Nee, Alles zag er met 6 maanden goed uit. Hoorde erbij zei de gyn. Maargoed... nu dus nog steeds zo, wel iets minder pijnlijk dan toen weer, maar nog steeds gevoelig, denk dat het ook nooit meer echt weg zal gaan. Was van plan om terug te gaan met een jaar, maar door Corona gebeuren is daar niet van gekomen.
voor mij was de natuurlijke keizersnede een mooie ervaring. (bij de oudste had ik een spoedkeizersnede, de jongste een geplande natuurlijke keizersnede) ondanks dat ik moest spugen omdat mijn bloeddruk erg daalde, veel voorkomend ding bij een ruggenprik. heb ik de rest wel als heel fijn ervaren, ik had een heerlijk warm deken over mijn bovenlijf. toen mijn zoontje geboren werd, kwam hij snel bij mij. en heeft de hele periode tot in de uislaapkamer bij me gelegen. alleen naar de afdeling ging hij in een appart bedje omdat dat nogal een wandeling was. De eerste dag had ik best veel morfine en andere zware pijnstillers, die dag is ook wat wazig zeg maar. je moet wel al snel zelf gaan plassen en kleine stukjes gaan lopen om jezelf in beweging te krijgen na de operatie. in theorie had ik zelf nog naar het ziekenhuis kunnen rijden. het was een heerlijk gevoel om fit aan de start te staan. ik heb 3 nachten in het ziekenhuis gelegen, en daarna heerlijk naar huis. thuis had ik het bed nog op de klossen, want dan kost het uit bed stappen veel minder energie en kracht uit je buik, en kun je ook makkelijk gaan zitten op de bedrand. ik had een ziekenhuis tafeltje via de thuiszorg geregeld, zodat ik op bed kon lezen, eten etc. ook kan mijn bed wat omhoog met de rug, dat was ook fijn, want gaan zitten is de eerste dagen soms lasting, en ik heb echt wel even een tijdje toch veel op bed gelegen en gezeten. ik heb ook voor in de douche een douche krukje via de thuiszorg laten komen, soms was staan onder de warme douche net wat te veel, en dan kon ik nog zitten. Ik heb echt wel 6 weken nodig gehad om weer meer te kunnen doen, en ook echt wel rustig aangedaan. ik lees hier meiden die na 4 weken staan te tennissen, nou dat had ik echt niet kunnen doen. ik heb wel veel gewandeld. en na die 6 weken weer steeds wat meer erbij, zoals eens een keer fietsend een boodschapje doen. wat ik ook lastig vond was dat ik de oudste niet mocht of kon tillen. die was destijds 2 jaar en 3 maanden, en had nog een luier en die moest dan maar op de bank klimmen, of via een opstapje ergens op zodat ik hem kon helpen. als ik zou kunnen kiezen zou ik voor de natuurlijke bevalling proberen te gaan. Ik vond het echt wel een zware operatie en ook die weken na de keizersnede heb ik heel veel hulp moeten krijgen van familie om mijn huishouden draaiende te houden. natuurlijk kun je ook bij een normale bevalling complicaties of een lange nasleep krijgen, maar bij zo'n keizersnede weet je van te voren dat je een operatie ondergaat, en dat je dus echt moet herstellen.
Vleesboom kan je enkel door de goede echo apparaat zien. En dat kan door de jaren heen groter worden en pijnlijker. Of niche kan ook. dat “hoorde erbij” zeggen ze altijd omdat ze van je af willen maar eigenlijk hoort dat echt niet bij een pijn of iets hebben na keizersnede. Dat is er iets niet goed is gegaan met vast maken etc. Sommige vrouwen hebben ook daar geen gevoel meer onderbuik huid en is ook verkeerd.
Dat je geen gevoel meet hebt op bepaalde plekken komt toch gewoon door zenuwen die doorgesneden zijn? Dat is volgens mij iets heel herkenbaars na een buikoperatie? Daar heb ik ook last van, maar heb daar verder geen problemen mee. Dat went wel.
We hadden een co-sleeper, dus voeden kon ik zelf. Daar hoefde ik m'n bed niet voor uit. Dat beviel ons heel goed, ik kon de baby makkelijk pakken en naderhand weer op z'n eigen plekje schuiven. Verschonen deed m'n man de eerste nachten geloof ik...
Hier ook een spoedkeizersnede en een geplande gehad. Ik kan er vooral 1 ding op zeggen: een geplande is veel prettiger (baby blijft bij je, ik had een veel sneller herstel, je gaat fit de bevalling in, binding was er bij de geplande gelijk doordat de baby bij me bleef, ik heb thuis niet op bed gelegen alleen om te slapen 's nachts en tussen de middag, mooier litteken, start baby was beter). Dus advies: laat het niet aankomen op een spoedkeizersnede maar kies liever voor gepland.
Als het goed is kijken ze naar de kansen dat een bevalling natuurlijk kan verlopen. Ik ga zelf kiezen voor een geplande keizersnede. Heb er thuis al eentje rondlopen en herstel na mijn spoedkeizersnede was prima. Ging ook redelijk fit de bevalling in. Had veel bloed verloren dus voelde me gedurende tijd dat kraamverzorgster er was beetje gammel waardoor en baby wassen, aankleden en mezelf douchen te veel gevraagd was. Dus ja hulp van partner was gewenst. Gaf ook fles voeding dus dat moest hij toch klaarmaken in kraamtijd.
Ik heb 2x een geplande keizersnee gehad, de 1e viel me behoorlijk tegen, herstel duurde vreselijk lang en er moest 2x opnieuw geprikt worden met de ruggenprik, omdat ze de 1e keer een zenuw raakte en t wss de vraag of t gevoel terug zou komen in mn linker been, gelukkig was dit wel t geval, duurde wel langer dan rechts. Ik heb toen 5 dagen in t zkh gelegen omdat t niet goed ging met mij (flauwvallen onderweg naar wc/douche) en omdat dr borstvoeding niet lekker op gang kwam. En de kleine mocht pas bij me op zaal. Mn 2e geplande keizersnee was daar entegen heel relaxt, ja ik was bang voor de ruggenprik, maar heb er niets van gevoeld deze keer, ook t gevoel kwam snel terug en de kleine meid mocht lekker bij mij blijven terwijl we wachtte tot t gevoel terug kwam, hing zij aan mn borst. (Als ik met mn tenen kon wiebelen mocht ik naar boven), binnen 48 uur was ik thuis en binnen een week liep ik alweer in de stad, herstel ging vele malen sneller ook, zou zo tekenen voor nog zo een geplande keizersnee
Mijn dochter is in september 2018 ook geboren via een geplande keizersnede ivm een stuitligging. Ik kijk hier erg goed op terug, zowel fysiek als psychisch was het voor mij een prima ervaring. De ruggenprik vond ik even lastig en moeizaam, maar dat kwam vooral omdat ik door mijn buik niet meer lekker voorover kon buigen en me heel moeilijk kon ontspannen. Ze hebben me toen een middeltje gegeven om te ontspannen en toen was ie zo gezet. Dat was denk ik eigenlijk het vervelendste stuk van de hele keizersnede. De keizersnede zelf was een gentle sectio. Een heel rare gewaarwording dat er aan je buik getrokken en geduwd wordt terwijl je niets voelt, en dan gaat er een doek omlaag en komt de baby uit je buik. Maar het was een erg mooi moment. Ik heb recent de foto's nog eens teruggekeken en toen moest ik weer even een traantje wegslikken. Daarna werd de baby even gewogen en nagekeken door de kinderarts, daar was mijn vriend bij, en die bracht mij toen de baby die lekker op mijn borst kwam voor huid op huid contact. Het herstel ging eigenlijk een stuk sneller dan ik vooraf had verwacht. De eerste dag had ik wel het gevoel alsof ik door een vrachtwagen was overreden, maar het ging eigenlijk in de daarop volgende dagen met sprongen vooruit. Tweede dag zelf naar de douche gelopen, dat was toen nog een behoorlijke marathon, en de derde dag al naar huis. De eerste dagen veel op bed gelegen, maar aangezien ik op de bovenverdieping destijds geen toilet had ben ik toch ook wel uit bed geweest om te plassen etc en dat ging eigenlijk best. Ik moest er alleen heel goed op letten dat ik niet te lang bleef staan want dat ging ik dan voelen in mijn buik. Dus pak echt je rust en let op dat je niet teveel doet, zou mijn advies zijn. De eerste zes weken ben ik ook echt heel strict geweest in het niet tillen van zware dingen, geen zwaardere huishoudelijke klussen zoals stofzuigen omdat ik een collega had die dus te vroeg van alles was gaan doen en die heeft heeeeel lang nog pijn gehad. De kraamzorg heeft mij trouwens ook in die zin heel fijn begeleid, bijvoorbeeld met de baby in bad doen hebben zij en mijn vriend het badje op de slaapkamer gezet zodat ik alles kon zien maar wel op bed kon blijven zitten. Want dat soort dingen waarbij je wat langer moet staan lukten in het begin dus gewoon nog niet, verschonen, in bad doen etc. En de douchekruk die ik had geleend bij de thuiszorg was ook echt onmisbaar trouwens. Het litteken valt bij mij enorm mee. Het heeft wel even geduurd voor mijn huid weer normaal voelde, in eerste instantie doet het pijn, dat gaat daarna over in een soort trekkend gevoel dat tussen verdoofd en pijnlijk inzit. De gyn vertelde mij dat dit een teken is dat het heelt. Ik heb zelf alle gevoel gewoon weer teruggekregen in mijn buik en heb ook verder nooit meer last van het litteken. En het is bij mij zelfs zo mooi gehecht en geheeld dat de echoscopiste het dus niet eens was opgevallen dat er een litteken zat, het is dat ik het over een mogelijke keizersnede had. Het valt echt nauwelijks op. Psychisch moet ik zeggen dat ik er eigenlijk totaal geen last van heb gehad, maar ik had dan ook niet dat 'oergevoel' wat ik wel eens hoor van vrouwen, dat ze het echt heel graag persé vaginaal willen doen. We hebben na de mislukte versie, toen de datum geprikt was, gewoon toegeleefd naar het moment dat ons kindje geboren ging worden. Ik denk dat het heel erg scheelt als je bewust die keuze kan maken, dan kan je je er ook op instellen. Dat is toch gewoon heel anders dan in een spoedsituatie. Succes met je keuze!
Hier 3 keizersnedes gehad. De eerste was spoed. De tweede en derde waren gepland. De eerste weet ik bijna niets meer van was paniek en moest allemaal snel dus is echt in een waas voorbij gegaan. Bij de 2e keizersnede was het zoveel rustiger. Alles werd van te voren verteld en ik kon alles aangeven en vragen. Ik was met name voor de ruggenprik heel bang. Deze viel echt 100% mee. Het infuus prikken deed meer zeer haha. Ik dacht nog op dat moment nou kom maar op heb het ergste gehad. Helaas zakte mijn bloeddruk om de minuut veel te laag en zat de ruggenprik veel te hoog! Dit was echt een heel naar gevoel. Het ging dan ook niet allemaal goed. Het was de bedoeling om na de geboorte mijn zoontje bij mij te leggen en hij zou dan niet meer weggaan. Helaas door mijn gesteldheid kon dit niet en is mijn man met hem vast naar de afdeling gegaan. (was voor hem wel heel fijn even het eerste moment echt samen huid op huid) uiteindelijk na een uur op de uitslaapkamer ging het met mij beter en kon ik ook eindelijk naar boven om ons zoontje echt goed te bewonderen. De 3e keizersnede ging gelukkig beter. Ik was enorm bang en zenuwachtig. Nu niet voor de ruggenprik maar voor hetzelfde nare gevoel bij de vorige keizersnede. Dit was veel beter. Mijn bloeddruk bleef weer te vaak zakken maar de ruggenprik zat nu goed wat veel scheelde! Ik heb hierdoor mijn dochter even bij me gehad en daarna moest mijn man met haar naar de afdeling. Dit omdat ze wat te vroeg was en anders teveel afkoelde en ik toch weer naar de uitslaapkamer moest om eerst die bloeddruk onder controle te krijgen. Normaal krijg je je kindje bij je en ga je samen naar de afdeling. Ik heb er verder geen psychische problemen aan overgehouden. Ik had me op het ergste voorbereid en daardoor kon het bijna niet tegenvallen. Het herstel ging hij mij heel voorspoedig. Na de eerste keizersnede na 1 week alweer goed ter been. Na de 2e met 5 dagen en na de 3e stond ik op dag 4 alweer op het schoolplein. Het voordeel van een keizersnede vond ik dat je het meteen voelt wanneer je teveel doet! Dus dan moet je verplicht je rust nemen. Alleen tillen gaat echt echt niet.. Dit is soms wel heel lastig. Maar na een natuurlijke bevalling word dit ook afgeraden.. Dus wat dat betreft geen verschil. Alleen dus dat het echt echt niet gaat, ik heb een keer na 4 weken mijn zoontje op moeten vangen omdat hij viel en het voelde echt alsof de hele boel openscheurde van binnen