Mijn dochter is al vanaf een maand of 9 eenkennig, maar het lijkt wel alsof het nu ontzettend aan het pieken is. Het maakt niet zoveel uit wie het is, maar de persoon waar ze die dag het meest mee optrekt is haar vriendje. Verder mogen mensen wel tegen haar praten, maar niet aan haar zitten, oppakken of kusjes geven. En het vriendje van de dag mag al helemaal niet weggaan natuurlijk. Meestel ben ik het vriendje van de dag, waardoor ik echt onzichtbaar moet worden als papa thuiskomt, anders voelt hij zich zo afgewezen. Maar als mijn man thuis is geweest is hij het vriendje hoor. Laatst kwam mijn moeder (ze was de hele dag daar geweest) haar brengen en toen ging ze in mijn armen huilen omdat mijn moeder wegging Zoiets heb ik eigenlijk nog nooit gehoord. Ik ben toch haar moeder! Waarom doet ze zo? Is dit herkenbaar voor anderen dreumesmoeders? Is er iets wat ik kan doen om mijn dochter of mijn omgeving te helpen? Ik kan soms maar moeilijk weglopen, maar ik doe het toch echt wel eens, anders gaat ze nog denken dat ik volledig tot haar beschikking ben (is wel zo, maar hoeft ze niet te denken...) Ik dacht trouwens dat eenkennigheid was om de hechting te testen/versterken, maar is dat nog niet sterk genoeg voor haar? Weet iemand hoe dit zit, of waar ik dat kan vinden? (dreumes is 15 maand overigens)
Lijkt me dan geen éénkennigheid, maar verlatingsangst. Bij éénkennigheid is je kindje (tijdelijk) bang van iemand anders. Dit is een fase. Je kunt eens bij verlatingsangst kijken of de symptomen overeen komen. Wat het ook moge zijn, heeeeel veel succes met je kleine!
is verlatingsangst geen fase dan? We hebben namelijk ook hardnekkige slaapproblemen gehad, dat was volgens mij ook verlataingsangst.
Aan verlatingsangst moet je wel wat doen. Als baby speel je kiekeboe spelletjes en een ouder kindje kun je wat meer uit gaan leggen dat je altijd weer terugkomt. Misschien werken sommige spelletjes goed, maar daar heb ik me nog niet zo in verdiept. Als ze zo angstig blijft kun je het CB of de HA eens vragen voor hulp. Sterkte meis.
Het lijkt mij ook verlatings angst. Hoe zit dat als je naar de wc gaat? Of als ze je even ziet? Is het dan ook? En als je met meerdere mensen bent, zoals op een verjaardag? Hangt ze dan ook aan 1 persoon?
Volgens mij valt dit ook onder het kopje 'eenkennigheid' en zal ongetwijfeld ook te maken hebben met verlatingsangst. Ik zou me er niet zo veel zorgen om maken, gaat vastwel over. Ik merk het ook aan Mirre: als die een dag bij mn (schoon)ouders is geweest of hele dag bij mij / bij mn man dan is ze meer op die persoon. Overigens ben ik wel het favoriete vriendje, maar is ook niet gek: ik werk 'maar' 2.5 dag buitenshuis. Mirre wil ook niet dat 'vreemden' (iedereen buiten pa/ma) zomaar aan haar zitten ... ze moet echt even ontdooien en dan zoekt ze wel wat meer toenadering. Conclusie: Tis un fase