Goedeavond, Vandaag is mijn galblaas verwijderd wie heeft dat ook gehad en kan me wat over het herstel vertellen? ( heb trouwens de kijkoperatie gehad)
Die van mij is 2 jaar geleden verwijderd. Herstel ging super snel. Weinig pijn vooral omdat ik giga veel pijn gewend was met al die aanvallen. Was een opluchting toen ik wakker werd. Had vooral last van de narcose qua moeheid.
Ik liep een beetje krommig het ziekenhuis uit, maar alles beter dan die aanvallen. Ik denk dat ik na 2 weken bijna alles wel weer deed. Maar dat moest ook wel, omdat onze zoon toen nog maar 7 weken oud was.
Ja vind het tot nu toe qua pijn ook meevallen. De aanvallen waren erger en heb ook navelbreuk operatie met spieren reven en keizersnede gehad die vond ik beide pittiger. Blij te horen dat herstel dus snel kan gaan
Ik was om 13.00 uur geopereerd, en ging om 19.00 uur weer naar huis. (Niet exact, maar zoiets) Gelukkig maar, want de volgende dag had ik echt wel veel pijn haha. Maar het ergste vond ik mijn benen in bed krijgen. Ik had nogal een hoog bed, mijn vriend deed mijn benen erin. En toen deed hij het net een seconden te laat ofzo, en toen voelde het alsof ik open werd gescheurd. (Was natuurlijk niet zo) Ook heb ik zelf heel erg lang last gehad van narcose ofzo? Ik weet niet, maar ik was echt nog weken zoooooooo moe. Dan moest ik smiddags gewoon even naar bed. Ik bedenk me nu, het kan ook komen omdat ik toen nog maar 48 kg woog. (Doordat ik amper kon eten door de galsteen) dus mijn lichaam moest misschien een beetje bijkomen van de ingreep? Hoe dan ook, ik ben wel gigantisch blij dat dat ding eruit is. En het pijn van het herstellen was het dubbel en dwars waard. Beterschap! Denk maar zo, het wordt nu alleen maar beter.
Jaa inderdaad en hopelijk nu de laatste operatie heb er afgelopen 4 jaar 8 gehad dus wil nu wel eens klaar zijn ( inclusief keizersnede en curetages maar toch)
Ik vond het heftig maar kwam vooral door het mentale. Ik heb de hele zwangerschap gedacht dat ik me aanstelde met mijn 'maagzuur' aanvallen. Dat werd er gezegd en toen het na de bevalling weer begon vielen bij mij zelf de puzzelstukjes in elkaar en heb ik de huisartsenpost gebeld en gezegd dat ik dacht dat ik galstenen had. Ik ben dus halsoverkop geopereerd met een 4 weken oude baby in het ziekenhuis. Voeding ging achteruit en hb ging weer omlaag. Dus was hard werken daarna. Ik heb veel last gehad van het gas wat ze in mijn buik spoten tijden de operatie. Dat viel me vies tegen hoe zeer dat kon doen. Was met een paar dagen over dat wel maar was vooral boos op de huisarts die niet verder dan mijn zwangerschap heeft gekeken. Maar het was het zo waard, ben nog lang bang geweest voor weer zo'n aanval maar gelukkig nooit meer gehad
Ja 1tje gehad, ik was toen 35 weken zwanger. Ik dacht dat mijn placenta ontplofte. Heel angstig. Nachtje in het ziekenhuis doorgebracht. Ze hebben toen niets onderzocht. Maar met het kindje ging het goed. Een week na de bevalling begon het opnieuw en had ik 2 aanvallen per dag. Ik was mentaal helemaal kapot. Ik kon mijn eigen kindje niet voeden. Terwijl ik over de grond kroop van de pijn, huilde hij van de honger. Heel traumatisch voor mij. Ik was zo blij dat dat ding er eindelijk uitging (mijn huisarts vergat ook nog eens de oproep voor operatie te versturen waardoor het nog een week onnodig langer duurde). Dat ik door die situatie niet lang kon voeden, door de pijn en de stress mijn productie terug liep, heb ik nog steeds niet echt verwerkt. Heel erg jammer. Op de afdeling kreeg ik ook geen begeleiding. Niemand wist hoe een kolf werkte, kon mij adviseren over medicatie icm borstvoeding geven. Ik lag in mijn operatieschort in bed met lekkende borsten en mocht geen bh aan. Die ze na een tijdje toch maar zijn gaan halen. Alles was nat. En ik wist het bestaan van donormelk toen niet. Gemiste kansen. Ik heb het niet kunnen verwerken omdat mijn zoontje heel veel pijn heeft gehad van kma het jaar erna. Alsof mijn lijf ons allebei in de steek had gelaten. Zo dat moest er even uit. Geef me 1 vinger en
Oh die operatie was zo een opluchting! Had al maanden aanvallen maar dacht dat het mijn maag was... Bleek mijn galblaas enorm te zijn ontstoken. Herstel ging echt heel snel en kan alles eten. Is mij echt reuze mee gevallen! Succes met je herstel!
Ik had alleen de eerste dag veel last van mijn schouders door het gas Herstel viel mij mee Mijn middelste dochter was toen 5 maand dus moest wel rustig aan dorn met tillen etc
Precies dit! Las deze zin en begon al te huilen en dan had ik maar 1 dag aanvallen en werd ik met spoed geholpen. Deze pijn van je eigen kind (toen 6 dagen oud) niet kunnen voeden terwijl het huilt is verschrikkelijk en zo machteloos.. Hierdoor eigenlijk weinig nog in mn gedachten van de operatie en herstel.. maar dit trauma denk ik nog vaak aan... Samen met weggerukt worden van je kindje en vervolgens 30min voor OK staan te wachten terwijl alle zusters naar me kwamen om te zeggen hoe vervelend het voor me moest zijn terwijl mn baby net 7 dagen was.... Voor ts sterkte met herstel en voor samarinde een dikke knuffel!
Ik heb echt geen laat gehad van de operatie. 8:00 binnen zijn en om 12:00 moest mijn man me al het ziekenhuis uitrijden. Wel last van moeheid gehad
Mijn galblaas is in 2015 eruit gehaald ook dmv een kijkoperatie. Het viel mij toch wat meer tegen dan ik verwacht had. Helaas heb ik er wel iets enorm vervelends aan over gehouden. Sinds mijn galblaas eruit is heb ik vaak last van 'aanvallen' (zoals ik het noem haha). Ik kan opeens uit het niets buikpijn krijgen dat ik echt naar het toilet moet (ontlasting ) en het dan ook niet op kan houden. Soms is het na eten, vaak ook niet. Is geen touw aan vast te knopen. Naar mdl arts geweest en die gaf aan dat dit vaker een gevolg is na het verwijderen van een galblaas. Kreeg de uitleg dat dit te maken heeft met het wegblijven van gal. Hopelijk blijft dit jou bespaard