was het besluiten 'het hierbij te laten' qua aantal kids een gevoelsmatige keuze, of had je het ver van te voren al uitgedachten, of...? hoe kwam jouw keuze tot stand en hoe groot was de rol van je gevoel hierin? ik vind het enorm lastige keuze, de 2e moet eerst nog geboren worden zoals jullie zien in m'n banner, maar ik heb vaak gevoelens van 2 is mooi genoeg (en ik word nogal snel en makkelijk zwanger, dus dan zou ik heel erg moeten oppassen voor een 3e, mijn man zou zich evt laten steriliseren). en dan opeens denk ik weer, wat nou als je na een paar jaar opeens toch denk, ik wil er nog graag eentje (of 2 ) met hoeveel zekerheid kun je de keuze maken dat een bepaald aantal kids genoeg is, helluuppp :
dat lijkt me wel moeilijk idd maar k zou nooit van te voren al een definitieve keuze maken want achteraf kun je behoorlijk spijt krijgen.Ik ben nu alleen met me mannetje we verw8en in over paar weken ons eerste kindje.Ik denk nog niet aan andere kinderen maar k wil ze zker weten wel
Bij ons is het zo dat ik geen kinderwens meer heb op het moment, vind 1 kind genoeg...ik heb een dochter van 3 maar mijn man wil wel graag een tweede maar sowieso niet nu want ik gebruik medicijnen die gevaarlijk zijn voor de vrucht....maar ik ben pas 27 en wie weet tegen de tijd dat ik 30 ben dat ik wel voor een tweede gaan wil.
ik en mij man willen veel kinderen dus ik denk dat het 5 worden inshallah maar nee het is niet besproken tot 5 en niet meer dus we zien wel
de keuze is hier financieel gemaakt.Meer kindjes kunnen we later als ze willen studeren etc, gewoon niet betalen. Hoe graag ik er ook meer zou willen
Ik zou echt niet weten of ik hierna wel of geen kinderen wil. Ik ben zometeen 25 als de 2e er is dus er is dan nog zoveel mooie vrichtbare jaren voor de boeg dat we wel zullen zien. Ik wilde er altijd 6 me vriend 3 of 4 maar ja de ruimte en kosten. De toekomst zal het wijzen
Nou, we hebbe nu net onze eerste.. en ik zou eerst lekker van haar willen genieten. Wellicht in de toekomst nog een broertje of zusje voor haar erbij, maar dat zien we dan wel.. Dus 1 of 2 kids.. Als ik sommige 6 zie zeggen ofzo.. heb ik daar echt respect voor.. hihi
Nou dit wordt de 2e misschien dat we nog een 3e willen maar dat weten we nog niet. Steriliseren is zoiets definitiefs daar wachten we zoiezo nog maar even mee. Ik volg mijn gevoel en we zien wel
Wij hebben de keuze gemaakt voor 2 kinderen en dan te stoppen. Ik zou er graag 3 willen, maar financieel is dat gewoon niet haalbaar. Daarnaast zouden we dan naar een andere woning moeten verhuizen en een andere auto moeten kopen. Want ik vind als je er dan toch 3 hebt, moet je ze ook de ruimte kunnen geven net als bij 2.
Je mag nog niet gesteriliseerd worden. had het nagevraagd omdat ik wel zoiets heb 2 keizersnedes is nog goed te doen de gyn zijn na de 2e word het herstel veel zwaarder maar hij zei dat je als vrouw min 28 jaar moet zijn en man 32 jaar zoiets
Ik ben verslaafd aan kinderen krijgen, simpel Nee haha, ik wist het altijd al dat ik een groot gezin wilde en na mijn 5de kindje dacht ik zo nu is het mooi, maar nu, hij is nu een jaar, kriebelt het langzaam aan toch wel weer, maar het kan voorlopig niet , zodra ik afgestudeerd ben komt er op zijn minst zeker een 6e! Het hoort gewoon bij me , veel kinderen ik zou mijn leven niet kunnen voorstellen met 1 of 2 kindjes, maar ik besef ook dat niet iedereen zo is als ik en dat de meerderheid zoiets hebben van mijn God mens, hoe doe je dat, ik zou gek worden, en dat hoor ik ook vaak genoeg.
bij ons spelen er ook wat andere factoren mee. ik ben zelf niet helemaal gezond en vind het eerste jaar (kan nog niet meepraten over het 2e en 3e jaar ) behoorlijk zwaar en een aanslag op mijn gezondheid. ik red me wel hoor maar het is wel pittig. ik merk dat ik weer wat op adem kom nu mijn zoontje bijna 1 is en alles steeds gemakkelijker word rondom voeding en nachtrust. de 2e zo kort op de 1e vind ik dan enerzijds ook erg pittig maar ook wel fijn, ik moet er iet aan denken om als de 1e naar school gaat weer helemaal van voren af aan te beginnen met de 2e en dan nog 4 jaar thuis te zitten, ik denk dat dat niet bij mij zou passen. dus puur lichamelijk zou 2 wel mooi genoeg zijn. maar ik ben dol op kinderen en vooral als ze wat ouder zijn, vanaf een jaar of 4, vind ik ze helemaal geweldig en word het puur qua lichamelijke belasting makkelijker. daar komt bij dat mijn man een stuk ouder is dan ik, en niet graag op zn 40e of ouder nog weer eens papa zou willen worden, hij vind het niet leuk dat hij 60 zou zijn en een van de kids dan pas 20. gezien zijn leeftijd zou hij zich nu al wel kunnen laten steriliseren, ik bedoel daarmee dat de artsen daar wel mee zouden kunnen instemmen qua leeftijd. met 3 kids zit je idd wel met een praktisch dingetje. in huis zou het bij ons nog wel op te lossen zijn maar dingen als een andere auto ontkom je dan niet aan. 2 ouders en 2 kids is ook ideaal, kun je 1-op-1 dingetjes doen. maar natuurlijk besef ik me tegelijkertijd dat je het net zo leuk en makkelijk kan hebben met 3, 4 of meer kids! kortom ik blijf maar op en neer jojo'en en krijg het voor mezelf niet echt duidelijk wat mijn gevoel erbij is. ieder ander zou denk ik al snel zoiets hebben van ik laat de 2e komen en zie daarna wel verder, maar ik ben erg bang dat ik opeens zwanger zou zijn van de 3e en wij daar zelf geen beslissing over zouden hebben genomen. deze 2e was ook een verrassing zo snel, en de mogelijkheden voor anticonceptie zijn niet zo breed meer (geheelonthouding hahahahahaha) mijn man vind 3 of 4 kids helemaal geweldig maar ik ben wel degene die 99% moet doen voor de kids en ik weet niet of ik dat wil en kan, dus daarmee is het eigenlijk meer mijn beslissing geworden
Ik heb het idee dat ik 2 wel genoeg wind, misschien 3 maar dat ligt er ook aan hoe oud ik dan ben. Ik ben nu 33 en als er ooit een tweede komt ben ik al minimaal 34. Zou er dan nog 1 op volgen dan ben ik al gauw 36 met alle risico's van dien. Ik heb er geen spijt van dat ik wat later aan kinderen ben begonnen, al val dat ook wel mee, denk ik, als ik de gemiddelde leeftijd hier zie... Ik sta nu sterker in mijn schoenen, ben minder makkelijk te beinvloede, en gewoon over het algemeen niet meer zo onzeker... (Ook al heb ik ook mijn momenten.. ) Ik heb een vriendin die word 40 volgende week, en zij heeft 5 kinderen. 19, 17, 14, 5 en 1.... Diep respect voor haar...
precies hiervoor ben ik soms wel eens bang haha dat als de oudste 2 een leuke leeftijd hebben dat ze redelijk zelfstandig zijn, ik opeens terug zou grijpen naar aaaahhh tis zo leuk zo'n kleintje! ik wil er nog wel 1... of 2... al is dat dus niet echt een optie, want dan is m'n man echt veel ouder dan hij zijn wil om weer opnieuw papa te worden dat is dus ook een puntje wat meespeelt, als wij een 3e en 4e zouden willen, zou mijn man die redelijk kort op de oudste 2 willen (ik zeg wel willen maar ik bedoel natuurlijk dat dat zijn ideaalbeeld is, hopende dat moeder natuur daar ook zo over denkt), omdat zijn klokje ook wel doortikt. ik ben zelf veel jonger, mijn klokje tikt niet zo hard
ik zou me zelf nooit laten steriliseren... misschien raar haha maar dat zou ik niet kunnen op een of andere manier... m'n man zou er daarentegen geen moeite mee hebben
ik vind het nu prima zo met 1 kindje. financieel gezien is het beter zo ook ivm de studie later enz. maar goed we twijvelen wel of we een tweede willen maar waarschijnlijk niet. alhoewel mijn vriend er eerst 4 wou is hij toch behoorlijk terug gekrabbelt hij wil het er echt bij 1 houden.
ik heb al vanaf dat ik jong was in mijn hoofd om gezinntje te hebben met 4 kids dat heb je natuurlijk niet voor het zeggen maar als het lukt zouden wij dit graag willen... ten eerste lijkt een groter gezin mij heel leuk en mijn eigen ervaring is met het hebben van 1 broer waar ik niet mee op kon schieten dat je dan gewoon niemand hebt... maar goed eerste de 1ste maar eens...
Moeilijk hoor om te bepalen wanneer je definitief kiest voor te stoppen zeg maar! Wij genieten eerst volop van Joris. Het kriebelt voor ons allebei nog niet voor een 2e... We zullen zien wat de toekomst brengt! Vind het nu wel prima zo!