in jullie leven en gezin past. O ja, onze 'tweede leg' past nu wel bij de leeftijden van de kids van mijn vriendinnen haha.
qua familie zal het me niets doen maar qua vrienden. Hoe ouder je kindje hoe makkelijker en moet zeggen we doen eindelijk weer leuke dingen. Ik voel me er goed bij. Geen gedoe met alles ze eet gewoon mee. Maar merk bij 2 en meer kindjes heb je het druk. Ik heb respect ervoor maar ben zo bang dat ik straks ook daardoor er niet in past. Want soms lijkt het net alsof mensen in een grot leven vanwege de grote drukte. En alles vergeten om zich heen.
Ik denk dat je wel degelijk iets te praten hebt... Je hebt het zwanger zijn, de bevalling en een baby allemaal meegemaakt en je kunt daar overmee praten. Dat jij niet aan een "nieuwe leg" begint betekent niet meteen dat je er niet meer bij hoort. Don't worry vrienden heb je niet alleen om de kinderen!
snap je probleem op zich, maar je bent toch geen vrienden geworden om het aantal kinderen? Of om bij een plaatje te passen? Ik vind als vrienden pas je je aan elkaar aan En anders moet je even 'geduld' hebben tot de tweede leg uit de babytijd is Kan ook best leuk zijn die kleintjes erbij toch?
ik denk niet dat er veel veranderd hoor... nu ik erover nadenk heb ik allemaal vriendinnen met 2 kids grappig zeg.. maar als jouw kindje ouder is dan dan tweede kindjes van je vrienden maakt dat toch niks uit? kunnen de oudsten met elkaar spelen en die vinden kleine babytjes heel leuk hoor kan ze mooi tutten straks met alle baby';s
Mijn vriendin heeft 1 kind, net zo oud als mijn oudste. Ze willen wel een 2e maar dat gaat ws niet lukken. Ik vind het niet vervelend, nou is ze wel kraamhulp dus ze praat wel mee
Hmm, ja dat van die grote drukte snap ik wel ja, het is hier zooooooooo druk dat ik t zelf niet eens altijd leuk vind.. Maar ja ik maak toch ook tijd om lekker zelf met m'n vriendinnen op stap te gaan hoor.
Ik ben hier het jongste kleinkind en enigs kind ook nog. Van zowel de familie (ook alle neven/nichten van de broers/zussen van mn opa) als bij vriendinnen ben ik 'laat' met de zwangerschap en huisje/boompje/beestje. Dit is langs beide zijden nooit een probleem geweest. Als vrienden moet je elkaar nemen zoals je bent en kan je ergens niet over meepraten, who cares? Er zullen meer dan genoeg andere gespreksonderwerpen overblijven.
Bij mijn vriendinnen verschilt het sowieso nogal, de ene heeft helemaal geen kinderen, de andere een kindje wat 7 jaar is en een andere vriendin heeft er wel 2, waarvan de oudste een jaar jonger is dan mijn oudste en nu net een baby heeft gekregen. Mijn zus heeft in januari haar eerste baby gekregen en dat blijft ook waarschijnlijk bij eentje. Ik maak me daar allemaal niet zoveel zorgen om, ik vind het geen problemen geven. Straks gaat je meisje naar school en dan spreek je vooral moeders van leeftijdsgenootjes.
Ik heb er nooit bij stilgestaan dat iemand met 'maar' 1 kind niet bij een groepje zou horen van mensen met meerdere kinderen. Ik voel dat zelf helemaal niet zo, hoewel er altijd mensen zijn met zo'n meewarige/neerbuigende houding ('wacht maar tot je er 2, 3 of 139 hebt' ). Alsof je minder 'ouder' bent met 1 kind. Wij hebben de tweede nog in de oven zitten , ik ken zelf meerdere mensen die het bij 1 kindje hebben gelaten, en ook weer een heel aantal die 2 of meer kinderen hebben. Het maakt mij niet zoveel uit, de ervaringen zijn soortgelijk met gebroken nachten, opstandige peuters, en alle leuke mijlpalen die je meemaakt. Ik zou me er niet te druk om maken, zit het misschien meer in jouw hoofd dan in dat van je vrienden?
Ik denk dat het heus wel mee zou vallen hoor! Ik heb ook heel wat vriendinnen die nog geen kinderen hebben en er een heel andere levenstijl op na houden dan ik. Maar ondanks dat zijn het wel echt mijn beste vriendinnen en heb ik genoeg om met ze over te praten
Als je vriendschappen kapot lopen omdat je niet meer mee kunt praten vraag ik me af of het dan wel goede vriendschappen zijn. Ik neem aan dat je met vrienden ook wel over meer dingen spreek dan alleen babydingen. Wij hebben er 3, en hebbeneen 3 stel vrienden met maar 1 kindje en een aantal met meerdere kinderen. Het is voor ons echt geen verschil met vrienden of ze er 1 of 3 hebben. Vrienden ben je omdat je het goed met elkaar kan vinden. Je zal wel merken dat er in de loop der jaren vriendschappen zullen stranden en nieuwe vriendschappen bij komen. Dit heeft echter niks te maken met het aantal kinderen maar meer met het uit elkaar groeien omdat je andere interesse, hobby'sen werk hebt. Als ik terug kijk naar de vrienden van vroeger zijn er nog 3 stellen over en de rest zijn nieuwe vrienden. Mijn beste vriendin en haar man kennen 5 jaar waarvan we nu 3 jaar heel goed contact hebben (ook de mannen) zij hebben toevallig ook maar 1 kindje die even oud is als onze middelste.
Serieus??? Ik ben de enige in mijn vriendengroep zonder kinderen. Geen moment bij stil gestaan dat ze mij zouden laten vallen ... En ik praat ook heel veel mee over zwangerschap, kinderen en opvoeden. De meesten komen bij mij zelfs om advies... ha ha ha Nu weer terug OT, ik zou me er echt niet druk om maken
Als een vriendschap daarvan af hangt, is het in mijn ogen geen vriendschap. Onze vrienden hebben allemaal kids van vier jaar en ouder. Wij waren al die tijd kinderloos, maar de vriendschap is daar echt niet door veranderd.
Ik zou me er niet druk om maken, dat is echt je eigen gevoel maar zegt niks over de ander. Ik heb het andersom, wij hebben 4 kleine kids en zoals jij zegt wij leven in enorme drukte en inderdaad eigenlijk geen tijd voor andere dingen op het moment. Om ons heen heeft iedereen 1 of 2 kinderen en niemand zoveel als ons, dan heb ik ook wel eens dat gevoel dat wat jij hebt dat ik er niet 'tussen' pas. Hun oudste is dan net zo oud als mijn dochter en gaan nu een andere fase in, wat makkelijker worden veel dingen en je kan weer andere dingen ondernemen. Ik heb daaronder nog 3 kleintjes waarvan 2 baby'tjes en moet daardoor veel laten schieten, vind ik ook heel erg jammer Voor mij persoonlijk naar andere toe maakt het mij totaal niet uit, mijn beste vriendin bijvoorbeeld heeft 2 oudere kinderen. Maakt voor onze vriendschap niks uit...
Mijn man en ik zijn in onze vriendenkring de enige met een kind. Alle anderen hebben nog geen kinderen en voor zover wij op dit moment inschatten, zullen ze er ook niet heel snel komen. Om heel eerlijk te zijn denk ik dat dat nog een groter verschil is dan tussen1 kind of meer. Maar ik ervaar het niet als belemmering hoor. Ik zorg er zelf voor dat ik geregeld met vriendinnen afspreek zonder ons zoontje, maar ze vinden het ook leuk als ik hem meeneem. (Ze vragen er zelf om.) Ik denk dat je zwlf in de hand hebt hoe een vriendschap verloopt. Het krijgen van kinderen verandert wel iets, omdat je het drukker hebt en er toch nieuwe gespreksonderwerpen bij komen. Maar die ouder gespreksonderwerpen zijn er toch ook nog?