ervaringen na spoedkeizersnede met alg narcose

Hallo allemaal,

Graag wil ik weten wat de ervaringen zijn van andere die net als mij een keizersnede hebben moeten ondergaan waarbij het zoveel spoed was dat een ruggeprik compleet uitgesloten werd.
Ik heb namelijk nu na bijna 4 maanden er nog steeds moeite mee dat ik de geboorte van mijn zoon niet bewust heb mee mogen maken.

Mijn verhaal;
Op 14 augustus j.l. begon na een zorgeloze zwangerschap van ruim 41 weken rond 12.00 s’middags eindelijk de weeën.
Na het 2e bezoek van de verloskundige rond 15.30u zijn we naar het ziekenhuis gegaan omdat bleek na het breken van m’n vliezen dat de baby in het vruchtwater had gepoept. Ik had toen 4 cm ontsluiting.
De 1e 3 kartier was er nog niets aan de hand. Maar daarna ging tijdens elke wee de hartslag van de baby angstaanjagend omlaag. De gynaecoloog kwam aansnellen constateerde nog steeds 4 centimeter ontsluiting en concludeerde dat het een spoedkeizersnede moest gaan worden omdat de baby in nood was.
Toen is alles in een sneltreinvaart gegaan.
Ik werd vliegenvlug klaargemaakt voor OK.
Eenmaal aangekomen op de OK was het blijkbaar zo'n erge spoed geworden dat ik geen keuze meer had voor een ruggenprik of algehele narcose. Ik werd op de OK tafel geholpen en tussen de weeën door kreeg ik direct algehele narcose.
Om 18.00u is onze zoon geboren.
Toen hij ter wereld kwam was hij lijkbleek en had hij geen hartslag.
Alleen beademen bleek niet voldoende te zijn er werd gestart met reanimeren.
na 10 minuten ging zn hartje het eindelijk doen. Maar ademhalen deed hij nog niet zelfstandig en moest daarom aan de beademing.
Zijn toestand was toen erg kritiek en moest ook met spoed overgebracht worden naar een academisch ziekenhuis naar de ic voor baby's.
Kort voordat hij overgeplaatst werd was ik wakker geworden en op de hoogte gebracht van de situatie door mijn man.
Hij is erg ziek werd er gezegd en z'n toestand is erg kritiek. het kan nog alle kanten op.
We konden hem even snel zien in z'n transport couveuse en toen moest ie toch echt met de ambulance mee naar het academisch ziekenhuis
Enkele uren later ben ik ook per ambulance naar dat zelfde ziekenhuis gebracht.
Ik heb daar 5 dagen gelegen en onze zoon ging zo hart vooruit dat hij na 6 dagen weer terug mocht naar het ziekenhuis waar ik bevallen ben. Lekker dichtbij in onze eigen woonplaats.
Uiteindelijk heeft hij maar 2,5 weken in totaal in het ziekenhuis gelegen.
Wonderbaarlijk heeft hij er nauwelijks wat aan over gehouden.
De kinderarts en ook de gynecoloog hadden een gehandicapt kind verwacht na zo'n slechte start. Hij heeft wel lichte hersenbeschadiging maar deze is zo minimaal dat hij er niet tot nauwelijks hinder van zal gaan ondervinden in de toekomst.

Het is gelukkig allemaal wel goed gekomen maar ik baal er nog steeds van dat ik zelf mn kind niet geboren heb zien worden. Wel heb ik het op de film gezien die mn man voor mij heeft gemaakt maarja dat is natuurlijk niet hetzelfde.
Ik denk dat ik voor evt de 2e gelijk kiest voor een keizersnede, Dan weet ik zeker dat ik er die keer dan wel bewust mee maakt.
De gynecoloog zei wel dat natuurlijk bevallen gewoon mogelijk is maar ik denk niet dat ik de gok wil wagen. Ik wil dit niet nog een keer mee maken.