Niet helemaal wat je vroeg, maar verloskees heeft een hele toffe podcast met rebekka gemaakt op spotify, speciaal over thuis bevallen. Kan ik je aanraden als je overweegt thuis te bevallen.
Jee 8 vd 10 dat is hoog. Nooit geweten. In mijn omgeving zijn er juist veel thuis bevallen. Mijn zus met beide kinderen. Ging echt appeltje eitje. Meerdere vriendinnen met 3 kinderen. Waarvan steeds 2 thuis bevallingen en 1 in het zh door complicaties. Dus in mijn omgeving zijn thuis bevallingen nog vrij 'gewoon' en vooral positief gebleken.
Dat klopt niet helemaal. Want 6 van de 10 moet of gaat vrijwillig naar het ziekenhuis, van de 4 die overblijven die voor een thuisbevalling kiezen , bevallen er inderdaad 2 thuis en 2 in het ziekenhuis. En dat is soms zelfs minder maar dat komt niet doordat er thuis steeds meer complicaties zijn, meer vrouwen willen in het ziekenhuis oa omdat ze daar een ruggeprik of andere pijnbestrijding kunnen krijgen. De helft is nog steeds genoeg om er goed over na te denken, maar ts geeft aan een vlotte eerste bevalling te hebben gehad. Een tweede heeft dan vast nog meer kans van slagen thuis.
Van beide kinderen thuis bevallen. Wat heb ik dat fijn ervaren. Heerlijk klein met alleen mijn man, huisarts en op het laatst kraamverzorgster. Die kwam pas toen ik al aan het persen was. Bij de 1ste wel 2x ingeknipt en dus flink gehecht. Bij de 2e wat uitgescheurd. Zat op heg randje van inknippen. Maar huisarts had soort van beloofd om dat niet weer te doen. Bij de 2e zat ook de navelstreng zo strak om haar heen dat de navelstreng eerst doorgeknipt moest worden voordat ze überhaupt geboren kon worden. Een 3e komt hier niet meer. Maar anders was ik weer voor een thuis bevalling gegaan hoor!
Hier ook ervaring met zowel thuisbevalling als ziekenhuis bevalling. Is echt niet met elkaar te vergelijken. Als er een derde komt zou mijn voorkeur uitgaan naar thuisbevallen. Veel rustiger en heerlijk om in je eigen bubbel te blijven. Bij mijn eerste bevalling moest ik in het ziekenhuis bevallen vanwege een medische indicatie, waardoor ik daar al was toen de bevalling begon. Het idee om tijdens de weeën de auto in te moeten stappen om naar het ziekenhuis te gaan lijkt mij vreselijk. Bij de tweede bevalling al snel gekozen om thuis te blijven, en dat is echt een goede keus geweest. Ik had veel meer het gevoel zelf de controle te hebben en het voelde allemaal veel minder medisch. Geen grote lampen bij de bevalling zelf, eigen spullen om je heen, heerlijk. Ontspannen lukte mij deze bevalling ook veel beter. Denk wel dat je bij een geplande thuisbevalling open moet staan voor een eventuele rit naar het ziekenhuis, en een beetje een houding moet hebben van we zien wel hoe het loopt. Als je een nogal romantisch beeld hebt van zo'n thuisbevalling en je moet alsnog naar het ziekenhuis kan het alleen maar tegenvallen.
Hier ook 1e ziekenhuis zonder medische indicatie. 2e werd plots een thuisbevalling we konden niet meer vertrekken ivm bijna volledige ontsluiting. Waar ik nog steeds van onder de indruk ben is dat de verloskundige toen binnen no time de slaapkamer heeft omgetoverd in een ‘ziekenhuiskamer’ zoveel spullen uiteen gezet en noodspullen klaargelegd. Uiteraard was een thuisbevalling ontspannender. Douchen en weer je eigen bed in.
Hier beide ervaringen. 1e ziekenhuis omdat het een inleiding was. 2e thuis. Thuis was zoveel fijner en rustiger. In het ziekenhuis werden we maar aan ons lot overgelaten, kwamen ze de controles doen en daarna waren ze weer weg. Thuis kwam de vk voor de 1e keer, die had in de gaten dat ik het prettiger vond dat ze gelijk zou blijven. Is ook niet meer weggegaan en zoontje is een kleine 4 uur later zonder al te veel kleerscheuren geboren. Terwijl ik bij de 1e 2 dagen bezig ben geweest, ze uiteindelijk met vacuüm en knip is gehaald. Zeker als je zo dichtbij het ziekenhuis woon zou ik het wel weten !
Wat ik overigens anders zou doen bij een eventuele volgende thuisbevalling is de voorbereiding. Terwijl ik weeën aan het weg werken was en al vrij ver was qua ontsluiting moest de verloskundige op zoek naar spullen die niet logisch klaar lagen. Een deel van de spullen zat in de kasten, een ander deel zat in de vluchtkoffer. Zo konden ze lange tijd de kruiken niet vinden en was het even onduidelijk wat voor kleertjes mijn dochter aan moest (dat zat tussen mijn kleren in de vluchtkoffer) ik zou nu denk ik voor 2 pakjes gaan 2n alles wat meer bij elkaar zetten.
eh.. dus je zegt het zelf ook: 8 van de 10 eerste bevallingen eindigt in zks. Daarvan is een deel daar ook al begonnen, en een deel daar alleen geëindigd. overigens kon je in de link die ik daarna stuurde lezen dat het zelfs om nog wat meer gaat (85%) MAar het gaat hier idd om een tweede bevalling en dat is een ander verhaal, weet daar de cijfers niet van
1e is in het Zh geboren omdat ik op 42 weken zouden/ze bleef hangen. The hell. Vond het verschrikkelijk en was totaal niet op m'n gemak. Ging veel mis, veel pijn en moest langer blijven enz. Ondanks dat ik als de dood was voor volgende bevalling, toch keuze gemaakt thuis te blijven. Met in m'n achterhoofd dat ik altijd nog naar het ZH kon. Het is me prima bevallen thuis. Heerlijk rond hobbelen tussen je eigen spullen, doen wat jezelf wil. De verloskundige beneden, ik boven. Af en toe een check Ik had een geboorte TENS geleend tegen de pijn. Superding en had het gevoel dat ik zelf de controle over de pijn had. Dit heeft er zeker weten voor gezorgd dat ik o.a. zo relaxted was. Heb ook nauwelijks pijn gehad. Echt, ik ben een stresskip en heel snel in paniek en toen totaal niet. Kraamverzorgster is laat gebeld dus alles ging in rust. Totaal van weeen tot geboorte nog geen 2 uur. Alles op z'n gemak. Daarna lekker onder de douche en toen ik eronder vandaan kwam was alle geboorte rotzooi en bevalbed opgeruimd en kon ik lekker met m'n kleine in m'n eigen schone bed. Meteen oudste erbij om kennis te maken met haar zusje. Zo had ik het nog wel een keer willen doen hoor Bijna totaal ruptuur wat gelukkig thuis gehecht kon worden anders had ik alsnog naar het ZH gemoeten. Maar dat maakte me niks meer uit. Die bevalling in alle rust thuis was me heel wat waard en heeft m'n beeld van de 1e bevalling wat vervaagd
Uiteindelijk bevallen maar 12 tot 15 % van de vrouwen thuis inderdaad Bij 85% van de bevallingen begint en eindigt die in het ziekenhuis. Dat woordje ‘begint’ is wel erg belangrijk. Die tellen niet mee, in de thuisbevalling cijfers.
Ik ben 3 van de 4 keer thuis bevallen. De eerste moest in het ziekenhuis omdat hij in het vruchtwater had gepoept. Dat was voor de weeen begonnen, dus geen probleem om toen naar het zkh te gaan, omdat ik toch nog niks voelde. De andere 3 zijn allemaal thuis geboren. Ik heb nooit een reden gezien om niet thuis te bevallen eigenlijk. Voor mij voelde het meer als iets wat ik gewoon even tussendoor zou doen. De oudste duurde wel wat langer, 17 uur en hij is met de vacuumpomp gehaald. Dus op zich was het fijn dat ik in het zkh was, al vermoed ik wel dat hij thuis ook zonder toeters en bellen wel gekomen was, omdat ik dan meer drive had gehad (zkh is 20 minuten rijden vanaf ons huis, geen haar op mijn hoofd die er aan had gedacht om met 10 cm ontsluiting daar nog heen te gaan als het niet 100% nodig was) Maar de rest deed ik gewoon even. De tweede in 5 uur, met een klein scheurtje en 2 hechtingen ofzo. De derde was tussen 11 en 5 uur in de nacht. Dus de andere kinderen sliepen gewoon, en toen ze wakker werden was hun broertje er. Bij hem ook gescheurd en wat meer hechtingen. De vierde was er in 3 uurtjes, ik wilde persé op de baarkruk bevallen (enorme aanrader vind ik), maar daardoor vloog ze eruit, dus bij haar best flink uitgescheurd. Maar hechten kan ook prima thuis. Ik vond de laatste bevalling verschrikkelijk, maar dat kwam door een weeenstorm, en daar hadden ze in het zkh ook niks mooiers van kunnen maken.
Ik ben zelf 3x thuis bevallen, maar ik ken verder bijna niemand die ook thuis bevallen is. Bij mijn eerste was het niet de bedoeling, mijn man vond het een eng idee, maar de baby kwam zo snel, dat het ziekenhuis niet meer haalbaar was. En omdat het goed ging en goed beviel, hebben we de volgende twee bewust thuis gedaan. Mijn man vond het toen ook prima om het zo te doen. Ze kwamen ook allebei weer snel en makkelijk. Ik vond het zelf erg prettig. Tijdens het bevallen kruip ik geestelijk een beetje in een soort cocon, en doordat ik thuis was en nergens heen hoefde, kon dat ook erg goed. Gordijnen dicht, buitenwereld buitensluiten en kom maar op met die baby. Als de verloskundige het had afgeraden, was ik wel naar het ziekenhuis gegaan, veiligheid is belangrijker, dan gezelligheid, maar omdat het zo goed ging, was het niet nodig.
Ik ben van 3 van de 4 kinderen thuis bevallen. Alleen de tweede niet omdat ik te ver over tijd was. Dat was een inleiding. Ik heb goede ervaringen met thuis bevallen. Heerlijk je eigen omgeving. Als je bevallen bent, onder je eigen douche en daarna direct je eigen bed in. Zonder gesleep met spullen/autoritje etc. Je hebt inderdaad minder mogelijkheden qua pijnstilling, maar ik heb het thuis ook niet nodig. (bevalling van de tweede in het zh was veruit het pijnlijkst en heftigst) Ik kan het je alleen maar aanraden om thuis te proberen. Je kunt tijdens de bevalling altijd alsnog beslissen dat je het toch niet ziet zitten en wel naar het ziekenhuis wil. Het is toch geen wet dat als je besluit om het thuis te proberen, je ook thuis moet blijven? Qua veiligheid vertrouw ik op de vakkundigheid van de vk. Zodra er van te voren al iets duidelijk is dat het onveilig zou kunnen zijn, moet je al naar het ziekenhuis. Tijdens de bevalling worden er ook genoeg controles gedaan. En een verloskundige heeft ook voldoende dingen om adequaat in te grijpen mocht het nodig zijn. Natuurlijk kan het gebeuren dat een vk besluit dat je alsnog naar het ziekenhuis moet, maar dat geeft niet toch? Alleen maar fijn als een vk het veiligste zoekt voor jou en je kindje.
Deze cijfers kloppen niet... Uiteindelijk 6 van de 10 eerste thuisbevallingen eindigen in het ziekenhuis. Het ligt dus iets genuanceerder... Bovendien is het percentage vrouwen dat kiest voor een thuisbevalling voor de eerste iets onder 20%. Thuisbevallen is overigens niet minder veilig dan in het ziekenhuis hoor, ook al moet je alsnog naar het ziekenhuis. Dat ligt voor het grootste deel aan de kundigheid en doortastendheid van de verloskundigen.
Onze eerste zoon is in het ziekenhuis geboren. Ingeleid omdat hij dysmatuur was. Op zich heel goede bevalling gehad. Wel een weeenstorm. Maar hij was er gelukkig snel. Ik miste wel het persoonlijke in het ziekenhuis. Ik had de arts nog nooit gezien die de bevalling begeleide. Onze dochter is thuis geboren. In de nacht. Heerlijk op ons grote bed. Mijn man zat op het bed dicht naast me. Bevalling ging vlot. Helaas maakte de baby een langzame start. Had veel last van slijm. En ik was behoorlijk uitgescheurd. Doordat ze haar handje naast haar hoofdje hield toen ze geboren werd. Dus toen konden we naar het ziekenhuis. Daar is toen de baby nagekeken en ben ik gehecht. We moesten tot de volgende ochtend wachten omdat de baby nog een keer beoordeeld zou worden door de kinderarts. Toen bleek dat ze een infectie had en moesten we een week blijven.. De 3e bevalling van onze zoon was ook weer thuis. Ook s nachts geboren. Geboorte ging goed en vlot. Hij bleek omstrengeld maar ze hebben toen gauw de navelstreng doorgeknipt. Hij moest echt wel bijkomen van de bevalling. Ik was opnieuw ingescheurd dus wederom naar het ziekenhuis. De verloskundige durfde het zelf niet te hechten omdat ik daar een cyste van bartholin bleek te hebben. Deze keer waren we wel snel thuis. Ik heb het zelf niet als negatief ervaren dat ik achteraf naar het ziekenhuis moest. Gelukkig hebben we een hele goede verloskundige die ook maar bij de minste twijfel gelijk naar het ziekenhuis stuurt. Je moet doen waar jij je goed bij voelt!
Nummer 2 en 3 zijn thuis geboren. En ondanks ik een echte angsthaas ben als het om bevallen gaat, kijk ik er heel goed op terug. Het waren toch de fijnste bevallingen. Bij de vierde zijn we halverwege toch naar het ziekenhuis gemoeten omdat de hartslag van de baby te hoog was.
Wat fijn al die reacties, ik heb er heel veel aan!! En ik merk inderdaad toch weer dat vrouwen die zelf thuis zijn bevallen zelf veel positiever zijn dan vrouwen die dat niet zelf hebben ervaren. Ik heb namelijk eerder op een fb groep een topic geopend en toen heb ik de gruwelijkste horror verhalen gehoord waarom ik het niet moest en waarom vrouwen dus blij waren dat zij al in het ziekenhuis waren. Allemaal van vrouwen die niet thuis zijn bevallen. Ik neem die verhalen wel serieus natuurlijk maar je laat je daardoor onbewust wel ontzettend leiden door angst.
Ik denk dat in het ziekenhuis juist sneller medisch word ingegrepen. En dat dat ook complicaties uitlokt. Bij mijn eerste inleiding werden de opwekkings middelen ook heel hoog gezet. Ze keken het ook niet aan. Er zaten geen 3 weeen in 10 minuten dus het was niet effectief genoeg. Terwijl de ervaring met mijn andere thuisbevalling mij later leerde dat mijn weeen gewoon langzaam starten. En pas op het eind heftiger worden. Mijn kleine dipte met hartslag door de heftige weeen en toen moest hij er opeens snel uit want anders zou ik een knip krijgen. Hij was er toen ook snel uit, maar ik had een sub totaal ruptuur. Ze houden zich in het ziekenhuis aan heel veel protocollen en als je daar buiten valt grijpen ze direct in. Ook kan pijnbestrijding onbedoeld voor complicaties zorgen. Zoals weinig persdrang enzo. En dan moet vaak ook medisch ingegrepen worden.