Ik heb uit mn vorig huwelijk 2 fijne knullen die nu alweer 9 en 10 zijn (wat vliegt die tijd!) Ben gaan scheiden van hun vader door n aantal grote problemen. Mijn ex is 2 weken nadat de scheiding rond was overleden. Dus stond ik alleen voor de opvoeding. Heb na n tijdje een fantastische vent leren kennen en die is er helemaal voor gegaan voor mij en mn knullen. Ik durf met zekerheid te zeggen dat hij meer vader is dan dat mijn ex ooit geweest is of had kunnen zijn (zeg ik niet omdat ik n hekel aan mn ex heb...we waren ondanks de scheiding vrienden, maar omdat dat gewoon zo is door allerlei psychische problemen van hem) En nu zijn we dus zwanger van een derde. Zijn eerste kindje. Tegen de tijd dat deze er is zijn mijn andere twee heertjes 9 en 11 jaar oud. Dus n flink leeftijds verschil. Nu vroeg ik me af of er meer zijn op dit forum die met ongeveer zulke grote kinderen weer terug duiken in de luiers? ( ) En hoe ervaren jullie dit?
heej ik ben 25 dus heb hier geen ervaring mee weten je jongens al dat je zwanger bent en hoe gaan ze ermee om? lijkt me iig wel een hele gezelige boel worden, en heeeel anders omdat je 2 oudere kinderen hebt! gefeliciteerd nog! succes!
Denk dat je Kisbaba bedoelt ELmo Hier ook geen ervaring mee maar super dat je een geweldige man gevonden hebt waarmee je nu ene kindje verwacht! Een hele fijne zwangerschap!
Tussen onze dochter en deze baby zit niet zoveel leeftijdsverschil, maar tussen mij en m'n broertje wel. Ik was zelf bijna 12 toen hij geboren werd en ik vond het helemaal geweldig.
niet geheel zoals die van jou, maar die van mij komen toch wel in de buurt hoor... de oudste is 10 en de jongste is nu 7 en ik moet zeggen tis juist heerlijk... je hebt je handen weer volledig vrij, de oudste (zoon) is helemaal gek met zijn kleine zusje net zo goed als zijn jongste zusje... ben blij dat we uiteindelijk na zoveel jaar er toch voor hebben gekozen om het toch alllemaal nog 1x mee te mogen maken, en zou het niet anders gewild hebben meid....ze zijn er nu zoveel meer bij betrokken dan ze geweest zouden zijn als ze jongen zouden zijn geweest, plus dat je nu natuurlijk veel meer je handen vrij hebt, dan wanneer ze klein zouden zijn geweest... gr.smoekie
Dat hoor ik graag Smoekie. (leuke foto ook van de oudste 2 met je baby) Helemaal geen jaloezie ofzo geweest? Of "nou draaid alles om die baby!" opmerkingen? Ben daar zelf wel n beetje bang voor. Want ze vinden t nu nog geweldig. Maar als er straks zon klein melk monstertje ligt te schreeuwen midden in de nacht en ze moeten de volgende dag weer vroeg op voor school.... Mijn kinderen weten al dat ik zwanger ben ja. Mn jongste maakte zich erge zorgen omdat ik al geruime tijd misselijk en doodsmoe was. Die haalde zich vanalles in t hoofd dus maar even verteld wat er echt aan de hand was. Wilde t eerst even voor me houden tot ik wist dat alles goed was. Heb al n miskraam achter de rug waar bij ze t wisten en dat dus n erge teleurstelling was. Wel veel over gepraat en ze snappen nu wel dat t niet allemaal van zelf sprekent is (ook weer n nuttige levens les misschien). Maja dat kind haalde zich vanalles in zn bol over waarom ik niet lekker was. Dus vond het beter dat hij de werkelijke rede wist. Je ziet ze nu ook telkens als er n kinderwagen voorbij komt even er in kijken enzo (betrap ik mezelf trouwens ook op! ) Dankjewel voor alle felicitaties meiden!
Hoi Wilma, wat leuk dat je zwanger bent van een nakomelingetje.. Ik ben zelf de oudste uit ons gezin en kreeg op mijn 9e een broertje erbij. Mijn vader had mij en mijn zusje ( jaar jonger dan ik) en kreeg samen met mijn stiefmoeder zeg maar ook nog een kindje. Ik heb het altijd als erg leuk ervaren! Ik vond het geweldig om voor mijn kleine broertje te zorgen en mee te helpen. Zeker nu ik ouder ben en het huis al uit ben vind ik het nog leuker! Mijn broetje komt regelmatig gezellig bij ons slapen. En hij wordt flink verwend door zijn zussen en zwagers. Van jaloersie was niet echt spraken maar het enige dat wij in ons geval wel merkte dat mijn moeder anders omging met ons broertje.. toch wat meer liefdevoller.. ze was voor ons wat harder.. Maar in jou geval ben jij de biologische moeder van je jongens die je al hebt. En wij zijn er zeker niet slechter van geworden of wat te kort gekomen. We zijn juist sterker en heel zelfstandig geworden. Succes met de zwangerschap! Groetjes!
Hoi hoi Ook ik ben zwanger van een nakomling, uit mijn vorige relatie heb ik drie kinderen, mijn dochter wordt aankomende zondag 19, heb een zoon van 17 en een zoon van 11. Ook voor mijn vriend is dit zijn eerste kind, heel spannend en tja voor mij ook hoor, want er zit al zo lange tijd tussen. Mijn kinderen hebben goed gereageerd op mijn zwangerschap en zijn heel blij dat ze er een broertje of zusje bij krijgen. grtjs mirjan
Hier ook 2 nakomelingen. Mijn 2 oudsten zijn 12 en 10 Helaas is mijn eerste man en hun vader plots overleden. Uit een nieuwe relatie is een zoon geboren,hij is nu 5 jaar,helaas is mijn zoontje erg ziek geweest(hersenvliesontsteking,bloedvergiftiging) En hebben we gewacht met een volgende zwangerschap omdat hij veel medische zorg nodig had. En inmiddels zwanger van de 4e.
Graag gedaan meid ( en dankjewel voor het complimentje) Nee ze zijn op geen enkele manier jaloers geweest of wat dan ook, niet vooraf toen ik nog zwanger was, en nu niet nu ze er eindelijk is maar dat is maar net hoe je er mee omgaat ik let ook bewust op dat als ik teveel met de kleine bezig ben hun ook knuffel, en de dagelijkse knuffel blijft er ook in, en daarbij merken zijzelf denk ik totaal niet dat ze er bij is gekomen, ik geef ze op geen enkel vlak minder aandacht en dat scheelt natuurlijk wel veel, dat wil er zoals ik wel eens gelezen of gemerkt hebt bij andere nog wel eens bij inschieten, maar dat is iets waar jezelf en je man voor moeten zorgen . Wbt school doen wij het hier eigenlijk wel simpel vindt ik zelf, we doen de kleine meid savonds in bad en dan kleed ik haar aan, en de volgende ochtend was ik haar met een bakje ..hoofdje, nekje zoals ik ook de kids s ochtends was ..met pakweg 10 min. Klaar .dus hier is het niet zo heel veel extra moeite, ff iets anders inplannen, ik zou ook geen tijd kunnen vinden hoor, als ik haar sochtends ook nog eens in bad zou moeten doen .nergens waar staat dat ze sochtends in bad moeten ) Vanaf dat ik thuis vertelde zwanger te zijn hebben we best wel veel problemen met de oudste gehad (wat school betrof het meeste) en dat was idd wat jij ook verteld meer in de zin van ongerustheid bang zijn dat er met mij (jou de baby) wat gebeurd e.d. Blijf in ieder geval proberen als er iets met je is (hormonen of wat dan ook) te vertellen waardoor het komt als je af en toe uitschiet e.d. want anders snappen ze er geen moer van hahahaha en weet je dat je uit je slof schiet terwijl je dat anders niet zou doen, is er altijd nog sorry om gezegd te worden want dat doen zij ook en zo leg je het ze ook uit Heel veel succes in ieder geval en zal heus wel goed komen Liefs smoekie
Hier meld ik me maar even. Denk dat wij wel haast de kroon spannen, hihihi. 8) Onze zoons zijn namelijk al 23 en 21. Na een jaartje of anderhalf hoopten wij op de derde, maar ja, die liet wel een beetje heel erg lang op zich wachten! Altijd vurig op gehoopt, zeker de eerste tien jaren. Daarna kregen we zoiets van: ach... we zien wel: als het nog es komt, dan komt het vanzelf. Maar ook dat gebeurde niet en je gaat er aan 'wennen'. Hoewel: wennen deed het nooit, ik keek tot vorig jaar nog niet graag in een kinderwagen of was altijd was jaloers als ik een dikke buik zag En toen zomaar opeens in aug (ik was weer es zoveel weken overtijd) toen bleek dat ik tóch zwanger was! Helemaal hotel de botel natuurlijk. Maar dan krijg je opeens zoiets van: jeetje, ik ben al 42 (inmiddels zelfs al 43) en mijn man zelfs al 48. Kunnen we zoiets nog wel aan? Bovendien heb ik al sinds een jaar of zeven diabetes (hoewel niet in ernstige vorm) maar toch... Gelukkig is tot nu toe alles heel voorspoedig verlopen: nergens last van! En we hebben er zo'n zin in: laat die kleine maar komen: het is zo welkom! Soms kan ik het haast nog niet geloven, na 20 jaar wachten. De gyn snapte het eerlijk gezegd ook niet: hij dacht dat ik wel jaren aan de pil zou zijn geweest, maar echt, we hebben nooit een middel gebruikt! Is het geen wonder? En onze zoons vinden het zo superleuk! Ze waren eerst natuurlijk helemaal beduveld en verwonderd, maar ze reageerden echt zo ontzettend leuk! Ze hebben al allerlei plannen met hun broertje/zusje. Nu is het heel vreemd, maar al vanaf het begin weet ik al haast zeker dat het een jongetje zal worden, en daar hopen zij ook allebei heel erg op. Ze willen met hem gitaarspelen, leren vissen, naar popconcerten, en hem leren hoe hij achter de meisjes aan moet zitten, hahaha, echt lachen! Nouja, de tijd zal het leren: als het een meisje is zullen ze zeker ook blij zijn met hun zusje.
Ik krijg ook een nakomertje de oudste is dadelijk 11 en half en de jongste is dan net 8 . Vind het wel leuk dat ik dit nog een keer mee mag maken.Moet zeggen dat ik de zwangerschap nu nog bewuster mee maak dan toen. De kids vinden het ook allebei geweldig zien er echt naar uit
de oudsten zijn 14 en 11 de jongste is 1, en eentje onderweg. en wat betrefd het jaloers zijn, absoluut niet, want waarop moeten ze jaloers zijn, de borstvoeding? de luiers? potjes? rijstwafels? het vroeg naar bed moeten? hahaha nee ze zijn er knettergek mee, en hij word stierlijk verwend, het is gewoon een rijkdom om dit mee te mogen maken
Grappig wat er hier met nakomertjes bedoeld wordt. Ik scheel zelf 9 jaar met mijn zusje, maar heb haar nooit als nakomertje gezien. Dit omdat we volledig samen opgegroeid zijn en er nooit een wereld van verschil tussen ons zat. M'n vriendin (even oud als ik) heeft drie zussen die best veel ouder zijn (verschil van 11, 13 en 14 jaar) en door het blok dat zij vormen lijkt m'n vriendin veel meer een nakomertje. Haar zussen waren al met hele andere dingen bezig toen zij nog op de kleuterschool zat. Ik denk dus dat het er heel erg aan ligt hoe het gezin in elkaar zit hoe het zal gaan tussen de kinderen. Spannend!
hier ook ééntje met een nakomertje, nuja 2 zelfs. mijn zoon is 12 en mijn dochter 14 en van 14 januari zijn mijn vriend en ik weer trotse ouders van onze tweeling nina en tia
Myrna is 6 jaar, heeft al broertje bij haar vadeer, van half jaar oud en ze is zo tevreden en zo blij en zo trots als pauw dat ze grote zus is, prachtig gewoon! Nu ze ook weet dat ze weer broerjte of zusje krijgt en zit nu vol met bewondering en geeft veel kusjes aan mijn buikje, beebie zei ze elke keer en ze is nu liever, zo knuffelig! Mijn broertje is 16 jaar, ik ben dus 31 en mijn oudste zus is 34 en jongste is 26, mijn moeder was 39 toen me broertje geboren werd, mijn oudste zus was 18 dus mocht bij de bevalling zijn! Vond hele leuke ervaring
Mijn oudste dochter wordt 11 in juni en onze kleine meid is net 8 maanden. Ik moet zeggen dat ik het ook heerlijk vind hoor! G is toch al erg zelfstandig en ze helpt me erg goed!