3 jaar geleden heb ik een motor ongeluk gehad. 2 maanden na dat ongeluk bleek dat mijn miniscus gescheurt is. Fysiotherapie gevolgt. Heb er mee leren leven. Tot afgelopen week, Terug naar de HA Moest maar naar het ziekenhuis. Afspraak gemaakt en moest over 3 dagen langskomen. Onderzoek gehad en dan komt de klap. Op 13 mei word ik al geopereerd omdat ze bang zijn dat ik mijn miniscus ondertussen nog verder heb stuk gelopen. Nu is het zo dat ik erg bang ben voor operaties, maar dat is nog niet eens het ergste. Het enigste waar ik nog mee bezig ben hoe zal het na de operatie gaan. Ik mag 2 weken niet lopen, en ben daarna nog 6 weken aan het revalideren (op krukken lopen). Hierna moet ik opnieuw leren lopen met mijn been. Nu hebben we i.v.b met de kleine geregeld dat we 2 weken bij mijn ouders kunnen inwonen. Dat is allemaal heel erg lief en aardig, maar buiten dat om ben ik gewoon bang voor alles na de operatie. Ik heb nog nooit 2 weken zonder de kleine bij me op de kamer geslapen (Ligt altijd in zijn eigen bedje en buiten het logeren om) Hij ligt namelijk boven en ik beneden op de grond. Weet eigenlijk niet zo goed waarom ik het hier neerzet. ml is veel aan het werk, en met vrienden kan ik hier niet goed over praten. Denk dat ik het gewoon even kwijt moest.
Ik heb hier geen ervaring mee. Wil je wel veel sterkte wensen. Kan je kindje na de operatie niet bij jou blijven slapen dan? Als je hier nog niet aan toe bent zou hem gewoon bij je houden.
maar kan je kindje dan niet gewoon beneden naast je slapen in een campingbedje? Dat je hem overlegd na een late avondvoeding.. of heeft ie nog een nachtvoeding dat je hem daarna lekker bij je pakt? Wij hebben ons kindje met 6 maanden ongeveer op zn eigen kamer gelegd, omdat mn man en zoontje allebei zo vreselijk hoestten en elkaar steeds wakker hoestten. Het was wel emotioneel, maar na een paar nachten was het ook wel lekker rustig. Misschien heb je die rust ook wel nodig als je moet genezen na je operatie! Succes!
Ik heb hier ervaring mee. Ik heb zelf ook een kindje van 6 maanden en heb 5 april een nieuwe heup gekregen. Ik zag er zo tegen op (de operatie) maar het viel enorm mee. Nu is dat van jou totaal iets anders, maar de enige tip die ik je kan geven is laat het gewoon over je heen komen. Krijg je algehele narcose of een ruggenprik? Als je echt bang bent kun je vragen bij een ruggenprik om een roesje voordat ze de ruggenprik geven. Ook krijg je dan een kalmeringstablet voordat je naar de OK gaat. Tijdens de operatie kun je waarschijnlijk ook een roesje krijgen. Ik heb dit ook gehad en weet er echt helemaal niks meer van. Heb heerlijk geslapen Maar over je kindje, ja dat is moeilijk. Ik vond de dagen in het ziekenhuis verschrikkelijk, moest elke keer huilen als ze weggingen. Ik heb er nog 1 van twee jaar. Maar als jij je kindje bij je wilt, kun je dat toch gewoon doen? Desnoods in een campingbedje of in de reiswieg? Mijn kinderen slapen al 4 weken bij mijn schoonouders. Ik kan er snachts niet uit en mijn man moet elke dag om 4 uur snachts op. Mijn schoonmoeder kan dan echt niet al om 4 uur bij me op de stoep staan, want ik kan ze niet uit bed tillen en de trap af. Ik vind het heel heel heel erg zwaar, echt verschrikkelijk en mis ze enorm, maar het kan niet anders. Ik moet 6 weken met 2 krukken lopen en 6 weken met 1 kruk. Dat werkt niet met 2 kinderen. Gelukkig haalt mijn schoonmoeder me elke ochtend op en gaan we naar haar huis, we eten daar en dan gaan mijn man en ik weer naar huis en zo doen we het nog wel een tijdje. We kunnen daar helaas niet slapen, want er is geen ruimte voor ons Veel sterkte en het komt wel goed, voor je het weet heb je het achter de rug en kun je beginnen met je herstel. Heel veel succes!
ja das lastig met kinderen... als je eerst 2wk bij je so bent dan zou je man nog 2wk zorgverlof kunnen opnemen. tegen die tijd weet je ook meer over wat je wel en niet kan en valt er dan misschien nog wel wat te regelen. en idd een campingbedje naast jullie.
Kan me zo voorstellen dat je er tegenop ziet.... Ik heb vlak voor oud en nieuw 2011 een smak gemaakt waarbij mijn schouder uit de kom raakte en er een stuk bot van de kop van mijn schouder af brak...... Ik kon dan nog wel lopen maar niets met mijn dochter, gelukkig was ze al 3,5 en aardig zelfstandig, maar de eerste weken had ik zo veel pijn dat ik haar niet eens kon knuffelen..... Dat was echt verschrikkelijk..... Na drie maanden bleek dat het botstukje niet op de juiste plek was vast gegroeid. Maar iets te hoog... Dus operatie.... Botstukje los gemaakt en met twee schroeven vastgezet, even weer terug bij af dus. Maar aanpakken en door, want zo ging het niet..... Weer aan het revalideren en weer drie maanden later, vlak voor de.zomervakantie bleek dat de schroefkoppen in de weg zaten waardoor ze tegen het schouderdak aan botste en ik niet verder kwam.... Weer onder het mes. Wat heb ik toen gehuild, want weer kon ik even niets met mijn dochter.... En dan ook nog in de vakantie!!! Gelukkig ging het herstel na de laatste operatie heel snel en heeft mijn dochter er niets overgehouden aan het feit dat ik niets met haar kon, ze me moest helpen met spullen uit de koelkast pakken of dingen oprapen en dat anderen voor haar zorgden een poosje. Ik had een geweldige fysiotherapeut, die super goed kon relativeren voor mij, en dat had ik echt even nodig voor die laatste operatie, ik wilde het uitstellen tot na de vakantie, 6weken dus.... Vanwege mijn dochter.... Hij zei, denk je nou echt dat jouw dochter later tegen je zal zeggen " mama, ik neem het je zo kwalijk dat je toen, toen ik bijna 4was, weer 3weken iets minder voor me kon doen" eehhh nee dus.... En zelf stel je je herstel 6weken uit terwijl het zo belangrijk is om niet te verliezen waar je het afgelopen half jaar keihard voor gewerkt hebt..... Hij had gewoon zo enorm gelijk...... Koppie op meis, jullie komen er ook wel doorheen!
@ Esmeralda, Sterkte en ik ga onder volledige narcose. De ruggenprik is bij mij al eens fout gegaan. D.ean slaapt 's nachts gelukkig al door, maar vind het gewoon erg eng. Vooral, omdat ml er om 4u uit moet en D.ean dan dus alleen op zolder slaapt. Helaas kan hij niet beneden bij me slapen. Er is net genoeg ruimte voor een matras voor mij. Enigste wat we nu wel doen is de babyfoon bij me neerzetten. Dat stelt me al iets gerust. Bedankt allemaal!