Ik vind het een lastige kwestie... mijn moeder. Schat van een vrouw. Staat 24 uur per dag zo'n beetje voor de hele wereld klaar, gaat finaal over haar eigen grenzen heen om een ander te helpen en juist bij haar heb ik altijd het gevoel dat ik het niet goed doe met mijn eigen kinderen. Ze zal nooit een compliment geven en ze benoemd regelmatig wat ze niet goed vind gaan. Ik durf ook niet spontaan bij haar langs te gaan want ik heb altijd het gevoel dat het teveel is.... Ik heb 2 vrij pittige kids. Ze slapen slecht, zijn snel driftig en rumoerig, er zit in beide kinderen een eigen karakter en hele sterke eigen mening. Ze zijn 4 en 2 jaar oud. Ik krijg vaak opmerkingen 'ik kan jou kinderen van ver af al aan horen komen, ze maken zoveel kabaal ' Of als ik mijn zoon van 2 alleen in de tuin laat spelen 'dat vind ik erg onverantwoord van je' Onze kids slapen weinig en daar klagen we eigenlijk niet over. Maar soms is het voor ons ook teveel en willen we ze even een nachtje weg brengen. Maar bij hun hoef ik niet aan te kloppen. En dat benoemd vooral mijn moeder regelmatig 'zolang ze zo slecht slapen wil ik ze hier niet hebben snachts' maar achteraf als ik zeg dat ze elders uit logeren zijn geweest dan zegt ze wel 'kind had het dan gezegd dat jullie er zo doorheen zitten'. Ik kan de vinger er niet op leggen maar ik merk dat ik me onbewust veel aantrek van haar en daardoor elke keer ongelukkig ben als ik bij haar geweest ben. Vooral ook toen ik vandaag hoorde dat het kindje van mijn zusje daar elke dag is omdat het zo'n lief kind is. Dan vraag ik 'en onze kids dan? ' dan zegt ze ook 'ja maar die schreeuwen zo erg en die willen zoveel dus die vind ik veel te zwaar om continu om me heen te hebben' Nu is er een derde op komst en oké. .. dat was ook niet helemaal gepland maar zeer welkom. Ik was als de dood voor haar reactie en heb het daarom ook pas met 14 weken verteld. Ze reageerde super blij. Maar nu een paar maanden verder zegt ze regelmatig 'ik snap niet dat je er weer aan begint, je hebt al 2 pittige kinderen' Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet doen. Bespreekbaar maken heb ik al meerdere keren gedaan maar ze ontkent dat ze zo doet. En als ik zeg dat het voor mij wel zo voelt dan ligt het aan mij en niet aan haar. Ik vat het verkeerd op. Het is ook niet dat ze niet van mijn kinderen houd, dat doet ze echt we, maar vooral mij zo afbranden steeds. Ik vind het zo erg.
Wat een vervelende situatie Is het misschien een idee om direct als je moeder zoiets zegt, haar daar op te wijzen? Als ze er zelf niet bewust van is, is het moeilijk om het aan te passen.
Uhm ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, vind het eigenlijk heel erg zielig voor je en je kinderen. Direct aanspreken is misschien moeilijk maar denk dat je weinig andere opties hebt. Succes ermee!
Poeh lastig, maar wat de andere zeggen, misschien direct bij zo een opmerking aangeven wat het met je doet? Wie weet bedoeld ze het echt niet verkeerd maar snapt ze niet hoe het voor jou overkomt? Vind het wel rot voor je! Hopelijk kun je er samen uitkomen!