Hoi hoi, Het is alweer een tijd geleden dat ik actief op dit forum rond snuffelde! In 2023 is mijn zoontje geboren, uiteindelijk is hij na een inleiding met weeën opwekkers alsnog met een ongeplande keizersnede te wereld gekomen. Deze moest echter onder volledige narcose omdat de verdoving via de ruggenprik niet werkte bij mij. Met mijn zoontje ging het de hele bevalling en operatie gelukkig goed. Maar het feit dat ik onder narcose moest en de geboorte heb gemist vind ik nog steeds erg moeilijk... Mijn vrouw is nu zwanger van onze tweede en dat maakt dat dit allemaal weer heel dichtbij komt. Ik merk ook dat ookal heb ik hele lieve vriendinnen en partner dat ik behoefte heb om hier eens over te spreken met andere mama's die ook onder narcose zijn bevallen... Een beetje herkenning ofzo. Dus bij deze mijn oproep of er andere mama's zijn die iets vergelijkbaars hebben mee gemaakt en hier over zouden willen praten samen? Kan gewoon hier in deze thread of in een pm ofzo
Hoihoi, Hier een spoedkz Dit jaar 11 jaar geleden. Onder narcose. Ik vond het heel heftig. Het was door foetale nood met 32 weken zwangerschap. Hier naar 4 dit jaar 5 jaar geleden mijn jongste zoontje dmv een ingeleide bevalling mogen krijgen. Dit was zo magisch.
Heb je zelf al trauma therapie gehad ervoor?dan zou ik dat zeker aanraden. Ik heb 3 traumatische bevallingen gehad en na elke bevalling toch die therapie te krijgen hielp wel met de volgende bevalling Ik had een gesprek met de anesthesist vooraf: ik smeekte als ik wél een keizersnede nodig had (want ik was al 5 dagen aan t bevallen pff) ik graag onder algehele narcose wou. Mocht niet. Maar dat gesprek gaf mij toch wel een soort van rust
Oh dat lijkt mij inderdaad ook wel echt heel erg eng als je daardoor een keizersnede in gaat... Wel heel mooi dat je daarna een fijne bevalling hebt mogen ervaren! Bij mij werd een keizersnede aangeraden omdat ik al 12 uur op 6 cm ontsluiting zat en mijn zoontje's hoofd te groot was voor verdere ontsluiting (en hij al sterrenkijker lag). Uiteindelijk bleek hij ook echt heel groot te zijn, 5 kilo! Dat ik moest worden ingeleid en een keizersnede uiteindelijk kreeg is voor mij allemaal makkelijk te accepteren, alleen het stukje dat ik er dus niet mentaal bij was op het moment dat hij geboren was doet soms echt nog pijn. Misschien wel extra omdat ik weet dat ik niet ooit nog een keer zwanger zal zijn dus er ook geen mogelijkheid is dat ik dat zelf nog op die manier zal mee maken. (Vanaf de andere kant wel natuurlijk wanneer mijn vrouw gaat bevallen maar dat is toch anders)
Ja ik zit op dit moment in een traject en daar kreeg ik ook de tip om eens te zoeken naar andere met een vergelijkbare ervaring met narcose. Ik had zelf direct na mijn bevalling al veel gegoogled maar nog niet direct geprobeerd om andere hierover te spreken terwijl ik daar wel behoefte aan heb. Vandaar
Hey ik ook in 2018. Mijn bevalling begon prachtig uit zich zelf met 41.2 maar uiteindelijk stagneerde het en zat ik na 28 u nog op 6 cm, ik was zo moe, ik had geen pijnstilling, opgeven moment morfine genomen. Daar ginfg ik heel slecht op en moest met spoed stoppen omdat mijn zuurstof gehalte in gevaar was. Toen heb ik ze huilend gesmeekt voor een keizersnede (mijn 1e was spoed). nou ruggenprik hebben ze 5!!!!!! x proberen te zetten en dat lukte niet ondanks dat mijn dochtertje in me buik nog oke was en ik ook hebben ze gewoon gezegd gebeurd onder narcose. Vond het zo erg! Toen ik wakker werd op de narcose niemand wist hoe het met mijn dochtertje ging. Ik ben om 14.06 bevallen en zag haar voor het eerst om 16.45 op de couv. Ik heb erna wel gesprekken gehad met een psycholoog omdat de eerste weken zo aprt voor mij aanvoelden, vond het zo erg dat ik het gemist heb, en mijn dochter ook slapend te wereld kwam, ze was helemaal van de leg door de narcose, daardoor hebben ze haar flink moeten helpen bij de start..