Ervaringen niet meer werken en financiële onafhankelijkheid

Hoi!

Ik werk niet meer sinds de 2e 9 maanden was. Nu inmiddels ruim 7 jaar thuis.
Ik snap je wens heel goed om bij je kind te willen zijn. Dat bevalt me ook enorm goed. Het heeft zeker zeker ook andere kanten. Ik ben er daarom vrijwilligerswerk naast gaan doen (waarbij de kleintjes mee konden/kunnen).

Ik ben wel blij dat mijn man een vaste baan heeft voor financiële zekerheid. Hij is ook een periode zzp'er geweest en dat vond ik spannender financieel gezien.

Als de jongste naar school gaat ben ik van plan parttime te gaan werken. Zodat ik onder schooltijd werk en verder nog wel thuis kan zijn.

 

Ik zeg doen wat jullie fijn vinden en wat werkt!
Betreft afhankelijk worden, nooit meer!
Dit mede omdat je wanneer er iets op het vlak van je partner gebeurt je niets kunt doen.
Het is bij ons goed gegaan maar ik begon alles te missen. (Interactie)
Daarnaast gingen we scheiden. Ik had werk maar wat was dat vervelend. Gelukkig is het nu goed.

 

En thuiswerken dan? Tegenwoordig kan dat bij zoveel bedrijven.

Ik ben voltijd thuis met eigen inkomen (uitkering) en moet heel eerlijk zeggen, dat ik het heel fijn vind om mijn eigen geld te kunnen uitgeven. Natuurlijk ben ik financieel afhankelijk, hij ook van mij trouwens. Geen van beide kunnen we alles op 1 salaris dragen.
Ik mis de interactie met volwassenen. Ik mis het hebben van een kindloze pauze. Ik mis het om meer te zijn dan vrouw en mama...

Ik vind het een vloek en zegen.

 

Ik ben ook thuis bij de kinderen. Ook zonder werk heb ik genoeg sociale interactie. Dus ik mis niks nu ik al ruim 8 jaar thuis ben.
Nu zijn onze kinderen naar school, de jongste is 5 en ik droom er al langer van om een klein bedrijfje te hebben om zelfgemaakte dingen te verkopen. Dus daar ben ik me nu in aan het oriënteren. En ik doe een cursus Engels.

We redden het financieel. Maar hebben ook geen hoge eisen.

Onze kinderen zijn ook vrij pittig. Dus nu de dag thuis. Gebruik ik echt om mijn eigen ding te doen. Huishouden, ergens op visite, cursus Engels pianoles en piano spelen. Enz enz. En zodra de kinderen er zijn ben ik er voor hen en heb ik daar ook de energie voor.

Sommigen ervaren dit misschien als saai maar ik heb er meer dan genoeg aan.
Ik help de oudste heel veel met zijn huiswerk. En dat vreet ook heel veel energie gezien hij ook behoorlijk eigenwijs is!
En hoeveel sociale contacten je hebt is helemaal aan jezelf. Ook of werk je niet buiten de deur dan hoef je nog geen kluizenaar te zijn of te worden.

 

Een week nadat ik mijn loondienst baan op had gezegd kwam ik er achter dat ik in verwachting was van mijn jongste. Ik ben inmiddels ruim 5 jaar thuis maar was weer aan het solliciteren toen ik onverwachts zwanger bleek. Nu weet ik niet goed wat te doen. Een extra inkomen, ook al is het maar een beetje, is wel fijn natuurlijk, ook omdat het je eigen verdiende geld is.
We kunnen rondkomen van mijn vriends inkomen ook al is het geen vetpot.

Destijds ben ik gestopt met werken omdat ik depressief werd van het simpele kantoorbaantje en ik er na kosten kinderopvang bijna niets aan over hield in verhouding tot de uren die ik draaide.
Wel ben ik altijd blijven freelancen, maar dat is maar 7 maanden per jaar een zakcentje en dat gaat op aan autokosten en boodschappen in die periode, maar ik heb wel het gevoel dat ik toch nog iets nuttigs doe en het even geen mama zijn en de deur achter je dicht kunnen trekken 2 avonden per week is ook heel fijn.

Ik vind het prettig om er te zijn om de kinderen naar school te brengen en weer op te halen, maar het was ook fijn om pas om 6u 's avonds thuis te komen ondanks dat het rennen/vliegen was naar de opvang om op tijd op werk te zijn.

De deur achter je dicht kunnen trekken en even geen mama meer hoeven zijn, dat mis ik.
Dat ik financieel niet meer onafhankelijk ben ergert me nog het meeste. Nu mijn 7 maanden freelancen weer afgelopen zijn en ik 5 maanden alleen kinderbijslag op de rekening krijg, vind ik het steeds lastiger om mijn hand op te houden bij mijn vriend.

Ik weet dat het normaal is dat je samen voor de lasten staat en dat hij er totaal geen probleem mee heeft als ik zijn pinpas meeneem om boodschappen te doen of wanneer ik hem app voor 100 euro om te kunnen tanken bijvoorbeeld, maar voor mij voelt het verkeerd. Ik wil heel graag gewoon zelf voor dat soort dingen kunnen staan.
(en ja, gezamenlijke rekening moet nog altijd geregeld worden )


Verder met @GroeneBomen eens, een vloek en een zegen.

 

Ik heb het nooit vervelend gevonden dat ik geen eigen geld inbracht. Ik zie het echt als een gezamenlijk inkomen. Hij kan het niet verdienen als ik niet vanalles regel rondom de kinderen en het huis.
Ik ben 5 jaar thuis geweest (ik stopte toen ik zwanger was van de jongste) en sinds vorig jaar weer voor 2 dagen aan het werk. In augustus ga ik 20 uur werken. Tja, ik breng dan nu wel wat binnen maar het zet niet echt zoden aan de dijk hoor. Financieel onafhankelijk? Daar moet ik toch minstens 40 uur voor werken. En ik denk het grootste deel van de mensen.
Ja ik zou het wel redden met toeslagen en kinderalimentatie, maar dat vind ik niet financieel onafhankelijk.
Dus dat criterium vind ik helemaal niet interessant. Ik vind het leuk dat ik ook wat voor mezelf heb naast mamamamamama .
Dus doe vooral waar je je zelf goed bij voelt en wat er mogelijk is.

 

Als ik een partner zou hebben had ik ook het liefst thuisblijf mama geweest.

Misschien zou ik wel iets van gastouder doen. En dat 2-3 dagen in de week, max 4 kinderen inclusief die van mij zelf.

 

@Nummer4 kunnen jullie niet afspreken dat hij zijn salaris op een gezamenlijke rekening stort? Vragen om geld zou ik ook heel vervelend vinden.

Ik ben zelf altijd blijven werken. Opa’s en oma’s konden en wilden oppassen en we hebben mijn werk ook nodig om rond te komen. Als dat niet nodig zou zijn, zou ik het alsnog doen, mede omdat mijn man ook een dag bij de kinderen is en dit vind ik heel belangrijk.

 

Tsja das laksheid van ons beiden, we hebben nog steeds geen gezamenlijke rekening na 18 jaar en sinds de regiokantoren overal gesloten zijn moeten we er nu ver voor rijden...

 

Kan toch gewoon online?

 

Nou precies dit. Uitkering, alimentatie, toeslagen is toch ook niet financieel onafhankelijk.

Wij zien het ook als samen inbrengen. Man werkt ik ben thuisblijf mama. Het is geen handje ophouden.

Het is fijn wanneer je thuis kan zijn voor je kind. We hebben geen ouders die de opvang doen. In het begin was het wennen om geen werk te hebben maar inmiddels heb ik vrijwilligerswerk en vermaak me opperbest. Werk niet in de vakantie en alleen onder schooltijd. Soms als extra in het weekend voor speciale gelegenheden. Maar dat is zeer zeldzaam.

Iedereen doet het op zijn eigen manier en heeft er een eigen blik op. Zoals @Eppo82 zegt doe waar jij jezelf goed bij voelt en wat mogelijk is.

 

Hier thuis sinds oudste half jaar was.

mals je een gezond huwelijk/relatie hebt… heb je het in mijn ogen niet over ; financieel afhankelijk niet van je partner oid!
Grootste flauwe kul ever!

mocht partner hier wegvallen oid, heb je zo weer werk indien dat nodig is.

hoewel ik de kinderen af en toe wel wurgen kan… ben ik zo ontzettend blij er volledig voor ze te zijn.
Ik zie ze groeien, ik leer ze, we hebben ruzies, we hebben plezier en vooral we hebben elkaar enorm lief.

deze dagen/weken/maanden/jaren komen nooit weer terug…
Geld wel

 

Ik heb bij de eerste twee kinderen altijd nog best veel gewerkt ongeveer 3,5 dag per week.
Bij die baan zat best veel stress en daar had ik met vragen last van.
Bij de derde heb ik besloten om ontslag te nemen. Ik heb heel erg genoten van de tijd thuis met de baby en in eerste instantie vond ik het prima dat ik financieel niks bijdroeg maar na een tijdje merkte ik zelf dat ik weer veel zin had om iets te doen maar wel iets wat goed combineren was met de kinderen. Het punt van financiële zelfredzaamheid was voor mij toch onverwachts belangrijker gaan worden. Ik vind het gewoon een prettig idee om te denken dat je volledig voor jezelf kunt zorgen. Ik vind overigens de rol van de moeder of eventueel de vader voor de kinderen thuis ontzettend belangrijk en ik heb dan ook nu geen opvang na school en dat wil ik ook waarschijnlijk nooit meer. Ik heb het geluk dat ik onder schooltijd kan werken maar dat kan natuurlijk niet iedereen

 

Als ik mijn oppas rond krijg, hoop ik wel te blijven werken. Maar ik werk maar 10u, en dat heerlijk onder schooltijd.
Ik hoef het niet te doen, maar vind mn werk érg leuk en het extra geld is natuurlijk wel erg welkom en fijn. Ik vind het ook fijn om even iemand anders te zijn dan mama.
Maar lukt het met de oppas niet (familie), dan ga ik stoppen. Ik wil geen gebruik maken van kinderopvang, sowieso erg lastig die uren dat ik werk.
Financieel onafhankelijk zijn hoeft van mij niet en zijn we ook niet mee bezig. Het is ons geld, en mocht er wat gebeuren, wordt het netjes verdeeld