Huh, ik heb dat ook sinds ik antidepressiva slik.. Zou dat nu echt daardoor komen? Begin het me nu toch af te vragen. Maar zonder kan ik geloof ik ook nog niet, want dan heb ik weer teveel last van paniek.
@Joky: ik was gestopt omdat ik dacht dat medicijnen niet goed zijn voor het kindje. Ik wilde het liever zonder proberen. Toen ik de angst terugkreeg ben ik overgegaan op fluoxetine omdat naar dit medicijn het meeste onderzoek is gedaan tijdens de zwangerschap volgens de psychiater. Hij zei dat het zonder probleem tijdens de zwangerschap geslikt kon worden en mijn verloskundige bevestigde dat. Alleen bleef ik last houden van extreme angst en dwanggedachten dus daarom besloot ik te stoppen. En nu gaat het beter. Mocht ik toch weer angstig worden dan zou ik denk ik overwegen om paroxetine te gaan slikken omdat dat bij mij wel goed hielp. Maar zolang het goed gaat doe ik het zonder medicijnen. Fijn dat het zoveel beter met je gaat dankzij de paroxetine! @Manuela79: Wat fijn dat je je momenteel goed voelt zonder medicijnen. Hopelijk blijft het zo goed gaan! @Aylen: heel veel sterkte! Ik hoop dat je je binnenkort weer happy voelt! Bij mij hielp paroxetine in ieder geval goed en ik heb geen last gehad van bijwerkingen. Alleen toen ik ermee stopte ben ik een paar weken duizelig geweest. Maar ja, misschien dat het ene medicijn bij de een ander werkt dan bij de ander. @Ninosz: das wel toevallig dat jij hetzelfde ervaart. Slik jij ook fluoxetine? Ik heb trouwens volgende week een afspraak met een verloskundige die vrouwen tijdens de zwangerschap psychisch ondersteunt. Ik weet nog niet of ik bij haar op mijn plek ben, maar ik vind het wel fijn om tijdens mijn zwangerschap met iemand te praten. Ik ben benieuwd.
Katie oh ok. Paroxetine is volgens mijn huisarts ook een veilig middel tujdens de zw .sch. Manuela nee mijn huisarts wil in september al gaan afbouwen maar daar voel ik me nog helemaal niet goed bij. Mss volgend jaar maar ik wil eerst een hele poos stabiel blijven voordat ik met afbouwen begin en pas sinds april ongeveer gaat het nu zo goed met me. Voorlopig wil ik dat nog niet en ook metbt oog op een zwangerschap wellicht volgend jaar zomer wat onze planning is wil ik niet net zoals katie in een terugval belanden in juist zon mooie periode. Ik heb al zo veel gemist van de eerste
Nou dat snap ik Joky, dat je nog niet wil afbouwen! Eerst maar ff een tijdje genieten en dan verder kijken. Hier gat het nog steeds lekker. Ik slik sinds anderhalve week trouw een multivitamine en daarnaast extra magnesium. Misschien is het een placebo effect maar een vriendin raadde me dit aan en verdomd het lijkt te werken! Dus hop allemaal aan de magnesiumtabletten!!
Ik heb een zware week , ook al meerdere xren ingestort.. Zo verschillend hoe leven en dood , en bruiloft en crematie bij elkaar staan ... ' topic lounge onze zwarte 7 juni '
Verschrikkelijk lovepeet... Gecondoleerd! Hopelijk gaat het een beetje met je?! Hoe is het met de andere dames?
Oops beetje late reactie... erg druk gehad deze week. Louise was gisteren jarig dus partijtje gehad (op een manege). Het gaat op en af, maandag had ik echt een topdag maar dinsdag op mijn werk ging het weer K. Smiddags wel ok en gisteren en vandaag gaat tot nu toe ook prima!
Dag dames, hoe gaat het met jullie? Ik heb hier even niet meer geschreven omdat het echt k*t ging. Wekenlang werd ik 's ochtends wakker met de gedacht: "O nee... weer een dag" en ik kon wel janken. Steeds maar tranen wegslikken, zonder reden. Gewoon constant verdriet en leegte. En schuldgevoel omdat ik zo'n lieve man heb, een geweldig kind. Een goede baan op niveau met een goed salaris. Geen schulden. Gezonde ouders, broer en zus. Eigenlijk is gewoon alles perfect, maar zo voelde het totaal niet. Ik ben een beetje aan het opkrabbelen en ik voel me een stuk beter. Ik sport dagelijks en dat helpt goed. Ik weet niet wat er nu precies is gebeurd waardoor het licht weer aan is gegaan, maar het licht is in ieder geval weer aan. Ik heb nog wel wat paniekaanvallen gehad, maar door middel van ademhalingsoefeningen kwam het niet tot overgeven/flauwvallen. Eigenlijk gaat het best wel goed nu Ps: dwang wordt nog niet behandeld, de POH is al ruim een maand ziek dus ik ben nog niet doorverwezen.
Ik heb maandag eindelijk mijn laatste afspraak met de POH. 6 weken op gewacht. Ik ben benieuwd of er nog een behandeling volgt. Hoe is het met jou, Joky?
Met mij gaat het goed! Over n maand moet ik weer naar de huisarts. Wilde dan gaan bespreken hoe af te bouwen.. erg snel na zes maanden zou dat dan zijn. maar ik ben nog niet continue stabiel genoeg om dat te doen. Bovendien wil ik graag een tweede kindje en zonder deze medicijnen is dat geen optie.. En zware afkickverschijnselen en dan mss weer terugval zit ik niet op te wachten want ik heb al t eerste jaar van t moederschap zon beetje verloren
Fijn om te lezen dat het goed gaat, Joky. Waarom ga je eigenlijk je medicijnen afbouwen? Ik lees alleen redenen om het niet te doen. Mag je ze niet langer gebruiken? Ik heb vandaag eindelijk mijn afspraak bij de POH-GGZ gehad. Het was een vreemd, maar helder gesprek. Hij vroeg me wat ik wilde gaan behandelen en op wat voor manier. Ik kon daar een duidelijk antwoord op geven, maar toen ik in de auto naar huis zat voelde dat al niet goed meer. Ik heb er voor gekozen om de depressies niet te behandelen, noch aan traumaverwerking te doen, maar enkel te focussen op cognitieve gedragstherapie om van de dwanghandelingen af te komen. Ik ben gewoon een schijterd. Ik durf niet toe te geven dat ik eigenlijk gewoon een keer mijn verhaal kwijt wil en wil werken aan structureel herstel ipv aan de dwang. Volgens mij gaat de dwang dan namelijk vanzelf over... Maar goed, nu is het te laat. Er ligt binnenkort een verwijzing klaar voor een eerstelijns psycholoog voor gedragstherapie.
Joky, Manuela79, andere dames, hoe gaat het met jullie? Ik heb mijn verwijsbrief nog steeds niet gekregen... zucht. Waarom laat alles zo lang op zich wachten? Ik ging begin april naar de huisarts met depressieve klachten en om een oplossing te zoeken voor mijn paniekaanvallen en dwanghandelingen. We zijn al ruim 4 maanden verder en ik heb nog niet eens mijn doorverwijzing naar een specialist. Ik heb er gisteren nog voor gebeld en werd teruggebeld door een huisarts in opleiding die me ging vertellen wat dwanghandelingen waren, hoe de mijne specifiek heet en dat ik gebaat was bij antidepressiva. Ik zei haar toen dat ze me niets nieuws vertelde en dat ik niet van plan was om medicijnen te slikken zonder verdere behandeling. Ze zei dat ik de doorverwijzing snel zou krijgen. Afwachten dus.
Aylen, ik heb zelf ook coginitieve gedragstherapie gehad bij een eerstelijnspsycholoog, en heb het ingekocht namens de verzekering, dus weet hoe het gaat met verwijzingen Ik weet niet of je huisarts of POH je naar een specifieke instelling verwijst. Vaak doen ze dat wel, en adresseren ze de verwijsbrief ook. Ik negeer dat altijd en kies zelf. Het kan helpen om met je verzekeraar te bellen om te vragen waar ze contracten mee hebben en geen wachtlijsten. Maar de meeste grotere eerstelijnsinstellingen hebben geen wachtlijsten meer voor een enkelvoudige stoornis. Dus als je je dwang wilt gaan behandelen zou ik gewoon een eerstelijnsinstelling als PsyQ bellen, of HKZ, en je probleem voorleggen. Dan laten ze je waarschijnlijk al gewoon langskomen en kun je je verwijzing inleveren wanneer je die binnen hebt. Ik bel altijd trouwens mijn HA en zeg dat hij het moet schrijven en dat ik het 's middags ophaal. Anders blijft het ook gewoon in de administratieve molen liggen.
Even een update: Ik ben uiteindelijk doorverwezen naar GZZ Specialistische Volwassenzorg. Ik mocht zelf dus geen behandelaar kiezen. Zojuist heb ik mijn intake gehad en op verzoek van de psycholoog wordt er een 2e intakeafspraak aan vast geplakt, want ze wil me nog meer vragen stellen dan waar we vandaag tijd voor hadden. Ze wist wel al te zeggen dat CGT misschien niet de juiste oplossing was. Mijn dwangneuroses zijn namelijk een noodzakelijkheid om te kunnen functioneren en als die dwangneuroses alleen aangepakt worden, zou er een groter probleem kunnen optreden. Mijn baas vraagt me steeds wat er precies aan de hand is. Ik heb gezegd dat ik hem dat niet wil vertellen, dat ik hem wel inlicht als ik mogelijk medicijnen moet nemen of als het invloed gaat hebben op mijn werkzaamheden. Ik hoem toch niet alles aan zijn neus te hangen, of wel? Verder voel ik me behoorlijk eenzaam. En ik vraag me af wat er allemaal nog staat te gebeuren. De tweede intake is eind augustus, dus ik moet nog even geduld hebben.