Hoi meiden, Ik ben bijna 34 weken zwanger en begin me zo langzamerhand geestelijk voor te bereiden op de bevalling. Gisteren naar een info-avond geweest en kwam daar best emotioneel van terug: wat nou als ik al die pijn niet kan handelen? Wat nou als ik niet dapper ben? Wat nou als er tijdens het persen ontlasting meekomt? En meer van dat soort overpeinzingen... Mijn vraag aan de dames die (net) bevallen zijn: wat is in 1 zin jouw gouden bevallingstip?? Ben benieuwd, bedankt alvast Liefs Rus05
Laat het over je heen komen! Dat is dé tip vind ik! En over die ontlasting, uuhm er komt wel meer mee naar buiten (als het goed is!)
Probeer te ontspannen!! Laat alles over je heen komen en maak je alleen druk om jezelf en niet over poepen tijdens de bevalling en luister naar je VK Heel veel succes, het is net zo goed als je zwangerschap een mooie en bijzondere ervaring!! (dus geniet ook hiervan)
"het loopt zoals het loopt...."... dus sluit ik me bij voorganger aan..... "gewoon over je heen laten komen".....
oja...en vooral "maak je niet druk tijdens een bevallling"..... het belemmert alleen maar de boel... "relax en go with the flow"....
Adem in adem uit (klinkt stom, maar helpt enorm om goed op je ademhaling te blijven focussen) en als je denkt dat je echt niet lang meer kan, ben je er bijna! Succes.
Ik sluit me bij Loesje26 aan, probeer ook te genieten, zeker van HET moment natuurlijk!!!!! En probeer tijdens de bevalling al te denken: ik ga nu bijna mijn kindje zien, vasthouden, knuffelen!!!!!!!!!!!!!!
Ontspannen en vertrouwen op je eigen lichaam. Hoe rustiger je bent hoe beter je lichaam alles kan aansturen en die weet het toch ondanks alle informatie nog het beste. Succes en geniet ervan. Krissa. PS: ontlasting vond ik minder erg dan dat de gyn zich moest gaan omkleden na het doorprikken van de vliezen. Oeps een overstroming. Later hebben we er samen om kunnen lachen.
Er is EEN goudentip... luister naar je lijf!!! en je vk! En wat je nu voelt is heel normaal, zeker bij een eerste bevalling dus relax... ontspan en kijk vol verwachting uit naar het moment dat het begint (ik vond het zo gaaf) en laat het gebeuren! Miljarden vrouwen zijn je voor gegaan! PS: ontlasting betekent eigenlijk altijd dat je het goed doet! dus niet genant vinden maar trots zijn
laat het gewoon gebeuren allemaal en probeer te ontspannen. de pijn is er maar vecht er niet tegen, accepteer het.Als het echt niet te houden is, ben je er echt bijna!!
Zoals zovelen al zeiden; "Go with the flow!" Je kan niet in de toekomst kijken dus je weet niet hoe jij ermee zal omgaan, hoe de bevalling zal gebeuren etc. Vertrouw op de mensen die je gaan helpen! EN op jezelf!!
Ik heb mezelf van te voren ingeprent dat ik het gewoon kan. En toen het eindelijk zo ver was ging het ook gewoon vanzelf. Je krijgt niet ineens een enorme steek pijn hoor, het bouwt zichzelf op. Dat kun jij ook aan!
Ja inderdaad, het loopt zoals het loopt. Bij de eerste wilde ik thuis bevallen en eindigde met persweeen in het ziekenhuis omdat ze er niet uit wilde. Bij de tweede wilde ik eigenlijk naar het ziekenhuis maar toen de verloskundige voor de 1e keer kwam zat ik op 7 cm ontsluiting en werd het toch een thuisbevalling. Ik heb het beide keren echt over me heen laten komen en ik heb twee keer een fijne bevalling gehad. Natuurlijk doet het pijn, maar het kindje moet eruit, hoe dan ook. Ik dacht elke keer: het is een dag pijn en je krijgt er een hoop voor terug Om de ontlasting zou ik me niet teveel zorgen maken hoor, op dat moment hou je je daar echt niet mee bezig. Succes!
mijn man had trouwens een hele andere bevallingsslogan bedacht bij de eerste.... bedoelt met een ===> knipoog en die is me ook altijd bijgebleven..... komt op hetzelfde neer als que sera sera: "als het niet rekt, dan scheurt het".... het domme, het heeft me nog wel geholpen ook.... het loopt zoals het loopt...
Bedankt meiden! Ontspannen en over me heen laten komen, dat hebben al jullie reacties met elkaar gemeen. Ik ga het proberen!!!
Bevallingstip: Je kunt het, dus probeer je zoveel mogelijk te ontspannen! Al die dingen kun je lekker laten gaan. Je kunt het niet van te voren weten, dus het komt zoals het komt. Hoe jij met pijn omgaat, kun je niet van te voren weten. Ik verkrampte helemaal door de pijn, maar dit werkte de ontsluiting tegen. Probeer dus goed (op dat moment) aan de VK te vragen wat je moet doen, als je je onzeker voelt. Verder kunnen geloof ik alle vrouwen dit wel, psychisch dan. Het is heel bijzonder om zo ver te gaan voor het krijgen van zo'n kleintje. De meeste ingrepen zijn vooral medisch noodzakelijk en niet zo zeer afhankelijk van of een vrouw het wel/niet goed doet.
Niet te hard zeggen, zo werkt het helaas niet altijd. Maar hoe het ook gaat, je kunt het. Je kunt niet zeggen 'ik stop ermee', en je hebt ook de wil en de kracht om door te zetten. Komt echt helemaal goed!
Ik heb me er geen voorstelling van gemaakt.... het loopt altijd anders dan jezelf verwacht Misschien ben ik hierin wel veel te nuchter hoor, ik bedoel het kind moet er uit, er is er nog nooit eentje blijven zitten
Miljarden zijn je voorgegaan, dus ook JIJ kan het! De beste tip is: focus op jezelf, op je ademhaling en wees niet bezig met de rest erom heen. Ontspan, voor zover dat gaat. Wanneer je je gaat drukmaken, gaat stressen of gaat verkrampen hou je je ontsluiting tegen! En duurt t alleen maar langer. Moet zeggen dat ik me dit voor heb gehouden maar op het moment zelf ging het eigenlijk wel vanzelf!