Hoi allemaal, Het is alweer erg lang geleden sinds ik iets geplaatst heb op dit forum. Ik vroeg me af hoe jullie omgaan met zieke schoolkinderen/pre-pubers? Ik was vroeger altijd heel nobel; bij ziek zijn mochten ze bij mij in bed slapen. Nu is de oudste 10, en zit ik helaas in een burn-out. Mijn slaap is niet wat het geweest is, en ieder uurtje dat ik pak is mooi meegenomen. Als ik 's nachts wakker wordt door een van de kinderen kan ik niet meer inslapen. Nu is de oudste ziek (hoesten en verhoging), en vannacht daardoor weer geen oog dicht gedaan. Ik heb haar wel teruggestuurd naar haar eigen bed, met pcm op. Even wat water voor haar gepakt en haar een knuffel gegeven. Ze kan logischerwijs zelf ook minder goed slapen, omdat ze zich niet lekker voelt. Dit resulteerde erin dat ze eigenlijk ieder uur naast mijn bed stond of riep en ik vanaf 2 uur niet meer heb geslapen. Ik wil haar niet het gevoel geven dat ze niet mag komen, zeker niet als ze ziek is, maar soms denk ik ook wel eens.. je wordt nu wat ouder en moet ook leren dat je niet alle gezinsleden 's nachts wakker houdt/roept. Hoe gaan jullie hiermee om als ze ziek zijn?
Ik laat ze nog bij mij in bed slapen. De ervaring is dat ze dan emotioneel rustiger worden en daardoor redelijk snel weer inslapen en doorslapen.. en daardoor heb ik dan ook meer rust en kan ik nog wat uurtjes slaap pakken. Juist met terugsturen naar eigen bed blijf ik de hele nacht bezig.
Lastig, ik denk dat ze gewend is aan ziek zijn bij jou in bed slapen. Dat kun je niet nu ineens veranderen denk ik....als ze weer beter is zou ik het gesprek aan gaan en uitleggen dat ze nu oud genoeg is om in eigen bed te slapen als ze ziek is. Dat ze best mag komen als er echt iets is, maar wel proberen in eigen bed te slapen. En dan dus ook snel terug brengen en volhouden. Maar goed als slapen je voorkeur heeft is het dus niet handig om steeds terug te brengen...je zou zelfs zelf in haar bed kunnen gaan liggen Hier heb ik ze eigenlijk nooit uit mezelf in bed genomen met ziek zijn en gewoon in eigen bed gebracht.... de jongste haal ik nog wel eens bij me als ze niet lekker is als ze dus 100x per nacht wakker wordt...of ik zet een bed op haar kamer en ga daar slapen...want zoals je zegt eigen slaap is ook heel belangrijk Sterkte
Beterschap voor je dochter en sterkte voor jou! Mijn dochter is 11 jaar en momenteel ook ziek. Ze heeft één nacht bij mij in bed geslapen, toen ze echt beroerd was. De dag daarna is ze weer, zonder morren, in haar eigen bed gaan slapen. Ik ben daar dan wel duidelijk (en vasthoudend) in, dat het slapen bij mij een uitzondering is. Ook leg ik uit wat bij ziek zijn hoort, en wat wij eraan kunnen doen, zoals; kussen omhoog, smeren van Dampo, neusspray, etc. Dat geeft wel wat rust, en komt ze niet meer steeds uit bed. I.v.m. haar autisme is uitleg en duidelijkheid belangrijk, maar ik denk dat dat bij elk kind wel helpt. Maar ik snap je hoor, ik doe ook amper een oog dicht als ze bij mij slaapt of als ze zo ziek zijn. Gelukkig gebeurd dat hier hooguit 2x in het jaar, en een nachtje slecht slapen kan ik overzien. Het moet geen dagen duren, natuurlijk, dat houdt geen mens vol.
Hier twee kinderen die er anders mee omgaan. De oudste trekt zich wat meer terug en komt juist niet naar me toe, toen ze kleiner was heb ik wel eens bij haar gelegen toen ze heel beroerd en koortsig was, maar bv overdag wou ze toen graag alleen in bed liggen (en niet beneden op de bank bv). De jongste komt meer tot rust naast mij, en dan heb ik ook meer rust - omdat ze anders 100x naast m’n bed staat omdat ze zelf gewoon niet in slaap kan komen door bv keelpijn, misselijk, etc. Ik heb dus meer rust met haar naast me, maar zeker geen goede nachtrust. Haar toch terug sturen, is alleen zeker weten nóg slechter voor mijn rust. Dus dan maar bij mij, kan zij beter slapen en is ze hopelijk ook eerder weer wat fitter. Ik heb nooit het idee dat de jongste bv misbruik maakt van de situatie, zodra ze zich weer wat beter voelt, slaapt ze weer prima in haar eigen bed. (En dan kan ik weer wat ‘bijslapen’ door zeer op tijd naar bed te gaan.)
Hier precies zo. Ik vind het zelf ook fijn om als ik me echt beroerd voel iemand bij me te hebben. Natuurlijk maak ik mijn man niet te pas en te onpas wakker, maar ik ben volwassen en dat is een 10-jarige nog lang niet. Ik vind het dus prima om mijn kinderen dan bij me te laten slapen en het heeft inderdaad vaak als voordeel dat ze dan beter slapen dan wanneer ik ze verplicht om in hun eigen bed te slapen.
Ze is nog maar 10 genoeg volwassen die ook nog fijn vinden als ze ziek zijn en extra knuffel willen ect lekker bij je nemen
Hier blijven ze gewoon in eigen bed. Ben er niet aan begonnen om kinderen bij mij in bed te nemen. Als ze ziek zijn ga ik 's nacht en s avonds vaker kijken. En als er echt iets is mogen ze me roepen natuurlijk. En overdag mogen ze lekker op de bank.
Toen ze nog heel klein waren, ging ik altijd bij ze in bed liggen. Ergens in de nacht, als ze sliepen, ging ik dan in mijn eigen bed liggen. De jongste heeft nog steeds een éénpersoonsbed, dus te klein voor ons samen. Als ze ziek is, valt ze in slaap in ons bed en als wij naar bed gaan, breng ik haar naar bed. De oudste heeft een tweepersoonsbed en daar ga ik dan bij liggen. Misschien een tip bij het hoesten: hier gaan ze dan slapen met een noscapine-pilletje op. Dat stopt het hoesten.
hier ook niet en al helemaal niet als ze ziek zijn, kotsen (of poepen) ze me mijn bed onder en kan ik een 2 persoons bed (zonder matrasbescherming) gaan verschonen. Nee gewoon in je eigen bed (met emmertje ernaast) , mama komt extra vaak kijken en je mag ons altijd roepen. Maar moet ook eerlijk zeggen dat, wanneer ik ziek ben, je ook niet aan mij moet zitten te knuffelen etc, die prikkel kan ik er dan echt niet bij hebben.
Ik heb ook 2 kinderen die juist niet zitten te wachten op geknuffel als ze ziek zijn, ze trekken zich ook juist terug. Als ze nachtmerries hebben gehad willen ze juist weer wel bij ons slapen, maar dat verloopt dan meestal minder onrustig, en het is maar heel afentoe. Dat jij het volhoudt is toch ook belangrijk? Ik vind het helemaal niet vreemd als je aan een kind van 10 vraagt om in zijn eigen bed te blijven. In de avond blijf ik soms dan wat langer in zn kamer, of op de rand van het bed zitten even. Of ik ga een keer extra kijken.
Bedankt voor de reacties. Ik denk inderdaad dat ze het zo gewend is om bij ons te slapen als ze ziek is, maar ik vroeg me inderdaad gewoon af van; wanneer bouw je dat een beetje af. Ik hoef namelijk straks geen 16-jarige in mijn bed bij ieder hoestje of verhoginkje op zich hahaha.. Bij iedereen dus een beetje wisselend, wat natuurlijk prima is. Dank voor jullie tips en ervaringen!
Ik denk dat het moment waarop ze die behoefte niet meer/minder hebben vanzelf wel komt. En anders heb je tussen 10 en 16 nog genoeg tijd om af te bouwen. Bovendien zou ik ook (ook met 10) onderscheid maken tussen echt ziek zijn en alleen maar een hoestje hebben (tenzij je kind ook daar heel veel last van heeft, dat verschilt natuurlijk ook per kind).
Hier liggen ze in principe niet meer bij ons in bed, ik doe geen oog dicht dan met dat gedraai naast me of tussenin. Nu moet ik ook zeggen dat ze hier weinig uit bed komen, ook niet als ze ziek zijn. Ik denk dat het in dit geval ook wel is hoe je ermee om wilt gaan en wat je je kinderen hebt aangeleerd. Ik zou met 10 jaar denken, lekker in eigen bed, als er wat is ben ik dichtbij. Maar voelt dat niet goed voor jezelf dan moet je het niet doen. Ook heel persoonlijk, ik slaap prima weer verder als er een kind aan m'n bed heeft gestaan, dus ga er liever 2 of 3x uit dan dat ik de hele nacht een draaiend kind naast me heb liggen. Oh ja en ik kruip hier ook wel eens bij hun in bed, maar dan kan ik er zelf weer uit sluipen wanneer ze weer slapen.
Ja dat dus. Zelf slaap ik ook het liefste alleen als ik ziek ben trouwens. Hier altijd samengeslapen met de jongste tot zijj 9e, maar nee, lekker in eigen bed met ziek zijn hoor. Juist dan vind ik de dagen overdag ook vermoeiender en niemand heeft er iets aan als je als moeder het niet meer volhoudt.
Wij hebben t nu al in de afbouw. Ze kijkt ook veel "er was eens..." staat van alles tussen over afweer. Wij vulden dat vervolgens aan dat als je goed slaapt, je sneller opknapt. En met goed slapen bedoelen we eigen bed, niet voor elke kuchel roepen maar slaaaaaapen. Maar die spoedcursus is uit nood geboren. Ze maakt er inmiddels bijna 3 jaar een potje van in de nacht dus als dat er OOK nog bijkomt ben ik afgeschreven. Is er wat slaap ik wel naast haar (op haar kamer, uitschuifbed)
Hier hebben ze - uitgezonderd eerste 2-3 weken als ze onrustig waren en niet in co sleeper wilden of incidenteel een nacht - nooit bij ons geslapen. Dus die verwachting is er ook niet echt. Onze dreumes valt nu soms nog wel in de vroege ochtend bij ons in slaap en dan kan ik ook nog wel slapen. Maar in mei was de middelste echt heel ziek (toen 4) en lag hij bij ons en heb ik geen minuut geslapen. En omdat ik dat zelf erg slecht trek geen slaap, stuur ik dus meestal op gewoon in eigen bed en ik kom vaker langs/je kan langskomen. Meestal gaat dat goed. Maar lastig, ik weet niet echt exact hoe dat op te lossen behalve het uitleggen maar als ze dan 10x naast je staat kan je haar wellicht beter in bed nemen..
Het is zo persoonlijk wat werkt. Ik lees bv. dat best wat mensen bij hun kind op de kamer gaan liggen. Ik zou dan eigenlijk nog minder goed slapen. In mijn eigen bed heb ik een matras waar ik lekker op lig en mijn bed is breder dan hun bed (eerst hadden ze ook zo'n uitschuifbed, nu gewoon een tweepersoons, maar zij hebben knuffels ed in bed (en ja, die kunnen er ook uit ), ik niet), wat ook maakt dat het beter ligt. Dat ik niet 100x m'n bed uit moet scheelt ook. Maar voor een ander zal dit wellicht juist weer helemaal niet werken. Zou dus vooral bedenken wat voor jezelf (en je dochter) de best werkende manier is.