Hoi, Sinds de geboorte van onze jongste, nu 7,5 maand, heb ik samen met hem in de woonkamer gebivakkeerd (ook 's nachts) omdat het hem niet lukte in zijn eigen bed te slapen. Hem bij ons op onze slaapkamer ging helaas niet omdat onze oudste van (nu) 21 maanden wakker werd van haar broertje 's nachts. Aangezien zl een slechte slaper is/was zorgde dit voor een hele hoop gedoe in de nacht en om allemaal nog enigszins te slapen ben ik samen met hem beneden gaan slapen. Geen ideale situatie natuurlijk en we bleven dan ook proberen hem in zijn eigen bed te laten slapen. Want de reiswieg werd te klein, en in de box slapen (voornamelijk overdag) kan hij niet. Bovendien vind ik dat ook geen plek om te slapen maar goed. Na vele, vele pogingen en uren heen en weer lopen, troosten en met hem rondlopen in zijn kamer kan ik zeggen dat het redelijk tot goed gaat! Overdag slaapt hij minstens 2 keer minimaal een half uur in zijn eigen bed en ook in de avond/nacht lukt het hem een paar uur lekker te slapen, in de loop van de nacht moet ik er nog wel een paar keer naartoe maar ach. Een hele verbetering met eerst en daar zijn we erg blij mee. Zl slaapt veel rustiger als hij in zijn bed ligt dan dat hij beneden deed. Hij oogt ook een stuk uitgeruster als ik hem uit bed haal en ook het huilen wat hij veel deed word minder. Zo fijn om te zien! En ook voor ons is het prettig. Ik slaap sinds maanden weer in mijn eigen bed, naast mijn man en we hoeven niet meer op onze tenen te lopen in de woonkamer 's avonds. Een zak chips opentrekken kan nu zonder bang te zijn dat zl wakker word, ik kan in de avond nog wat opruimen etc etc. Allemaal heel positief natuurlijk maar toch heb ik een dubbel gevoel. Het was zo gewoon geworden dat ik 's avonds op de bank kroop en zl dichtbij was. Al die maanden zijn we bezig geweest om op dit punt te geraken, maar nu het zover is heb ik er veel moeite mee. Ik mis het dat ik niet meer lekker naar hem kijkend in slaap kan vallen, en als ik m'n ogen open doe het eerste wat ik zie niet zijn gezichtje is. Aan de andere kant ben ik ook zeker blij hoor, het is heerlijk om weer in mijn eigen bed te slapen, naast mijn man te liggen nog even kletsen voor het slapen en naast hem wakker worden. Ik vind het ook echt wel prettig dat ik niet meer zo bang hoef te zijn zl wakker te maken als ik iets wil pakken o.i.d. Er is nog iets wat het voor mij moeilijk maakt om er blij mee te zijn. De afgelopen maanden zijn best zwaar geweest omdat zl zeer slecht sliep. Sinds enkele dagen slaap ik eindelijk weer meer dan 3 uur aan een stuk in de nacht, geweldig! Hiervoor was 2 uur achter elkaar een goede nacht En genoeg nachten waar ik maar 1 tot 2 uur in totaal geslapen heb. Zeer vermoeiend en dat heeft wel z'n weerslag op me gehad, en nog steeds. Want nu komt de vermoeidheid eruit, en het enige waar ik aan denk als ik in bed lig is.. Juist, slapen! En dat is niet waar mijn man op dat moment aan denkt Meestal begint het als de kinderen slapen, sinds zl boven slaapt 's avonds kan mijn man aan niks anders denken dan.. Ik denk dat jullie wel weten wat ik bedoel. Nou ja goed, dat begrijp ik best. Op dat vlak springen de vonken er de laatste maanden niet vanaf. Maar goed, met enige regelmaat hadden we nog wel een goed gesprek De afgelopen maanden hebben we daar gewoon open over gesproken en allebei zeiden we: het is nu gewoon even zo. Maar vanaf de avond dat zl boven is gaan slapen kan mijn man het amper ergens anders over hebben en bij elk onderwerp wat ik aansnijd loopt uit op een opmerking over dat ene. Ik ben heus niet preuts en kan best een grapje of opmerking hebben maar het is serieus vanaf de minuut dat de kinderen slapen tot in bed toe bijna niks anders. Of ik moet zeer geïrriteerd reageren, dan stopt hij meestal wel, maar daar heb ik ook niet altijd zin in om te moeten doen. Ik heb het er al een aantal keren over gehad, en ook aangegeven dat dat op dit moment niet mijn gedachte is als ik in bed stap. Hij ziet nu legio mogelijkheden om het te kunnen doen terwijl het enige wat ik nu voornamelijk wil is slapen. Hij zegt dat hij dat zeker begrijpt maar dat hij het moeilijk vind omdat voor hem (samen) naar bed gaan min of meer inhoudt dat er nog even wat gefriemeld wordt. Toen ik beneden sliep wist hij dat hij alleen naar boven ging en had hij er niet zo'n moeite mee, en nu gaan we weer samen naar bed waardoor zijn gedachten direct daarheen gaan. Tot de geboorte van onze jongste deden we het regelmatig, de afgelopen maanden is het bijzonder weinig ervan gekomen. Mijn hoofd staat er ook gewoon niet naar, maar voor hem is dat moeilijk. En dat begrijp ik dan ook weer wel maar tegen mijn zin doe ik gewoon niet. Sorry voor het lange verhaal, we hebben net weer even zitten praten maar het ging al snel weer die richting uit dus ben ik maar achter m'n pc gaan zitten. Ik weet eigenlijk niet wat ik hiermee wil, even mijn hart luchten denk ik. Misschien heeft iemand hier een zelfde situatie meegemaakt of een goede tip hoe ik om kan gaan met dit dubbele gevoel? Oh en tips om om te gaan met het uhm, enorme libido van mijn man zijn ook welkom Of in ieder geval zijn gedrag in de avond..
Maak je wel eens zin of helemaal niet? Misschien dat hij het er dan minder over heeft of over doordramt? Verder vind ik het vrij onvolwassen overkomen van hem
Geen tips maar ervaring ik herken je verhaal ik heb met de jongste ook een tijd beneden gebivakeerd en nu nog vaak (tandjes en 2 van de overige 3 worden van een scheet wakker ) . Mijn mzn heeft ook een torenhoog libido maar als ik dan eens rustig in bed kan slapn heb ik echt nood aan gewoon slaap. daarbij komt dan nog dat ik hidradentis suprativa heb in de liesstreek wat enorm pijnlijk is en het ook vaak gewoon niet gaat. Ik begrijp mijn man ook en maak soms gewoon zin ook al zou ik liever slapen of rustignop de bank hangen. Ook al ben ik doodop zelf initiatief nemen af en toe, en afspraken maken , zo hebben wij hier afgesproken dat hij dan ook eens opstaat snachts en sochtends zodat ik ook eend wat langer kan slapen. Komt vanzelf wel weer goed .
Misschien uitleggen dat het voor jou juist alle zin weghaalt...constant die toespelingen? Kan zijn dat hij zich daar niet van bewust is? Volgens mij is het in veel gezinnen zo dat de man een wat hoger libido heeft dan de vrouw. Maar praat hierover met elkaar, of neem eens een keer het voortouw als je de puf een keer wel hebt. Wij hebben ook een flinke poos gehad dat het slapen van de kleine ronduit slecht was. Dan ben je blij dat je hoofd je kussen raakt. Die periode was vermoeiend en brak bij ons allebei wel op. Ga anders een keer een weekend/midweek met elkaar weg (wel vooraf het gesprek dat je niet bepaald opgewonden raakt van alleen maar dat gespreksonderwerp) en een keer echt tijd voor elkaar hebben?
Misschien een deal afspreken? Hij gaat er drie dagen uit 's nachts zodat jij kan doorslapen, en dan doen jullie de dag erop iets leuks
De kunst is om je in elkaar te verplaatsen. Dus leg aan je man uit hoe jij je voelt als hij de hele avond toespelingen maakt. Wellicht voel je je onder druk gezet en dat is niet echt bevorderlijk voor een sexy stemming. Dat zul je moeten uitleggen, dat gaat je man namelijk echt niet zelf bedenken. Daarnaast kun jij je wat meer in je man verplaatsen. Hij heeft zich maandenlang 'koest' gehouden. Eerlijk gezegd vind ik het al netjes dat hij dat zonder al te veel gezeur heeft volgehouden Een man voelt zich ook graag geliefd en aantrekkelijk. Hij wil ook een prioriteit voor jou zijn. En ja, mannen willen dat graag fysiek bevestigd zien Probeer voor jezelf te bedenken wat een realistische frequentie is en probeer daar dan samen uit te komen.