Ik weet niet zo goed waar ik dit berichtje moet plaatsen, maar wil even van me afschrijven.... Ben ik slecht omdat ik strontjaloers ben op mijn schoonzusje die gisteren vertelde dat ze zwanger is terwijl ik mijn eigen vruchtje aan het vernietigen ben met MTX omdat het een bbz is? We zouden even ver zijn, ik een paar dagen eerder uitgerekend. Hebben dezelfde schoonouders, die nu dus alsnog (weer) opa en oma gaan worden... Ben ik slecht omdat ik mijn vriend vroeg of hij wel een tweede kindje wilde omdat ik mijn ogen uit m'n kop jank bij iedere baby en zwangere buik die ik zie? En nu wetend dat m'n schoonzusje zwanger is is het nog erger...en hij er luchtig mee om lijkt (!) te gaan... Ik weet dat iedereen hier anders mee om gaat en dat ik nu waarschijnlijk extra emotioneel ben. En natuurlijk gun ik hun hun geluk en een goede zwangerschap en een gezond kindje. Maar het doet zon pijn.... Na tien maanden en 2 miskramen eindelijk zwanger en heb ik een bbz. :'( Gisteren een behoorlijke ruzie gehad met m'n vriend, gelukkig alles goedgemaakt met hem en we snappen elkaar nu beter, maar dat jaloerse gevoel... Ik wil het niet, hoe kom ik er vanaf?
Landy, ga niet denken dat je slecht bent maar je lichaam zit nog zo vol van emoties en je zit blijkbaar nog middenin een achtbaan van een bbz. Het is heel herkenbaar om jaloers te zijn op mensen die wel zwanger zijn. Na 3mk kan ik ook uit ervaring spreken dat dat bij mij ook zo was. Ook veel woorden gehad met manlief die totaal mijn emoties niet begreep en er naar mijn mening zo makkelijk mee om ging. Gelukkig Hulp gekregen en wij zijn er gelukkig samen. Met over een paar weken onze beloning in onze handen. Maak van je hart geen moordkuil en praat erover. Heel veel sterkte. Xxx
Is niet meer dan normaal hoor.. Je was zo blij met de komst van jullie kindje. Ik ben ook stikjalours geweest op een hoop mensen en vond het echt voordringers.. Wij zo lang wachten en hun hoplajet.. Dat gevoel mag er zijn hoor en na verloop van tijd veranderd dat weer. Heel veel sterkte en ik hoop op een goed zs spoedig
Ik snap je gevoelens.je bent nu verdrietig,boos en je zou graag het zelf ook een goede zwangerschap willen.dat betekent niet dat je het andere niet gunt maar dat het wel steekt, waarom zij wel en ik niet.en dat is moeilijk en confronterend. Tips kan ik je niet geven maar ik vind je absoluut niet slecht hierom!sterkte.
Ik snap je heel goed en vind het ook heel herkenbaar! Ik heb geen gouden tip, maar vertrouw erop dat het minder wordt. Ook goed om van jezelf te accepteren dat je de jaloerse gevoelens hebt, met jezelf erom veroordelen maak je het jezelf nóg moeilijker, en het is al moeilijk genoeg! Sterkte!
Ik begrijp je echt heel goed heb hetzelfde meegemaakt.. Een week na mijn miskraam kwam mijn schoonzusje me ook vertellen dat ze ook zwanger is er zat maar 4 daagjes tussen ons. Dat jaloerse gevoel had ik ineens ook we wonen ook nog eens in dezelfde flat dus dat maakt het nog erger. Na haar heb ik nog van 10 vriendinnen gehoord dat ze allemaal zwanger zijn. Heb ook zitten janken als een gek.. We kunnen alleen maar hopen en afwachten... Veel sterkte meid!
Het is zeker begrijpelijk! En gun jezelf tijd en verdrietig mag je zeker zijn. Ik heb aan de andere kant gestaan..... en dat is ook niet leuk . Toen ik vertelde zwanger te zijn is mijn schoonzus overstuur weggelopen... we wisten niet dat ze al langer bezig waren. Toen begon de ellende... om een lang verhaal kort te maken; ze wenste dat het fout zou gaan (!) En sinds zl is geboren wilt ze hem niet zien.... ik heb mij erbij neergelegd maar het heeft mij flink gestoken want ik en al helemaal mijn zoontje kunnen er iets aan doen. Wat ik hier mee wil zeggen is dat je verdrietig mag zijn, het is ook erg maar je schoonzus kan er niets aan doen. Het zal straks echt niet makkelijk worden maar probeer blij voor haar te zijn (en ik bedoel dit allemaal echt niet lullig!) Heel veel succes en hopelijk snel een plakbeeb!
Dat is hartstikke logisch meid! Na mijn bbz heb ik in gedachte elke zwangere die ik tegenkwam vervloekt. Aardig? Nee. Wel logisch, je wil zo graag een baby en dan krijg je een bbz! Ik vond dat destijds zo oneerlijk, en ik kan me voorstellen dat als je dit met medicijnen zelf moet afbreken het nóg zwaarder is. Laat je gevoelens de vrije loop en scheld en huil zoveel je wil. Het helpt je nergens mee maar het lucht heerlijk op.
Zo herkenbaar. Wjj zijn al ander half jaar en 3 miskramen verder, en nog steeds geen goede zwangerschapsp. Het blijft lastig als weer iemand vertelt dat ze zwanger is en zeker dat het binnen 2 maanden raak was. Kan me ook heel goed voorstellen dat het enorm zeer doet dat uitgerekend je schoonzus vertelt dat ze zwanger is, denk dat ik van binnen ook breek als dat zou gebeuren (maar dat komt ook omdat mijn schoonzus graag in de picture staat) Weet de familie in welke situatie jullie zitten? Want anders is het misschien wel goed om over te praten voordat je zo'n situatie krijgt als bij Elliepellie, want dat mag en kan gewoon echt niet. Vindt het heel sneu voor je Elliepellie dat je schoonzus dit heeft gedaan. Kan me voorstellen dat ze verdrietig was, maar daar had ze over kunnen praten.
Heel herkenbaar ik durfde op ten duur fb zelfs niet meer te openen want dan was er wel iemand zwanger of bevallen. Schoonzus en ik waren ook tegelijk zwanger. Ik kreeg een mk en zij 2 zoontjes tegelijk. Zo oneerlijk en was boos op alles en iedereen maar vooral op mezelf wat was er aan de hand dat mijn lichaam me zo in de steek liet...ik had toch al een gezonde zoon op de wereld gezet en nu 2 mk en lange periodes gewoon niet zwanger raken. Jou gevoelens zijn heel normaal en je hoef je daar zeker niet voor te schamen!
Elliepellie wat ontzettend vervelend dat het bij jou zo is gelopen, dat moet voor jou ook ontzettend moeilijk geweest zijn! Mijn schoonzus is op de hoogte van onze situatie en kwam huilend vertellen dat ze zwanger is en dat ze het zo erg voor mij vind. Ik ben dan wel stikjaloers, maar zou het mijn schoonzusje en zwager en schoonouders zo min mogelijk laten merken. Ze weten dat het voor mij moeilijk is, maar ik wil het voor hen niet 'zwaar' maken om gelukkig te zijn. Ze worden voor het eerst papa en mama en mijn schoonouders weer opa en oma! En dan gun ik ze van harte. Dit neemt helaas mijn pijn en jaloezie niet weg... Kon dat maar.
Lieve dames, Het is inderdaad niet slecht om wat jaloers te zijn. Mijn goede collega kwam 2 weken na mijn miskraam vertellen en een goede vriendin een aantal weken terug. Dit is niet gemakkelijk, ik heb tranen gelaten tot ik dacht dat ik dood zou gaan. Toch moet ik denken dat het bij ons ook wel in orde komt, dat wij onze kans nog wel krijgen en dat zij het evengoed verdienen als dat wij het verdienen. Overal waar ik kijk zijn zwangere vrouwen maar ik kan niet boos zijn op hen of hen het geluk niet wensen want ooit ben ik die vrouw waarbij het wel lukt en is er iemand bij wie het niet goed gaat... Wees maar even boos, huil maar en laat je eens goed gaan. Daarna is het tijd om afscheid te nemen van dit gevoel en dag per dag stappen te zetten naar een goede dag/week/maand en wie weet... Binnen een paar maanden ben jij de gelukkige in de wachtzaal van de gyneacoloog
Alle mensen zie zeggen nooit jaloers te zijn. Liegen naar mijn mening. Jalozie is een hele menselijke emotie. Die mag er ook gewoon zijn.Ik heb zelf in juli 2013 een bbz gehad. daarbij zaten we in een vrijwel onverkoopbaar appartement met maar 1 slaapkamer. We wilde dolgraag een gezinswoning en een kindje. Toen we op vakantie gingen naar tenerife was net de laatste hcg uit mijn lichaam. We kwamen daar een stel tegen dolgelukkig 20 weken zwanger en ze woonden precies in de wijk waar wij zo graag wilden wonen. Ik was stikjaloers en kon haar gewoon niet uitstaan. Ze kwamen vaak een praatje maken maar ik was dan echt een bitch dus dat hield al gauw op. Op tenerife weer ongesteld geworden en en daarna zwanger van onze dochter die alweer bijna. 2 is. Nu wonen we alsnog in de betreffende wijk, is ons 2e kindje op komst en is ons appartement eindelijk verkocht. afgelopen week was de overdracht. Eind goed al goed. Ik wens je veel sterkte de komende tijd. Blijf vertrouwen op je lichaam dit was gewoon pech.
Erg herkenbaar meid! Moet jeje niet druk om maken je lijf zit nog vol hormonen. Ik heb op dit moment hetzelfde terwijlik al 4 gezonde kids rond heb lopen en deze zwangerschap niet gepland was. Momenteel verlies ik ook nog steeds bloed en denk gister het vruchtje verloren te hebben. Alles voelt nu zo dubbel he meid Dikke knuffel
Natuurlijk ben je niet slecht. Toen ik in september mijn miskraam kreeg bleek achteraf dat een vriendin op dezelfde dag positief had getest. Een paar weken later hebben we samen zitten huilen toen ze me vertelde dat ze zwanger was (en gelukkig is). Op dat moment gunde ik het haar enorm maar het was ook heel moeilijk, want mijn eigen droom was nog maar zo kort daarvoor in duigen gevallen en we zaten nog midden in het proces van afscheid nemen (nadat zij het vertelde is er ook nog restweefsel gecurreteerd). Dat het je er moeite mee hebt zij zwanger mag zijn en jij niet is helemaal niet zo gek en dat het even een plekje moet krijgen is ook logisch. Hopelijk is een goede zwangerschap jullie gegund zodra dit weer mag. Sterkte!