Ervaringen met nachtje laten huilen?

Ik ben een keer naar het inloopspreekuur van het CB geweest omdat ik er gek van werd dat mijn zoontje steeds slechter ging slapen. Wij gingen hem inderdaad ook steeds troosten. Ook tegen mij zei de arts dat we hem konden laten huilen en dat het dan waarschijnlijk snel beter zou gaan. Na veel twijfels toch maar geprobeerd want ik zat er echt doorheen en ik merkte na een dag al resultaat en na zo'n 3 a 4 dagen sliep ie weer volledig normaal! Had ik dat inderdaad eerder geweten... Hij had moeite om zelf weer in slaap te komen als ie na een slaapcyclus van 3 kwartier wakker werd en sinds deze aanpak kon ie dat gelukkig weer.

Maar wees voor jezelf wel zeker dat er niet iets anders aan de hand is.

 

het lijkt misschien heel gemeen voor je dochtertje, maar inderdaad doen!
ze heeft nu de leeftijd dat ze dondersgoed doorheeft dat jullie doen wat zij wil. het is voor jezelf zeker even doorbijten, maar als ze huilt, even 5 minuten laten gaan, zonder wat te zeggen speentje geven en weer weg.
wij zijn dit met onze tweeling al vrij jong gaan doen (toen we eenmaal wisten dat ze al goed de nacht door konden) en het heeft tot op heden alleen maar voordelen gehad (we konden ook niet voor alles maar naar ze toegaan, zou te gek worden met 2). alleen bij ziekte worden ze 's nachts nog weleens wakker, verder slapen ze overal doorheen. zijn inmiddels 4
veel sterkte/succes ermee!!

 

He jij hier? Heb je wel eens zo'n muziekspeler met slaapliedjes geprobeerd?

 

Ik begrijp wat je CB bedoelt, maar '1 of 2 nachtjes laten huilen' klinkt wel heel lang

Wij hadden het zelfde probleem ongeveer 1,5 maand geleden. Ze kreeg tandjes, was zielig, maar toen ze na een paar dagen dus eindelijk een tandje door had, bleef het huilen 's nachts... We hebben met haar rondgelopen, gesust, ik heb uren op de bank gelegen met haar op m'n buik om haar wat rust te geven. Wisten wij veel! Maar goed, dat hou je niet lang vol dus toen hebben 2 zombies midden in de nacht wat info gevonden en besloten dat we haar gingen laten huilen

We hebben deze manier geprobeerd wanneer ze ging huilen (in ons geval dus zo'n 3 keer per nacht): zorgen dat alles goed is (luier checken, evt. Dentinox of iets anders wanneer er iets pijn deed, niet te warm niet te koud, slokje water, etc.), vervolgens haar op de gebruikelijke manier in bed leggen (slaapzakje, dekentje, speen in, muziekje aan, 'weltrusten!') en weg gaan. Dan lieten we haar 5 minuten liggen, ongeacht wat ze deed (nou ja min of meer, maar de eerste nachten echt met de stopwatch), vervolgens weer naar binnen, haar neerleggen, hele ritueeltje, 10 minuten wachten (met stopwatch). Dit herhaalden we (dus vervolgens 15 minuten wachten, 20 minuten wachten, etc.) tot ze sliep.

Wij hebben de eerste nacht 3x ong 15-25 minuten moeten wachten, vervolgens minder vaak, minder lang en na 4 nachten was het over! Echt over! Het gebeurd nog wel eens, maar ik hoef nooit meer vaker dan 2 keer terug (dus langer dan 15 min).

De enige regel die wij onszelf hebben gesteld is dat we een half uur genoeg vinden. Als ze een half uur heeft gehuild (dus 5 min, 10 min, 15 min.) dan halen we haar er uit en gaan haar eerst troosten tot ze weer een beetje rustig is. Langer hielden we niet vol en wilden we ook niet voor haar. En... we hebben dat nooit nodig gehad! Ze heeft misschien 1 of 2 keer bijna 25 minuten gehuild (met tussenpozen als wij binnenkwamen), maar daarna altijd korter en met een duidelijk hoorbaar in slaap vallend kind.

Het werkt vast niet bij iedereen zo goed, maar wij hadden dit nodig. We hadden zelf niet de discipline om haar even te laten huilen (nooit nodig geweest) en nu moest dat toch...

Heel veel succes en sterkte de eerste nachten, en maak het ook weer niet te gek. Maak gewoon goede afspraken met jezelf (bv. ze mag niet meer bij jullie in bed, als je dat niet wilt!) en hou elkaar daar aan. Komt vast goed!!!!

 

Onze dochter - nu 15 maanden - moeten we ook wel eens negeren, want zij maakt er momenteel een sport van om niet te willen gaan slapen en ook 's nachts een keel op te zetten. We luisteren meestal hoe ze huilt, want heel vaak horen we aan haar manier van huilen wel dat ze zich aanstelt. Zodra er beweging in huis is, houdt ze namelijk even op om te luisteren. En als we toch naar haar toegaan, troosten we haar wel maar laten we haar als het even kan in haar bedje. Of we pakken haar even op, wiegen haar eventjes en leggen haar daarna weer terug.
In eerste instantie gaat ze, zodra we de deur dichttrekken, nog veel harder huilen. Maar na een paar minuten realiseert ze zich dat ze geen aandacht meer krijgt en houdt ze op.

Wat mij vooral goed geholpen heeft, is de kookwekker zetten. In het begin op 10 minuten. Als de wekker afgaat en je kindje huilt nog steeds, even kort ernaartoe om te troosten. En al gaandeweg de kookwekker steeds langer zetten. Want al huilt je kind maar een minuut, voor jou lijkt het een eeuwigheid. En telkens ernaartoe gaan en je kind uit bed halen, werkt uiteindelijk alleen maar averechts. Want je kindje komt niet tot slapen en jij ook niet, dus jullie worden steeds moeier en prikkelbaarder. En ik heb al gemerkt dat kinderen jouw stemming feilloos aanvoelen. Dus als jij gestresst of bezorgd bent, draag je het ook over op je kind.

Een tip: waarschuw de buren als je ervoor gaat, want zeker de eerste paar nachten kan het behoorlijk vervelend zijn.

Heel veel succes!

Groetjes, Wendy

 

Aaron doet dit niet 's nachts, maar 's avonds. Wordt helemaal overstuur wakker en eenmaal getroost wil hij per se niet terug naar bed.
Als ik hem toch neerleg dan is het niet huilen, maar krijsen (hoesten soms bijna hyperventileren) en dat blijft niet bij 5 a 10 minuten. Maar dat zou dus wel gewoon moeten dan?

 

Niets moet! Je moet doen wat je eigen gevoel je ingeeft.
Ik heb dit probleem ook gehad en nu na 8 dagen heb ik dat niet meer.
Ik heb hem niet meer uit ed gehaald wanneer hij overstuur wakker werd. Maar vaak was het hier een boertje dus dan toch even boeren.
Heb je al geprobeerd om je kindje in bed te laten en dan te troosten?
Door liedjes te zingen, flesje ( in bed) Muziekje aan, zachtjes neurien, kloppen op de billen?
Ik noem maar wat hoor, hier heeft dat wel geholpen, om hem niet meer uit bed te halen.

 

In bed troosten werkt niet. En fles wil hij niet altijd of pas later.
Er niet naar toe gaan in eerste instantie werkt ook niet.
Help!

 

menen ze dat echt serieus, een hele nacht laten huilen? nee niet ons ding dus. ik troost altijd maar wel zoveel mogelijk in bedje. zijn bedje staat ook naast dat van mij dus ik ben er altijd snel bij voordat hij helemaal overstuur raakt. ik troost hem door op zijn rug te wrijven en mijn hand te laten liggen tot hij slaapt. of tegen zijn schoudertje aan, zing zachtjes liedjes. we hebben ook een paar maanden muziek van jan smit gedraaid dat hielp fenominaal. ( overdag deden we dat ) soms klampte hij letterlijk mijn vinger vast s'nachts en vaak kreeg ik hem wel weer in slaap. als hij langer dan een uur huilde en onrustig bleef kreeg hij wat te drinken en dan sliep hij meestal weer gewoon in. tegenwoordig is wat troosten en over de rug aaien en een liedje zingen en zijn handje of schouder vasthouden voldoende om hem weer in slaap te laten vallen. als hij echt helemaal overstuur was en helemaal niks hielp dan haalde ik hem na een uurtje of 2 uit bed en sliep hij bij mij in bed met mijn arm om hem heen.

 

erg is dat hé als je zo met je handen in het haar zit. misschien dan toch maar dat met die kookwekker gaan proberen?

 

Aaron gaat dan ook harder krijsen dan hij al deed. Mijn gevoel zegt dat ik er in mee moet gaan, maar mijn verstand is bang dat ik hem 'verpest'/'verwen' en ik straks met een dreumes zit die nooit wil slapen.
(Hoewel er ook dagen zijn dat het perfect gaat).

 

Ontaarde moeders zijn wij ook he?

Mja, ik kan het altijd proberen natuurlijk. Ik ga wel een potje mee zitten janken dan.

 

ik vind het nogal een groot woord hoor "verpest". kinderen onder een jaar moeten zoveel verwerken, hun hersenen groeien bijna continu,( van 20 naar 70 procent stel je voor! ) ze groeien zowat 20 cm en een kilo of tig in gewicht. ze hebben om de haverklap sprongetjes en krijgen tandjes en steeds meer bewustwording. rond de 6/7/8 maanden gaan ze dromen wat heel veel impact kan hebben. ik vind het dan niet zo vreemd dat hun werelde weleens beangstigend of verwarrend kan overkomen en dat ze troost zoeken. vanaf wanneer ga je verwennen of verpesten zoals hun het noemen. da's een moeilijke vraag. ik wil dat mijn kinderen weten dat ik er voor ze ben. is dat verpesten of verwennen. moeilijk, moeilijk. waar ligt die grens. daarin moet je je eigen gevoel volgen dat is voor iedereen anders. als jij je er goed bij voelt dan zou ik het verhaal met de wekker proberen. je merkt snel of het iets is of niet. veel sterkte hoor. het blijft lastig dit soort dingen inschatten.

 

Ik heb het 2x gedaan, zonder resultaat. Daarna steeds troosten, eerst in haar bed, daarna eruit, rondlopen, sussen en weer terug. Ging ze dan nog niet slapen, dan tussen ons in. Na een tijd, soms 2-3 weken sliep ze opeens weer door. Heb deze periodes nu een keer of 3 gehad, ik laat haar niet meer huilen maar neem haar bij ons. Dan is ze rustig, slaapt lekker en voelt zich veilig. Als ze dan weer lekker in haar vel zit, slaapt ze weer prima hele nachten door in haar eigen bed... Je moet doen waar jij je goed bij voelt, niet wat iemand anders je opdringt of adviseert. Tenminste niet als dat niet strookt met jouw ideeën.

 

Volg je gevoel en niet het advies van het cb.
Je kunt zelf wel nagaan dat het niet ok is om een kindje een hele nacht te laten huilen?
Zoals hier boven al is gezegd: je kindje heeft je blijkbaar even hard nodig. Neem haar bij je en als ze weer lekkerder in haar vel zit, kan ze wel weer alleen slapen.

 

Zie ook deze link (weet niet of het me lukt ):
Huidige aanpak huilbaby's deugt niet - Twente - Regio - TC Tubantia