Hoi dames, Na maanden twijfel is de knoop bij mijn man eindelijk zo goed als door. Het laatste stukje hak ik keihard door. Ons hondje is ons heel dierbaar maar een gevaar voor ons zoontje. Na maanden van begeleiding, hulp van gedragsspecialisten, tips van de omgeving en hond en kind ver uit elkaar halen, is de koek op. Dit verdient het hondje niet en het kind ook niet. Daarnaast drijft het mij tot waanzin om kind en hond de hele dag uit elkaar te houden. In een eengezinswoning niet te doen. In eerste instantie wilde familie ons hondje wel. Die hebben een tijdje terug aangegeven het toch niet te willen. Wat nu? Hoe ga je zo’n traject in? Waar beginnen we? Hoe zoeken we een passend baasje die niet over 4 maanden op de stoep staat, omdat wandelen toch niet hun ding is...? We zijn al maanden politieagentje aan het spelen dus een paar weken overbruggen lukt wel. Ons hondje in een asiel stoppen zie ik dus echt niet zitten. Daarom mijn vraag: wie heeft ervaring en hoe pak je dit aan?
Ik heb destijds onze kat op marktplaats gezet. Heel verhaal erbij naar wat voor omgeving en mensen wij zochten. Ik kreeg heel veel reacties en koos daaruit degene die mij het meest aanspraken. Die heb ik uitgenodigs op gesprek. Gekeken hoe de kat op hun reageerde en hoe zij op mij overkwamen. En of ze ervaring hadden met dieren. Dat vond ik heel belangerijk aangezien de kat best een lastige was. Uiteindelijk is ze bij een ontzettend lieve meid terecht gekomen die veel ervaring had met dieren. Ze liet allemaal fotos zijn van waar ze woonde en dat ze het balkon ging aanpassen zodat de kat erop kon zonder er vanaf te kunnen vallen oid. Nadat ze der had opgehaald kreeg ik ook regelmatig fotos doorgestuurd van der. Voor mij voelde het goed zo.
Nee, helaas. Het hondje is door kennissen uit een benarde positie gehaald. Gedragsspecialisten blijven hameren op het feit dat je een hond kiest en daar altijd voor moet blijven zorgen. Veel hulp van die kant krijgen we dus ook niet. Hondje is 9 inmiddels. Wel een soort wat snel 15/16 kan worden. Maar het is niet dat we het hondje ‘zomaar’ weg doen.
Die mening deel ik ook alleen zijn er uiteraard wel uitzonderingen. Ik vind dat je altijd voor het geluk van je huisdier moet gaan. Soms zijn er situaties die niet meer gaan verbeteren en iedereen gelukkiger wordt van herplaatsing. Al is dat altijd een lastige beslissing. Denk dat je verder al snel uit komt bij herplaatsing via via of een asiel. Zou het verder niet weten. Hoop dat iemand anders nog tips heeft voor je.
Er zijn heel veel stichtingen die herplaatsen, ooit heb ik een hond moeten herplaatsen en dat heb ik via een stichting gedaan, die komen dan eerst zelf langs en gaan in gesprek en daarna zoeken ze er een passend baasje bij.
Ik heb geen echt advies voor herplaatsen. Maar ik ben wel blij te lezen dat je niet het hondje in een asiel doet. Met 9 jaar echt heel erg zielig. Misschien kun je op een speciale Facebook groep kijken van het ras...of wat er op lijkt. Daar zijn liefhebbers en weten misschien wel iemand.
Ik weet niet wat voor ras het hondje is, maar veel rasverenigingen hebben wel een website met herplaatsers rubriek. Zo weet je ook dat het vaak mensen betreft die het soort honden kennen qua raseigenschappen.
We hebben jaren terug ook een hondje weg moeten doen. Dit hebben wij ook via marktplaats gedaan. Met het eerlijke verhaal en dat wij op bezoek zouden komen en mits goed gevoel de hond achter lieten. Zo is de hond bij aardige, ervaren vrouw terecht gekomen. Die niet zo snel onder de indruk was van de hond (had de hond echt nodig) Die ook ons op de hoogte hield.
Misschien kan je hem ook aanmelden bij het asiel, maar dan nog wel gewoon bij jou thuis houden en dat hun jou dan helpen met een nieuw baasje?
Wij hebben ook een tijdje geworsteld met evt herplaatsen van onze hond. Uiteindelijk niet gedaan omdat wij wel bij een goede gedragscoach terecht zijn gekomen die al snel het probleem ontdekte. Onze hond is een border collie en die willen, nee, moeten werken. En na de keizersnede en allerlei andere factoren, kwamen wij niet toe aan het geven wat onze hond nodig had. Hij is een 4 dagen uit gaan logeren, en heeft een bench gekregen. Een veilig plek waar hij rust kan hebben zonder dat iemand hem hierbij stoort. Als werk hebben ze hem op die 4 dagen geleerd om te speuren en zijn speeltjes op te ruimen. De hond heeft nu werk waarvoor ik niet uren buiten met hem hoef te vertoeven. Onze hond is ook al 9 jaar. Toen wij nog keken voor herplaatsing, toen gaven twee asiels hier in de regio aan dat herplaatsen via hun kan verlopen, terwijl de hond nog thuis woont. Dus de hond blijft bij jou totdat het asiel een geschikte baas heeft gevonden. Dat is misschien een mogelijkheid. Erop hameren dat je een hond voor het leven hebt vind ik kort door de bocht. Er kan altijd wat gebeuren waardoor je niet voor het diertje kan blijven zorgen. De gedragsdeskundige waar wij mee werken zegt dat ook eerlijk, dat herplaatsen soms gewoon voor de hond de beste oplossing is. En ik weet zeker dat je beslissing niet over 1 nachtje slapen genomen is. Ik weet niet waar je woont. Misschien dat iemand een goede hondentrainer weet.
Bedankt voor je reactie! We hebben de twee beste gedragstherapeuten uit de omgeving mee laten kijken, observeren, handelen, en talloze tips geven. Hun eindoordeel is gelijk: hond ziet kind als puppy, dient gecorrigeerd te worden met een waarschuwing, dit lukt niet dus zet hond zwaarder geschut in. Gevaarlijke situatie dus. De hond mag absoluut niet bij het kind. Ook niet aan het handje snuffelen, niks! Het is een klein hondje maar volgens de gedragstherapeut hoeft de hond maar weinig moeite te doen om een paar vingers af te bijten. Het advies was dan ook om de hond in de bench te laten als het kind op de grond speelt. Met het gevolg dat de hond, na een 8 urige werkdag, de ochtenden, avonden en weekenden in de bench zit. In de tuin met goed weer is te doen, maar zo’n dag als vandaag kun je de hond niet buiten zetten. De hond voelt zich buitengesloten en heeft onze achterdeur kapot gekrabd, het raam volledig bekrast. De hond wil naar binnen, logisch, erbij horen. Kind wil inmiddels niet meer in de box. We zijn dus de heleee dag bezig met: kind 5 minuten in de box, hond op de grond. Oké... kind is het beu. Hond in de bench, kind op de grond. 5 minuten later is de hond het beu.... dood en dood moe worden we hier van. Wij, het kind, de hond. De beslissing is zeker niet over 1 nachtje genomen. Mijn man twijfelt nog, maar hier gaat niemand gelukkig van worden. Het hondje is een geweldig lief beest maar kan simpelweg niet met andere honden en kinderen omgaan. In alle 9 jaren heeft het hondje nooit een volwassene pijn gedaan. Mensen zonder kinderen hebben hier echt een fantastisch maatje aan. Maar wat is dit een kl*te beslissing. We gaan eens informeren bij een asiel in de omgeving voor een herplaatsing waarbij de hond in de tussentijd hier blijft. Tips van de Facebook groepen zijn erg bruikbaar! Ook een aantal websites, heel fijn! Hartelijk dank allen.
Dat kind is puppy heeft onze hond ook, maar hij heeft gelukkig genoeg ontzag voor mij om mijn aanwijzingen te volgen en t kindje dus uit de weg te gaan. De hond gaat dan uit zijn eigen ergens liggen en wij houden de kleine bij hem uit de buurt. We proberen onze zoon bij te brengen dat hij respect voor de hond moet hebben. Want ja, als er in zo’n klein handje gebeten wordt is de schade meteen groot. Ik hoop dat je snel een leuke plek voor je hond vindt. En ik geloof dat je alle moeite echt wel gedaan hebt.
Ook ik heb die moeilijke keuze keer moeten maken. Nu zo'n 9jaar geleden alweer. Vreselijk. Maar helaas nodig geweest. Ik heb hem toen op marktplaats gezet met daarbij eerlijk het verhaal hoe het zat. Bij ons was het niet ons zoontje die in gevaar liep, maar juist de mensen om ons heen. Hij beschermde hem heel erg, sloeg er een beetje in door. Op een gegeven moment kon zelfs mijn man niet meer bij de baby in de buurt komen zonder mij erbij. Ik was de enige die hij toe liet bij ons zoontje. Dit werd dus wel echt een groot probleem dat steeds erger werd. Uiteindelijk heeft een gezin hem overgenomen die groot stuk land had waar hij heerlijk kon rond rennen. Een gezin met wat oudere kinderen al. Bij kennismaking met de hond zijn we stuk gaan wandelen zodat ze elkaar konden leren kennen. Ze zijn ruim 2u geweest en we hebben gezamenlijk besloten dat de klik er was en hij met hun mee ging. Ik heb heel hard staan huilen, maar ik wist dat dit het beste was Succes