Wie heeft er na 2 (of meer) achtereenvolgende miskramen toch een gezonde baby gekregen? En was het bij jullie gewoon pech of was er een reden voor jullie miskramen? Ik ben eens benieuwd naar jullie ervaringen/verhalen Misschien dat ik dan wat meer rust in mijn hoofd krijg. Ik heb vorig jaar augustus en vorige week een miskraam gehad. De arts kon op het oog zo niks zien. Ik ben verder gezond, heb geen ziektes of wat dan ook. Ook hebben ze echoscopisch onderzoek gedaan maar mijn baarmoeder en eierstokken zien er verder prima uit. Ook heb ik een regelmatige cyclus en verder elke maand een duidelijk voelbare eisprong. Bij de eerste miskraam kon de arts al vrij snel na 5 weken zien dat het niet goed zat. Er was ook niet echt een vruchtzak te zien, alleen maar bloed. Deze keer was er wel een duidelijke vruchtzak aanwezig alleen zat er niks in Ik zou nu 7 weken zijn geweest. Daarom heb ik bij deze miskraam een curretage gehad. Het kwam namelijk niet vanzelf op gang. Volgende week ga ik op controle terug. Ik ben er wel echt kapot van en mijn vriend ook (alleen laat hij niks merken ) Ik denk man eigen ofzo Ik denk er de hele tijd aan, ook hoe we weer opnieuw kunnen proberen. Aan de ene kant zou ik wel onderzoeken willen..ik bedoel het kan ook zijn dat er wel iets is met mij of mijn vriend.. aan de andere kant zou ik nog willen wachten daarmee en het nog een keer willen proberen. Momenteel werken we allebei heel hard, elke dag in de 43 graden. We wonen namelijk in Turkije. Dus echt rust hebben we niet nu. Ook ons eetpatroon en leefpatroon is niet bepaald stabiel. Misschien dat het daaraan ook ligt. Maar goed.. om ons heen krijgen al onze vrienden kindjes. De een na de ander is zwanger. Dat is dan best hard. Zeker omdat we zelf ook graag wilen en het zeer gewenst is. Ik heb jaren geleden wel een normale zwangerschap gehad. Helaas (wegens persoonlijke omstandigheden) heb ik toen voor een abortus gekozen. Ik wil hiermee aangeven dat ik dus wel zwanger ben geweest en dat het toen goed zat, toen van een andere partner. Toch ben ik bang dat er misschien iets zou kunnen....of misschien is het dubbele pech!! We willen zo graag! Wat raden jullie aan? Wachten of onderzoeken? Liefs nikie
Ik heb 2 keer een miskraam gehad. In maart en april. Ik voelde me zo ontzettend rot toen.. Toen een paar maanden rust genomen, was er ook te druk mee bezig vond ik zelf toen. En toen ineens in juli een positieve test. En dat is goed gegaan. Reden van miskramen is onbekend. Het is toen zelf op gang gekomen dus ben er ook niet voor bij een arts geweest. Dus lastig om antwoord te geven over wat nu te doen..
ik heb tussen al mijn kinderen een miskraam gehad, zeker 3, maar waarschijnlijk 4. En ik heb 3 kinderen. Het kan dus zeker wel.
Wat rot voor je! persoonlijk zou ik na 2x mk nog geen onderzoeken laten doen, zeker niet als een eerder zwangerschap wel goed verliep (al weet ik natuurlijk niet bij welke termijn je abortus was) Hoop is er zeker! Ik heb mola, gezond kind, gezond kind, MA, BBZ, MA, MK, gezond kind op rij gehad, misschien gget dat je wat geruststelling. Veel sterkte meid, het is extra zwaar als je nog kinderloos bent.
Dank jullie wel alvast voor de reacties ik moet ook zeggen dat ik er op dit moment wel veel mee bezig ben, maar ja of dat nu een reden is voor een miskraam :s mss wel dat ik veel werk en niet echt een gezond leven leidt momenteel. Niet dat ik rook of drink maar ik bedoel meer met slecht slapen en eten. @maja246: mijn abortus was met 10 weken. Het zag er toen allemaal goed en gezond uit. Denken jullie dat het misschien beter is tot hier het seizoen klaar is? Dat betekent voor mij dat ik vakantie heb en het rustig aan kan doen. Mijn vriend en ik willen erg graag en het kleintje zal zo welkom zijn! Waren de miskramen bij jullie trouwens in een vroeg stadium?
Ik geloof niet dat bovenstaande redenen zijn voor een miskraam. Ook geloof ik niet dat "er veel mee bezig zijn" er voor zorgt dat je niet zwanger raakt. Ik ben gewoon simpel: sperma vind eitje, pats boem, zwanger En ja, wat is beter? Ik vind dat altijd heel moeilijk om in te schatten, denk dat je dat het zelfde aan voelt. Mijn mk waren met 7/8 en 4/5 weken, en nu de laatste met 13 weken, maar dat wist je wel geloof ik.
Ik denk alleen wel dat je als je net zwanger bent en je meer inspant dan normaal, niet goed eet, weinig slaapt etc dat wel mss een miskraam kan veroorzaken. Ik werk echt dagen van zeker 9 a 10 uur in de hitte. Ga naar hotels, dus scooter op en af met een zware tas. Daarnaast ook geestelijk is de job zwaar. Ik geef veel informatiebijeenkomsten in hotels op een dag voor veel gasten, handel ook veel klachten af. En dat maakt me ook moe en stressig. Daarnaast doe ik het huishouden nog erbij. Ik rust dus echt weinig....
Heel snel en heel kort (vakantiestress ) maar ik wilde je toch even moed inspreken. Ik mag nog niet mijn eigen kindje vasthouden maar voor alsnog zit hij/zij in mijn buik en gaat alles goed (nu 15+weken), Vandaag nog bij de vk geweest voor een checkupje. Heb ook vorig jaar aug. en afgelopen maart een mk gehad, de eerste pech, de tweede partiële mola. Houd moed meid! Dat probeer ik ook
Ja, maar dan nog, in landen als ethiopië en india eten de moeders niet goed, en zijn ze keihard aan het werken in de bloedhitte. Bovendien zullen zij wel spanning hebben over hoe nu aan eten te komen, of geld bij elkaar te vinden om met hun zieke moeder naar de dokter te gaan, dus ook zij kennen stress en ook in die landen worden veel kinderen geboren. Het is misschien een rare vergelijking hoor, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel
Ook hier een goede afloop na 3x een ma 1x een bbz en 5x een mk is onze zoon geboren dus hier is het eerst 9x mis gegaan voordat ik een goede zwangerschap had na onderzoek is wel gebleken dat mijn stolling te hoog is dus moet ik ascal slikken en bloedverdunners spuiten en ik heb progesteron gehad bij de zwangerschap van onze zoon het is dus heel goed mogelijk om na herhaalde miskramen een goede zwangerschap te hebben. Zwaar werk had ik ook ik moest een wagen laden en lossen aan en afkoppelen en dan naar de klanten rijden alleen de warmte is hier ver te zoeken. En ongezond leven kijk eens naar junky's die zwanger zijn en alles goed bij gaat als het dan bij iemand fout zou moeten gaan vanwege een slechte leefstijl is het daar wel bij. Ik wens je heel veel sterkte en ik duim dat het de volgende keer wel goed gaat
Ja ik ben gwn bang dat het misschien aan mijn leefstijl zou liggen :s je weet t maar nooit..maar idd die mensen krijgen ook kindjes en hun leefstijl is verre van die van mij. Mijn vriend zegt al onderzoeken te willen doen naar zijn sperma enzo..maar mss kunnen we nog 1 keer afwachten. Ik heb ooit een gezonde zwangerschap gehad dus ik kan wel degelijk gezond zwanger zijn.. Denk ik dan maar goed de wens voor een kindje is groot bij ons beide. Is het wel normaal dat ik hier heel de dag mee bezig ben?
Ja dat is normaal hoor ik wilde niks anders dan weer zwanger zijn. Ik stond er mee op en ging er bed. Je hebt een bepaald beeld in gedachte na een positieve test en dat is dan ineens te niet gedaan omdat het niet goed is dit is heel erg verdrietig en iets wat heel dichtbij komt staat dan ineens weer heel ver weg. De angst of het wel gaat lukken maakt het niet makkelijker.
Als je je er zelf niet prettig bij voelt, dan wacht je toch tot het eind van het seizoen. Zolang duurt dat niet meer. Kan me je gevoel wel voorstellen. Wat fijn dat je vriend zo meedenkt. Persoonlijk zou ik het nog een keer proberen zonder onderzoeken. het is heel normaal dat je er de hele dag mee bezig bent, dit verandert ook wel weer. Sterkte meid!
Ja ik loop er ook heel de dag mee rond. Zit me te bedenken waarm het is misgegaan en wanneer we weer kunnen proberen. Ik probeer het ook van me af te zetten maar zelfs het werk is geen afleiding meer. Mijn vriend en ik praten er ook niet veel over omdat hij niet zon prater is. Toevallig kwam hij er gisteren ineens mee, over onderzoeken ed. Dus het houdt hem wel degelijk bezig en vind dat dan toch enigzins fijn om te horen. Nu maar wachten tot een volgende ronde
Lieve Niki86, ik heb zelf nog geen goede zwangerschap gehad na mijn beide miskramen, maar wil toch even reageren op jouw post. Weet dat er helemaal niets, niets, niets op de wereld was wat jij kon doen om deze miskraam te voorkomen. Niet meer rusten, niet beter eten, minder hitte, niets! Echt niet. Het is ontzettend verdrietig dat dit jullie overkomen is, maar dat ligt niet aan jouw levensstijl of iets wat jij gedaan zou hebben. Probeer dat echt te onthouden en neem jezelf niets kwalijk! Verder: het is volkomen normaal dat je er de hele dag mee bezig bent. Het is ook nog maar zo kort geleden! Ik ben nu 7 weken verder, en ik begin me eindelijk weer een beetje mens te voelen. Eindelijk ben ik weer eens iets gezelligs gaan doen, en ik heb afgelopen week een keer echt heel hartelijk kunnen lachen zonder dat verdriet de overhand nam. Neem je tijd! Rouwen kost verdriet, en al heb je je kindje nooit mogen ontmoeten, je bent wel degelijk in de rouw! Je gaat je vanzelf beter voelen, en er komt vanzelf een dag dat je er iets minder mee bezig zult zijn. En ook dan: pieken en dalen. Vooruit en dan weer een terugslag. Lees en deel hier op het forum, en je zal zien dat wij stuk voor stuk niet anders zijn. Sterkte.
Hier na de geboorte van onze oudste dochter 2 keer een miskraam gehad. De eerste met 8 weken, de tweede keer met 11,5 week. Vooral die laatste knalde er in. Had weer een echo gehad, gyn zei dat het spannende stuk nu wel voorbij was. 3 dagen later ging het mis. Alle onderzoeken zijn gedaan maar hebben niets opgeleverd. Ik ben hierna zwanger geraakt van dochter en daarna van zoon die allebei gezond op de wereld zijn gekomen Tijdens het begin van de zwangerschap van zoon heb ik een zeer stressvolle periode gehad. Heeft hier geen invloed gehad. Ik weet wel dat stress tijdens de zwangerschap niet goed is, maar ik geloof niet dat het een reden voor een miskraam is. Er zit blijkbaar ergens in het babytje iets niet goed, de innesteling is niet goed verlopen......, ik weet het ook niet precies. Het is een moeilijke tijd, ik weet het. Sommige mensen zijn een enorme steun en anderen beginnen er al snel niet meer over. Probeer er over te praten, met je partner of een vriendin. Ik heb het met sommige momenten heel moeilijk gehad; de 1e keer weer ongesteld, de zwangerschaps-aankondiging van mijn schoonzus. En toen ik weer zwanger was, heb ik de eerste weken zo ongeveer 100 x per dag op de wc gekeken of er niet iets geks in mijn onderbroek te bespeuren was..... Blijf er in geloven dat ook jij een gezond babytje in je armen gaat sluiten
Na 8 miskramen twee prachtige kinderen gekregen. De oorzaak bleek hier een progesteron tekort te zijn. Je moet in ieder geval jezelf niks verwijten. Stress en hard werken veroorzaken geen miskramen. En dat is maar goed ook, want zwanger zijn na één of meerdere miskramen geeft vaak al genoeg stress! Of je nu al wil onderzoeken is heel persoonlijk. Heb je het idee dat dit je rust gaat geven of wordt het voor nu juist zwaarder als je allerlei medische onderzoeken moet ondergaan?
@zoe123: dus bij jullie konden ze toch niks vinden na de onderzoeken? hmm...ja ik blijf hoop houden want zover ik weet zijn we beide gezond, tot zover we dat kunnen beoordelen dan ik vind het zelf ook confronteren op sommige momenten. Een kennis van mij is net bevallen, de andere is met 36 weken haar baby verloren en een ander meisje wat ik ken is net de 12 weken voorbij. Dus heel veel babynieuws en leed om me heen op dit moment @trees: na hoeveel miskramen heb jij je laten onderzoeken? Ik denk zelf nog even te wachten ermee na de volgende ronde (mocht die weer misgaan). @zouzograag: probeer mezelf ook niks te verwijten maar je gaat wel naar oorzaken zoeken waardoor het heeft mis kunnen gaan lees vanalles op internet en kijk dan naar mezelf of dat mss een reden kan zijn. Maar dat blijft gissen en moet daar ook mee stoppen want je maakt jezelf gek ermee. En het feit dat ik ooit een goede zwangerschap heb gehad blijft me hoop geven dat het wel goed kan gaan. Daarom willen wij graag ook weer voor een volgende ronde gaan. Mocht dit weer misgaan dan willen we kijken voor onderzoeken. Ben jij al weer bezig voor een nieuwe ronde?
Nee idd, niets kunnen vinden..het is erg ongrijpbaar als je geen reden hebt. Het bekende "zo regelt de natuur het"verhaal Bij de 2e keer was ik in eerste instantie zwanger van een tweeling. Bij de 2e echo was er nog maar 1 kindje zichtbaar. Ik heb het er erg moeilijk mee gehad dat uiteindelijk dus beide kindjes het niet hebben gered.. Het genieten van de latere zwangerschappen, de roze wolk, dat was dus ook helemaal weg. Terwijl ik tijdens de zwangerschap van mijn oudste dochter volledig zorgeloos was.. Ik kan wel zeggen, probeer het los te laten, maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik uit ervaring. Als een kindje jullie wens is, ga verder met de pogingen om weer zwanger te worden. Heel spannend natuurlijk, maar nogmaals, probeer de gedachte te houden dat het voor jullie absoluut ook weggelegd is!
Oei wat een verhaal ook. Eerst een tweeling verwachten en uiteindelijk allebei verliezen is ook niet niks nee En idd dat ze ook geen reden kunnen geven.... het is voor mij in ieder geval om gek van te worden. Ik moet overal een reden voor hebben of oorzaak. Als iets gebeurt en ik kan mn vinger er niet op leggen wordt ik erg onrustig.... ik bedoel voor alles is een reden denk ik dan. Maar goed snap ook wel dat ze niet altijd iets kunnen vinden helaas Mijn vriend en ik gaan ook gwn weer voor een volgende ronde. We zien wel wanneer het weer gaat gebeuren. Er zit niks anders op, je kunt een lichaam niet sturen zoals we dat mss graag willen En ja dat loslaten gaat niet werken haha denk ik bij mij totdat ik zeker weet dat de zwangerschap goed zit