Hallo allemaal, een spannende tijd breekt aan voor mij en man. Onze laatste IVF/ICSI is mislukt en we gaan beginnen met eiceldonatie. Ik hoop met dit topic meiden te vinden die net als wij starten met dit traject, zowel donoren als acceptoren zijn welkom. Er is al een topic "ecd", maar in dit topic wordt op dit moment maar door een enkeling aan eiceldonatie gedaan. Ik ben daar bekend, maar het lijkt mij toch wel lekker om een plek te hebben waar meiden vooral hun nieuwe ervaringen in ecd-land van zich af kunnen schrijven. Ik zal mezelf even kort proberen voor te stellen; Ik ben 33 en getrouwd met een enorm lieve man. Doordat in vervroegd in de overgang zal komen (33jaar, AMH van 0,39 en een lage anthrale follikeltelling), zijn wij vorig jaar december gestart met IVF. Op aanraden van onze gynaecoloog, want zij wilde niet dat we over 10 jaar ergens spijt van zouden krijgen. We moesten ons ook maar eens gaan oriënteren op adoptie, want de weg zou heel lang worden, we moesten ons voorbereiden op teleurstelling op teleurstelling. En tja, de eerste IVF was raak, ik was zwanger en we waren dolblij. Na 7 weken ging het helaas mis en sindsdien heb ik geen positieve test meer in handen gehad. 2 IVFs in Nederland, 2 pogingen tot IVF in Duitsland en 1 ICSI in Duitsland later zijn we klaar, we gaan voor eiceldonatie. Gelukkig hebben we een donor gevonden. We hebben er hard naar moeten zoeken, maar het is ons gelukt! Over drie weken hebben we ons vervolg gesprek in Leiderdorp, hopelijk kunnen we dan afspraken gaan maken met de psycholoog en kunnen we dus echt van start. Ik zeg hopelijk, want de psycholoog is al een tijdje ziek (???). Spannende tijd breekt dus aan, voor wie ook? Kus, marjah
Hoi Marjah, Jeetje, wat hebben jullie al een narigheid gehad. Wel fijn dat jullie een donor hebben gevonden en nu door kunnen. Ik heb hier geen ervaring mee, maar wil jullie heel veel succes en sterkte wensen. Hopen dat jullie snel mogen beginnen!!!!
wow mien, als ik jouw onderschrift lees schiet het bij jou ook niet erg op. Op naar goede emmy's SO! Misschien dat de paashaas ze in zijn mandje heeft? kus
kan je helaas niet helpen, maar wil even zeggen: wow, wat een volhouder ben jij!!! Ik wens je alle goeds toe!!! Ik zit precies met het ''tegenovergestelde probleem'': er is geen zaad. Klein kansje dat het nog gaat lukken via een operatie, maar hoop heb ik niet te veel......
Hee Marjah, Jammer dat er tot nu toe nog geen lotgenoten zijn die je hebben gevonden hier. Hopelijk komt dat nog, als we regelmatig uppen! Ik zal wel meelezen, als je het goed vindt. Zit zelf aan eiceldonatie (donatrice) te denken voor in de toekomst. Veel succes!!
hoi marjah, hier een ecd lotgenootje, maar we kenden elkaar al, wat knap dat jullie de stap gezet hebben. hebben jullie een bekende donor? als je wat wilt weten vraag het maar, ben ondertussen al aardig bekend in ecd land.
Hoi Lisa ! ja we "kennen" elkaar al wat langer, hellaas... Tja, na een 5e IVF zagen we het gewoon niet meer zitten, en al helemaal niet om elke keer naar dusseldorf te moeten. Voor ons is het toch al gauw 3.5-4 uur en daarnaast de teleurstellingen. We zien gewoon meer heil in eiceldonatie. Onze donor is een verre-verre-verre kennis en we zijn enorm blij dat zij dit (al was het dus via een enorme omweg) toch voor ons wil doen. Het is een hele lieve, vriendelijk, gezellige kwebbelkous en ook nog eens een leuk koppie . Wat wil een mens nog meer . Duzzzz... Nu dus de gesprekken met de psycholoog en daar zie ik toch wel een beetje tegenop. Ik heb geen idee wat ons te wachten staat. Kun jij me meer vertellen? Mijs, wat gezellig dat je hier bent komen buurten. Je denkt eraan om mogelijk ook donor te worden!!!! Wow, petje af, want jij weet iig wat een IVF poging/punctie inhoudt en dat je dan nog weer de energie denkt op te kunnen brengen. Pffff goeso Nana: oei, wat vervelend he als je een van de twee essentiele onderdelen mist om een beeb te maken. Ik hoop zo dat de Tese etc een succes gaat worden. Meiden Bedankt
Mijs, was jij niet degene die zwanger is geworden terwijl je een enorme keelontsteking had? Dat had ik ook tijdens de laatste verse poging... en toen was iedereen me aan het oppeppen met jou verhaal
Ja, dat was ik idd, met die keelontsteking. Vreselijk. Nog nooit zoveel paracetamol geslikt als na die tp. Compleet gedrogeerd dit kind in wording... haha. Begrijp dat het geen succesgarantie is gebleken, zo'n keelontsteking?! Wel schattig dat ze je oppepten met mijn verhaal. Kwam een maand of 2 geleden ook iemand op n forum tegen met keelontsteking na tp. Die heb ik ook opgepept toen. Die raakte wel zwanger, maar werd vmk. Zo hebben we alle varianten 'keelontsteking na tp' wel weer gehad..... pfffff. Heb trouwens geen gestimuleerde poging mee hoeven maken, weet dus niet hoe dat is. Mijn 6e ICSI in eigen cyclus (met dus maar 1 follikel bij punctie) was de laatste voordat we over zouden gaan op gestimuleerde pogingen. Dat zal bij doneren wel het geval zijn. Maar ik denk juist door mijn MMM-ervaring dat ik het graag wil, omdat ik weet hoe het is. Ik vond het leven van ongewenst kinderloos zijn een hel en als ik een poging kan doen een ander (stel) uit de hel te halen, dan heel erg graag.
marjah opzich viel het gesprek met de psych ons reuze mee, ze kreeg ons niet onder de tafel omdat wij alle drie heel goed wisten waar we aan begonnen, als je heel zelfverzekerd over komt dan hebben ze al goed door dat de keuze die jullie gemaakt hebben goed doordacht is, we hoefden ook niet meer terug te komen en ook onze donatrice niet,ze gaan ook vragen hoe zij straks de band met het kindje zal zien en hoe jullie dat weer vinden. en of je het de omgeving gaat vertellen en hoe je het kindje het later gaat vertellen en zo. ik vond het allemaal wat overdreven. hopelijk valt het jullie ook mee en kan de behandeling snel gestart gaan worden. spannend hoor meid!!
Hihi Lisa, ik heb gisteren (of was het eergisteren?) je banner nog bekeken, en nu zie ik dat ie er heul anders uit ziet . Goeso! Volle kracht vooruit!
Marjah en Lisa ik kom hier ook maar eens meekijken. Ik vind het heel dapper dat je de keuze hebt kunnen maken om met eigen materiaal te stoppen. Jullie kennen mijn verhaal in grote lijnen denk ik wel. Na 7 pogingen tot IVF/ICSI is het maar tot 5 puncties gekomen, en van die 5 puncties is het maar 3 keer tot een TP gekomen. We zijn inmiddels in 4 ziekenhuizen/klinieken geweest en begin mei gaan we naar de 5e; Gent. Eigenlijk denk ik dat het er voor ons niet meer in gaat zitten; maar ik wil het maar blijven proberen; hoe naief misschien ook. Wanneer kwam voor jullie het gevoel dat je je eigen materiaal los kon laten? Lisa is jouw donor ook een bekende? En wat gaan jullie doen (gesprek Psych); gaan jullie het kindje en de omgeving de hele waarheid vertellen? Ik denk (verstandig gezien) dat dat het beste is; open kaart tegen iedereen; dan zijn er geen geheimen die uit kunnen komen. Maaar....... mijn gevoel zegt dat ik dat niet wil. Ik vind dat niemand er iets mee te maken heeft. Verder ben ik erg bang dat een eiceldonorkind op zijn 16e tijdens een ruzie gaat roepen; jij bent mijn moeder niet! Ik kan nog meer doemscenario's bedenken trouwens. Ik vind het zo moeilijk. Een bekende donor hebben wij niet. Eiceldonatie in Spanje is anoniem. En bij het Geertgen doen ze aan wederkerigheid. Dan is het maar afwachten of er toevallig in die maand iemand bij zit die een beetje op mij lijkt. Over een paar weken hebben we wel al een afspraak bij de psych over eiceldonatie. Maar ik blijf wikken en wegen.
Haai ben er hoor Ik ben alleen nu ff te moe om te reageren. Wij hebben iig de hele wereld verteld dat we een donor zochten. Zo kun je dus aan een donor komen, iemand van internet of iemand uit je kennissenkring. Het heeft ons iig ook heel erg geholpen in de verwerking. We kregen namelijk alleen maar positieve reacties op eiceldonatie. Ook vaak dat mensen wel wilden, de meesten haken wel af op het moment dat je verteld wat het allemaal betekent (geen kinderwens meer mogen hebben etc.), maar het gebaar is wel heel lief. ik stop nu ff en ik hoop morgen weer verder te reageren
haii meiden, hier ben ik weer was jullie even kwijt hihi. ieoor, wat goed dat je hier ook komt lezen, mss helpt het je een keuze te maken. wij hebben mijn beste vriendinnetje als donatrice, die ken ik al vannaf mijn 10e, we zijn heel dik met elkaar, en delen ook alles. zei had zich al aangeboden voor we wisten dat ecd onze enige optie was,ik heb er nooit een vervelend gevoel bij gehad, haar kindjes voelen als mijn kindjes en dat zal straks ook zijn bij dit kindje of het nou een ei van haar is of van mij zou zijn. marjah, je mag nog wel een kinderwens hebben hoor als je donatrice bent, ze wijzen je alleen op het gevaar van onvruchtbaar raken, maar dat komt bijna nooit voor. mijn vriendin is zelfs onlangs nog bevallen van een kerngezonde dochter. ieoor jij dus ook een gesprek bij de psych, spannend meid. marjah en wanneer jullie ook alweer? xxx.
Hoi, Lisa, dat klopt! Je mag wel een kinderwens hebben, maar de zh zijn er geen fan van. Ieoor: toen de arts zei dat we ons moesten gaan inschrijven voor adoptie was echt een klap, maar het heeft ons wel geholpen in het proces. Want je weet gewoon dat de kans heel klein is om zelf een 100% biologisch eigen kind op de wereld te zetten. Dus we zijn er al anderhalf jaar naar toe gegroeid. Ik heb het trouwens nooit als falen gezien. dat scheelt. Ik bedoel dus het feit dat ik in de overgang ben en ik niet mijn deel van een biologisch eigen kindje kan "leveren", dat we nu nog geen kinderen hebben voelt wel af en toe als falen. En ik ben benieuwd wat er allemaal uit de gesprekken met de ecd gaat komen. Ik denk dat we al wel aardig op een lijn liggen, maar je weet maar nooit. We hebben vast nog niet aan alles gedacht. kussie
Hallo, Ik ben hier een beetje aan het meelezen omdat bij ons de volgende stap ECD steeds dichterbij komt. Ik heb nog 2 IVF pogingen over maar mijn eicelreserve is zo laag (AMH 0,1) dat ik geluk mag hebben als we met de hoogste dosis menopur 1 of 2 eitjes gaan krijgen. We geven natuurlijk nog niet op maar denken ook alvast vooruit. Ik zal me even kort voorstellen (het mmm traject staat in mijn onderschrift). Ik ben Nataly, 38 jaar jong (of oud) en woon in het oosten van het land. We hebben een zoontje, Luca, die na de 4 IUI is geboren op 26-12-2008. Dit ging dus redelijk snel en zonder alle IVF perikelen. Nu is er een vurige wens voor een 2e wondertje en nu is dus uit bloedonderzoek gebleken dat ik een hele lage eicelreserve heb. In Enschede zijn we zelfs na 1 IVF uitbehandeld omdat zij daar bij ons geen kans op een zwangerschap zien met IVF. Gelukkig wil Dusseldorf ons wel verder helpen en daar hebben we onze hoop nu op gevestigd. Mocht dit dus allemaal niet gaan lukken dan is ECD de volgende stap. Mijn vriend en ik staan hier niet afwijzend tegenover. Ook bij ons heeft mijn beste vriendin aangeboden (al in 2009) om eiceldonor te worden. Zij heeft supereitjes want ze is nu zwanger van haar 3e kindje alweer in de 1ste maand na het verwijderen van het spiraaltje. Ik moet dus wachten tot ze niet meer zwanger (ze is nog maar 6 weken zwanger) is en waarschijnlijk nog wel iets langer. Ik denk dat als wij niet zwanger worden we over een jaar de stap van ECD gaan nemen. Dan hebben een jaar om er naar toe te leven. Veel langer ga ik ook niet wachten want dan ben ik bijna 40. Anders blijft het bij 1 kindje, waar ik ook heel blij mee ben, jullie zouden zo met mij willen ruilen. Ik vind jullie echt kanjers en gun jullie allemaal een wondertje. Veel liefs Nataly
Lees mee want net als mijs overweeg ik het ook wel om ecd te worden als we klaar zijn met kindjes. Met mijn eitjes is niet mis. Het probleem ligt bij me mannetje. Ik weet hoe t is km puncties te krijgen en derg. En het lijkt me zo fijn om iemand te helpen.