Hoi Heb al eerder gevraagd naar ervaringen ks, hoewel die overwegend positief zijn blijf ik toch wat angstig voor de ingreep. Komt wrsch ook dat in onze omgeving onlangs een jonge, gezonde vrouw na een natuurlijke bevalling is overleden. Speelt dan toch door je hoofd. Zijn er dames die dit herkennen. Hoe zijn jullie daar mee om gegaan? Ik wil lekker genieten van mijn laatste daagjes zwanger zijn, lukt ook wel, maar soms vliegt het me aan.
ik heb een spoedks gehad, had er niks tegen in te brengen, met zoontje gign het niet lekker en hij moest gewoon komen. Tegen dat soort dingen kan je gewoon niks doen, en dan is het fijn dat er een nooduitgang is. Maar het blijft natuurlijk een echte operatie, al ben je bij bewustzijn en ik moest ook wel echt goed herstellen. Bij jochie2 ben ik gewoon bevallen en het herstellen gaat veel sneller, maar het bevallen zelf beviel me niet zo Ook bij hem ging de hartslag steeds slechter en moest hij snelkomen, lang leve de knip, hij was er direct! (au). Je moet het maar gewoon over je heen laten komen, meer kan je niet doen... succes! moet je nog lang???
Er is hier pas al een topic over geweest waar ik op gereageerd had! Heb de tekst even voor je gekopieerd, om te laten weten dat het ook echt mee kan vallen! Hieronder wat ik toen zei: Nou, ik was ook bang voor de KS maar deze is mij echt voor de VOLLE 100% meegevallen!!! Ik vond het eerste stuk, de Weeën en het proberen normaal te bevallen veel heftiger!! De ruggeprik, daar was ik het meest bang voor, maar heb er werkelijk niks van gevoeld. Hij werd bij mij dan ook tussen twee weeën gezet, en had zo pijn van de weeën, dat ik alleen maar blij werd van die prikl! Ze hebben bij mij zelfs meerdere keren moeten prikken, omdat d everdoving niet werkte, maar heb er weinig van gevoeld hoor, en gelukkig zie je het ook niet, zo op je rug! Vervolgens wordt je heel loom en melig van die prik, waardoor je geen last hebt van de KS! Ik vond het een hele happening, die OK, alsof ik op een filmset was beland, met mezelf in de hoofdrol, whahaha! Ik weet nog dat ik heb lopen geinen met de kinderarts en de anesthesist, terwijl de gyn bezig was mijn zoontje uit mij te trekken! Na de KS voelde ik mij zo goed, dat ik al vrij snel naar mijn zoontje mocht, hoefde niet naar de verkoeverkamer! Uiteindelijk mocht ik al na 48 uur naar huis na de ks, ik was een soort van experiment... mijn kraamhulp is tijdens de ks en de periode erna aanwezig geweest in het zh, om te kijken of patienten op die manier sneller naar huis kunnen om te herstellen! Dit was erg fijn! Ook de herstelperiode is voorspoedig verlopen en het enige waardoor ik nu nog weet dat ik een ks heb gehad, is een heel mooi klein litteken , mooi laag weggewerkt! En heb er een schitterende zoon voor teruggekregen, dus zou het zo morgen weer doen!!!! Ik wens je heel veel succes en het komt allemaal goed!!
@ lillibit: ik word helemaal vrolijk van je verhaal! Ik mag vrijdag en uiteraard ben ik ook wel een beetje nerveus. Het blijft toch een buikoperatie. Hopelijk valt het bij mij net zo mee als bij jou!
ook ik was heel bang en het is ook mij megevallen. Tuurlijk is het herstel de eerste week best pittig: het is een flinke wond en die doet pijn! Aiaiai maar neem lekker veel morfine en paracetamol zoveel je mag, dan kom je de eerste dagen beter door. wat mijn van alles het meeste tegenviel: het klinische zakelijke gebeuren! niet eens de operatie... gewoon in een half uur ben je moeder en dat vond ik best een beetje moeilijk te bevatten en verwerken: geen mentale en lichamelijk voorbereiding dus...
Ik heb een spoedKS gehad en helaas onder volledige verdoving. Heb er dus niks van meegekregen en was ineens moeder terwijl ik dat niet besefde op dat moment. Ik genas wonderbarlijk genoeg erg snel en was ook binnen 48 uur thuis. Nu begreep ik dat het wel erg snel is maar had gewoon nergens last van en kon de volgende ochtend al gewoon alleen douchen en naar het toillet. Daarin is het dus meegevallen maar omdat ik het dus niet mee heb gekregen vind ik dat soms nog best lastig te verwerken. Tuurlijk hij is gezond, maar toch HET moment missen is niet tof.