Hebben jullie kindjes ook grappige of gekke trekjes? Odin doet nu al een paar maanden als hij enthousiast of gefocussed is zijn neusje heel raar optrekken en dan soort van knorren hahaha heel grappig en schattig.
Hier een meisje van 9 maanden die met regelmaat een Darth Vader impressie doet Ook soms hijgen als een hondje, ff heel kort
Ik vond dat vliegeren zo schattig toen ze klein was. Grootste lol had ze dan. Ik kreeg al rugpijn bij t zien alleen. Heb t een keer geprobeerd, vond zij prachtig maar mijn rug dus niet. Duivelsgrijnsje, met dr koppie iets naar beneden gedraaid en dan opkijken met een grote grijns. Ben dan spontaan smoorverliefd, zo verschrikkelijk ondeugend. Darth Vader immitaties hier ook, doet ze in een dopje van dr stapeltoren.
Hij ‘verstopt’ zich achter de meest onmogelijke dingen en zegt dan ‘waaaaa?’ Ik moet dan ‘waar is M.?’ zeggen en dan komt hij tevoorschijn. Gisterochtend had hij een stukje brood in zijn handen, deed het voor zijn gezichtje en zei ‘waaa?’
Jaa die hebben we hier ook gehad! Het "vliegtuig ook trouwens. Dat hield ze ook echt lang vol, ik was al lang neergestort
Hier geen baby meer. Maar vanaf dat hij kon lachen lacht hij, als hij enthousiast is als een minion. Wahaha
Niet echt een trekje maar eerder een actie: Snuit ze van de week zelf dr neus én gooit dr zakdoekje in de prullenbak, roept "zo!" en gebaard triomfantelijk "klaar" terwijl little miss "ik kan t zelluf wel" vol trots weer terugloopt om verder te spelen. Mijn mond viel even open, die kwam uit t niets. In t ziekenhuis gisteren, pakt ze een washandje over van me en gaat zichzelf wassen. "ook achter je oren he?" *wast zich achter dr oor*, "andere kant doet ook mee" *wast de andere kant*, "nog een vlekje op je wangen (was er niet)" *wast beide wangen*, "en nu nog ff je neus poetsen" *poetst dr neus schoon*. Trekt mij vervolgens aan mn nek dichterbij en gaat mij "wassen". "ooh is goed hoor meis, mama laat zich wel door jou poetsen kom je dat over 50 jaar ook doen?" kijkt me aan met grote grijns, werpt dr handen in mn nek en geeft me een mega knuffel. Afgelopen nacht in t ziekenhuis heb ik de hele nacht op een stoel naast dr gezeten met mn hand op dr rug want ze vond t allemaal maar eng en t bed voor ouders was kennelijk te ver weg van haar bedje. (ze slaapt thuis in eigen kamer en nooit een probleem geweest).Was elke keer door de spijlen naar mij aan t reiken, ging spenen gooien om te lokken en bij teruggeven de allerliefste puppyoogjes geven en engel glimlach. Na 2 uur bed maar opgegeven en de vergaderstoel bij dr bedje gepakt "slapen komt er voor mama toch niet aan te pas op deze manier, dan kom ik wel naast je zitten en kan jij in elk geval wel slapen". *draait zich op dr buik, handjes onder dr hoofd, pamper de lucht in, kijkt naar me, ik leg mn hand op dr rug en ze doet met een grijns dr ogen dicht met een diepe zucht*. Mama moest dichtbij zijn (papa, die ik afgelost had, mocht wel op bed liggen overigens). Kreeg mn hand ook niet meer terug. Mja slapend kind, dat is die rug en schouder wel waard denken we dan maar.
Ook al een zwaar beledigde blik in t assortiment? Ik moest zo lachen toen mn dochter voor t eerst verontwaardigd keek. Alsof ze diep diep diep beledigd was, t was geen porum.
Baby van 13 weken steekt haar tong uit naar iedereen en als ze haar dan na doen krijgen ze een grote lach. *smelt*