Maar ik snap het dan gewoon niet helemaal, want je zegt: En het huilen is over het algemeen niet van de pijn, want zodra er iemand (ongeacht wie) aan haar bed staat begint ze te lachen en is ze stil. Waarom moet ze dan alleen liggen? Ze vindt het dus blijkbaar gewoon fijn om bij iemand in de buurt te zijn? En je hoeft je niet te verdedigen hoor, ik snap het ziekenhuis gewoon niet maar dat heeft verder niets met jou te maken.
Hier sluit ik me bij aan. Heb je al gekeken hoe gevoelig je kindje reageert op prikkels? Voorkeurshouding? Bedje verplaatsen? Draagdoek? Probeer je na de ziekenhuisopname goed te richten op de hechting met je baby. Dat is erg belangrijk! (Geen bezoek, radio/tv, zo min mogelijk prikkels, maar veilig in draagdoek bij mama). Sterkte!
Emma is vorige week opgenomen in het ziekenhuis omdat ze niet meer dronk of maar weinig en afviel. Ze zijn er nu achter dat het relfux en KMA is maar ze drinkt nog steeds niet voldoende dus heeft ze een sonde. Ik vind het ook heel zwaar om haar achter te moeten laten maar ik moet wel. Ik heb Martijn ook nog en m'n vriend kan ook niet eeuwig vrij nemen,hij heeft al veel vrij moeten nemen vanwege dat ik niks meer kon aan het einde van de zwangerschap. Ze zijn nu nog onderzoeken aan het doen bij Emma om te kijken wat het kan zijn. Ze gaan haar misschien met een lepeltje pap geven om haar voldoende te laten drinken/eten. Want ze heeft waarschijnlijk een afkeer gekregen tegen de fles omdat ze met drinken pijn kreeg. Als ik jou was zou ik zoveel mogelijk bij haar blijven maar ook zelf rust nemen,want je hebt het al zwaar genoeg gehad. Als je uitgerust bent kun je de rest ook beter aan. Heel veel sterkte en hopelijk komt ze snel tot rust of vinden ze wat er aan de hand is.
Ik vind het ook nogal wat eigenlijk.. Mijn dochter had kma en huilde ook echt ontzettend veel en ook uren achter elkaar en was ook gerust wanneer ze bij me lag of in de draagzak hing of haar oppakte.. Heb dan ook maanden hele makkelijke hap gegeten of koud eten gegeten en het huis was ook een bende maar ben blij dat ik haar niet heb laten huilen (en al helemaal niet met 10 weken) want met 5 maanden kwam kma tevoorschijn en sinds die tijd ging het beetje bij beetje de goede kant op. Snap dat het vermoeiend is en niet te doen (been there), maar een baby van 10 weken zo 'te leren' om te gaan slapen zonder echt 100% zeker te weten of er lichamelijk nog wat speelt en misschien wel gewoon heel erg hechting nodig heeft vind ik eigenlijk gewoon zielig. Het is natuurlijk moeilijk om zulke dingen te horen hier nu je daar bezig bent, maar denk na of je hier zelf wel achter staat.
Meid ik ken het, gelukkig is ons het ziekenhuis bespaart gebleven maar ik ken het precies. En kindje wat ontroostbaar is, dat alleen maar huilt ongeacht wat jij doet. Het huilt als het wil eten (normaal) het huilt na het eten (misschien reflux) het huilt als je haar op de arm hebt, het huilt als je haar niet op de arm hebt, het huilt als je zingt het huilt als je niet zingt, het huilt met de tv aan en met de tv uit, het huilt als het moet poepen en ook als het niet hoeft te poepen, het huilt in de wandelwagen, maxi cosi, draagdoek, box, commode en bed. En dan op een gegeven moment zit je met je huilende kleintje op de stoel en denk je meid ga maar als jij het leven als zo rottig ervaart ga dan maar, dit wil ik je als moeder niet meer aan doen. De volgende dag zat ik huilend bij de huisarts, ik had mazzel een huisarts die zelf 5 kinderen heeft waaronder 1 huilbaby. Een huisarts die meteen aanbood haar die nacht mee te nemen in zijn nachtdienst en een huisarts die meteen een lampje ging branden. De volgende dag werd ze onderzocht, door een huisarts in opleiding omdat die zo goed kon leren. Die kwam dus tot de conclusie dat het krampen waren. Helemaal de verkeerde diagnose. Kinley bleek een aero nog wat baby te zijn (ben niet zo goed in het onthouden van moeilijke namen) Kinley hapte dus lucht naar binnen en dat bleef in haar maagje zitten, resultaat was een maag die reikte van ribben tot onder de navel en van links naar rechts over de breedte van haar lichaam. En dat doet dus pijn en als je pijn hebt ga je huilen, van huilen hapte ze nog meer lucht en zo dus het circeltje. Met een dubbele dosis infacol en het advies haar zo rechtop mogelijk te houden ging ik weer huiswaarts. Jan heeft haar bedje op autokrikken gezet, belachelijk schuin zoals voorgeschreven, en zowaar ze sliep. Middagdutjes deed ze in de maxi cosi die op de keukentafel rechtop tegen de muur stond. Het huilen werd minder maar was nog niet weg en begon zich zelfs weer op te bouwen. Maar doordat er toch lucht weg was konden ze ook eindelijk haar darmen voelen en bleek ze ernstig verstopt te zijn. We kregen toen lactulose en toen na een week kwam er een heel ander meisje tevoorschijn. Ik hoop dat de opname de oplossing brengt en soms is een strenge aanpak ervoor nodig Groetjes Anita
ons meisje is met 5 weken ook een week opgenomen om dezelfde reden, ik mocht niet inroomen maar ik gaf wel BV, ik was zo uitgeput dat ze me naar huis wouden hebben, vreselijk vond ik dat, na 5 dagen was mijn dochter "ge-reset" en kreeg ik een heel ander kind mee dat nog maar 5 minuutjes huilde voor het slapen gaan, ik heb nog een paar weken begeleiding gehad om haar in dat strakke schema te houden, langzaam heb ik dat schema losgelaten en na 12 weken ging het perfect, ik hoop voor jou dat het ook zo´n positieve uitwerking heeft en dat je kindje snel weer mee naar huis mag. 1 tip, rust uit!! ik kon dat bijna niet omdat ik bij mijn dochtertje wou zijn, ik kon haar niet loslaten mentaal, (hormonen en voor het eerst mammie) had ik het maar wel gedaan en even flink bijgeslapen.
hoi! Jouw verhaal is heel herkenbaar voor mij. Ons meisje is vanwege dezelfde reden een week ter observatie opgenomen geweest. Was ook een huilbaby. Er heeft een fysio en een logopediste naar gekeken en zelfs een KNO arts maar er is niets gevonden wat het huilen veroorzaakte. Nadat ze een week in het ziekenhuis geweest was, ging ze mee naar huis omdat het een beetje beter ging. Maar na een paar dagen thuis ging het weer mis, de heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeele dag huilen, huilen huilen en nog eens huilen.....liep ook steeds met haar rond in wagen, op de arm etc etc....kwam aan niets anders toe dus ik weet hoe je je voelt. Ze is toen voor een tweede keer opgenomen geweest en ze hebben ook een lichte reflux geconstateerd maar daar kwam al dat huilen niet van. Ook had ze geen intolerantie voor melk etc. Soms huilen baby's zonder ECHTE aanwijsbare reden. Ze zitten niet lekker in hun vel door misschien een te snelle of heftige bevalling etc etvc..sommige baby's moeten wennen aan het leven buiten de baarmoeder. Onze dochter heeft erg veel baat gehad aan het inbakeren! Dus misschien is dat een optie voor jullie? ook johannesbroodpitmeel toevoegen aan haar melk heeft een beetje geholpen. Het allerbelangrijkste is structuur bieden. Ik weet dat dat bij huilbaby's bijna onmogelijk is maar steeds blijven proberen is de enige manier om het te laten slagen. Onze dochter is er na 4 maanden 'overheen gegroeid' en toen ging het steeds beter eigenlijk...ging ze ook steeds een paar minuutjes alleen spelen. Nu is ze een dreumes van bijna 13 maanden en is nog steeds wel erg aanhankelijk en wil veel bij mama (mij) zijn maar kan zich ook wel op momenten alleen vermaken en daar ben ik erg blij om. Hoe erg de situatie nu ook lijkt...er KOMT verandering in, dat beloof ik je!!!! Hou nog even vol en probeer soms even afstand te nemen door alleen iets te gaan doen, ook al is het maar voor een paar uurtjes. Wat het kolven betreft...heb je een automatische kolf of een handkolf? handkolf ging bij mij niet maar automatisch wel! Succes en heel veel sterkte!!! Groetjes Claudia
Meiden, ik vind het heel lief met welke suggesties jullie aankomen maar geloof me, dat hebben we allemaal al geprobeerd. Slapen op rug / zij / buik, draagzak, inbakeren (of in ieder geval stilleggen met een doek), slapen in de maxi cosi, in de box, in bed....ik kan nog wel even zo doorgaan. Maar dat hielp dus allemaal niet. Zelfs in de draagzak was ze de laatste tijd bijna niet meer stil te krijgen, ik ben al een keer in de supermarkt weer naar huis gegaan omdat ze zelfs na 20! minuten lopen nog niet stil was. Happynienja, wat naar dat ze is opgenomen en met een sonde ook nog, hopelijk haalt wat uit als ze haar pap geven! pluk, heerlijk om te lezen qua herkenning! Heel herkenbaar! Wel super dat jullie er zo vanaf zijn gekomen. Dana, idem dito, fijn om te lezen dat je dochtertje een ander ritme heeft gekregen. Ik probeer zeker ook zelf mijn rust te pakken, omdat ik nu toch in het ziekenhuis blijf kan ik heel veel lezen en internetten en niksen, wel relaxt! Claudia, de ka zei inderdaad al dat er soms ook niets wordt gevonden, maar dat ze er uiteindelijk (logisch) allemaal overheen groeien. Super dat het bij jullie nu wel goed gaat. Ik kolf inderdaad handmatig, misschien dat dat het is, maar ik krijg er per keer (uit een volle borst) maar 20 of 30 cc uit. Ben er nu even helemaal mee gestopt, dat zien we over een paar dagen wel weer, nu eerst dit even. Inbakeren gaan ze waarschijnlijk ook bij Irem proberen, maar ivm reflux moet dit wel in overeenstemming met de ka
ik heb er geen ervaring mee maar wou gewoon even laten weten dat ik jou echt een sterke vrouw vind! eline is nu net 4 weken oud... huilt ook best veel... vooral na het eten, krampjes want na een half of uurtje word het weer minder en als we de bekende krampverzachtende tructjes gebruiken is het ook veeeel minder (op buikje leggen en rugje masseren,...) maar af en toe word ik al helemaal stressie als ze zolang huilt... pff zou het denk ik niet aankunnen als ze een hele godganse dag zou huilen! respect voor jou hoor! hopelijk haalt de ziekenhuis opname wat uit! ik kan me voorstellen dat het voor jou erg moeilijk is! maar de verpleegsters en artsen zullen het al wel vaker hebben mee gemaakt en zullen wel weten wat de beste oplossingen zijn lijkt mij... njah beter even een weekje ziekenhuis dan nog eens maanden met een huilende baby... voor haar niet leuk en voor jullie als "gezin" ook niet! suc6!
Hier wel ervaring (gelukkig niet zelf) met mn neefje. Deze is 14 dagen ter observatie gebleven. Allereerst omdat de ouders het niet meer aan konden (ja echt) en hij huilde ook mega veel. Wat er is uitgekomen is is dat hij reflux heeft en zijn slokdarmpje veel pijn deed. Nu is ie inmiddels ruim een half jaar en een wereld van verschil! Heel veel succes en hopelijk komt er iets uit wat goed te behandelen valt.
Oja en het scheen dat hij zeer gevoelig is voor prikkels, dus hij was helemaal overprikkeld. Ze moesten thuis een heel strak schema aan houden als hij weer eens een paar uurtjes 'mee mocht'.
Mijn zoontje heeft altijd veel gehuild, maar toen hij 12 uur aan een stuk huilde is hij met spoed opgenomen. Week lang opgenomen geweest en na de eerste dagen observatie was er de verdenking op verborgen reflux en na een slokdarmonderzoek bleek deze ontstoken te zijn. Ik was ook ingeroomd en was 24 uur per dag bij hem op de kamer.
Wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Een kindje in het ziekenhuis is niet niks, maar als ik je zo beluister weet je heel goed waar je mee bezig bent! Complimenten dat je zo voor je kindje kiest. Het ziekenhuis is een laatste redmiddel en hier wordt je kindje even goed onder de loep genomen om alle medische zaken uit te sluiten. Zoals al eerder is gezegd, je klinkt als een sterke vrouw, je kindje mag blij zijn met zo'n mama. Ik hoop dat er snel verbetering in de situatie komt!
Wij hebben dfezelfde taferelen gehad, en ook ik vond het hardstikke zwaar... Maar ik kan je vertellen dat deze methode van het ziekenhuis op deze leeftijd nog nergens over gaat. Een kind hoeft op deze leeftijd echt niet zelf te kunnen slapen, dat is een absurde verwachting als er allerlei dingen mis zijn. Idd is het niet normaal als een kind op deze leeftijd de hele dag wakker is, maar dan is er dus iets aan de hand en moet je daar wat aan doen. Onze ervaring is dat als Thirza goed in d'r vel zit, ze gewoon zelf gaat slapen, ondanks alle troosten en bij ons houden wat we gedaan hebben. Dat jij het niet trekt, dat ken ik uit eigen ervaring maar zorg dan voor andere ondersteuning en blijf jij als moeder alsjeblieft je eigen kind veiligheid bieden! JUIST daardoor leert je kindje dat het kan slapen gaan en veilig is. Je geeft aan dat je kind al korter huilt, maar dat komt (iig deels) doordat je kindje nu leert dat jij er niet bent als dat nodig is, en het dus maar opgeeft... Dat is overigens geen kritiek op jou, maar wel op een ziekenhuis dat nu een pedagogische oplossing zoekt, voor wat mogelijk/waarschijnlijk een medisch probleem is.... Dat lijkt me echt geheel onjuist!
En ik vind je dus geen slechte moeder, maar echt een dikke veer in je r**t () dat je het al 10 weken volhoudt!
Ik snap heel goed dat er voor een opname gekozen is, was hier ook aan de orde ivm de reflux, maar wij trokken het nog wel. Uiteindelijk is ze dus opgenomen vanwege een virus en zit nu dus met een sonde, maar goed, dat verhaal ken je . Waar ik wel moeite mee heb is het laten huilen verhaal, aan de andere kant, je zegt dat jullie haar ook niet stil krijgen, tja, dan moet je wat. Maar laten huilen en om de 10 minuten ofzo troosten vind ik persoonlijk echt geen optie bij zo'n kleintje. Hoezeer ik er ook doorheen zou zitten (heb ik ook behoorlijk gedaan toen Lisa opgenomen was), laten huilen of iemand anders voor ons kind laten zorgen, dat zou ik dus nooit doen (nu hadden wij de mogelijkheid dat 1 van ons 2 bij haar was). Maar het huilen komt dus niet van de reflux? Ik ben wel benieuwd wat eruit gaat komen, ik vind het wel vreemd dat ze zoveel huilt en dan lacht als iemand bij haar bed staat. Maar je zegt ook dat jullie haar soms niet eens stil krijgen. Ik denk dat ze dan misschien toch wel pijn heeft. Is dat altijd dat je haar niet of moeilijk stil kan krijgen of bepaalde dagdelen? Als het wel pijn is door de reflux en ze krijgt medicatie en dat slaat niet genoeg aan, zou ik echt wel overwegen om alles te kolven en er nutriton bij te doen en alles met de fles te geven. Desnoods voor een paar dagen om te kijken hoe dat gaat. Als ze toch huilt vanwege pijn door reflux en ze krijgt een slechte associatie met drinken, ben je verder van huis. Sterkte in ieder geval! Het is niet niks als je kindje in het ziekenhuis ligt.
Heb je al gevraagd of ze mee naar huis kan? Hier een kindje met sonde (ziek geweest door virus, stopte met drinken en wist toen ze beter was niet meer hoe het moest) en wij beginnen eind deze maand met papjes. Maar dus gewoon thuis, onder begeleiding van een logopediste. Want je kindje in het ziekenhuis, zeker als je nog een ander kindje hebt, is geen doen. En je kindje is niet ziek, dus kan prima mee naar huis.
Dank jullie wel meiden, ik waardeer jullie reacties heel erg! Het gaat op dit moment best wel goed. Het huilen tijdens het drinken wat ze thuis erg had is nu bijna over. Ze is vanmiddag in slaap gevallen zonder te huilen, werd wakker en heeft in bed liggen spelen en is toen weer in slaap gevallen zonder te huilen. Nu vanavond heeft ze even een beetje gehuild maar niet heel lang en heeft ze anderhalf uur geslapen. Nu heb ik haar net na de laatset voeding slapend weggelegd, op haar rug, ben benieuwd hoe dat gaat want ze slaapt normaal altijd op haar buik maar ze heeft gisteren en vandaag overdag op haar rug geslapen. Hopelijk slaapt ze op haar rug net zo goed 's nachts. De fysiotherapeut heeft haar vandaag nagekeken en daar was in ieder geval niks mis, ze doet het super, tilt haar hoofd al heel hoog op. Iedereen vindt haar heel alert en wakker en dat is waarschijnlijk ook een deel van het probleem: ze wil alles zien, meemaken en meedoen en ze wil meer dan ze kan. Wat natuurlijk niet gaat. Sinds gisteren is ze ook tegen een speeltje aan het slaan, dat is echt nieuw, zo schattig! Over het al dan niet laten huilen - hier zal iedereen een eigen mening over hebben. Ik blijf erbij dat het absoluut niet mijn favoriete methode is en ook niet iets waar ik direct voor zou kiezen maar in onze situatie zag ik persoonlijk geen andere oplossing meer. En er wordt wel degelijk ook naar de medische achtergronden gekeken, maar het is gewoon lastig na te gaan waar het nou precies allemaal aan ligt.
Grappig, ik herken stukjes in je verhaal omdat we in dezelfde periode (Lisa 2,5 maand, Irem 2,5 maand) in het ziekenhuis waren . Lisa heeft zich die 2 weken heel goed ontwikkeld, ze vonden haar ook erg alert en haar hoofd heel goed optillen (voor ons heel normaal, net als Eva was is ze een sterke en grote baby). Ze is in het ziekenhuis zelfs voor het eerst van buik naar rug gerold en ging speeltjes vastpakken. Die ontwikkelingen maakte het toch wat makkelijker, waren echt de leuke dingen waar ik echt van genoot. Fijn dat het naar omstandigheden goed gaat! En over het laten huilen, iedereen kan inderdaad wel denken wat ie wil, maar ik ga er inderdaad ook vanuit dat je doet wat het beste is voor je kindje. Maar ik heb ook gemerkt dat ze in het ziekenhuis soms wat harder zijn dan ik zelf zou willen, dus let ook goed op wat je zelf wil (en wat je absoluut niet wil). Wat ze in het ziekenhuis willen is niet heilig!
@eylem...hier was Finn als iemand ging kijken ook vaak vrolijk...ik ging vaak een dag naar mn moeder als mn man was werken en ik wanhopig werd van als dat gekrijs. Dan was ie dus echt zoet heel de dag...iedereen verklaarde me voor gek en dacht dat ik me aanstelde! Ik hoop dat ze wel ingebakerd kan worden...wie weet als dat echt goe dgebeurd helpt het! Ow en je kan misschien wel een elektrische kolf huren om te proberen toch? En die nutriton zou ik gewoon proberen! Ze heeft nu zantac toch??? Zantac is een middel wat alleen de slokdarm verwacht en het houdt niet de maaginhoud in de maag... Finn heeft ook de zantac gehad (6 weekjes ofzo) en toen zijn slokdarm niet meer ontstoken was bleef het goed gaan door de nutriton...zn eten blee ftoen in zn maag! Ik hoop echt dat er snel een oplossing komt! En wie weet begint je dieet nu pas te helpen...zoals ik al zei...tot 10 dagen kunnen ze nog reageren op koemelk!