http://www.volkskrant.nl/voorpagina/hadden-we-iets-kunnen-doen-om-marije-te-helpen~a4493478/?hash=ca296073eb42f939a20ebc234e6b4cd4bf98ee01 Heftig artikel. Hoe pesten iemand kapot kan maken. Verbaas me er altijd nog over dat dit op scholen niet beter kan worden aangepakt. Ik had laatst een gesprek met een moeder die haar zoon van 11 jaar werd elke dag in elkaar geschopt. Na schooltijd. De reactie van de leraar was dat hij dit zelf uitlokte door anders te zijn. Jongen is anders inderdaad. Gedraagt zich misschien niet als "iedereen" maar dit moet toch nooit de aanleiding zijn om iemand zo verschrikkelijk buiten te sluiten en te schoppen? Uiteindelijk heeft ze via de leerplichtambtenaar het voor elkaar gekregen dat de pesters werden aangepakt. Haar kind ging namelijk al een tijd niet meer naar school omdat hij het niet meer durfde.
Mijn neef is ook eens naar de begrafenis geweest van een klasgenoot. Zijn ouders waren mee. De jongen die zelfmoord had gepleegd zal begin 20 zijn geweest. En mijn oom en tante zeiden precies hetzelfde: als die jongen geweten had hoeveel mooie dingen er over hem gezegd werden op zijn begrafenis, had hij dan ook zelfmoord gepleegd? Natuurlijk is het probleem niet één twee drie op te lossen, maar doen alsof er niets aan te doen is, is het andere uiterste. Ik denk dat het goed is als er intensief gekeken wordt waarom een jongere (of een ouder iemand) uit het leven stapt en welke lessen daar voor de toekomst uit getrokken kunnen worden.
Ten eerste wil ik zeggen dat zoiets natuurlijk in en in triest is en absoluut niet zo moeten mogen gebeuren. Waar ik wel soms wat moeite mee heb is meteen wijzen naar de scholen. In veel gevallen kan een school zeker enorm helpen, maar het moet niet altijd het eerste zijn wat mensen zeggen. Ik heb zelf voor de klas gestaan, op een middelbare school. Pesten werd door mij zeker niet getolereerd, lessen werden stil gelegd, gesprekken gevoerd en de klas aangesproken op hun verantwoordelijkheid. Met het gepeste kind werd gekeken of hij of zij ook iets kon veranderen, of dat ik of een ander ergens bij kon(de) helpen. Bij mij werd ook zelden gepest in de klas. Maar..... soms zie je het ook niet, of heel laat. Je hebt kinderen die gesloten zijn en prima in hun velletje zitten, maar ook kinderen die gesloten zijn, niks laten merken en diep ongelukkig. Ik heb ook eens meegemaakt dat ouders adviezen naast zich neerlegden. Natuurlijk heb je collega's die daar geen of minder tijd in steken, maar ook heel veel docenten die proberen er voor al hun leerlingen te zijn.
Toen onze zoon klachten kreeg en het naar vond om school te gaan hoorden we pas na ruim een half jaar hij gepest werd... van andere moeders die het weer van hún kinderen hadden gehoord maar nooit op school aan de bel getrokken hebben! Dat was in groep 3.hij zit nu in de eerste van het vo maar heeft nog steeds hinder van de gebeurtenissen van toen. Maar aangezien hij een echte binnenvetter is uit het zich elke keer in lichamelijke klachten. Wat ik ermee zeggen wil: vang je zulke seintjes op van je kind? Bel naar school of naar de juf en meld het! Het kan zo veel verschil maken!
Ik vind in dit artikel heel veel dingen belangrijk, maar wat ik vooral mee wil geven aan alle ouders is: Leer je kind opkomen voor zichzelf en voor anderen. Ze hoeven niet de wereld te redden. Maar inderdaad aan iemand die alleen zit vragen "Kom jij bij ons zittrn?" en die persoon erbij betrekken maakt zo veel verschil! Ook al is het voor kinderen en pubers moeilijk (er): leer ze oog hebben voor anderen, praat daarover!