Hoi lieve mama's, Al een poosje heb ik nu een geweldige dochter. Onze kleine meid vond het wel welletjes in die buik en kwam met 34 en een halve week de wereld begroeten. In het ziekenhuis ben ik gelijk als een gek gaan kolven. Melk genoeg.....teveel zelfs! Heel langzaam hebben we haar aan de borst laten wennen en toen ze naar huis mocht kon ze ook echt wat drinken. Het probleem was dat ze het zo lekker warm vond aan de borst, dat ze echt binnen een minuut sliep. Zo kreeg ze te weinig binnen. Ik moest van het ziekenhuis een weegschaal huren. Nou, wat een stom ding zeg! Soms was ze na het drinken lichter dan ervoor! Na 2 weken ben ik daar mee gestopt. Ik werd gek: wegen, eten, wegen, flesje, kolven! Hierna heb ik haar nog een tijd aan de borst gehad voor het fijne, gewoon tussendoor een paar slokjes. Toen kreeg ze heel lang spruw. Laatst was ik bij de dokter en hij vroeg me naar haar voeding. Ze krijgt nog steeds mijn afgekolfde melk. Waarom geef je haar niet je borst, vroeg hij. Dat maak je niet vaak in je leven mee! Was het maar zo makkelijk. Zit nu toch weer te twijfelen om het te gaan proberen. Ze is nu ouder en misschien kan ze nu wat langer wakker blijven en dus meer drinken. Maar die weegschaal weer:x, ik weet het gewoon nog niet. Heeft iemand hier ervaring mee? Groetjes Banjabes
jammer hoor dat het in het begin zo'n moeite heeft gekost, ik heb zelf meteen de dag nadat uk geboren is (34+5) gestart met borstvoeding met hulp van een lactatiekundige en een tepelhoedje. begonnen met 1 ochtendvoeding en 1 avondvoeding en alles ertussen in gekolfd (doe ik trouwens NOOOOIIITT meer wat een naweeen:x) de dag dat we naar huis gingen na 2 weken ziekenhuis dronk meneer alle voedingen zelf (wel half slapend en deed er soms een uur over maar goed......) heb tot 6 maanden gevoed en heb daarna afgebouwd omdat ik weer ging werken en zag me niet in het printerhok kolven misschien kun je met hulp van een lactatiekundige het toch voor elkaar krijgen, volgens mij krijg je daar ook nog wel wat van vergoed van je ziektekostenverzekering. wat de weegschaal betreft is het inderdaad vervelend omdat je er zo op gefixeerd raakt, wij hebben op een gegeven moment maar 1 voeding gewogen en de rest niet.
hier ook. ons wondertje is nu 3 weken oud. hij wer dmv een keizersnee gehaald en moesten 1 week in het ziekenhuis blijven. ik ben toen meteen met kolven begonnen om de drie uur,wat best vermoeiend is. heb een paar keer geprobeerd hem aan de borst te leggen,wat alleen met tepelhoedje lukte. maar hij was gewoon nog te zwak en viel meteen in slaap.dus dan maar kolven als een gek en een keer per dag aan de borst. want ja als hij een mal alles it de borst kan halen hoef ik niet meer te kolven en dat scheelt een hoop werk! wat nou het probleem is..... aals ik hem nu aan de borst leg, zuigd hij m'n tepels regelrecht eraf! man wat doet dat pijn zeg!! ik doe het nu zonder tepelhoedje want hij zoog hem steeds vacuum en dus m'n tepel ook helemaal plat. maar nu doet ie het ook zonder hoedje. poeh zeg, weet nu ook niet wat ik doen moet....durfde hem de afgelopen dagen niet meer aan de borst te leggen omdat het zo'n pijn doet. maar ja zo houd ik wel dubbel werk.en hij kan ineens eten......te gek voor worden! heb hem inmiddels de speen gegeven want het kwam hem al z'n oren weer uit zeg maar. van de week is een lactatiekundige geweest,ze zei dat het helemaal goed komt en dat hij het goed doet. en dat ik waarschijnlijk ehm spruw heet het volgens mij,heb. maar ja zou het daardoor zo'n pijn kunnen doen??? nou lang verhaal will je eigenlijk alleen maar zeggen dat het wel veel werk scheelt als je je kleine aan de borst leg! en dat m'n zoon ook in het begin moeite ermee had en naar mate hij ouder word, hij wel langer volhoud. en ook ik vind het vervelend om met de weegschaal te werken. volgens mij kloppen die dinger voor geen meter! ik weet zelf ook nog niet wat ik nu ga doen hoor. moeijlijke beslissing vind ik! liefs
Ha Banjabes! Ik kan mij het voorstellen dat je voor een moeilijkekeuze staat, dat gedoe met die weegschaal lijkt mij ook helemaal niets! Hier is mijn eerste geboren met 34 +1 weken zwangerschap. Zij had direct al een goede zuigreflex en hebben haar vanaf het begin 2 keer op een dag aangelegd en de rest gekolfd. toen ze met 2 weken naar huis ging, dronk ze al de voedingen uit de borst en heb daarna ook echt niet meer gekolfd, ik vond dat echt vreselijk. Uiteindelijk heb ik haar 6 maanden volledige bv gegeven.
Esmee is met 36+6 geboren en ik wou ook bv geven, helaas kon ze de borst niet pakken, ze was erg klein. ik heb het moeten afkolven en wel steeds geprobeerd. mijn melk kreeg ze via vinger feeding en later via een flesje.
Mischa is geboren met 32+5 weken en in het ziekenhuis ging het aan de borst drinken meteen heel goed (toen hij het met ruim 34 weken eindelijk mocht proberen...). Maar thuis helaas helemaal niet meer. Ik heb hetzelfde gehad als wat ik hierboven al meer lees. Steeds aanleggen, PIJN!! (at zoog hij hard!), flesje nageven en maar weer kolven. Op het laatst alleen nog kolven, zelfs toen Mischa al doorsliep ging ik er 's nachts voor uit bed om mijn productie op peil te houden. Maar stoppen ho maar. Die hormonen! Als ik alleen al dacht aan stoppen liep ik de hele dag jankend rond! Ik ben zelfs na een paar weken gestopt, en heb mijn productie toen na een week weer opnieuw op gang gekregen... (door dagen lang om het half uur of het uur te kolven) Uiteindelijk heb ik 3 maanden doorgeploeterd en toen heb ik besloten er mee op te houden. Het was een hele moeilijke beslissing, maar op het laatst kon ik niet meer van Mischa genieten, ik kreeg soms zelfs een beetje een hekel aan hem met zijn gehuil... Daar werd ik nog verdrietiger van. Dus toen ik uiteindelijk op flesvoeding over was kreeg ik eindelijk rust, heerlijk! Ik ben toen lekker overal met hem naartoe gegaan, zonder er aan te hoeven denken dat ik naar huis moest om te gaan kolven omdat ik anders stuwing kreeg, of bang was dat mijn productie terug zou lopen. Het is heel moeilijk om te besluiten om te stoppen, maar het is nou eenmaal ook heel erg moeilijk om zo'n vroeg geboren kindje goed aan de borst te krijgen. Dus denk aan jezelf en maak de afweging wat het je waard is en wat je aan kan.