Meiden, ben benieuwd of jullie dit herkennen. Dochter (bijna 4) heeft een poosje bij de fysio gelopen omdat wij vraagtekens zetten bij haar grove motoriek. Ze rent nog steeds niet prima vind ik en gaat altijd nog onder begeleiding de trap op en af. Bij de fysio zeiden ze dat het ook een hoop enthousiasme is. Dat geloof ik ook wel deels maar toch... Nu valt mij de laatste tijd iets op en als ik terug ga denken, speelt dit eigenlijk al langer. Dochter is snel moe wanneer ze een stuk moet lopen. Om even wat voorbeelden te noemen: - Laatst liep ik met haar van school naar huis (is echt de straat uit, hoekje om en je bent er) en ze klaagde al dat ze moe was van het lopen. - Even schoenen kopen. Auto zet ik op parkeerplek en ik loop met haar door het centrum in. We waren bij een winkel geweest en ze was er klaar mee. Moe van het lopen. Ik moest de volgende keer maar de buggy meenemen zei ze. - Vandaag gaan we naar het graf van mijn pa. Hij ligt vrij achterin op het kerkhof maar het zijn geen kilometers lopen. Het eerste beste bankje wil ze al uitrusten. Moe van het lopen. En zo gebeurd dit vaker. Ook mijn moeder was dit opgevallen. Is dit normaal, herkennen jullie dit? Of denken jullie dat ik beter eens naar een dokter kan gaan hiermee?
Is het echt moeheid of Is ze het lopen zat? Als ze echt zo snel moe wordt van de fysieke inspanning, zou je nog meer signalen moeten zien aan haar. Dat lijkt me iets om even op te Letten. Maar misschien kost het lopen haar ook wel gewoon extra moeite en wordt ze dat zat... Heb je je observatie al aan de fysio voorgelegd?
Hoe gaat het bij (loop)fietsen, spelen e.d.? Mijn zoon (3j9m) is ook een slechte loper/renner en houdt moeite met traplopen, ook broeken aandoen gaat lastig en kleermakerszit is een hele opgave. Daarentegen kan hij wel 10km fietsen (opstappen gaat houterig). Hij is wat stijf in zijn benen en dat heeft wsl te maken met zijn vroeggeboorte, kracht is echter prima. Omdat hij verder prima in zijn energie zit en ondernemend is, maak ik me geen zorgen en denk ik dat het wel zal beteren met de jaren. Als het alleen bij het lopen is, kan het natuurlijk ook zo zijn dat ze het gewoon niet leuk vindt, wat denk je zelf? Of als het echt de benen zijn, fysio nog eens een bezoekje brengen? Als ze verder ook gauw moe is zou je het eens kunnen aankaarten bij de HA.
Kinderen klagen op deze leeftijd snel dat ze moe zijn als ze dingen moeten doen die ze niet leuk vinden. We hebben het hier gezien bij m'n twee stiefkinderen en bij onze oudste. Dat niet willen lopen vind ik op zichzelf dus geen verontrustend teken. Als ze ook in haar spel snel moe zou zijn en daar snel mee zou stoppen, zou ik het wel verder willen onderzoeken. Nu hoor ik uit jouw verhaal eigenlijk niets verontrustends. Wat betreft de motoriek: onze oudste had dit ook. Heeft lang begeleiding nodig gehad op de trap, ook toen ze al op school gestart was nog. Rent een beetje vreemd, heeft moeite met haar balans. Ze heeft er ook fysio voor sinds een klein jaar en daarmee verbetert het nu wel. Mijn zus, ergotherapeut, gaf aan dat er een groep kinderen is die vanuit een heel sterk voelen van balans en disbalans overvoorzichtig wordt: ze hebben snel het gevoel dat ze gaan vallen en durven daardoor weinig, nemen weinig risico, blijven lange tijd de bewegingen doen op een verkeerde manier, (bijvoorbeeld bij traplopen steeds het ene been bijtrekken bij het andere, ipv gewoon om en om met de beide benen op verschillende traptreden te lopen). Ik merk bij onze oudste dat het nu wel aan het bijtrekken is. Zij klaagt nog steeds snel dat ze moe is, maar zodra er dan speelgelegenheid is, begint ze te rennen en merk je he-le-maal niets meer van die 'vermoeidheid'. Ik vertaal het dus ook gewoon steeds: ik denk niet dat je moe bent, maar dat je het zat bent. Ik hoor haar dus ook steeds vaker benoemen dat ze iets zat is/er geen zin (meer) in heeft, ipv te roepen dat ze er te moe voor is. Als ze wel echt moe is, is dat ook echt wel duidelijk en nemen we dat uiteraard ook serieus
Wat de anderen ook al schrijven, is ze echt moe of heeft ze geen zin meer om te lopen? Ik merkte bijvoorbeeld bij Eva destijds heel erg dat ze klaagde dat ze moe was, maar zodra ze dan een vriendinnetje tegenkwam ze rennend naar huis/school gingen. Of dat ze thuis meteen een half uur op de trampoline ging. Die moeheid viel dus wel mee . Bij Lisa had ik wat meer het idee dat ze wel echt moe was of pijn in haar benen had, ze leek ook wel wat hypermobiel. Ik probeerde haar altijd wel aan te sporen om zelf te lopen, maar pushte haar niet. En opens ging het wel gewoon heel goed, ze loopt alles met gemak (ook 3 dagen achter elkaar in de Efteling bijvoorbeeld, of een half uur achter elkaar ergens naartoe).
Onze oudste is ook snel moe, en dan ook echt moe niet aanstellerij. Sinds een half jaar gaat het wel beter vind ik. ik heb nooit gepust maar wel elke dag een stuk gelopen of gefietst wat ze aankon om het wat op te bouwen. Haar grove moteriek was ook niet je van het, Tijgeren met 11 maand, lopen met anderhalf kan nu net los fietsen. Is geen klimmer enzo. Maar elk kind is anders, hoeft niet perse iets te zijn.
Hier ook zelfde: rennen nog niet goed, nog begeleiding bij traplopen. Sneller moe dan de meesten van zijn leeftijd. Hier is de oorzaak cerebrale parese (geboren met zuurstoftekort). Je ziet t bijna niet, maar toch is het er.