Hoi ik weet niet of ik dit op de juiste plek plaats, momenteel zit ik met een probleem dat veel stress oplevert. We hebben een zoontje dat sindskort naar de basisschool gaat, we moeten allemaal even wennen en hij is een gevoelig kindje. Voorheen hadden we veel tijd en gingen we vaak naar ouders en schoonouders alleen de laatste weken krijst mn zoon de boel bij elkaar dat hij oma wilt zien en veel tijd wilt doorbrengen. Schoonma doet raar ze is altijd al heel bemoeiend geweest wat ik nog wel kon handelen maar ze negeert me wilt alles weten zoals; hoelaat sliep hij wat heeft ie gegeten hoeveel heeft ie gegeten wat hebben jullie gedaan na 1 dag zelfde vragen, ze wilt letterlijk alles weten en ik antwoord ongemerkt op alles mn partner ook want op de een of ander manier krijgt ze haar zin, ik merk nu we minder tijd hebben samen met mn eigen gezin dat ik over mijn eigen grenzen ga. snoep chocolade mag van ons niet te vaak krijgt hij genoeg van, maar bij haar mag alles. Ze laat me dingen tot in detail vertellen en na 2minuten hetzelfde aan mijn partner? Alsof ze me niet vertrouwd. Nou is het zo dat ik er niet meer heen wil mijn zoon krijgt een driftbui is niet te bereiken en huilt achter haar aan. Ze is niet heel hygiënisch in huis waardoor ik liever niet daar ben ze is bij ons welkom maar dan niet rond slaaptijd, mijn zoon reageert niet normaal en het maakt me echt verdrietig. Het heeft 4 jaar geduurt tot hij op de wereld kwam en inmiddels zijnw we al 3 jaar verder voor een broertje/zusje .. ik ben er helemaal klaar mee ze zit midden jn ons leven en is van alles op de hoogte waardoor ik niet een band kan opbouwen met mn zoontje en gezin, Ik vertrouw haar niet…. Mijn partner praat niet met mij door deze gedachtes en dat ik veel last ervaar van zijn moeder, ze is vaak in het buitenland 4 maanden en dan komt ze en wilt alles weten doen en het draait allemaal om mijn zoontje.. ik ben erg moe en gestresst..
Ik zou beginnen met niet zo vaak meer langs gaan Misschien je man samen met je zoontje even laten gaan en je grenzen aangeven jij bent namelijk zijn moeder Een kind dat net naar school gaat is moe en heeft rust nodig en zijn daardoor snel overprikkeld
Inderdaad grenzen aangeven en ‘gewoon’ niet al die informatie geven als je dat niet wil. Misschien kun je een vaste dag afspreken waarop oma komt en/of jullie naar oma gaan, dan is het voor je zoontje ook duidelijk.
Wat is dit voor rare situatie? Wat gaat het je schoonmoeder aan wat je kind eet en doet en hoe laat hij slaapt? Tijd om grenzen te stellen en duidelijk te zijn! Zelf de regie over je leven hebben en je niet laten commanderen.
Ik denk dat je dit al te lang laat gaan en ook te ver hebt laten komen. Zou nu voor jezelf en je zoon duidelijke grenzen stellen. De informatie die zij vraagt is in mijn ogen echt onzin en zou ik niet meer op reageren. Verder inderdaad voor je zoon zorgen voor rustige dagen na school. Hier past oma 1x per week op, dat is voor ons ook voldoende. Natuurlijk komen we wel eens bij elkaar op visite, maar dat is echt niet wekelijks. Mijn ouders zien we nog minder (maar die wonen dan ook wat verderweg).
Dank voor jullie reacties, ik heb het zelf niet doorgehad en twee weken geleden werd ik echt woedend en wou niet maar bij hun komen toen pakte mn partner mijn zoon mee en zei dat ik weg moest gaan omdat zoontje daar wou blijven. Alsof ik de buitenstaander ben zei schoonma ga weg en wou mijn man en kind daar houden, ik had het al een tijdje door en waarschuwde mijn partner dat de spanning hoog zat hij negeerde me. Nu praat jij niet: silent treatment. Probleem is dat we elke week op eej vaste dag daar waren en zoon was het helemaal gewend nu kan ik ook niet naar mijn eigen ouders omdat partner denkt dat ik niet eerlijk verdeel…. En dat ik er een hele probleem van maak.. hij kan de vragen hebben van zn ma maar ik wordt er onderhand helemaal gek van laatst kwam ze langs zoon weer driftbui net halfuur voor het slapen.. ik zei dat ze rond slaaptijd niet meer mochten komen. Zegt ze tegen kleinkind, ik kom je ophalen van school en ook ga ik je brengen?? Zoon is gevoelig en snel prikkelbaar. Vergeet veel dingen niet dus ik merk dat ze zich gedraagt alsof het haar zoon is.. ik vertrouw haar niet waardoor ik nog nooit mijn zoon en man alleen laat gaan dan gaat hij wennen zonder mama daar te zijn ze gedraagt zich al helemaal als mama als we daar zij n wilt alleen maar knuffelen pf weer eens van me afgeschreven..
Ja dit.. je man staat duidelijk niet achter jou. Ik zou echt eens goed met je man gaat praten. Over wat jou dwars zit, waarom hij het anders ziet en waarom hij je zo behandeld met niks te be zeggen (dat is gewoon mishandeling).
Jij en je man moeten op 1 lijn staan qua opvoeding anders is het enorm verwarrend voor je kind Als iemand mij zo zou negeren zou ik eigenlijk alleen maar bozer worden Jullie zijn volwassen mensen praat met elkaar en zoek naar een oplossing Jij bent zijn moeder en zij niet dat zou ik mijn man heel duidelijk maken
Oei ja dat... ik zou man lekker bij zijn moeder hebben gelaten na zo'n omkering en kind hebben meegenomen.
Ik heb ook je andere posts even kort gelezen en het is niet niks wat je nu allemaal voor je kiezen krijgt. Geen wonder dat je moe en gestrest bent. Heel goed dat je je grenzen aangeeft. Is je man nu ook moe en gestrest? Makkelijk gezegd vanaf de zijlijn, maar jullie zullen er samen doorheen moeten komen. Het klinkt alsof jullie er allebei helemaal doorheen zitten, waardoor hij dingen doet die hij waarschijnlijk onder betere omstandigheden heel anders zou aanpakken. Misschien een idee om om hulp te vragen om samen door deze moeilijke periode heen te komen? Huisartsen hebben meestal een maatschappelijk werker in de praktijk die je handvatten kan bieden in een lang medisch traject. Sterkte