Ok... we hebben 2 gezonde jongens van bijna 8 en 4. Nu hebben we alles mooi voor elkaar maar is de twijfel er heel erg voor een derde... hadden we qua leeftijd van de andere 2 niet veel eerder een keuze moeten maken? Is het verschil straks niet veel te groot? Of juist leuk... En dan de gezondheid van t kindje...je hoort zoveel verhalen. Zelf zijn we 37, ppfff wat een moeilijke keuze! Kosten is ook n ding, we zijn geen big spenders dus daar ligt t niet aan maar opa’s en oma’s pasten op de andere wel maar zijn nu nog wel halverwege de 60 en genieten van hun pensioen. Er is twijfel maar ook nog zoveel liefde voor een derde kindje...
Ik snap je twijfels maar als de wens voor een 3e kindje er is, waarom er dan niet voor gaan? Tenzij het financieel niet zou lukken oid, dan zou het niet verstandig zijn. Stel dat de opa's en oma's niet kunnen/willen oppassen, redden jullie het financieel als de baby naar de opvang zal moeten? Wat betreft de leeftijd van jullie jongens, die van ons zijn 6 en 9 jaar, dit vonden wij ook een lastige keuze. Als ik nu zie hoe bewust ze de zwangerschap meemaken, hoe geweldig ze het vinden en hoe betrokken ze zijn: wauw, het is echt fantastisch en genieten, zo leuk! Aangezien jullie inmiddels 37 zijn, zou ik persoonlijk z.s.m. de knoop door willen hakken en zou het voor mij wel een beetje een gevalletje zijn: nu of niet.. Succes met jullie keuze!
leeftijd tussen de kinderen verdwijnt met ouder worden. Zelfs 2 jaar is veel als 1 18 is en uitgepuberd en de ander 16 en stik hormonaal Zou daar niet op letten. Kunnen jullie het financieel redden als de hulp van grootouders wegvalt?
Hier zijn de kids 7 en 8 (bijna 8 en 9) en met 38 jaar nog bewust de keuze gemaakt om te proberen een benjamin te krijgen. Of de kids een klik krijgen heeft denk ik meer te maken met de karakters dan met leeftijd.
Wij hadden hetzelfde dilemma en besloten het een jaar de kans te geven. Na een jaar was ik nog niet zwanger en besloten we dat het goed zo was en dat we het bij 2 kindjes zouden houden. Tot ik een paar weken geleden ineens geheel onverwachts positief testte... Oeps... Het is nog steeds hartstikke welkom, alleen wel even terugschakelen naar het vooruitzicht van weer een baby erbij. Tegen de tijd dat dit kindje geboren wordt, zijn de oudsten 8 en 5. Ook een redelijk leeftijdsverschil met hun broertje of zusje, het zal voor- en nadelen hebben, dat gaan we tegen die tijd dan wel zien. Ondanks dat we echt wel even hebben moeten wennen, is er hier ook liefde genoeg. Ook financieel zal het even aanpassen worden, maar ook wij zijn geen big spenders met extravagante uitgaven of een hele luxe levensstijl, dus ook daarvan verwacht ik dat het zijn weg wel gaat vinden.
Ik herken dit. Wij worstelden ook lang met dit gevoel. Toen ben ik eens een paar weken gaan ‘voelen’ wat ik vind van de gedachte dat het klaar was. Ik heb mezelf voorgesteld dat ik alle babyspullen weg zou doen en een spiraaltje zou plaatsen en echt niet meer aan die 3e zou beginnen. En toen ontdekte ik (naast angst en zorgen) ook echt een gevoel van teleurstelling. Uiteindelijk er toch voor gegaan, en ik heb nu net een paar dagen een positieve test in handen. Super spannend! Volg je gevoel!!
Dat denk ik ook. Mijn ouders kregen nog een nakomertje toen mijn broer en ik 11 en 13 waren. Die 3e werd en wordt op handen gedragen <3