Hoi dames Effe kort voorstukje. Ik zit momenteel in de ziektewet wegens depressie. Zit al vanaf 1 jan thuis wat best lang is. Nu probeer ik overdag mezelf bezig te houden bijv met huishouden enz. Nu het verhaal: Ik dacht vanmiddag ik zal manlief helpen met het schoonmaken van zijn aqaurium dan zal hij wel blij zijn. Dus gedaan 2,5 uur werk Komt hij binnen na zijn werk meestal komt hij dan naar mij toen om kus te geven. Nu was ik boven bezig met de was. Ik was de hele dag al druk geweest. Hij ging terug naar beneden. Hoor ik hem ineens keihard roepen wat hij precies zei weet ik niet maar alles wat ik gedaan had was niet goed. En ik had maar dat en dat moeten doen. Dus ik zeg je kunt dat ook gewoon normaal zeggen. Bijv schatje lief dat je dat gedaan hebt maar je hebt wat fout gedaan maar nee meteen in de aanval. Dus hij ging meteen opnieuw met dat aqaurium beginnen terwijl huilend boven zat. En daarna zwijgt ie gewoon heel de avond wel dankje wel met eten enz verder niet. Hij raakt me ook niet aan terwijl we weleens hand in hand op de bank zitten. Gaan we net slapen en dan kom ie wel ineens bij me liggen. Met mijn depressie nu denk ik dat alles aan mij ligt? Maar ik heb niet echt het idee dat ik nu wat fout heb gedaan? Wilde hem alleen maar helpen. Krijg continu het idee dat ik helemaal niks meer goed kan doen. Wat vinden jullie? Mijn fout of? Sorry voor lange verhaal kan er nu niet door slapen
Ik zou aan je man vragen waarom hij zo reageert. En hem voortaan lekker zelf z'n aquarium laten schoonmaken, scheelt jou weer werk en kan hij ook niet gaan zeuren dat het niet goed is schoongemaakt
Vervelend. ik denk dat mijn vriend ook laaiend wordt als in aan zijn aquarium kom. Maar je hebt het natuurlijk super lief bedoelt. Gewoon morgen even over hebben, dan zal hij het vast en zeker wel begrijpen als je het uitlegt. En misschien duidelijke afspraken maken over het aquarium, dat is echt hun "kindje" volgens mij. Niet aan jezelf twijfelen!
Nee niet jouw fout! maar mannen zijn soms horken. Hij weet neem ik aan van je depressie af, dan weet ie ook dat ie niet zo had moeten reageren. Het is vast morgen weer bijgedraaid, ga dan rustig met hem praten, of miss nu als ie wat afgekoeld is. Komt goed meis. Knuff
Ja dat denk ik ook wel maar had het hem gevraagd hij zegt ja is goed want heb daar zelf toch geen tijd voor.
Ja dat weet hij zeker ik heb door mijn depressie in juni in het zhk gelegen denk dat iedereen dan wel beetje begrijpt hoe en wat. En hij begon daar vrijdag ook ineens over ja en voor mij is dit ook niet makkelijk en het doet mij ook veel.
Bij mijn ouders gebeuren dit soort situaties regelmatig. Toevallig heeft mijn moeder ook een (jaaaren lange) depressie. Je bedoelde het natuurlijk goed, maar kan me heel goed voorstellen dat je man daar niet blij mee is. Ik zou het ook niet tof vinden als mijn vriend zich met mijn hobby's gaat 'bemoeien'. Jij zit lange tijd thuis en bent natuurlijk al gevoeliger dan normaal, dus zou me er niet te veel van aantrekken. Gewoon uitpraten als twee volwassen mensen en niet meer aan zijn vijvertje komen
Dat kan ik me ook helemaal voorstellen. Ik denk dat het hem ook af en toe teveel wordt, want het is waarschijnlijk verrekte zwaar om depressief te zijn, maar zeker ook om samen te leven met iemand met een depressie. En dat ie daarom niet zo zou moeten reageren, tja, dat klopt zeker, maar iedereen heeft weleens een zwak moment. Wat ik zou doen is hem zeggen dat ie zelf heeft gezegd dat je aan z'n aquarium mocht zitten en dat je hem een plezier wilde doen, dus dat je op z'n minst een minder heftige reactie had verwacht. Ik zou zeggen dat jij keihard werkt aan je herstel en dat je dit soort ruzies heel moeilijk vind. Omdat je het met de beste bedoelingen hebt gedaan. Ik verwacht dat als z'n ergste boosheid voorbij is, je best een gesprek met m kan aangaan hierover. Mogelijk hebben jullie het nu alweer uitgepraat. Succes!
Hij had het idd wel wat liever kunnen brengen jij doet ook je best maar. En zeg eventueel van hoe zou jij het vinden als ik zo reageer als jij je best doet en ik zeg het je zo Hij zal zn dag wel niet gehad hebben en dat heeft hij denk ik ook wel beseft aangezien hij daarna bij je kruipt. Als de mijne een x zo reageer dan denk ik altijd maar hmmz pms dagje XD
Als je al sinds januari thuis bent en in juni zelfs in het zkh gelegen hebt, dan is dat voor jou verschrikkelijk, maar óók voor hem! Je hebt dikke kans dat hij je dolgraag zou willen helpen, beter zou willen maken, en dat hij er vreselijk mee zit dat hij dat niet kán. Een depressie of andere psychische klachten zoals een burn out (waar ik persoonlijk ervaring mee heb) zijn net zo goed een belasting voor je naasten. Daar kun jij niks aan doen, dat is zo. En daardoor staan de mensen die ons het liefste zijn ook onder spanning. Hij maakt zich misschien wel zorgen om jou en om de toekomst. Dat maakt niet dat hij maar tegen jou tekeer mag gaan... Maar het helpt misschien wel om hem een beetje te begrijpen en met hem te praten. Beterschap!
Ja. Ik ben me er ook van bewust dat het voor hem ook moeilijk is voel me daardoor ook schuldig terwijl ik daar niks aan kan doen. Ja mijn best doen beter te worden.
herkenbaar... ik ben dan net zo onzeker als dat jij bent. Laat hem even in zijn eigen sop gaarkoken en trek het je niet teveel aan...