ik zit thuis en heb nix te doen, alleen maar te piekeren en de tijd gaat niet snel voorbij. ik wordt er gek van. heb ook geen vriendinen die mij steunen, mijn man werkt de hele dag en heb geen familie in de buurt het enigste wat ik heb alleen een vriendin en die is heeft altijd druk. soms heb ik het nodig om met iemand te praten. ik heb vandag met vriendin gesproken en vertelde over een vrouw die 9 maand zwanger was , en paar dagen voordat ze ging bevallen is haar kindje overleden in haar buik. en nadat ik het gehoord heb , was ik heel erg verdrietig ik huilde de hele tijd. ik ben bang en pieker veel, dat het ook met mij gaat gebeuren. ik heb ook weinig slaap savond wordt ik 3 tot 4 keer wakker , en dan wordt ik om 6.30 wakker en slaap niet meer.
Het eenzame ken ik wel aleen ben ik echt aleen word gek van kan niet wachten tot me meisje heb. waarom verteld ze jou zoiets?dat vind echt niet echt subtiel en slim anders moet je echt even Vk bellen zo depri voelen is ook niet leuk. En mischien kijken wat voor cursussen enz zijn vor zwangere zijn ook genoeg waar je zonder mannetje lief kan komen en leer je andere zwangere kennen mensen die op zelfde olgflengte liggen.
Jeetje meis wat naar, en aan die vriendin heb je ook niet veel met zo'n verhaal. Ik snap dat je daardoor piekert. Is er iets wat je leuk vind om te te doen? Bijvoorbeeld lekker knutselen voor je beebje? Of zelf schilderijtjes maken, etc etc. Misschien dat je dan wat minder piekert. Sterkte!
Vervelend voor je zeg! Ik ben zelf ook wel bang dat ik me nog zo ga voelen. Ik ben sinds gisteren met verlof en zag alles vol goede moed tegemoet. Gisteren bewoog mijn kleintje niet zoveel meer, ook niet als ik haar flink zat te porren (sorry kleintje ) Én ze lag vorige keer in een half onvolkomen stuit. Dus ik googelen, zag ik op wikipedia een afschuwelijk plaatje van een bebje met vergroeid beentje, zij had ook in een half onvolkomen stuit gelegen. Dus...ik ook piekeren en huilen. Nu is mijn kleintje weer druk als vanouds, zij had waarschijnlijk een rustdagje. Ik heb geen tips voor je, maar probeer je niets aan te trekken van die enge verhalen. Ik vind het zelf ook moeilijk, maar ik spreek mezelf soms toe dat er zóveel dingen kúnnen gebeuren, daar moet je sowieso niet te lang bij stilstaan.
Google is wat dat betreft "gevaarlijk" betreft piekeren want vooral wikipedia kan soms echt antwoorden of plaatjes geven dat je blijft malen en piekeren. Ik heb het destijds gehad met de verhuizing, ik voelde justin elke dag, en toen 2 dagen niet, na die 2 dagen naar de gynaecoloog geweest en stond ik daar te huilen. Die man een echo gemaakt en Jus was gewoon lekker rustig. de volgende dag was ie ook weer asl van ouds. Ik zeg niet dat je niet mag piekeren, maar probeer iets anders te gaan doen, ga iets maken voor de kleine, huur wat films of kijk je favo serie. etc etc. of ga alle kleertjes wassen.
Wat ik meestal maar probeer te denken: het zal mij wel niet gebeuren. Als je er telkens bij stil blijft staan wordt je knettergek! Mijn nichtje (is ook mijn beste vriendin) heeft haar eerste kindje ook met bijna 9 maanden verloren. En als je dan zelf zwanger bent terwijl je het van zo dichtbij hebt meegemaakt... dat is heel moeilijk. Je bent gewoon nooit meer onbezorgd zwanger omdat je weet dat er nog zoveel mis kan gaan. Maar meestal gaat het goed! Probeer je daar op te focussen, dat is gezonder voor jou en de baby. Ik vind het zelf heel moeilijk en snap heel goed dat je het moeilijk vindt, maar probeer toch vooral te genieten! Ik vind het trouwens erg onaardig van die vriendin om nu met dat verhaal aan te komen. Iedereen weet heus wel dat dat soort dingen kunnen gebeuren, maar dat wil je gewoon niet horen als je zwanger bent... en zeker niet als je al niet zo lekker in je vel zit. Liefs, Snoopy
tja klinkt half bekend in de oren heb altijd alles en iedereen geholpen met verhuizen ect net voor de zwangerschap hebben we dage geklust bij mn 'beste' dinnetje. ik loop al weeeeeeeken thuis ivm BI, harde buiken, slijmprop... van de week paar uur aan de ctg en echt met nadruk op rust opgelegen gekregen mn manliefs familie laat ons ook vallen als een baksteen en mijn mams is helaas geveld door spierziekte op bed en ik hoor nog amper wat van dr nou zijn we 18 jaar vriendinnen en dan valt dit behoorlijk in verkeerd keelgat aankomende donderdag heb ik met haar uiteindelijk afgesproken op mn verjaardag en dat had ze niet eens door De mensen hebben het tegenwoordig alleen maar druk druk druk druk druk argggggg dat woord komt mn keelgat uit ik bedoel je MAAKT gewoon wat tijd voor mensen die je lief heb druk of niet druk ongeacht afstand, de trein is zo gepakt enfin geloof dat ik en mn moeder nu zon 4 uur gemiddeld per dag aan de foon hangen voel me daar prettig bij
ik zou het even met je VK bespreken heb ik ook vandaag gedaan ivm met overlijden van zoontje van me beste vriendin
ik ben vandag bij de vk geweest en vertelt dat het niet goed gaat met mij. het hielpt me een beetje. bedankt voor jullie allemaal