Hallo allemaal, Hier in het kort mijn verhaal. Samen met mijn ex heb ik 2 kindjes (10 en 8 jaar oud) Toen mijn dochter 9 maanden was zijn wij uit elkaar gegaan (in mei 2004). Na een hoop gesteggel en een officieel bezoek aan de rechter is er een bezoekregeling vast gelegd en ook de alimentatie staat op papier. Mijn ex heeft het echter niet allemaal op een rijtje. En februari 2010 heb ik hem een lange brief geschreven met het verzoek te zorgen dat hij zijn leven en huis op orde krijgt (ik wou hem zelfs wel helpen). Toen mijn, nieuwe, vriend en ik de brief nalazen (voor het versturen) schrok ik eigenlijk zo van de inhoud dat ik eraan toegevoegd heb dat hij de kinderen niet meer elke 2 weken een weekend hoeft te komen halen tot aan de zomervakantie. En dat we daarna gaan praten hoe nu verder. Die zomer wou hij niet praten met mij. Onze dochter was jarig en op die verjaardag heb ik hem meerdere keren aangesproken, maar hij zei gewoon ik heb jou niks te zeggen. Prima, dan niet. De 2 wekelijkse bezoekjes brachten toch al zoveel stress met zich mee da tik er niet veel moeite voor heb gedaan om ze weer op te starten. Ook omdat mijn vriend zich wel als een echte vader gedroeg richting de kinderen. Nu ben ik zwanger van ons eigen kindje en dat vinden de andere super gaaf. Maar dit kindje krijgt een andere achternaam en ook mag mijn vriend voor haar tekenen enzo. Mijn ex heeft nooit gezag gehad, maar de kinderen wel officieel erkent. Inmiddels woont mijn ex sinds de zomer bij zijn moeder in huis. Hij heeft psychische problemen (al zegt hij zelf van niet), hij betaald al ruim 3 jaar geen alimentatie (is wel gebleken dat hij altijd dubbel betaald heeft ipv de 22 euro per maand maakte hij een aantal maanden 44 euro over. Hij zou nu ongeveer bijzijn en weer moeten beginnen met de 22 euro, dit is voor beide kinderen trouwens). Tevens is zijn appartement met 50.000 euro verlies verkocht, dat naast alle andere schulden die hij al heeft. Hij is niet verzekerd, want betaald al jaren geen premies meer. Gas, water en licht waren ook al afgesloten en internet en tv ten tijde van de brief al afgesloten. Nu zouden wij erg graag de kinderen officieel laten adopteren door mijn vriend. Maar dit is erg kostbaar en er moet toestemming zijn van mijn ex (wat hij nooit zal geven). Mijn testament is al zo opgesteld dat als mij iets overkomt dat de kinderen dan naar mijn huidige vriend gaan. Helaas zegt de wet in NL dat de biologische vader bij erkenning altijd de kinderen mag opeisen. En ik ben bang dat hij dit zal doen ook, terwijl hij absoluut niet geschikt is om kinderen op te voeden. Zelfs zijn eigen moeder heeft dat aangegeven. Overigens neemt mijn ex mij alles kwalijk. Hij beweerd doodleuk tegen mijn dochter dat alles aan mij ligt. Maar in al die jaren heeft hij 3x gebeld (2x omdat dat van zijn moeder moest), nooit een kerstkaartje gestuurd en nooit uit zichzelf langs gekomen, zelfs niet als hij in de buurt was. Met mijn ex-schoonfamilie hebben we een hele goede band. We komen op alle verjaardagen en mijn ex-schoonmoeders eerste opmerking toen ik vertelde dat ik zwanger was was: Nu wordt ik toch weer een beetje oma!! (Zegt wel iets over onze band). Zij kan echter ook weinig voor ons betekenen in het hele verhaal. Sorry dat het zo een lang verhaal is geworden, maar ik hoop op tips en ervaringen van andere die in hetzelfde schuitje zitten.