Wie heeft er hier ervaring met de combinatie van paniekstoornis/OCD én is hiervoor behandeld? De POH van mijn huisarts is hier een beetje op aan aan het sturen en hij wil dat ik zelf meedenk over de vervolgstap, maar ik begrijp gewoon niet zo goed wat hij van me wil horen. Hij zei dat hij me door kon sturen naar een psycholoog of psychiater, maar dat de kans groot was dat zij medicijnen wilden voorschrijven als onderdeel van de behandeling. Ik weet niet wat mogelijke behandelingen kunnen zijn, wat ik moet verwachten van een antidepressivum, wat voor impact zo'n behandeling heeft op mijn gezinsleven en mijn werk en hoe lang een behandeling kan duren en ik wil gewoon niet gaan googlen want dan kan ik niet meer stoppen en zul je zien dat ik mezelf ga diagnotiseren. Kortom, ik ben op zoek naar jullie ervaringen hiermee.
Ik heb het beiden. Slik nu (weer) antidepressiva.. Moet zeggen dat het het ergste wegneemt, maar het maakt je niet beter, wel rustiger, en je kunt soms iets makkelijker over angst en paniek heen stappen. Ga nu naar de derde psycholoog. Wil er zo graag vanaf, al weet ik dat dit altijd een beetje bij me zal blijven. Welke klachten heb jij allemaal? Je mag me altijd PB-en als je meer wilt weten.
wat vervelend voor je! Ik heb alleen ervaring met paniek klachten, maar gelukkig nog niet zo erg dat ik medicatie nodig had! Bij mij hielpen gesprekken met een psycholoog heel erg! Heel veel sterkte!
Hier ervaring met angst en dwang. Heel lang aangemodderd en begin dit jaar toch aangrklopt voor medicatie omdat ik weer wilde leven ipv overleven. Was een grote drempel want daarmee gaf ik toe dat ik een psychische stoornis heb en daar had ik moeite mee.. niemand behalve mijn man weten ervan. Slik een antidepressivum en het heeft mn leven gered! Ik doe weer dingen en geniet elke dag. Slaap weer goed en mn stressklachten (hartkloppingen, chromosche hyp.vent) beginnen nu langzaam aan minder te worden. Ben dolblij en t bevestigd voor mij alleen maar dat ik gewoon een stofje tekort kom in mijn hersens en met mijn medicatie ik emotioneel weer in balans ben.. Succes!
Heel knap van je. Mag ik vragen welke antidepressiva jij slikt? En had je daarvoor continu last van dwang en angst? Of met periodes? Ik slik nu weer sinds een half jaar antidepressiva, maar helemaal kom ik er nog niet vanaf.
Ik heb ook last van beide. De OCD is bij mij niet zo heel erg dat ik ervoor behandeld moet worden. Is bij mij ook meer tellen van dingen (bomen, lantaarnpalen, strepen op de weg dat soort dingen). Meestal doe ik dat in mijn hoofd, dus eigenlijk weet niemand er ook van. Wel een flinke angststoornis gehad. Deze was zo erg dat ik het huis amper nog uit durfde. Vooral in onbekende situaties en plekken met veel mensen kwam het tot uiting. Toen ons leven in rustiger vaarwater kwam werd het ineens veel erger. De ha heeft mij toen doorverwezen naar een psycholoog, dit heeft echt super geholpen. Ik slikte propofynol, en alleen op momenten dat ik verwachtte een aanval te krijgen. Inmiddels ben ik al een jaar van de medicijnen af (moest wel, want dit mag je absoluut niet slikken tijdens een zwangerschap) En mijn laatste aanval was vorig jaar juli.
Vervelend dat je er niet volledig vanaf komt. Mss icm theraphie? Of dosering verhogen? Ik slik patoxetine, 20mg . Had geen last van angst in de zin van niet meer naar buiten te durven etc. Maar ik had continue paniek in mn lijf. Hoge bloeddruk, gejaagd gevoel, angstig, hartkloppingen en overslaan zweten etc etc en dwong mezelf er aan te denken wat het gevoel nog versterkte. Ik maakte me compleet gek.. wat een hel!! Kroop in mezelf en werd down.. terwikl ik een heel sociaal en spontane dame ben. En dat ben ik nu gelukkig ook weer. Mn huisarts wil in sept kijken om af te bouwen maar geen haar op mn hoofd die daar aan denkt...
Ja ik slik lexapro ( 10 mg ) Zou dan wel een ziekenhuis bevalling krijgen en kindje moet dan even ter observatie in de couveuse Ik zou mn AD allang af mogen bouwen...maar ik peins er niet over voel me er zoveel beter door had er achteraf 10 jaar eerder mee moeten beginnen
Weet je waar ik bang voor was met antidepressiva (en ik kan het compleet mis hebben hoor), maar dat je op die manier de klachten wegneemt, maar niets doet met het daadwerkelijke probleem. Een soort van quickfix voor psychologen dus, want eerlijk is eerlijk. Ik vind dat ze heel erg makkelijk zijn met het voorschrijven van dergelijke medicijnen. Ik zal er waarschijnlijk, net als veel dames hier, met moeten dealen dat een paniekstoornis een deel zal blijven van mijn leven. Soms wat meer, soms wat minder. Maar ik kan er in ieder geval mee leven. Ik doe (en dat zonder AD en kalmeringsmiddelen) zo goed als alles weer en nee, het is niet 100 procent verholpen, maar ik kan wel weer zeggen dat ik de kwaliteit van leven weer terug heb die ik nodig had. Overigens heb ik bij een psychologe gelopen. Zij liet mij vrij in mijn keuze medicatie te weigeren en daarom voelde ik mij zo op mijn gemak bij haar.
Hier ook een paniekstoornis zonder ocd. Geen medicijnen maar ben nu 1,5 jaar bezig, cgt gehad, emdr gehad mar nog steeds veel last... Allee in het begin oxazepam gekregen maar daar heb ik er maar een paar van genomen. Ik doe het dus zonder medicijnen maar heb nog steeds het gevoel dat ik aan het overleven ben ipv leven...
Ik slik zelf dus ook geen medicijnen maar ik denk niet dat het altijd een quick fix is. Er zijn mensen die gewoon die medicijnen nodig hebben omdat ze bepaalde stoffen tekort komen in hun hersenen net zoals een iemand met diabetes bijv insuline nodig heeft.
Ik heb de diagnose angst en paniekstoornis gehad. Inmiddels is die bij mij omgezet in een persoonlijkheidsstoornis, dus ik kom er nooit meer vanaf. Ik slik nu 2,5 jaar medicijnen, heb verschillende gehad. Op dit moment slik ik fluoxetine (vanaf begin zwangerschap al) en bij een aanval oxacepam. De laatste paniekaanval die ik heb gehad was begin mei bij een concert waar ik werd platgedrukt, maar de laatste daarvoor was al weer even geleden. Ik loop bij een psychiater en krijg thuisbegeleiding voor de opvoeding van Joshua. Ik ben van ver gekomen, maar blij waar ik nu ben. Zou ook niet meer zonder medicijnen willen op dit moment, heb nu eindelijk wat stabiliteit.
Hier sluit ik me bij aan AD alleen is zeker de oplossing niet Maar icm therapie wel een goede ondersteuning
Lieverd ga aub morgen nog naar de huisarts en smeek om medicatie in de virm van ad.ik heb spijt dat ik het zolang zonder heb willen doen. Binnen een week voelde ik me weer mezelf. Want met de paniek was ik niet mezelf. En daar zal jij je ook in herkennen. Ook ik heb sinds 2009 overleefd ennergens meer van genoten. Zelfs niet van mijn kraamtijd. Alles verziekt. Doet me erg veel pijn. In die zin ben ik het niet met warboel eens. Of het ligt aan jehuisarts maar de mijne is zeker niet direct van t voordchrijvenm. Daar zijn veel alternatieven aan vooraf gegaan. Ik heb veel psychelogische theaphieen gehad. Yoga.. kalmeringscursussen en adenhalingsoefeningen. Oxazepam om t draagelijk te maken, man man wat een troeo! Nu slik ik sinds vier maanden paroxetine, nu gaat t goed en wil hij vanaf sept gaan afbouwen. Dus uit mijn ervaring zeg ik juist dat huisartsenniet realiseren wat vreselijk dit is. Niet zichtbaar en daarom wordt t vaak makkelijk afgedaan. Ik ben van kind af aan al bekend met zenuwtrekken en dwanggedachten. Zo moest ik van mezelf met mn hoofd schudden, oogknipperen etc. T dagelijkse leven kan ik niet aan blijkbaar. Iedere prikkeling bracht me van mijn stuk en ik kan daarom ook zeggen dat de antidepressiva mijn leven heeft gered. Natuurlijk moet je het probleem eerst aanpakken. Maar een huisarts kan wel inschstten of iets van tijdelijke aard is door een gebeurtenis oid of dat iets echt iemands leven belemmerd want in dat laatste geval moet er dringend iets gebeuren. Vaak modderd iedereen jaren aan en beland je uiteindelijk doodop bij je huisarts.. T feit dat ik met medicijnen mezelf weer fijn voel bevestigd voor mij alleen maar dat ik een stofje tekort kom in mn hersens. En een suikerpatient krijgt toch ook medicijnen? Waarom dan toch altijd die taboe over antidepressivum!
O dat geloof ik ook zeker hoor! En ik weet 100 procent zeker dat niet elke psycholoog hetzelfde is. Maar ik kreeg bij mijn eerste intake al te horen; MEDICATIE en consult psychiater. Gelukkig werd dit bij de tweede intake gelijk weggekrast. Uiteindelijk lijkt het de bedoeling toch dat je van de AD afkomt? Levenslang aan de AD lijkt mij ook niet geweldig namelijk. Als je nar de bijwerkingen kijkt dan (de veelvoorkomende).
Dat is alleen maar fijn! Maar het zijn wel bijwerkingen die het nadenken waard zijn. Juist omdat het veelvoorkomende bijwerkingen zijn. Familie van mij had er juist wel last van, daarom koos ze er de tweede keer dat het terugkwam ook niet voor.