@sabagirl en @nijn37 en andere die deel 8 hebben gelezen, wat vonden jullie hiervan? Ik vond het mooi hoe alles in elkaar samen viel, wel vond ik het einde (toen Kreeg zijn verhaal ging doen) wat lang duren, we hadden immers net de kant van Atlas gelezen, en ik vond het een vreemde keuze in het verhaal hoe Atlas over de (volgens hem) keuze van zijn geliefde dacht. Het was een hele slimme man, ze waren al 20 jaar samen, heel ongeloofwaardig dat hij dacht dat het haar eigen keuze was om niet mee te gaan. Dat vind ik wel een beetje teleurstellend.
Ik ben het wel met je eens dat het niet helemaal geloofwaardig was dat Atlas dacht dat Elle vrijwillig bij hem weg zou zijn gegaan. Maar ik vond het een prachtig boek waarin alles op zijn plaats viel ja. Het bevestigde ook het gevoel dat ik in de laatste delen kreeg, namelijk dat Pa Salt/ Atlas helemaal niet dood was.
Ik dus niet. Ik weet eigenlijk niet meer vanaf welk deel ik dat gevoel kreeg, aangezien het alweer even geleden is dat ik de andere delen heb gelezen. Het wachten op het laatste deel duurde lang Toen ik aan deel 8 begon, bedacht ik me wel dat ik eigenlijk eerst, in afwachting van deel 8, alle delen nog eens had moeten herlezen zodat het weer 'vers' in mijn hoofd zat. Maar het kwam zo ook wel weer terug toen ik aan het lezen was.
Kreeg zn verhaal vond ik ook wat lang. Verder heel verhelderend. Denk dat ik alle delen nu weer opnieuw ga lezen!
Ik vond het ook heel mooi, en heel gaaf als je dit hebt bedacht! Daar kan ik wel een beetje jaloers op zijn.
Ik ga de boeken ook nog een keer lezen, maar ik denk wel dat ik dan bepaalde stukken makkelijker zal overslaan. Ik had ook wel het idee dat hij nog niet was overleden. Ik vond het fijn dat alle vraagstukken werden behandeld. Zoontje van Maia, broer van Elle, Claudia, Georg en Marina…
ik dacht ook dat hij nog wel leefde.. dacht dat hij echt alles in scene gezet had. Maar dat bleek niet zo te zijn. Dat hij nog leefde was meer toeval uiteindelijk. Uiteindelijk vond ik boek 8 een beetje een samenvatting van alle verhalen ofzo. Alsof we door de andere 7 boeken heen vlogen ofzo. En dat in combinatie met mijn snelle lezen .. ging het wel heel snel. Alsof het boek niet te dik mocht worden ofzo. Ook een lastig dilemma natuurlijk: Anders zouden we klagen dat het langdradig was.... Ik vond uiteindelijk het verhaal met de familie Landowski het mooist zeg maar... En oja; ik heb nu wel de neigingen om sommige verwijzingen terug te lezen.... De kleine jongen in het atelier van Landowski... dat dat achteraf Atlas dus was.
Ik ben ook blij en opgelucht... Las even vlot en heeft mijn verwachtingen toch ingevuld. Knap van haar zoon! En ook ik heb de neiging om nu de rest weer te lezen.