Ik zit met het volgende: Begin februari heeft mijn man zijn tante haar heup gebroken. Ze hebben er toen pinnen in gezet. Ze wilde niet in het ziekenhuis blijven voor revalidatie en na wat leugens dat een nicht haar zou helpen (dochter van haar broer die dus bereid was om mee te gaan in deze leugens) is ze naar huis gekomen. Ze blijft maar klagen over pijn en had gisteren een controle. Ik belde haar om te vragen hoe het gegaan was en kreeg een heel verhaal dat het bot dus dood is en dat ze nu de pinnen eruit gaan halen en zien wat dat doet en als dat niet werkt dat ze haar heup gaan vervangen. Als laatste oplossing is er dan dat ze haar been gaan amputeren. Lijkt me nogal vergezocht maar ok ik weet daar niks van af. Ze loopt wat raar maar ze loopt rond, gaat overal naartoe met de bus (vooral winkelen). Kortom ik geloof er niet veel van. Vandaag bracht ik even wat boodschappen en nu zegt ze dus dat de pijn komt doordat er losse botstukjes tegen zenuwen zitten en dat ze die gaan verwijderen. Dit klinkt mij al heel wat aannemelijker in de oren omdat ik zelf osteochondritis heb in beide knieën. Zit er nu enige waarheid in haar verhaal over dood bot en dan been amputeren?
Een heel been amputeren doen ze echt niet zomaar, hoor! Toch zeker niet als 't probleem eigenlijk bij de heupen zit. Foto's, misschien inderdaad een operatie voor die losse stukjes of inderdaad de vervanging van die heup lijkt mij logischer. En zelfs dat vervangen van de heup doen ze niet zomaar ... daar komen eerst tig onderzoeken bij kijken normaal gezien.
Dat dacht ik dus ook al, het zou niet de eerste keer zijn dat ze dingen verzint. Ik heb mijn neef gemaild, die is dokter. Wacht op antwoord nu dan.
Het zou wel goed kunnen dat de heupkop "dood" is, dat noemen ze dan kopnecrose. Is een veel voorkomende complicatie bij breuken van de heup. Dan is behalve het bot ook de bloedtoevoer naar dat stukje bot afgesneden. Amputeren doen ze daar niet voor. Hoogstwaarschijnlijk een nieuwe heup en soms halen ze de kop weg, slijpen de bovenkant van het bovenbeensbot netjes rond en kijken hoe de patient daarop revalideert.
Klopt. Dom natuurlijk ook dat ze gaat liegen om onder fatsoenlijke revalidatie uit te komen. En dan nu blijven klagen over pijn. Tja.....
Bij mijn moeder was bij de pinnen ook het bot niet goed gegroeid, ze bleef ook pijn houden. Ze is daarna geopereerd en heeft een nieuwe heup gekregen, sindsdien gaat het prima, klaagt ook niet meer over pijn. Het schijnt vrij vaak te gebeuren dat de pinnen niet werken maar ze proberen dat liever omdat een nieuwe heup maar beperkt meegaat.
Ik heb ondertussen een mail teruggehad van mijn neef en het is inderdaad zoals jij zegt Tante Truus. Er is ook behandeling met een poreuze pin waar dan weer bloedvaatjes zouden kunnen doorgroeien. Maar meest voor de hand liggend zal inderdaad een nieuwe heup zijn. Heeft verder ook niks met andere botten te maken maar dat dachten we hier wel al. Gewoon gevalletje aandacht nodig en verwachten dat iedereen ineens alles voor haar gaat doen. Dat heeft ze ons al eerder gelapt en ook liegen om aandacht te krijgen van de buren is haar niet vreemd. Zo heeft ze ooit gezegd dat ze een hersentumor had. Ik was gewoon woedend toen ik erachter kwam. Buren bleven maar vragen hoe het met haar was dus ik zei altijd maar dat alles prima was en je weet hoe ze is. Tot ik toch eens vroeg waarom ze me dat zo expleciet bleven vragen. Toen kwam de aap uit de mouw. Ongeveer 2 jaar geleden had een vriendin van haar een knobbel aan haar voet laten weghalen. Zij had er veel last van dus logisch dat ze die liet weghalen. Tante vond gelijk dat zij daar ook recht op had dus hoewel zij geen last had van de knobbels was ineens alles pijnlijk en kon ze amper nog lopen. Ze moest en zou de operatie aan beide voeten hebben. Het is haar flink tegengevallen qua pijn want over haar andere voet heeft ze het nooit meer gehad en wonder boven wonder heeft ze ook geen last meer van de knobbel die ze nog heeft. Ze heeft af en toe problemen met slikken, maar is dat zo gaan overdrijven dat ze een voedingsbuisje heeft. Dat is ondertussen ook alweer aangepast, ze had eerst echt een buisje en nu is het iets via haar navel omdat ze dat buisje maar niks vond. Ze zei 2 weken geleden nog tegen mij dat als ze van te voren had geweten dat ze er zoveel last en pijn zou van hebben het nooit had laten doen. En nu het ergste... Vorige week was ze bij mijn schoonzus en zegt ze heel serieus dat ze geen gewoon voedsel meer mag eten nu omdat ze dan dood gaat. En blijkbaar heeft ze ineens ook broze bottenziekte. Daar kwam ze een maand geleden mee aanzetten. Nu weet ik dat het om osteoporose gaat en dat de dokter haar gezegd heeft dat haar botten brozer zijn. Maar zij maakt er dan gelijk maar weer iets totaal anders van. Er zijn nog heel wat meer dingen hoor maar daar kom ik zo even niet op. Nu met haar amputatie was mijn reactie gewoon dat ze dan maar best al een leuke home uitzoekt want als dat doorgaat kan ze niet in haar huis blijven. Misschien niet aardig van mij maar met alles waarover ze al gelogen heeft of verdraaid heeft kan ik het niet meer opbrengen om nog medelijden op te brengen.
Ik kan er ook inkomen dat ze liever het minst zware eerst proberen. Ze is nu 64 dus dat zal geen probleem zijn om een nieuwe heup te krijgen. En natuurlijk als het nodig is is het nodig. Tegen mij is gezegd (osteochondritis) dat een kunstknie op termijn nodig is maar ze doen het liever niet voor je 50 bent en dat dus inderdaad omdat die maar beperkt meegaat. Maar natuurlijk zullen ze het wel eerder doen als het niet anders kan.
Ik begrijp dat je er geen begrip meer voor op kunt brengen maar om dan haar vuile was hier maar op te hangen vind ik eingelijk ook een beetje vreemd. Het is wel een erg persoonlijk verhaal geworden. Hoe dan ook kan het zijn dat ze bijvoorbeeld lijdt aan Munchhausen. Heb je het er wel eens met haar over gehad waarom ze steeds iets lijkt te overdrijven of verzinnen?
Ik vind niet dat ik haar vuile was ophang, het zijn dingen die zij zelf ook zonder blikken of blozen tegen mensen vertelt. En ja ik en ook anderen hebben haar al meer dan 1 keer gevraagd waarom ze zo'n dingen zegt/doet. De reacties zijn de vraag negeren, zeggen dat het stom is om te zeggen dat je 'maar' een verkoudheid hebt, longontsteking klinkt toch beter. Of ja iemand die ze kent heeft iets voor en dan kan zij toch niet achterblijven.
Wel vervelend dat ze zo is en denkt alleen op die manier aandacht te krijgen. Straks als er echt iets is jullie haar niet meer geloven. Veel succes is niet makkelijk zo'n persoon
Ik vind het een beetje klinken alsof ze zich eenzaam voelt...wel lastig zeg! Ik zou ook niet goed weten hoe ik hiermee om zou gaan..
Lijkt mij vooral vervelend als ze ooit écht iets zwaar heeft. Want dan gaat geen mens haar toch nog geloven? Kan best dus dat ze geopereerd moet worden en misschien een nieuwe heup krijgt. Maar dat zij om dan gelijk maar gaat fantaseren dat haar been wordt afgezet ... Zo iemand geloof je op de duur toch nog maar half en daar heb je toch een houding bij van "het zal wel zijn ".
Dat de kans groot is dat ze een kunstheup krijgt weten we, maar het hoe en alles eromheen is weer zo wat. En inderdaad als ze iets heeft (behalve dus duidelijk een breuk) dan is onze eerste reactie inderdaad van ja het zal wel. Verder heeft ze inderdaad niet veel mensen meer maar ze heeft ze zelf weggejaagd door haar gedrag. Het is niet alleen over haar gezondheid dat ze dingen verzint of erger maakt maar ook in het algemeen liegt ze veel en verdraait ze mensen hun woorden. En dan klagen dat er amper iemand langskomt. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze daar zelf de oorzaak van is maar dat is dan niet waar, het is altijd de andere person die dingen verkeerd heeft gezegd of gedaan.
Vervelend als ze zo reageren. Ze jagen iedereen weg, terwijl ze eigenlijk alleen maar meer aandacht willen. Misschien is ze depressief, ik herken het nl wel van mijn oma, die ook depressief was en alles verzon om aandacht te krijgen. Wat betreft haar heup, afhankelijk van hoe ze opereren, valt dat tegenwoordig best mee. Waar ik werk, worden ze binnen 24 uur na de ok al gemotiveerd om te bewegen met de kunstheup, mogen ze 3 of 4 dagen na de ok al naar huis en de protheses die ze hier plaatsen gaan gemiddeld 30 jaar mee. Het is alleen even de vraag, of de bovenkant van haar bovenbeensbot niet aangetast is door de necrose.
Ja ze hadden haar hier ook al snel uit bed na de operatie. Reden dat ze haar wat langer wilden houden is omdat ze alleen woont en ze dus echt wel zeker wilden zijn dat dat ook goed zou gaan. Het ziekenhuis ging wel voor extra thuishulp zorgen maar in de tussentijd moest ze natuurlijk wel in staat zijn zichzelf te behelpen. Haar nicht heeft toen gezegd dat zij 's ochtends voor haar werk wel kon langsgaan en dan weer tijdens haar middagpauze en dan weer na het werk en als ze in tussentijd iets nodig had ik er wel zou zijn. Daarom hebben ze haar toch na een paar dagen laten gaan ook al kon ze niet volledig voor zichzelf zorgen. Ik heb toen zelf de organisatie gebeld waar ze al hulp van kreeg om alles te regelen. Ik woon echt maar een straat verder maar ik was hoogzwanger, mijn man is beperkt in wat hij kan doen en ook nog eens een peuter die veel aandacht vraagt. Moet zeggen dat ze echt niet blij was dat ik dan extra hulp gevraagd had, maar het was echt nodig want ik kon niet en nicht is natuurlijk nooit langsgeweest. Depressief is ze niet voor zover ik weet of ze heeft er geen medicatie voor. Ik zet altijd haar medicatie klaar voor een week dus ik weet wat ze slikt. Ik hoor van meedere mensen dat de praktijk waar zij gaat wel vrij vlot antidepressiva voorschrijft of toch de dokter die zij altijd ziet. Ze is wel altijd het type geweest (en nog) die er niet mee om kan als ze haar zin niet krijgt. Het is een hele tijd beter geweest toen haar stiefvader haar eens op haar plaats heeft gezet maar die is al heel wat jaren terug overleden (was mijn man zijn opa).