Lieve Meiden, Er zal vast ook wel het 1 en ander al te vinden zijn hier (links naar oudere topics zijn welkom) maar ik hoop dat jullie ook op mijn topic willen reageren. Kort mijn verhaal: 1e zwangerschap doorgelopen tot 42 weken. Toen ingeleid met infuus. Vrij snel in een weenstorm terecht gekomen.Totaal dus niet kunnen ervaren hoe het 'normaal' hoort te gaan als het wat rustiger begint. Na circa 4 uur een ruggenprik gekregen. Geen pijn meer maar vervolgens wel uren en uren moeten wachten...10 cm ontsluiting gehaald maar geen persdrang. Bleek een sterrenkijkertje te hebben die ook nog eens te hoog bleef liggen. Dochtertje is vervolgens dus gehaald dmv een keizersnede. Nu dus weer zwanger en daar waar ik bij de 1e heel open er in stond, 'geen enkele bevalling is het zelfde etc' ben ik nu best bang. Bang dat ik het niet kan, bang voor de pijn, bang voor inleiden en zeker voor het persgedeelte!!! Zelfs een knip of uitscheuren...brrrrr.. In het begin had ik nog zoiets van: "Misschien als mijn lijf het zelf doet, dus dat de weeën uit zichzelf beginnen...misschien wil ik het dan nog wel proberen..." Maar ik neig steeds meer en meer naar een: "Nee, ik durf en kan het niet...doe maar een keizersnede!" Voor sommigen van jullie klinkt het misschien te belachelijk voor woorden of vinden misschien zelfs dat de keuze niet aan mij is... maar ik hoor heel graag de ervaringen van vrouwen die in het zelfde schuitje hebben gezeten. 1e bevalling dus niet 'natuurlijk', 2e bevalling bang en erg er tegen op zien... - Hebben jullie het alsnog zelf geprobeerd en hoe is dat afgelopen? Viel het mee of zou je achteraf toch liever de keizersnede hebben willen ondergaan? - Hebben jullie in overleg met de gyn gelijk gekozen voor een keizersnede? Goed bevallen of viel het zwaar tegen? Spijt gehad van deze keuze? En weet iemand toevallig ook nog waar ik een vergelijking kan vinden van de zwaardere complicaties die kunnen optreden bij natuurlijk bevallen t.ov. een keizersnede et v.v.? Want waarom is NL bijvoorbeeld wat anti keizersnede maar zijn er ook landen waar bij het doodnormaal is om het zo te doen? Over een paar weken heb ik een afspraak met mijn gyn dus het 1 en ander wordt dan ook goed besproken maar ik wil graag voor die tijd graag voor mezelf vastgelegd hebben wat ik 'wil'. Waar mijn grens ligt... Hopelijk zijn er een paar meiden die hun ervaringen met mij willen delen... Groetjes, Kweenie
hoi kweenie, ik hoor ook graag over de ervaringen. Ik ben nu 29 weken zwanger en mijn eerste bevalling ging ongeveer zoals die van jou, behalve dat die van mij spontaan begon. Bij mij niet vorderende ontsluiting die met bijstimulatie uiteindelijk wel in 10 cm resulteerde. Ik heb toen 1,5 uur geperst, 2x vaccuum (mislukt) waarna bleek dat mijn babe in sterrenkijker lag en is toen met spoed sectio gehaald. Nu zit ik dus ook met het dilemma: vaginale bevalling (medisch VBAC, vaginal birth after C-section vs. keizersnede). Op internet zijn een aantal mooie medische artikelen te vinden over deze afweging. in jouw situatie zullen inderdaad de meeste gynaecologen voorstellen tot een TOL (Trial of labor, oftewel een poging tot vaginale bevalling). Dit omdat je wel volledige ontsluiting hebt gehad en een volgende bevalling daarom voorspoediger zou moeten plaatsvinden. Je mag echter niet ingeleid of bijgestimuleerd worden, en ontsluiting moet dus ook vlotten. Het risico op complicaties door het litteken van de keizersnede is geloof ik 1,5% of lager zelfs (na 1 keizersnede in voorgeschiedenis), dit ten opzichte van 0,5% in geval van 1e bevalling dan wel opeenvolgende bevallingen zonder keizersnede litteken. Een ander relatief groter risico is een bloeding na de bevalling door achterblijven van de placenta (fluxus), maar dit speelt eigenlijk alleen bij voorliggende of laag liggende placenta doordat de placenta dan dieper in kan groeien door het littekenweefsel aldaar (placenta accreta/increta). Dit is met echo gemakkelijk te detecteren, als de placenta achter ligt valt dit risico als gevolg van je keizersnede weg. Over keizersnedes wordt altijd heel gemakkelijk gedaan, maar het blijft een grote buikoperatie met risico op bloedingen en infecties en schade aan omliggende organen tijdens de operatie. Ook dit gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt ben je mooi in de aap gelogeerd. Lastige afweging dus. Je moet je realiseren dat in jouw situatie (gelijk aan mijn situatie) 75% van de VBAC's slagen. Dat is dus best veel. Ik heb mezelf voorgenomen de afweging nog een keer te bespreken met de gynaecoloog die mijn vorige bevalling heeft begeleid (da's volgende week). Die gaf aan dat ze mij een keizersnede gunde omdat mijn vorige bevalling zo'n hel was. Gunnen is alvast fijn, maar het is natuurlijk het belangrijkst dat mijn kind en ik er goed uit komen. Ik zou graag afspreken dat als de bevalling weer van begin tot eind ellende is (kotsen bij elke wee, weeënstorm vanaf 2cm) dat ik dan toch graag alsnog voor de keizersnede ga. Oh ja, ook voor mijn kind zou ik diep in mijn hart toch wel graag vaginaal bevallen. Ik ben er van overtuigd dat omdat mijn bevalling spontaan begon en mijn dochter toch nog weeënstress heeft doorgemaakt ze zo'n goede start maakte (maw. minder kans op ademhalingsstoornissen zoals wel bij geplande keizersnede). Daarnaast is borstvoeding vanaf het begin geweldig gegaan (ok, pijnlijke boobs maar dat hoort er bij). Ik heb wel eens begrepen dat bij een geplande keizersnede dit nog wel eens tegen kan vallen. nou ja, geen ervaring dus met een 2e bevalling maar wilde niet mijn vergaarde kennis voor me houden
Hai Do, Met jouw info kan ik zeker wat! Dankjewel. Ik ga ook nog even zoeken naar de medische termen. Moet er ook wel bij zeggen dat ik woensdag ook net een info avond had gehad waarbij ze bijvoorbeeld ook een knip lieten zien en daarbij vertelden dat daarom je linkerbil vaak zeer doet. Niet te vergelijken met een buikwond natuurlijk maar ik ben er wel achter dat ik dat soort info liever niet weet....en zeker niet hoef te zien! Ben gewoon heel bang geworden, zeker voor het persgedeelte. Ben ook bang dat er wat met het kindje gebeurd. Maar dat heb ik al eens aangegeven en zal ik nogmaals doen. Weet jij trouwens of je, als de bevalling zelf start, je dan alsnog gelijk vastgeketend wordt aan allerlei snoeren? Of kun je dan eerst nog wat rondlopen in de kamer? Heb nog een gesprek met de gyn hoor maar vooraf al wat meer weten is wel fijn. Overigens is jouw bevalling inderdaad wel horror geweest zeg. Ben je zo ver..... Hoorde op de voorlichting trouwens dat ze bij de 2e nog wel weer een vaccuumpomp gebruiken, indien nodig. En opwekken ook nog wel voorkomt....??? Zo ver in elk geval bedankt....ik moet het misschien maar gewoon over me heen laten komen..... Xxx Kweenie
Ik zag er ook erg tegen op... De eerste wilde niet indalen en na meer dan een uur persen verschoof ze geen mm... Mijn angst meteen aangegeven maar de gyn vond het nog te vroeg om een ks te plannen en zei dat het nog alle kanten op kon! Op een gegeven moment besloten dat ik het zelf zou proberen maar bij 39 weken voelde ik de kleine minder, dipte wat met zn hartslag op ctg en moest ik een nacht blijven, omdat ik al wat rommelde hoopte ze dat het zou doorzetten maar er gebeurde niks... Toen zei de gyn dat ze hem toch wel erg groot schatte en gezien mn voorgeschiedenis wilde ze me niet te lang overtijd laten lopen.. Alvast ks gepland! Dag voor de ks werd er nog gekeken of ik ontsluiting had en ik ingeleid kon worden, dat was niet dus de dag erna is onze zoon gehaald met een ks.. Al was hij helemaal niet zo heel groot 3755 gram... Ik vond de geplande ks erg relaxt lopen, niet snel snel en ik ben tevreden dat het uiteindelijk een ks is geworden! Je moet over je angsten en gevoelens praten met de gyn en hopelijk vind je uiteindelijk wat rust! De gyn houd alles in de gaten en schat op een gegeven moment in of een natuurlijke bevalling haalbaar zou zijn of dat je beter een ks kan doen..
hoi. Jouw verhaal beschrijft precies hoe ik me voel ten opzichte van de bevalling. Bij mij was het inleiden ook een drama. En lig deze zwangerschap dus ook al geregeld wakker om de aankomende bevalling. Twee weken terug een gesprek gehad met de gyn. en besproken waar ik zo tegenop zag en wat ik graag zou willen. Nu is er bij mij afgesproken. Als het spontaan begint en doorzet dan proberen we het gewoon, maar mocht het niet vorderen dan ga ik niet aan een opwek infuus maar krijg ik gelijk een kz. En zoiezo bij week 40 krijg ik een geplande kz als er dan nog niets spontaan begonnen is. Dus nu heb ik een einddatum want de kz staat al gepland, maar mocht het eerder beginnen dan probeer ik het gewoon met de wetenschap dat ze me niet weer 22 uur laten lijden, maar veel eerder ingrijpen als het niet wil opschieten. Misschien kun je ook zulke afspraken maken
Thanks meiden. Ik denk dat ik het inderdaad ook zo wil proberen. Lukt het zelf en.vordert het ook goed en 'soepel' prima. En anders een keizersnede op.xx datum. Denk dat ik dat ook gelijk ga vragen of we alvast een datum kunnen prikken. Over 2 weken weer een afspraak. Xxx