Hallo, Vroeg me af of iemand hier (positieve) ervaringen heeft betreft een opname met 23 weken. Ik ben vrijdag opgenomen in het ziekenhuis, omdat ik veel (niet pijnlijke) harde buiken heb. Ik heb er ongeveer zo'n 10 per uur. Het probleem is alleen dat de harde buiken ervoor zorgen dat mijn baarmoederhals open en dicht gaat. Ik heb nu ongeveer 1 vingertop ontsluiting en mijn baarmoederhals is verkort (zo'n 2,5 cm ipv 3,5). Ik zit sinds vrijdagavond aan een kuur weeenremmers en zal waarschijnlijk minimaal tot donderdag opgenomen blijven, mits de harde buiken niet toenemen. In het ziekenhuis spreken ze vooral veel over de 24 weken halen, omdat de kleine dan officieel levensvatbaar kan zijn. Maar ik ben er van overtuigd dat ik de 24 weken makkelijk ga halen! Verder kunnen ze mij eigenlijk nog niet heel veel vertellen en is het vooral afwachten! Ze vertellen wel dat er ook situaties zijn waarbij er gewoon de gehele zwangerschap harde buiken voorkomen, maar de baby tot 40 weken netjes blijft zitten. (Maar ik heb dus al een beetje ontsluiting, wat me zorgen baart ) Is er iemand die in een soortgelijke situatie heeft gezeten en mij het verloop van de verdere zwangerschap kan vertellen? Ik vraag me vooral af hoe het met bedrust ed. zal gaan. Zie het niet zitten om nog 13 weken in bed te liggen, maar als het nodig is, is het nodig . Ben ook bang dat ik nu steeds weer in het ziekenhuis te recht ga komen.. En vraag me af hoe lang ik hier nog moet blijven..
Hoi oei dat is minder goed nieuws als je nu al in het ziekenhuis ligt. Bij mijn 1e zwangerschap had ik vanaf 20 weken harde buiken. Zeer veel op een dag maar ik heb ze toen nooit getimed. Vanaf 26/28 weken (weet het niet meer precies) had ik 1 cm ontsluiting en door de harde buiken kwam daar elke maand een centimeter bij. De gynaecoloog panikeerde niet en ik ben blijven werken tot 36 weken, weëenremmers heb ik toen niet gehad. Op 36 wkn gingen ze over in voorweëen en uiteindelijk ben ik op 40.2 weken binnen gegaan met 6 cm opening en zelfde dag bevallen. Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar hopelijk blijft het bij jou ook zo goed gaan zodat je de hele zwangerschap kan uitdragen.
Ik was opgenomen met 25 wk. Had bloedverlies. Echo's en baarmoederhals goed. Wel harde buiken. Bij mij spraken ze over 26wk halen. Achteraf gaan ze toch uit van een gesprongen bloedvaatje. Geen bloedverlies meer gehad!! Heel veel sterkte!! Hoop dat beebje lang blijft zitten.....
Ik ben met de eerste opgenomen met 28 weken. Dus niet te vergelijken eigenlihj. Maar wel de ervaring niet het ziekenhuis uit te komen voor ik moeder werd. Ik heb bijna 5 weken in het ziekenhuis gelegen met totaal bedrust. Dus continu in de kamer. Je moet het jezelf leuk maken zover het kan. Laptopje mee, babyspullen online bekijke/ kopen. Hopen op leuk kamergenootje. Bij het raam liggen. Visite, puzzelen.......pfffff noem maar op. Soms wqs ik het echt.zat, wilde ik naar buiten, maar je hebt alles over voor je kindje. Idd elke week is er weer een! Je moedergevoel en kracht houd je op de been. Wat bij mij ook.hielp was een dagboekje bijhouden voot de baby, daarin schreef ik wat er gebeurde hoe ik me voelde ect. Heftig om nu te lezen, maar daardoor had alles hij mij snel een plekje ej heb ik het goed kunnen verwerken. Succes ej hopelijk blijft je kleime nog.een tijd veilig in je buik!
Ik ken wel mensen met zwakke baarmoederhals en bij mij zelf gaan ze het straks ook meten. Het verschilt per persoon hoe het verloop is. Bij sommige kunnen ze tot 40 weken rekken bij de ander lukt dat niet. Je kan er zelf weinig anders aan doen dan zoveel als mogelijk plat te blijven liggen. In iedergeval om over de 25 weken te komen. Zolang vliezen niet breken is je kindje beschermd tegen infecties van buiten af en kan de ontsluiting nu voor het kindje verder geen kwaad.
Bah dat is schrikken, en helaas herkenbaar. Ik ben opgenomen met 22 weken, ik had bloedverlies en bleek 2 cm ontsluiting te hebben. Ik moest direct plat en werd opgenomen. De dag erna kreeg ik een nood cerclage. Mocht toen naar huis na 4 dagen en kreeg strikte bedrust. De voorwaarde was dat ik een bed in de kamer zou zetten anders mocht ik niet naar huis toe. Ik hield me hier ook echt aan, mocht alleen van bed om naar de wc te gaan en te douchen. Met 26 weken was mijn Baarmoedermond nog meer verkort en werd ik opgenomen in een academisch ziekenhuis. En ik ben uiteindelijk bevallen met 28 weken. Mijn zoontjes hebben in totaal 8 weken in het ziekenhuis gelegen. Een hele heftige tijd die ik niemand toewens. Ik hoop echt dat als je naar huis je ook echt bedrust neemt. Het ziekenhui spreekt misschien over een termijn van 24 weken maar geloof me je wilt echt niet dat je kindje geboren word voor de 30 weken. Onze mannen zijn dan geboren met 28 weken, en eigenlijk deden ze het best wel goed in de eerste weken. Wij hebben hele heftige dingen meegemaakt op de neo met andere kindjes die nog eerder geboren waren. Niet leuk natuurlijk dit om te lezen maar hopelijk besef je dan dat strikte bedrust zo belangrijk is bij dit termijn. Heel veel sterkte gewenst, en als je vragen hebt mag je ze altijd stellen
Ben met 23.5 weken opgenomen ivm weeen, die kwamen om de 2 min en hielden gelijk een minuut aan. Had nog geen ontsluiting en de lengte van de baarmoederhals was goed. De weeenremmers sloegen gelijk aan, tenminste tussen de 2e en 3e gift. Heb toen ook 2 longrijpingsspuiten gekregen omdat men er toch wel vanuit ging dat ik zeer binnenkort zou gaan bevallen. Lag in het streekziekenhuis maar alles ging in overleg met het LUMC, zodra het door zou zetten zou ik daar in 7 minuten zijn en op de babyIC (weet de naam even niet) werd ook al een plekje vrijgehouden. Gelukkig mocht ik naar een paar dagen naar huis met volledige bank en bedrust, om de 10 dagen werd mijn baarmoederhals opgemeten. Bij binnenkomst in het ziekenhuis was deze 3.8 cm uit mn hoofd en een aantal weken lager 3.4 cm, maar nog steeds goed. Met 29.5 weken weer opgenomen geweest, met wat onregelmatige weeen die niet zo sterk waren en om de 5 min kwamen, maar toch maar gebeld. Net toen men de weeenremmers wilde toedienen stopte de weeen vanzelf. Heb sindsdien wel ontsluiting, geloof rond de 1.5 cm. Maar dat mag met een 2e kindje. Heb nog steeds bank- bedrust, dat blijft zo tot de 37 weken. Wel mag ik per dag een kleine activiteit met mn zoontje proberen te doen, dus bijv. naar de speeltuin om de hoek. Merk wel als ik dat doe, ik de volgende dag heel rustig aan moet doen anders heb ik zo weer harde buiken te pakken. In de praktijk doe ik dus om de dag wat, maar ben daar al heel blij mee. In de 10 weken dat ik nu thuis zit gaan de dagen ondertussen weer iets sneller voorbij, maar het blijft heel vervelend. Toch ben ik dankbaar voor elke dag dat ik de kleine nog in mn buik heb! Wilde ik eerst de 24 weken redden, erna de 28 en nu durf ik stiekem al te dromen van de 37 weken want de 34 ga ik ook zeker weten redden! Alleen word ik vanaf 34 weken niet meer geremd dus dat is wel spannend. Zo een heel verhaal, hoop dat je er wat aan hebt! Mocht je nog vragen hebben, stel ze dan gerust! Heb tenslotte toch de hele dag niets anders te doen dan op zp zitten.
Dat klinkt als een zwakke baarmoederhals/baarmoederhals insufficiëntie . In welk ziekenhuis lig je nu? Probeer ze contact op te laten nemen met het UMC st. Radboud, daar zit een professor die gespecialiseerd is in het behandelen van een zwakke baarmoederhals. Ga er maar vanuit dat je vanaf nu plat ligt. Het hele gemene van baarmoederhals insufficiëntie is dat je totaal niet voelt dat je al ontsluiting hebt. Je zit precies op de grens dat het twijfelachtig is of het nog een goed idee is om een noodcerclage aan te leggen. Aangezien je die niet gekregen hebt, vinden je artsen dat blijkbaar een te groot risico. Laat ze daarover overleggen met het Radboud. Verder zou je bij een volgende zwangerschap kunnen overwegen voor een cerclage te gaan. Heel veel succes. Vanaf nu gaat iedere mijlpaal tellen, eerst de 24 weken, dan de 25, en zo verder en zo verder.
Ik lig in het MMC in Veldhoven, dus dat is wel een top plek ! (Woon er 5 minuten vandaan ). Heb een fijne privé kamer met eigen douche en toilet. Niet dat dat het belangrijkste is. Bij mij willen ze geen bandje aanleggen, omdat dat waarschijnlijk meer kwaad, dan goed zal doen. Maar baarmoederhals gaat open en dicht tijdens een harde buik en dan zou het bandje de boel alleen maar beschadigen (zo is het mij uitgelegd). Ik wil ook écht niet dat ik met 24 weken ga bevallen! Lijkt me helemaal niets, al helemaal niet voor het kind. Dat gaat veel problemen geven denk ik. Maar het is wel de termijn dat ze iets gaan doen om de bevalling te stoppen (met andere middelen dan de zetpillen die ik nu krijg) en een eventuele longrijpingsspuit. En mocht hij wel te vroeg komen, lig ik in een top ziekenhuis wat betreft neotale zorg, maar heb dat liever niet nodig. De frequentie van mijn harde buiken is een stuk afgenomen, maar ze zijn ook een stuk vervelender geworden . Voel ze helemaal trekken en krijg er ook wel kramp van. Heb het al doorgegeven, maar er is niet meer op teruggekomen. Heb vandaag de gynaecologe niet eens gesproken . Dus ben benieuwd of ze morgen nieuwe onderzoeken gaan doen.. In ieder geval voor de reacties! Volgens mij is er nog wel een redelijke kans dat ik steeds een week langer de kleine binnen kan houden !
Het maxima is idd top hoor! Onze kleine is daar geboren met 31wk. Er is op de site een topic dat prematuur heet. Staat bij "na de geboorte." Daar kan je vast meer verhalen en mensen met zelfde ervaring vinden.
Mijn laatste zwangerschap was een ramp. Met 20 weken voor het eerst in het ziekenhuis met regelmatig harde buiken. Naar huis gestuurd met veel rust, aangezien ze op die termijn echt nog niets kunnen betekenen. Vervolgens met 27.2 opgenomen met weeën, dus aan de weeënremmers en de hele fanfare. Toen ik na een week naar huis mocht kreeg ik ook strikte bedrust. Ik moet je even op het hart drukken: Hou je daar alsjeblieft strikt aan!!!!! Wij hadden 'gelukkig' al het voorbeeld van onze zoon, die wegens andere redenen met 31 weken geboren werd en bijna 8 weken ziekenhuis nodig had. Dat wens je je kindje en jezelf niet toe. Je hebt het natuurlijk nooit in de hand, maar pak elke kans die je zwangerschapsduur kan verlengen. Vanaf 24 weken is je kindje in theorie levensvatbaar, maar dan ben je er nog lang niet. Prematuurtjes zijn zulke fragiele kindjes. Ik hoop dat je met remmers, en bedrust nog een hele tijd mag uitzitten. Uiteindelijk is onze 2e ook tot 40 weken blijven zitten, iets wat ik halverwege de zwangerschap nooit had durven dromen. Ik wens je ontzettend veel succes meid, zet 'm op!
Ik heb nu andere weeenremmers gekregen (nifedipine nu, gister indometacine). Ook longrijpingsspuit nr 1 gehad vandaag. Ik had het idee dat het allemaal niet zo ernstig was, maar die spuiten geven ze denk ik niet zomaar.. Nu is het wachten tot de gynaecoloog langs komt, zodat ik wat vragen kan stellen. Ik weet helemaal niet wat ze nu verder van plan zijn met onderzoeken ed.. En of er een indicatie is van wanneer ik naar huis mag. Of hoe het met (bed)rust zit. Leuk onduidelijkheid.. Gister wel echt een rotdag gehad, bleef harde buiken houden die pijnlijker waren, maar er werd niets mee gedaan. Geen informatie of niks, had er toen wel even genoeg van en heb een paar keer goed zitten huilen . Gelukkig vandaag wel weer een betere dag. Phoe, DeniseK, dat zijn ook heftige ervaringen geweest.. Wel heel positief dat je dochter uiteindelijk toch nog zo lang is blijven zitten.
Gister alleen een verloskundige gezien die nog een opleiding aan het doen is om hier te mogen werken, ofzoiets . Zou eigenlijk gister een gynaecoloog en neonatoloog langskomen, maar er kwam een spoedoperatie tussen, dus die komen vandaag in de ochtend weer. Verder nog steeds niet echt verandering. M'n buik is steeds gevoeliger aan het worden en zeurt nu eigenlijk de hele tijd (geen pijn, maar wel een zeurend gevoel). Gister ook even goed schrik gehad, een half uur harde buiken om de twee minuten gehad die ook steeds een halve minuut aanhielden en dan weer wegtrokken. Dus de verpleegkundige wilde de ctg aanleggen, tot ze zich bedacht dat dat nog niet 'mag' met deze termijn (?). Dus toen weer de verloskundige gesproken en die zei dat zolang ze geen pijn doen, ze zich geen zorgen maken. Over 3 kwartier krijg ik de tweede spuit een weer remmers en dan is het maar weer afwachten . Hopelijk komt er toch nog wat meer duidelijkheid na dat gesprek met de gyn en neonatoloog. Vooral het neonataal gedeelte lijkt me erg heftig, maar zal ook besproken moeten worden. Pff, ik dacht twee dagen geleden nog dat het allemaal niet zo heftig was en wel meeviel. Maar dat kan ik denk ik wel uit m'n hoofd zetten. Ik hoop maar dat ik zo'n verhaal ga worden, wat uiteindelijk toch nog tot >37 weken zwanger mag blijven.
Veel succes straks met het gesprek met de artsen. Nog één dag en dan heb je de 24 weken grens bereikt, opdat er nog heel veel mijlpalen mogen volgen.
Balen zeg dat er niemand langs is geweest! Dat hadden ze dan toch na die operatie kunnen doen? CTG maken ze officieel pas vanaf 24 weken, maar ik kreeg ze toen ook al met 23.5 hoor. Beetje vreemd dat ze dat bij jou niet doen. Het is alleen wat lastiger om op deze termijn het hartje te vinden, maar een ervaren iemand heeft daar ook weinig problemen mee. Longrijpingsspuiten doen ze inderdaad alleen als ze verwachten dat de baby binnen korte termijn geboren zal worden. Ik hoop dat je ze voor niets hebt gehad! Harde buiken die geen pijn doen kunnen in jouw geval ook gevaarlijk zijn. Bij mij hadden de echte weeen gelukkig weinig gedaan, maar de 'oefenweeen' die veel minder pijnlijk waren een aantal weken later hadden voor ontsluiting gezorgd. Zorg er in elk geval voor dat je vandaag hoe dan ook een gyn te spreken krijgt, bel desnoods om het uur daarvoor. Maar je moet gewoon te weten krijgen wat het beleid en behandelplan is! Sterkte met vervelen verder, hoop dat het voorlopig niet op mag houden. Hier vandaag in elk geval weer een mijlpaal bereikt, hoop dat er voor jou ook nog velen mogen volgen!
@Cin85, jij hebt ook een lange weg moeten afleggen, heel erg gefeliciteerd met je 34 weken, super die mijlpaal .
Wat vreselijk... zo vroeg al... ik vind het heel erg voor je maar hoop natuurlijk dat alles toch uiteindelijk goed komt. Ik ben opgenomen met 30 weken met remmers tegen de weeen en mij vertelde de gyn dat ze bij de remmers voor de 32 weken altijd ook longrijping geven indien het nodig mocht zijn. Zelf loop ik nu bijna 4 weken met ontsluiting en na de remmers is het allemaal goed gegaan. Mijn buurvrouw op het ziekenhuis lag vanaf 29.5 met gebroken vliezen en is uiteindelijk met 34 weken bevallen van een gezonde dochter... Ik wil alleen maar zeggen het kan allemaal, maar ga er maar vanuit dat je je bed niet meer uit mag voor de bevalling. Bij mij zeiden ze dat ik gewoon weer alles mocht doen toen ik naar huis werd gestuurd. Ik heb me daar niet aan gehouden want ik wilde geen risico's nemen. De ene gyn zei dat ze deden remmen tot 32 weken en mijn eigen gyn zei afgelopen vrijdag tot 34 weken. Dus vaak zeggen ze allemaal wat anders... Ik hoop dat het allemaal rustig word in je buikje en dat de kleine nog maar lang mag blijven zitten. xxx
Die longrijpingsspuiten geven ze gewoon voor de zekerheid. Het geeft je kindje een veel betere kans als het nu (of de komende weken) geboren zal worden. Als ze 'voor niets' gegeven worden en je kindje tot 40w blijft zitten is dat ook niet erg hoor. Hoop dat je snel een gesprek met je gyn en neonatoloog krijgt. Vooral de laatste kan je een beetje voorbereiden wat je te wachten staat als je (te) vroeg zal bevallen. Je moet absoluut de hoop niet verliezen op een bevalling rond de 37w hoor! Maar het geeft voor jezelf misschien wel rust als je wat meer weet over premature (bevallingen). Misschien wil je eens rondkijken op de site van de VOC (vereniging voor ouders van couveusekinderen). Wij hebben er destijds veel aan gehad . Ik lees en duim ontzettend met je mee. Succes xx