Vroeger veel meer gespaard iov over de balk smijten. En ik zou graag wat meer mijn best hebben gedaan op school.
Heel eerlijk, achteraf gezien had ik toen de derde werd geboren liever een aantal jaren thuis gebleven. Ik vond het toch wel altijd stressvol met ziek zijn en alles er omheen. Het geregel en de verantwoordelijkheid die ik altijd had ten opzichte van mijn werk. Heeft me toch wel veel negatieve energie gekost en ook veel schuldgevoel wanneer ik de jongste weer eens half ziek bij de opvang moest brengen maar goed dat is allemaal achteraf maar mocht ik het allemaal weer opnieuw mogen doen dan zou ik een andere keuze hebben gemaakt.
In onze huurwoning blijven wonen tot we het konden kopen. Was een fijn huis. Groot genoeg, maar niet overdreven. Maar we wilden een koophuis. Onze salarissen zouden geen grens kennen, dus te duur gekocht. Nu wonen we ook fijn. Maar met een hypotheek die te hoog is om te stoppen met werken. Was destijds ook nooit de bedoeling geweest, maar toen hadden we nog geen kind met autisme. Een jaar na de verhuizing kwam onze oude huurwoning op de koopmarkt. Hadden we daar nog gewoond dan was de hypotheeklast nu een flink stuk lager.
Mijn huis verkocht via de makelaar ipv zelf. Ik vond het toen te duur en dat hij veel gladde praatjes had, maar achteraf liep de verkoop niet goed en had ik dat beter via hem (of een collega kunnen doen)
Ik plaats zojuist een reactie in het topic: beste beslissing ooit. Dat is na 25 jr weer contact gezocht hebben met m'n vader. Maar als ik nu terugkijk had ik dat veel eerder moeten doen...
De havo niet verkloot. Heb zonder leren de mavo gehaald. En spijt van dat ik na mijn mbo 4 opleiding geen hbo ben gaan doen. Inmiddels wel een hbo baan en salaris, maar geen papiertje.
Dit vind ik altijd een heel interessant onderwerp. Ik kan echt een aantal dingen bedenken maar toch denk ik dan ook, elke keuze die ik heb gemaakt heeft mij gebracht waar ik nu ben. Afgezien van het huis waar ik nu in woon is er niks wat ik in zou willen ruilen voor welke andere uitkomst dan ook. Dus eigenlijk zou ik dan toch liever niks veranderen
Dit is voor mij een beetje in dezelfde categorie als "waar heb je spijt van". Natuurlijk maakt iedereen fouten/verkeerde beslissingen, maar ik denk gewoon: het leven loopt zoals het loopt, dus ik kan me eigenlijk niet iets bedenken dat ik anders had kunnen doen. Óók mijn "foute" beslissingen hebben m.i uiteindelijk geleid naar waar ik nu sta in het leven.
Dan had ik neen gezegd op de vraag of ik vrijwillig in het bestuur van een voetbalclub wilde, wat kost me dit veel tijd, en wat vind ik het lastig om daar mijn grenzen in te stellen
Niks. Alle keuzes hebben me gebracht waar ik nu ben en ik ben heel dankbaar voor het leven dat ik heb.
Dan hzd ik meer geleefd voor er kinderen kwamen. Langs de andere kant heeft dat vele werken en sparen ook wel heel wat voordeel met zich meegebracht. Maar ik zou met wat ik nu weet het wel 100% anders aanpakken
Bij mij is school altijd wel als iets negatiefs blijven hangen. De basisschool zeer makkelijk, naar Havo gaan en door de mand vallen omdat leren niet lukt. Vervolgens de mavo met 2 vingers in je neus afmaken en met 15 je diploma op zak hebben en niet weten wat je wilt gaan doen. Ik heb leuke banen gehad hoor, maar dat blijft wel altijd in mijn achterhoofd spelen zo van "wat als". Had ik het anders "kunnen" doen? Ik denk het niet. Je bent een kind je wordt niet gezien. Bij mijn kinderen zag ik hetzelfde gebeuren. Ze bleken begaafd en hoogbegaafd. En dat komt ergens vandaan.... Zij krijgen nu wel een eerlijke kans, omdat ze de ondersteuning hebben gekregen die ik als kind gemist heb.
Het had me (misschien, want dat weet ik natuurlijk niet 100% zeker) een traumatische ervaring bespaard.
Oef wat vreselijk. Het is invulling natuurlijk maar ik kan me er iets bij bedenken wat je overkomen is
Achteraf gezien zou ik in 4 vwo een ander vakkenpakket hebben gekozen. En in mijn eindexamenpakket geen wiskunde B. Wat dacht ik in hemelsnaam, ik ben een echte alpha geen bèta. Veel liever aardrijkskunde gehad achteraf, maar dat zat dus niet in mijn pakket in de 4e dus dan had ik moeten inhalen in de vakantie en zo graag wilde ik nu ook geen aardrijkskunde doen. Maar het had niets veranderd aan mijn uiteindelijke studiekeuze en ik ben gewoon geslaagd voor mijn eindexamen vwo met de vakken die ik had. Dus het is niet zo dat ik er echt spijt van heb ofzo. Alleen vind ik nu mijn keuze van toen niet echt logisch. En verder kan ik echt niets bedenken.
Exact dit eigenlijk (zelfs van het huis ) En misschien dat zelf wat beter tot rust zou komen met maar 1 kind dan 3 zoals we hebben maar ja, ik zou ze ook niet meer willen missen. Maar misschien past 1 me wel beter want ik vind dit af en toe wel heel druk