Bang voor bevallen

Hoi, ik was ook altijd angstig voor de bevalling en dan met name voor de pijn. Maar op het moment dat het zover is, dan ga je er hoe dan ook mee om. Je hebt sowieso geen andere keus. Probeer de pijn zoveel mogelijk te accepteren en er goed op te concentreren... Dat is de tip die ik meekreeg en daar heb ik me ook volledig op gestort tijdens de weeën. Ook het goede doorademen naar je buik toe.

De weeën bouwen zich geleidelijk op, dus je gaat er echt in mee. En wat het bevallen zelf..tja, ik vond dat zelf heel erg meevallen! Ik was daar nog het meest bang voor en mijn kleine was er binnen 23 min. uit! Ja ik was ook uitgescheurd, maar daar voel je op het moment zelf helemaal NIKS van! Het hechten heb ik ook niks van gemerkt met de kleine op mijn buik.

Ga je in het ziekenhuis bevallen? Dan kun je ook altijd nog om pijnstilling vragen he?? En stel anders voor jezelf een bevallingsplan op. Je kunt het echt wel!! ER zijn miljoenen vrouwen je voor gegaan

 

Ik was ook ontzettend bang voor de bevalling, maar toen het eenmaal zover was, viel het me erg mee.

Feit is: het gaat hoe dan ook gebeuren en je kunt er niks tegen doen. Het enige wat ik telkens dacht was: ONTSPANNEN, ONTSPANNEN, ONTSPANNEN.... Als een zak aardappels over de rand van mijn bed hangen en het maar gewoon over je heen laten komen.

Vooruit dan ook nog maar een paar clichés:
- er is er nog nooit één blijven zitten
- het is maar een dagje
- miljoenen vrouwen zijn je voorgegaan
- wees blij dat je in Nederland woont
- als het echt zo erg is, zouden vrouwen niet meerdere kinderen krijgen
- etc.
- etc.

 

Snoebeltje, er blijkt dat het vooral het verlies van controle is waardoor vrouwen een rot-bevalling hebben.

Ik zou je aanraden een dubbele afspraak te maken met je VK en het daarover te hebben. Maak met haar en/of met je partner een bevallingsplan waarin je de punten waarvoor je bang bent de controle te verliezen de revue laat passeren. Ik lees dat je vooral bang bent voor pijn. Nou, de pijn lijkt mij ook geen pretje. Ik heb daarom bij de VK in de computer laten zetten dat een verzoek om pijnstilling absoluut serieus genomen moet worden. Bij mij geen gezeur dat ik 't nog even vol moet houden! Het is mijn bevalling, mijn pijn, en IK bepaal of het genoeg is geweest. Die wetenschap maakt dat ik het straks vol vertrouwen thuis ga proberen (ook ik woon dicht bij het ziekenhuis, mocht het nodig zijn).

Wellicht helpt zo'n soort afspraak jou ook. Maar of je die nu maakt of niet: praat er met je VK over en zorg dat je in control blijft. Je kunt niet alles voorspellen wat er gaat gebeuren, maar voor een aantal standaardsituaties kun je vast wel aangeven wat je wil als ze voorkomen.

Succes alvast!

 

Wat vervelend voor je dat je zo tegen de bavalling op ziet. Ik vond het ook niet echt leuk om naar uit te kijken (en mag over 6 maanden weer ) maar ik heb het gewoon maar over me heen laten komen, dat werkte heel erg goed! Ik dacht steeds: t kan mee vallen en t kan tegen vallen, als het meevalt is dat mooi meegenomen, en als het tegenvalt zie ik het dan wel weer nou t was een pittige bavalling van 7 uur in totaal (1e kindje) , kleine knip, weeen van 2,5 minuut, maar na 2 uurtjes zei ik, k doe het zo weer ! Probeer relaxed te blijven en laat het over je heenkomen, in paniek raken kan altijd nog indien nodig !

En laat je vooral niet gek maken door alle horor verhalen, vrouwen scheinen dat op de een of andere manier met alle zwangere vrouwen te willen delen! Raar maar waar (viel mij op toen ik hoogzwanger was haha)! T komt helemaal goed meid! Je kunt het! Straks heb je ook zoon mooi wondertje in je armen!

 

lieverd alles gaat waarschijnlijk zo anders gebeuren dan je verwacht!
ik maakte me totaal niet druk om de pin maar uiteindelkijk toch een ruggeprik gehad...
was wel vrezelijk bang om uit te scheuren maar ben er vanaf gekomen met 2 iniminie hechtingen (in clitorishoedje en binnenste schaamlip) dus niet uitgescheurd.
wilde niet peoepen tijdens de bevalling... en ik riep gewoon de vk haha joehoe heb je een papiertje ik heb een drolletje.
maar om een lang verhaal kort te maken. Maak je niet druk om je bevalling t gebeurt en hoe t gebeurt gebeurt t je kan t!!

 

Tuurlijk ben ik wel nerveus, uiteindelijk blijven de horrorverhalen het langst hangen. Maar ik weet nu dat ik het aankan. En bovendien... ik zal wel moeten .

Het advies om een bevallingsplan te maken en met je vk hierover te spreken vind ik ook een goede. Je kunt geen echte controle over je bevalling hebben, maar wel een aantal zaken goed op een rijtje zetten.

Succes!

 

Ook ik was vreselijk bang, echt mijn omgeving werd helemaal gek van mij.Ik heb bijna iedere dag gehuild dat ik niet durfde, dat heeft mn zwangerschap best wel nadeling beinvloed. Toen ik de 37 weken voorbij was riep ik en ik doe het niet, kan ik nog terug? ha ha ik zag het totaal niet zitten. Uiteindelijk heb ik best een heftige bevalling gehad in totaal duurde het 36 uur. Wee opwekkers gehad en een ruggeprik omdat de pijn niet te houden was ja ik zeg eerlijk weeen doen gewoon zeer daar ga ik niet om liegen, maar de ruggeprik werkte bij mij dus niet, dus dat wil ook niet alles zeggen. Ontsluiting schoot niks op na ongeveer 7 uur kwamen ze kijken en toen was er niks bij ben op 4 cm blijven hangen en toen was ik al 35 uur bezig! Ze vermoedden dat mijn bekken te smal waren dus ik moest op het laatst een spoedkeizersnee. Wat heb ik gehuild ik was helemaal op en wilde een natuurlijke bevalling en voelde me een slecht iemand want ik had gefaald voor mijn gevoel. Ik werd gelijk naar de ok gebracht en kreeg weer een ruggeprik maar natuurlijk werkte die alweer niet ze hebben me 15 keer moeten prikken......toen ze gingen testen of ik verdoofd was voelde ik alles nog dus hup een kapje op mn mond en weg was ik...ongeveer 1,5 uur later werd ik wakker en mocht ik naar boven en zag ik mn kindje al gewassen, aangekleed en gevoed. Ik moet eerlijk zeggen als ik de bevalling nog een keer zou moeten doen zou ik het weer zo doen, want je krijgt er het meest prachtige voor terug en het is eerlijk waar je vergeet echt hoe de pijn exact voelt ik zou het je niet precies kunnen uitleggen. Het enige waar ik nog 2 weken mee heb gezeten is dat ik mn kind niet meteen heb gezien en op mn borst kreeg, had ik best heel veel moeite mee. Maar nu is het alleen maar genieten en genieten. En ook ik dacht dat ik het niet kon, maar je kunt het echt!!!!! Veel sterkte en zet hem op.

 

Dat vond ik dus zo enorm meevallen. Ik had tegen die weeën het meest opgezien, maar met 8 cm heb ik nog twee boterhammen zitten eten. Zo zie je maar, het is voor iedereen verschillend.

 

heey meiden!
hier ook iemand, die vreselijk bang is voor de bevalling! het niet weten wat je te wachten staat maakt mij enorm zenuwachtig, ik denk dan ook dat ik het niet aankan, dat ik teveel pijn heb, en dat er wel eens iets fout kan gaan, over vanalles maak ik me druk, echt een drama, word er soms snachts wakker van, of ooit kom ik niet in slaap, dan raak ik gewoon in paniek of ik het allemaal wel aan kan. pff heel vervelend, ooit denk ik, geef mij maar een keizersnee.. dat is ook niet alles, maar sommige momenten denk ik dat echt!

 

Ik heb na 2 bevallingen ook nog steeds angst voor een bevalling.
Mijn eerste heb ik 12 uur over gedaan alleen ben subtotaal ruptuur uitgescheurd en mn 2e heb ik in 4 uurtjes gedaan en helemaal niet uitgescheurd.Mijn 2e bevalling verliep dus super.
Toch zie ik er tegenop op omdat ik bang ben dat de kleine wat gebeurd of dat ik het zelf niet red.
Ook weet je niet hoe een bevalling gaat lopen.

Toch is het het beste om je bevalling gewoon over je heen te laten komen want, meer kun je toch niet doen.
Ik denk dat de meeste vrouwen wel wat angst hebben voor hun bevalling en vindt dat ook wel logisch.
Wel goed van je dat je een bevallingsplan hebt opgesteld en het met de verloskundige hebt besproken.
Erover praten is ook belangerijk.Ik hoop dat je dat kunt met je man/vriend.
Probeer je te richten op het wonder wat je straks in je armen mag vast houden.

 

het zal mssn heel bot klinken maar zobedoel ik het echt niet
wat mij heeft geholpen is dat ik altijd tegen mezelf had gezegd (het moet er toch uit of ik het nou kan/wil het kan niet blijven zitten)
en er is nog nooit een beebje blijven zitten
dus je kunt het echt wel
je krijgt z'n oerkracht en zoveel adrealine dat het je echt wel lukt
en ja pijn doet het, maar dat is maar even, vond de weeen opzich wel mee vallen alleen toen ze eruit kwam dat vond ik het meeste pijn doen en dat is hooguit maar een uurtje

 

Hallo dames,

Ikzelf knijp em ook best wel voor de bevalling, vooral omdat ik niet weet wat me te wachten staat.

Tip: het boek Veilig bevallen van Beatrijs Smulders lezen!

Staat heel precies in beschreven wat er allemaal kan gebeuren, over de weeen, de pijn opvangen en wat je kan doen om jezelf niet in de weg te zitten en zo onspannen mogelijk te bevallen.

Het boek stelt mij persoonlijk best gerust 8)

liefs.

 

ik heb net een topic in de lounge geopend;

Genante en memorabele bevallingsverhalen.

Misschien helpt het je om wat luchtiger tegen de bevalling aan te kijken.

 

@Marlett: Daar heb je gelijk in, iedereen beleeft het natuurlijk anders!

@Scheetjuh: Kan me voorstellen dat je zo denkt! Dat had ik namelijk ook maar...dit wil je echt niet een keizersnee. Mensen staan er niet bij stil hoeveel impact het daarna kan hebben. Ik heb de bevalling niet meegemaakt doordat ik onder narcose was, ik heb hier daarna heel veel moeite mee gehad, je mist het moment dat het kleintje op je borst wordt gelegd, je hebt niet meteen die binding. Ik kwam na 1,5 uur boven en zag mn mannetje gewassen gevoed en aangekleed en toen kreeg ik hem in mn armen ik dacht wie ben jij en wat moet ik met jou.... ik voelde me zo slecht en nog hoor als ik eraan terug denk, kan dan met moeite mn tranen inhouden en het herstel daarna kan ook nog zo'n 6 weken duren dus nee een volgende keer zou ik graag normaal bevallen als het kan.

 

Hoi Snoebeltje...tja, ik probeerde inderdaad wat anderen al zeggen zoveel mogelijk te ontspannen en te denken: laat maar komen die wee!! Hoe meer je de pijn accepteert, hoe beter je ermee omgaat. En een bolle rug maken tijdens weeën opvangen werkt vaak nog prettiger, dus ik zat als een zoutzak op de bank in kleermakerszit onderuit en concentreerde me heel erg op m'n buik Welke houding je zelf prettig vindt, dat moet je voor jezelf uitvinden op dat moment. De een vindt een douche prettig, de ander voorover hangen en weer een ander gewoon zitten. En het bevallen zelf...op dat moment wil je maar 1 ding en dat is persen!! Je lichaam neemt dat gewoon over en dan denk je ook nergens anders meer aan Ikzelf vond het persen meevallen en ik was daar nog het meest bang voor (voor het hoofdje wat eruit moet zeg maar ). Het enige vervelende vond ik toen het hoofdje stond, maar dat is maar even gelukkig!