Hallo dames, Moet even van me aftypen wat er allemaal door mijn hoofd en lichaam heen gaat. In september zijn we begonnen met de eerste ronde Clomid 50mg ivm PCOS. Deze kuur leek weinig te doen, er was wel een eisprong maar nog steeds een lange periode. Vervolgens gestart met tweede ronde Clomid 50mg, ook hier weer een lange periode gehad en dus moest de ronde erna gestart worden met 100mg Clomid. Ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld, enorm last van stemmingswisselingen en slaap heel slecht (en dat terwijl ik bijna 3 weken geleden de Clomid geslikt heb). Afgelopen vrijdag weer echo's gehad, daar waren 3 follikels te zien van gemiddeld 13mm. Vanmorgen weer een echo gehad en toen waren ze opeens weg. Het lijkt erop dat ik afgelopen weekend mijn eisprong heb gehad. Vanmorgen dus bloed moeten laten prikken en donderdag bellen voor de uitslag. Ik zit nu sinds juli bijna 2x per week in het ziekenhuis voor echo's. De teleurstelling elke keer weer begint nu toch echt op te breken. Ik ben moe, kapot, op en denk er zelfs over om na deze ronde te stoppen met de Clomid en eens wat rust in mijn hoofd te gunnen. Gelukkig weet men op mijn werk dat we in dit traject zitten en hebben daar ook volledig begrip voor. Het is niet makkelijk en het valt me behoorlijk tegen hoe zwaar dit eigenlijk is geestelijk. Gelukkig steunt mijn man mij en gaat hij ook met alle bezoekjes mee maar het is heel moeilijk uit te leggen wat je voelt en wat er in je lichaam omgaat. Zijn er wellicht dames die deze situatie herkennen en hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Meis ik herk het helemaal. Ik heb 4 jaar in het ziekenhuis gelopen en zat gemiddeld minimaal 3x per week in het ziekenhuis. Niet leuk.... Soms is het verstandig rust te nemen, luister naar je eigen gevoel en lichaam dat is t aller belangrijkste! Ik zelf heb 8 rondes clomid 150mg gedaan... echt het is qua emo swings echt rotzooi! Heel veel succes meis en ik duim voor je dat t snel raak mag zijn.
Pfff ik leef ook met je mee.. Sinds juli aan de clomid en alleen in augustus een eisprong gehad, maar daarna helemaal niks meer, behalve super heftige bijwerkingen. (Humeur, lichtflitsen, hallucinaties :S) Wel 6 a 7 x per maand naar het ziekenhuis, maar steeds weer een teleurstelling moeten verwerken. Nu ben ik weer aan de primolut en stappen we over naar hormooninjecties. Al met al best wel heftig en dat terwijl ik vorig jaar nog nooit van PCOS had gehoord. Gelukkig zijn ze hier op het werk ook wel begripvol en dat scheelt enorm. Maar soms breekt het je echt op. Ik duim voor je dat je een eisprong hebt gehad! Dat is iig iets
Hey dames, Bedankt voor jullie reacties. Klinkt gek maar toch "fijn" te lezen dat ik niet de enige ben die hier tegenaan loopt. Makkelijk is inderdaad anders. Vorig jaar wist ik ook niet wat PCOS was. Sterker nog, ik heb 1,5 jaar in een ander ziekenhuis gelopen en medicatie moeten slikken door een fout van de arts. Deze arts liet mijn bloed controleren op prolactine waardes. Deze waren steeds licht verhoogd. Nogal wiedes, ze liet me steeds 's ochtends prikken en dan is je prolactine altijd verhoogd. Eind juni de overstap naar een ander ziekenhuis gemaakt en meteen in de molen terechtgekomen. Erg heftig allemaal in elk geval. Mijn gevoel zegt nu vooral dat ik klaar ben met die Clomid, ik ben die buien echt zat en voel me er gewoon niet happy bij. Donderdag moet ik sowieso bellen voor de uitslag van het bloed en dan kijken we ook hoe dan verder te gaan. @MMMmeisje, gefeliciteerd met je zwangerschap!
Dank je essie! Ik heb in die 4 jaar in t ziekenhuis zo vaak op t punt gestaan dat ik er klaar mee was, dus snap je gevoel volledig.
Pff, waardeloos zeg! Ik vond Clomid ook rotmedicatie. Waanzinnige stemmingswisselingen inderdaad. Gonal-F was alleen niet veel beter.. Puregon ook niet. Van Menopur heb ik echt veel minder last én het werkt een stuk beter, tot nu toe. Kun je niet vragen of je over mag stappen op spuiten? Ook dan is het misschien nog even zoeken naar de juiste medicatie, maar misschien vind je al heel snel hét middel wat voor jou het best werkt! Succes en sterkte!
Ik snap het ook zo! Het is allemaal zo anders dan je denkt van te voren. Ik heb ook echt depri weken. En dat terwijl ik alleen nog maar gewacht heb. Heb er nog geen een echte iui op zitten. Kan je nagaan wat dat moet worden met mij als ik in de wachtweken zit... Ik heb trouwens helemaal geen bijwerkingen van de clomid. Maar het werkt dus ook niet..
De gyn heeft eerder inderdaad ook over spuiten gesproken maar daar weet ik nog niet de ins en outs van. Omdat ik heel onregelmatig ongesteld ben, heb ik ook geen idee hoe dat gaat werken met de spuiten maar daar kunnen ze mij donderdag vast wel meer over vertellen. Jeetje, dan dacht ik lang bezig te zijn met 2 jaar, maar 4 jaar is ook niet niks! Hoe gaan jullie partners met de situatie om?
Erg herkenbaar.. Ik ben in januari begonnen met clomid. 50mg sloeg niet aan, daarna 100mg geprobeerd. Ik had toen ineens een mega cyste waardoor we een ronde moesten overslaan. Daarna weer 100mg geslikt en toen had ik eindelijk een mooie cyclus van 32 dagen, helaas niet raak. Ronde erna weer 100mg, en toen een hsg gehad. Cyclus was weer ineens langer, eitjes kwamen en verdwenen weer. Uiteindelijk toch nog een doorgroeiend ei en eisprong gehad. Maar de bijwerkingen werden te heftig. Vervolgens nog 2 rondes tamoxifen gehad. Qua bijwerking ging het super goed, ik had nergens last van. Maar nog bleef mn cyclus te lang. Toen in augustus overgestapt op spuiten en dat is voor mij echt de uitkomst eindelijk een mooie cyclus en iets gevonden waar ik goed op reageer! Helaas vorige ronde iets té goed, waardoor ik teveel kleinere eiblaasjes naast de grotere had. Waardoor ik na mn eisprong cysten heb overgehouden. Dus we moesten een maand pauze nemen. Die pauze heeft ons goed gedaan. Even geen hormonen in mn lijf en alles even wat meer rust geven. Nu ben ik vandaag weer opnieuw begonnen met spuiten. Eerst spoot ik fostimon en nu gonal-f in een lagere dosering. Hopelijk gaat nu alles weer goed
Voor mij ook heel herkenbaar... de hele MM met de vele ziekenhuisbezoeken is al zwaar, en dan ben je ook nog eens niet jezelf vanwege de hormonen. En dan die slopende wachtweken die iedere keer eindigen in een hele grote teleurstelling. Mijn man en ik zijn er ook even klaar mee, het kan toch niet de bedoeling zijn dat we eraan kapot gaan? Ik moet over een kleine week ongesteld worden, en als dat gebeurt nemen wij even pauze (minimaal 2 maanden). In die tijd gaan we gewoon alles doen waar we zin in hebben en even niet constant mijn cyclus in de gaten houden. Hopelijk doet dit ons goed zodat we daarna weer kunnen beginnen. Sterkte
We zijn in totaal 4,5 bijna 5 jaar bezig geweest.... maar goed 2 jaar is ook al een behoorlijke tijd! Ik hoop en duim heel hard voor je dat jullie wachten beloond gaat worden! Mbt spuiten, ik heb na de clomid puregon gespoten... mij beviel dat top... weinig bijwerkingen.
Heel herkenbaar. Er zijn momenten dat je er met energie en positiviteit in zit en op sommige momenten zie je gewoon geen zonnige uitkomst meer. Clomid werkte niet bij mij; wel dik baarmoederslijmvlies, geen bijwerkingen. Puregon; dun baarmoederslijmvlies, lege follikels. Menopur werkte wel maar te korte luteale fase en immens veel haaruitval. Echt zoveel dat het eng werd..
Oke, ik ga het morgen in elk geval aankaarten. Ja 2 jaar is inderdaad ook lang, vooral als je 1,5 lang verkeerd behandeld bent geweest, zeer frustrerend als je er dan achter komt. Ik heb dan ook een officiele klacht ingediend over deze arts bij het ziekenhuis. Ben benieuwd wat er morgen uit de bloedonderzoeken komt.
Jeetje, heeft bij jou ook niet meegezeten maar ik zie dat je nu zwanger bent, wat super, gefeliciteerd!
Dat herken ik ook... in 2010 ben ik uit mijn vorige ziekenhuis weg gegaan na dat ik onterecht geopereerd ben aa mijn eierstokken (leo operatie voor pco terwijl ik geen pco heb) en 8 maanden clomid en iui's terwijl we zelfs te weinig zaadjes hadden voor ivf
Even een update: Vorige week donderdag gebeld voor de uitslag, bleek dat er nog geen eisprong is geweest dus moest vandaag terugkomen voor een echo. Dus ik vanmorgen erheen, echo gehad en er is nog steeds niks gegroeid, kortom: 100mg Clomid doet ook niks. Aangegeven bij de arts dat ik niet heel vrolijk wordt van de Clomid en wilde weten wat nu de mogelijkheden zijn. Advies van de arts is om toch nog te proberen met 150mg mits ik daar achter sta. Aangegeven dat ik 1 ronde wil proberen en dat we dan verder kijken. Daarnaast nog een keer bloedprikken, receptje meegekregen voor primolut en de clomid. Donderdagmiddag moet ik weer bellen voor bloeduitslag en als die weer negatief is, moet ik vrijdag starten met de primolut. Heb net met manlief ook besproken dat we heel goed moeten nadenken hoever we hierin gaan. We zijn heel gelukkig samen en tuurlijk een kleintje is meer dan gewenst maar ik moet het wel in mijn koppie kunnen handelen. Afgelopen jaar is al een achtbaan geweest en we moeten dit samen ook een plekje kunnen geven. Morgen heb ik mijn functioneringsgesprek waarbij ik ook aan ga geven dat ik een andere baan wil intern die mij ook meer rust zal geven. Ik ben nu veel op pad voor mijn werk (ben technisch consultant wereldwijd bij een online betaalprovider) en dat reizen hoeft voor mij niet meer. Het zal een hoop druk schelen als ik alleen binnen Nederland zou hoeven te reizen zodat ik ook minder van huis ben. De decembermaand is ook de drukste maand qua werk dus sowieso zal het vanaf januari weer wat rustiger worden en dus ook rust in mijn koppie geven maar ik wil meteen naar een langere termijn oplossing zodat ik me daar geen zorgen over hoef te gaan maken. To be continued.... Hoe gaat het nu met jullie allemaal?