Heel erg benieuwd naar de ervaringen van vrouwen die de punctie hebben gedaan zonder morfine, gezien hier mijn voorkeur naar uit gaat!
Ik heb het 1 keer gehad (in NL) en vond het heel onprettig. 2 keren daarna met morfine (in België) en was een verademing. Waarom wil je zonder?
Ik wilde dit ook in de vorige forum plaatsen, maar dan toch even via hier: ik zou het echt mét morfine doen. Ik heb zelf nooit morfine gehad wat mij extra zenuwachtig maakte, maar uiteindelijk heeft het echt de scherpe randen van de punctie eraf gehaald. Ik deed mijn ogen dicht en liet het gaan. Zonder morfine had ik het echt niet gekund! Ik heb trouwens wel 1 uur voor de punctie 2x paracetamol ingenomen just in case. Bij mij hadden ze de dosering gehalveerd voor iedere eierstok. Dus halverwege kreeg ik de andere helft. Ik voelde me na de punctie binnen 1,5 uur echt beter. Ik vraag me ook af wat hierboven staat, waarom heb je het liever niet?
Dankjewel voor jullie reacties. Ik ben vroeger verslaafd geweest aan middelen en sinds ik gestopt ben met alles (bijna 6 jaar nu) wil ik niet meer van dat soort dingen in mijn lichaam. Daarnaast lijkt het me geestelijk ook echt niet prettig er een soort van af te liggen terwijl er zoiets belangrijks gebeurt. En ik weet niet hoe mijn lijf op de morfine zal reageren, dat vind ik heel spannend. Een vorm van controle verlies komt hier denk ik ook bij kijken. Sommigen beschrijven het als een “high” of “dronkenheid” en daar zit ik echt absoluut niet op te wachten zeg maar zeker niet met de associaties die ik daaraan verbind gezien mijn verleden!
Niet helemaal zonder maar wel op mijn verzoek de halve dosering. Werkt voor mij prima, ik kan zo naar worden van morfine-achtigen achteraf dus durfde eigenlijk niet goed, maar zo met de helft gaat dat goed! Omdat ik niet veel follikels heb doe ik ook nooit de verdovingsprikken in de vaginawand.. eerste keer moesten ze toen toch 3x erdoorheen prikken toen had ik ietsje spijt haha, tweede keer konden ze alles aanprikken met maar 1 prik erdoor dus dat is eitje. Ik had het ook wel zonder gekunt, zeker de 2e punctie (eerste hing er een extra arts met volle kracht op mijn buik om de eierstok er goed voor te krijgen dus toen was t misschien wel goed ), maar het ontspant ook wel ff lekker dus tweede keer ook weer halve dosis gedaan en zolang je er dan daarna geen last van hebt..why not Bij jou snap ik de afweging hoor. Je kunt het misschien ook zonder proberen en dat als het niet gaat ze toch inspuiten? Al moet je dan wel misschien voor niks een infuus. Ik moest zelf toch al een infuus omdat ik antibiotica kreeg voor de punctie dus die zat er toch al.
Dankjewel voor jouw reactie @Lief Ah ik krijg ook antibiotica voor de punctie vanwege een ieniemienie endometrioom/cyste op 1 van de eierstokken. Dus dan zal het infuus er al zitten denk ik, wist niet dat dat met infuus gebeurd. Ik denk inderdaad of zonder beginnen en dan halverwege toch doen als het nodig is en dan inderdaad een halve/lage dosis. In ieder geval als ik het doe is het fijn te weten dat een halve dosis ook kan. Hoor zoveel verschillende verhalen en toch ook wel veel dat het wel te doen is. Ben benieuwd, het is fijn er even over te kletsen!
En die prikken in vagina wand zijn dus optioneel?! Wat is daar de overweging van? Waarom zou je dit niet doen zeg maar? @Lief
Ik weet natuurlijk niet of het in elk ziekenhuis zo gaat hoor, dit is EMC. Ze zei: ik denk dat ik maar 1 of 2 keer hoef te prikken, de verdovingsprikken zijn er ook 2, aan jou de keuze Beetje hetzelfde idee als dat je maar 1 hechting ergens voor nodig hebt, dan is verdoven net zo pijnlijk als die ene prik vd hechting.
Ik vond het sowieso allemaal prima te doen. De wachtweken vind ik zoveel heftiger Maar weinig follikels dus dat kan ook schelen!
Hier de punctie gehad met enkel Paracetamol en Diclofenac en dat was prima te doen. Het aanprikken van de follikels voelde ik wel, maar dat voelde eerder als licht gekietel dan dat het pijnlijk was. Na de punctie wat last van menstruatieachtige krampen, maar dat was prima te doen. Hier dus een positieve ervaring zonder morfine.
Hier zonder morfine. Standaard was gewoon alleen 1 naproxen. Ik heb 2x op die manier een punctie gehad en ik vond het echt erg pijnlijk. Ik kan het me nog erg goed herinneren.
Hier lukte het niet om het infuus te zetten dus kreeg een verdovingsspuit in mijn been, waarop de arts zei dat het infuus wel beter werkt. Ik vond het wel even afzien.
Begrijpelijk dat je (met jouw verleden) kritischer nadenkt wat dit soort medicatie met je doet. Ik moet zeggen dat ik er niet per sé een "prettig" high/dronken gevoel ervaarde of 'weg was'. Op het moment dat de morfine 'binenn' kwam was het vooral dat ik even wazig werd, maar dat trok vrij snel bij en daarna was ik weer helemaal aanwezig. Bij mij was de punctie echt ondraaglijk pijnlijk (zelfs met de maximale dosis morfine), MAAR ik had (door mijn PCOS) ook een gigantische hoeveelheid follikels, zat tegen overstimulatie aan en kwam al strompelend de zaal binnen, daar waar anderen echt praktisch naar binnen huppelde. De arts vertelde me toen direct dat als er véél follikels zijn, dat het over het algemeen wel snel pijnlijker kán worden. Als het er minder zijn, kan ik me voorstellen dat het ook met minder pijnstilling beter te doen is. Dus ik zou vooral even afwachten hoe stimulatieproces verloopt en op basis daarvan even met je arts overleggen.
De plaats waar ik stage deed op fertiliteit gaven ze enkel dormicum en waar ik nu zelf de iui doe volgens mij enkel propofol. Dus enkel een roesje. Morfine heb ik nog niet gehoord. Beide ziekenhuizen zijn in België wel.