Dag meiden, Ik ben een tijdje geleden al een topic gestart met dit onderwerp, maar zie dat het gesloten is... Mijn dochters zijn 10 weken te vroeg geboren, hebben bijna 11 weken in het zkh gelegen en zijn inmiddels 9 weken thuis. Sinds 4 weken zit ik in de ziektewet (heb me direct na mijn verlof ziekgemeld, in overleg met mijn leidinggevende). Morgen moet ik naar de arts van het UWV. Vind ik best een beetje spannend, want hoe kan ik duidelijk maken hoe ik me voel? Als je een gebroken been hebt, is het duidelijk dat je niet kunt werken, maar als je mentaal nog niet lekker in je vel zit, hoe leg je dat uit? Op advies van mijn huisarts en de maatschappelijk werkster uit het zkh ben ik nog thuis, zij hebben ook aangeraden om nog niet aan het werk te gaan, maar eerst tot rust te komen en te gaan genieten van mijn kinderen. Daar ben ik mee bezig, maar ik ben nog zeker niet de oude. Wie kan mij tips geven over hoe ik het gesprek met de arts het best aan kan pakken??? Groetjes, Tinkerbelles
Hoi Tinkerbelles, Mischa is 7 weken te vroeg geboren en ik heb pre-eclampsie gehad en heb me daarom/daardoor ook ziekgemeld meteen na mijn verlof. Ik heb behoorlijk gedoe gehad met de arbo... Sowieso oordeelde het UWV dat mijn ziekte niet door de zwangerschap kwam, omdat ik overvallen werd door hun telefoontje en een heel verhaal ophing over de psychische kant, omdat dat me op dat moment erg bezighield. De arbo arts van mijn werk oordeelde dat ik een zware bevalling had gehad (ik heb alles behalve een zware bevalling gehad maar ze zullen het wel in een hokje moeten kunnen stoppen) en daarom "nog even bij wilde komen" (!!), dat stond letterlijk in het verslag!! Terwijl ik gewoon nergens energie voor had en gewoon nog niet beter was. Uiteindelijk is het heel gek gelopen, want mijn contract is afgelopen en ik ben bovendien weer zwanger (en dus NOG moeier) en heb nooit meer iets van de arbo arts gehoord nadat ik hem een brief gestuurd had dat ik niet mee kon werken met zijn reintegratievoorstel. In elk geval moet je het dus bij jezelf houden, jij bent door alles wat er is gebeurd nog niet hersteld. Doordat je continue voor je kindjes hebt moeten zorgen en op en neer reizen naar het ziekenhuis, heb je gewoonweg nog niet de gelegenheid gehad om zelf te herstellen. Bovendien komt daar het psychische verhaal nog eens bovenop, dat maakt het allemaal nog veel zwaarder. Je kunt niet van twee dingen tegelijk herstellen, dus je moet alles wat is gebeurd eerst een plek gegeven hebben voordat je lichamelijk weer de oude kunt worden. Misschien zit ik er naast hoor, bij mij was het natuurlijk een beetje anders dan bij jou. Ik heb maar een ziekenhuisperiode van 3 weken gehad, was zelf ziek maar had weer geen (ook nog eens veel te vroeg geboren) tweeling. Maar ik hoop dat je iets uit mijn verhaal kunt halen. En er zijn vast andere meiden die je nog tips kunnen geven. Succes ermee! (alsof je niet al genoeg aan je hoofd hebt!!)
Dank je wel MamavanMischa! Inderdaad, alsof je niet al genoeg aan je hoofd hebt, moet je ook zo'n arts ervan gaan overtuigen dat je echt mentaal nog niet in orde bent... Ik vind het ook echt vreemd dat er niet gewoon een regeling is voor extra verlof na vroeggeboorte. Volgens mij is de Vereniging van Ouders van Couveusekinderen daar wel mee bezig, maar het duurt natuurlijk eeuwen voordat de overheid daar wat mee doet... Gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens! Hoop dat je deze keer lekker de 40 weken vol mag maken!
Ik hoop voor je dat je een menselijke arts hebt die weet hoe psychisch ziek zijn kan voelen en wat een herstel is. Het is niet niets wat je allemaal moet verwerken hoor! Maar je bent zeker niet de enige met deze gevoelens. Weet niet of je een makkelijke prater bent, maar vertel duidelijk hoe je je voelt.. succes ermee!
MamavanMischa, ik heb hetzelfde meegemaakt. Werd overvallen door het telefoontje, en had het dus ook over de spychische kant, dus was de zwangerschap/bevalling niet de oorzaak van mijn ziekte. Heb hier een bezwaar tegen gemaakt, en die is door de uwv arts beoordeeld, en zij gaf meteen aan dat met PE/HELLP geen twijfel was over de oorzaak. Ben ook wel benieuwd hoe het gesprek is gegaan.
Het gesprek is goed gegaan vrijdag. Ik heb mijn situatie uitgelegd en toen zei hij eigenlijk meteen dat 16 weken zwangerschapsverlof voor 90% van de vrouwen voldoende is, maar voor 10% ook gewoon niet. En dat ik binnen die 10% val. Dus hij wil me over 4 weken terugzien en tot dan blijf ik gewoon in de ziektewet. Het was trouwens niet de arts van het UWV (dat dacht ik), maar mijn bedrijfsarts. Wschl krijg ik ook nog een oproep van het UWV... Ik ben in ieder geval erg blij dat ik nog even thuis kan blijven. Geeft me weer een beetje rust in mijn hoofd. Bedankt voor alle reacties!
Goed dat het zo gegaan is bij jou, dat ze er open voor stonden! Mijn baas heeft er zelf niets mee gedaan en ik heb geen papieren van het UWV ontvangen. Ik dacht, als hij het er gewoon bij laat zitten doe ik dat ook. Het is uiteindelijk goed gekomen. Alleen jammer van mijn contract. Dat had hier niets mee te maken, en was aan de andere kant een opluchting, want anders had ik regelmatig naar de arbo-arts moeten blijven komen en daar had ik niet zo;n zin in.