Ik herken het laatste wat je zegt over die speen. In het begin was ik blij dat Luc geen speen wilde of weigerde. Bij Ies was het een ramp om het af te leren… Maar op een gegeven moment was hij telkens zo ontevreden en bleef hij maar oorontstekingen hebben in combinatie met tandjes en zure kak dat ik dat ding bijna naar binnen heb geramd. Bij wijze van dan hè. En warempel, zodra hij door had hoe dat moest met zo’n speen, werd hij een stuk rustiger. En ja toen kwam het afleren wel maar dat woog niet op tegen het positieve ervan.
Ik herken ongeveer alles in je verhaal. Al is het bij mij verdeeld over 2 kinderen. De bevalling en later de buikpijn (huilen) van oudste, zorgde bij mij voor een trauma, waardoor ik 4 jaar later na de bevalling van de jongste mentaal in een negatieve spiraal belandde. Slaapgebrek is echt afschuwelijk. En onze jongste bleek ook een plakbaby. Waardoor we opnieuw gingen dragen, samen slapen en ook borstslapen. Nu was er geen medische oorzaak, maar hij leek wel borstverslaafd. Ook overdag heel jengelig. Hij is nu 4 en ik dacht, misschien help ik je door te vertellen hoe ik er op terugkijk. Op de leeftijd van jou dochter heb ik besloten het ons zo makkelijk mogelijk te maken. Dat betekende: Borstslapen, maar met cosleeper. Ik kroop er half in en kon soms ook weer terugkruipen op die manier. Wegleggen in ledikant was onmogelijk. Die stap zou veel te groot zijn geweest. Het maakt samenslapen ook veiliger. Ik probeerde de regels van mckenna te volgen. Mijn man sliep vaak apart. Dan had hij genoeg energie voor zijn werk en deel van het huishouden. Onderbroeken, washandjes, handdoeken, theedoeken enz hoef je niet op te vouwen. Kan prima in een bak in de kast. Scheelt veel werk. Ik ben gestopt met strijken. Fijne was even 10 minuten in de droger en dan strak op een wasrek hangen. Scheelt veel werk. Werkt alleen niet met overhemden enz. Een Swiffer in de hoek van de keuken. Dan kon ik in 2 minuten even het ergste in een hoek swifferen. Al dan niet met baby in de drager. Baby tv. Echt. Kan jou het schelen. Geeft soms even een kwartier rust. Of langer als je durft haha. En hulp. Van je omgeving. Rijk uit en vertel hoe moeilijk je het hebt. Ik las ergens dat iemand schreef om je moeder/tante enz.. even te laten oppassen. Dan ga jij even door het huis, kun je even douchen (eventueel met oordopjes), wandel een rondje of doe even alleen boodschappen. Ik ben ook erg van het attachment parenting. Maar ik heb ook geleerd dat andere warme armen ook nodig zijn, naast die van de moeder. Sterker nog, door jezelf af en toe even te vinden kan jou energie weer stromen en dan geeft het jullie meer dan alleen maar grenzen overschrijden. Huilen is niet erg, huilen is een enorme uitlaatklep voor ze. Prikkelverwerking! Zeker! (zoals hierboven wordt gezegd). Maar die warme armen zijn cruciaal. Dat heb ik zelf nog steeds. Als ik alleen huil, voel ik me heel ellendig. Als iemand me troost voel ik liefde door mijn lijf. Baby’s zijn net mensen wat dat betreft Bij stammen van mensen die veel dichter bij de natuur staan, zorgt de hele familie voor de baby. Net als apen eigenlijk. Alles alleen doen is gewoon heel tegennatuurlijk (ook voelt dat voor jou door wat je meemaakte niet zo). (Ik zeg het zo mooi. Maar ik heb een trauma voor het huilgeluid. Daarom kon ik niet meer met hart en ziel troosten. Toen ik dat besefte heb ik ook emdr gedaan. Binnenkort start ik opnieuw. Nog even de laatste gaatjes dichten.. Goed dat jij ook jou verdriet aanpakt via deze weg!) Zoals je leest zou ik dus nog niet stoppen met borstslapen. Maar als jij wel die grens hebt bereikt, dan moet je voor jezelf kiezen. Ik deed dat uiteindelijk toen hij 1,5 was. Ik denk wel dat dat een half jaar eerder had gemoeten achteraf. Cold turkey ben ik gestopt. Helemaal. Ik had flinke breastfeeding agitation en ben zo lang over mijn grens gegaan dat ik niet meer anders kon. Door zijn leeftijd at hij best al redelijk met de pot mee. En hij was een flinke baby/dreumes. Dat maakte dat ik hem gewoon water kon geven. In de 2e nacht accepteerde hij dat. Zo snel. Dat is me 1000 procent meegevallen. Wel dronk hij die flesjes nog zeker een half jaar. 3 keer per nacht of zo. Maar ik deed er 80 cc in en zette ze s avonds al klaar. Jou kindje heeft de melk nog echt nodig om te groeien. Ik zou dus oppassen met kunstvoeding in de nacht geven. Daarmee los je de zuigbehoefte niet op. En als je de bv af zou bouwen heb je die dus niet meer als troef. (en zit je snel over het maximaal aantal cc die je van kv mag geven). Samen slapen is vanzelf afgebouwd en verdwenen. Die behoefte liep vanzelf terug. Wel met begeleidende acties. Maar ik voelde steeds wanneer het tijd was voor een volgende stap. Ik kan nog wel een half uur typen, maar het is laat. Je mag me altijd pb-en. Vragen stellen, je hart luchten. Veel sterkte. Het gaat voorbij. Super dapper dat je je verhaal deelde.
Misschien begrijp ik het verkeerd. Maar ze wil niet in haar ledikant of co sleeper. Maar ligt ze dan altijd alleen in jullie bed? Dan moeten jullie er altijd bij zijn. Hoe doe je dat overdag? Ik zou kijken of je toe kunt werken naar slapen in jullie kamer maar wel in haar eigen bed. Bijvoorbeeld door te sussen in het bedje (stoel ernaast, dopjes in). Dus verschonen, slaapzak aan, voeden en in haar bed leggen terwijl jullie ernaast zitten of staan. Als ze slaapt vertrek je uit de kamer. Ook kan je kijken of 2x slapen overdag niet beter werkt. Nu heb je zeer korte dutjes. Wellicht slaapt ze langer en beter (ook in de nacht) als je het kunt aanpassen naar 2x. Verder vroeg ik mij af of jullie een andere vorm van opvang hebben oppas, grootouders, opvang etc? En heb jij activiteiten buitenshuis (werk, school, vrijwilligerswerk, hobby's etc). Want de hele dag thuis helpt ook niet altijd. Even buitenshuis je eigen leven hebben geeft energie.
Ik zou er nog een paar proberen. Misschien kan het cb je hier ook advies in geven. Of haar kinderarts.
@Billylove Je hebt al veel goede adviezen gehad. Het enige wat ik nog wil toevoegen: stapje voor stapje. Je man apart laten slapen en dan 1 punt kiezen waar je mee wil beginnen. Het is nu zo’n groot verhaal. Probeer het klein te houden. Kleine stapjes, kleine veranderingen.
Dankjewel dat je de tijd hebt genomen voor je fijne advies, hier kan ik zeker wat mee. Nu ik zelf ervaar wat je hebt meegemaakt kan ik alleen maar diep respect hebben dat je dit met 2 kindjes zo hebt meegemaakt. Ja klopt in ledikant slapen is echt onmogelijk voor haar. Die stap is echt te groot. Dus slaapt ze bij ons in bed. Misschien moet ik toch de tijd nemen om haar ledikant om te bouwen( was ons originele plan) zodat ik iets meer afstand kan creëren en ze misschien minder aan de borst wil… aan ene kant ben ik bang dat misschien niet lukt maar wie weet. Dit is misschien een goede eerste stap. Ik volg ook de regels van mckenna wat betreft samen slapen ! ja wat betreft huilen is het zo verschillend. Als ze overdag begint met jammeren pak ik had eigenlijk altijd wel op. Maar als ze moet slapen dan huilt ze altijd. Maar wel in mijn armen of armen van mijn man. Ik vind vooral heel lastig als ze huilt en IK haar niet kan troosten omdat m’n man het dan doet. Ik voel dan echt een drang om haar te toosten en ik raak echt lichtelijk in paniek en wil het huilen dan zo snel Mogelijk stoppen. Maar dan echt hysterisch huilen. Als ze beetje jammert dan valt het mee. Ik merk dat ik vooral heel veel controle wil houden over de situatie. Als ze bijv hoest of zich verslikt als ze met mijn man is ga ik meteen aan m’n man vragen of alles oké is. M’n man reageert soms dan beetje geïrriteerd wat ik best snap. Ik weet dat controle houden stukje trauma is, omdat ik toen tijdens de te vroege inleiding helemaal geen controle had. Alles werd overgenomen. Ik wilde absoluut niet dat ze al geboren was maar het was gewoon niet veilig om langer te wachten. Ik ben nog niet zo o een punt dat ik echt helemaaaaaao agressief word als ze aan m’n borst zit. Maar soms wel dan denk ik pfff en word dan echt woedend. namen jouw kindjes een speen aan? Ik vraag me af of haar echt te leren een speen te gebruiken mij echt rust gaat geven
Ze wil zowel niet in haar ledikant als co-sleeper( die is nu ook te klein). Maar er staat een ledikant bij ons op kamer die we zouden ombouwen naar co-sleeper. Uiteindelijk nog niet gedaan, omdat we dachten ze kan toch ook gewoon in ledikant slapen. Maar die stap bleek toch te groot. Hoe we het nu doen, is eigenlijk ver van ideaal en veilig. Maar we hebben niet echt een keuze en wanhopig. We hebben een bed van 1,80 en daar slaapt ze in het midden met een camera erop die we dus echt constant in de gaten houden. Als ik ga douchen dan moet m’n man het bijv in de gaten houden. Omdat het gewoon niet veilig is want ze draait. Vandaar dat het zo belangrijk is dat ze ik haar eigen ledikantje gaat slapen, maar die stap is nog te ver voor haar. Mn dochter heeft echt nog heel veel geborgenheid nodig. Ze slape bijv beter als een kussen tegen had aanligt. Maar we vinden dag beetje onveilig. Ze gaat soms een paar uur naar m’n moeder. Ik vond dat heel lastig in begin maar nu gaat het beter. Verder zit ik in de ziektewet heb ik niet echt hobby’s. Maar ga ik wel 2 x per dag wandelen met de hond en m’n man. Probeer er ook nu vaker met haar op uit te gaan.
Ja mee eens. Ik vind beetje lastig om nu te bedenken wat de eerste goede stap zou zijn omdat ik zo veel goede adviezen heb gekregen
Heb je aanvullende zorgverzekering, begin dan hier: https://www.oefentherapieommoord.nl/slaapoefentherapie Wellicht niet in je buurt maar zoek dan een ander. Dit is in ieder geval degene waar wij zijn geweest. Je hebt hulp nodig om dat slapen aan te pakken!
Je kindje ziet geen verschil meer tussen de borst gebruiken om te drinken of om te gaan slapen. Door het steeds maar aanbieden heeft ze ook niet geleerd om op een andere manier in slaap te vallen. Als ik in jouw situatie had gezeten zou ik direct stoppen met de borstvoeding. Ze heeft een leeftijd dat ze al veel minder hoeft te drinken en ook vast voedsel krijgt. Ik snap dat dat moeilijk is, maar in dit geval volgens mij wel het beste. Ze blijft er anders om vragen en jij zal waarschijnlijk toch vaker toegeven dan je wilt en dan blijf je in deze spiraal. Heb je hier überhaupt al weleens over nagedacht? Sterkte iig met alles!
Tot 1 jaar is imelk echt nog de hoofd voeding van een baby en het WHO raadt Bv tot een leeftijd van 2 jaar aan. Ze eet inderdaad al vaste voeding, maar dat is echt voor der bij. Borstvoeding is echt nog haar hoofd voeding en ze is nu meer beetje aan het ontdekken met vaste voeding wat ze lekker vindt en wat niet. Maar echt laten vervangen voor vaste voeding zo ver is ze nog echt niet. kunstvoeding als alternatief is voor mij geen optie. Ik heb er heel fijn gebruik gemaakt toen ze nog prematuur was en m’n melk op gang moest komen. Maar heb ook heel hard gewerkt om volledig Bv te geven. Het liefst wil ik echt tot 2 jaar of als zij eerder aangeeft geen Bv meer te willen. opzich is borstvoeding natuurlijk meer dan voeding, het is ook troost. Ik denk ook niet dat het probleem ligt bij borstvoeding geven. Ik denk meer bij verkeerde slaap associaties aangeleerd in de tijden dat ze zoveel pijn had en ik haar veel troost kon bieden met voeden
Ik denk eerlijk gezegd eerder dat jij er niet aan toe bent. En dat bedoel ik niet vervelend. Het kan idd ook troost zijn, net als dat een speentje dat kan zijn. Maar als je nu zover bent dat je relatie eronder lijdt, zij slecht slaapt, alleen jouw borst/lijf nodig heeft om te kunnen slapen, geen verschil meer ziet in voeding en zuigbehoefte en troost, dan zou ik echt wat rigoreuzere stappen ondernemen. Je kindje gaat er echt niet ongezonder van worden als je nu stopt met de bv. Het is een kwestie van willen. Maar als jij nu bv wilt blijven geven tot 2 jaar, denk ik echt dat je het nog heel lastig gaat krijgen.
maar wat is jouw alternatief dan? Stoppen met borstvoeding en overgaan op kunstvoeding of alleen vaste voeding aanbieden?
Ik zou sowieso stoppen met de borst als troost te geven. Hier zit een groot gedeelte van het probleem. Eventueel stoppen met borstvoeding is echt geen falen hoor. Je hebt het in iedergeval 9 maanden kunnen geven. Ik zou dan over gaan op kunstvoeding met vaste voeding. Sowieso denk ik dat je het zelf erg moeilijk vind om bepaalde patronen los te laten. Onthoud wel dat alles wat je nu doet en gewend bent om te doen....je nu uiteindelijk op dit punt bent gekomen. Ik zou echt drastisch zaken veranderen en ja dat zal zeker een aantal dagen heel lastig zijn voor jullie allemaal. Oordopjes in, laten huilen, geen troost borst en in t eigen bedje. Jij moet standvastig gaan zijn!!! En houd in je gedachten dat ze deze dagen van verandering, je kindje zich echt later niet gaat kunnen herinneren.
Ik vind dit heel lastig, ik zou echt geld opzij zetten/ investeren in een slaapcoach. Ik ken een heel goede, in welke regio woon je? Hoe zou je het nu doen als je niet in de ziektewet zat? Als je gewoon 3/4 dagen zou moeten werken? Wanneer zou je weer moeten gaan opbouwen? Of is daar geen sprake van? Er is nu een omgeving gecreëerd waarin (zoals je zelf al zegt) je dochter in het middelpunt staat. Alles draait om haar, en natuurlijk draait het bij mij ook om mijn kinderen, maar ik ga ook werken, en ze moesten soms ook echt wel even huilen, omdat mijn aandacht even naar iets anders moest. Ik zou zoals gezegd externe hulp inschakelen. Dat kan echt ontzettend helpen. Vreemde ogen dwingen, en de spanning tussen jouw man en jou helpt ook niet mee, dat voelt je dochter ook. Die cirkel moet echt worden doorbroken.
Er is geen enkele reden om te stoppen met borstvoeding. Wel is er een goede reden om kritisch te zijn in wanneer je de borst aanbiedt. Op deze leeftijd kun je op meerdere manieren troosten en de borst mag inmiddels de laatste optie zijn ipv de eerste. Ik zou echt professionele hulp vragen en hulp vragen in je omgeving. Je hebt nu op heel korte termijn slaap nodig. Zorg dat je man een paar nachten maakt en maak daarna zelf een paar nachten. Bespreek dit met elkaar en maak afspraken hoe jullie dit samen gaan oppakken
Ik heb trouwens zelf 1 huilbaby gehad en 1 baby die kma had. (in een hele heftige vorm) en 5 maanden lang op mijn borst heeft ‘geslapen’. Je moet echt op een gegeven moment het cirkeltje gaan doorbreken, onze oudste zoon was 9 maanden en toen was mijn man het in slaap wiegen zo ontzettend zat. We moesten dan minimaal 45 minuten staand(!) met hem wiegen terwijl hij al 10 kilo woog om hem vervolgens heel voorzichtig in bed te leggen en als hij dan wakker werd kon je weer opnieuw beginnen. Mijn man was het dus zat en dat was voor mij precies wat ik nodig had. Ik heb toen onze zoon in zijn eigen bedje neer gelegd, de eerste 3 dagen sliep hij pas na 2 uur. Als hij huilde legde ik mijn hand op zijn hoofd en troosten ik hem, maar ik haalde hem er absoluut niet uit. Na een week viel hij na 5 minuten zelfstandig in slaap en hoefde ik er niet meer bij te zitten. Het slapen ging pas echt goed toen hij op zijn eigen kamer ging slapen. Misschien moet je het samen slapen ook proberen los te laten, misschien past het wel helemaal niet bij je dochter en heeft ze juist een eigen plekje nodig, niet bij jullie in de kamer.
Hoeveel bv krijgt ze nu nog dan? Ik zou overgaan op kunstvoeding (datgeen wat ze op deze leeftijd nog nodig heeft) en verder vaste voeding. Fruit, evt wat brood en groente.
Ik ben het hier mee eens. Ik hoor te veel: dit wil ze niet, dat wil ze niet. Als ouder is het belangrijk om naar je kindje te luisteren, maar het is net zo belangrijk om je kindje grenzen te geven. Keuzes voor hen te maken die ze zelf niet kunnen. Dus in de co sleeper (of een omgebouwd ledikant als co sleeper) en laten liggen en er niet uithalen. Wel hand of arm erop en laten voelen dat je er bent. Het cirkeltje doorbreken.