Ik durfde dit topic eigenlijk niet te openen omdat het zou kunnen lijken of ik me ontzettend aanstel.. Ik ben ontzettend bang om over te geven, niet een klein beetje, echt heel erg. Ben superalert als er buikgriep heerst ed. Nu is er het volgende; Afgelopen dinsdag is mijn oudste dochter ziek geweest, moest 2x overgeven en de rest van de dag wat lamlendig maar de volgende ochtend weer goed. Jongste dochter heeft van donderdag op vrijdagnacht overgegeven, ging vrijdag overdag weer goed( nog 1 dunne luier)ik was gisteren goed beroerd en had van vrijdag op zaterdagnacht diarree. In de ochtend ook en flinke buikpijn. In de middag geen diarree meer en zo slap als een vaatdoek en wat buikpijn. Nu gaat het weer redelijk. Mijn man heeft vannacht diarree gekregen en buikpijn en flink over moeten geven vanochtend. Ik dacht dat ik er vanaf zou zijn maar ik heb als enige niet overgegeven.. Ik ben zo bang dat ik dat nu ook nog krijg. Mijn man zegt van niet omdat ik al ziek ben geweest en mijn angst zo groot is dat ik niet over kan geven. Als ik het mijn moeder vraag zegt ze hetzelfde om mij niet banger te maken. Dus graag jullie eerlijke antwoord: Denken jullie ook dat ik er vanaf ben? Of zou er nog meer komen? Kan mijn man me nu nog een keer besmetten nadat ik net ziek ben geweest?
Ik heb exact hetzelfde. Hoewel de scherpste randjes er in de jaren wel af zijn: de meeste keren als het buikgriep heerste beperkte het zich bij mij tot enkel misselijkheid en diarree. Misschien omdat ik in die dagen heel paranoia was met handen wassen en dettol gebruiken? Geen idee, maar ik glipte er 9 van de 10x tussendoor. Het kan dus makkelijk dat je helemaal niet hoeft over te geven! Sterkte in elk geval
Dankjewel voor je reactie! En fijn dat er herkenning is. Ja handen wassen doe ik ook veel en met desinfectie handgel.. Nadat oudste dochter ziek was geweest, ook heel de wc met chloor ontsmet.. Ik hoop idd dat het bij gisteren blijft..
Hier het zelfde. Zoon en man hebben het gehad deze week. Ik zelf 1x diaree, maar ben nu wel 2 nachten misselijk geweest. Andere keren sloeg het spugen mij gelukkig ook over en hopelijk nu ook. Toen mijn man het had heb ik hem een dettolfles gegeven en gezegd dat dat nu zijn beste vriend is alles wat hij aan raakt doet de dettol ook.....
Ik doe niet aan antwoorden die iemand graag wil horen Maar ik denk ook dat je vriend en moeder gelijk hebben. Als de psychische weerstand om over te geven zó sterk is, houdt dat de lichamelijke reflex tegen. Dan lost je lichaam het wel via de andere kant op, zeg maar
Ik herken dit heel erg, en had er tot een jaar geleden ook last van (die angst). Bij misselijkheid sloeg ik altijd meteen in paniek, als de kinderen iets van diarree of overgeven hadden ontsmette ik alles. Tot ik zwanger werd van de derde, toen was ik zo misselijk dat ik tot week 26 dagelijks meerdere keren heb overgegeven. En toen kwam ik er achter dat 'het' helemaal niet zo erg is. Wel vervelend en ook vies, maar het is ook zo klaar. En dat idee dat ik stik of de paniek voor het eruit kwam, heb ik helemaal niet ervaren. Ik ben dus van die angst af, maar ik zal nooit iemand worden die makkelijk overgeeft. Veel sterkte!
Bedankt voor jullie reacties! De paniek heerst hier bij mij nog wel erg.. Mijn man heeft nu niet meer overgegeven maar ik blijf bij hem uit de buurt en laat hem dadelijk de wc boven goed schoonmaken.. ik hoop zo dat het mij bespaart blijft.. meerdere reacties blijven welkom!
Echt er zijn zo veel mensen die hier last van hebben, geloof me. En het is niks om je voor te schamen, dus ik vind dit geen schaam topic .
Het kan ook gewoon bij misselijk en diaree blijven. En als je misselijk bent lucht overgeven enorm op hoe vies e.d. het ook is. Ik vind vaak het gevoel vooraf erg vervelend dis snap wel wat je ermee bedpelt
Ah mop wat stom hè. Ik heb Karen emetofobiw gehad, en was ook altijd helemaal debiel als er iemand in de buurt ziek was. Door Emdr er helemaal vanaf. Nog steeds heel vies en goor maar nul angst en paniek
Ja miss is dat nog wel iets om over na te denken. Op de momenten dat de buikgriep bijv heerst beheerst het een groot gedeelte van mijn leven. Het lijkt wel iets minder dan vroeger, gelukkig. Bedankt voor je lieve berichtje!
Nergens om je voor te schamen hoor!! Ik kots ook niet.. De keren dat het niet te stoppen is raak ik in paniek. Afgelopen 12 jaar 2x overgegeven ivm galblaasontsteking ( moest overgeven door de medicatie)
Hier nog iemand met emetofobie! Wat een kl*te fobie hè! Vooral angst in periodes dat buikgriep veel voorkomt, in de winter dus, of als iemand het heeft in mijn omgeving, dan ben ik behoorlijk panisch en ga ik overdreven handen wassen en poetsen enzo. Vreselijk! Ik heb er therapie voor gehad maar ik ben er niet vanaf helaas. Hopelijk hebben jullie het nu achter de rug, ik kan me je gevoel nu zo goed voorstellen! Sterkte!