Escalatie thuissituatie

Ik zou beginnen met je man even apart te laten slapen. Op die manier is hij iig uitgerust en kan hij overdag wat dingen doen, bijvoorbeeld in huis, die jou weer ontlasten.

Stoppen met borstvoeding is helemaal niet nodig, laat je dat ook niet aanpraten.
Dan stop je en dan? Ook dan zal je kindje continue bij je willen zijn, maar dan zonder borst.
Het is precies wat je zelf al schrijft, het gaat om de associaties.
Mijn kinderen sliepen regelmatig in slaap aan de borst en dat was helemaal oké.

Ik zou beginnen met het in orde maken van de plek waar ze slaapt.
Een ledikant is nog een te grote stap. Dan dus het ledikant ombouwen tot co-sleeper. Of wellicht
kan je op MP iets kant en klaars vinden.
Het zal wel moeilijk voor haar zijn maar als jij naast haar ligt, is ze veilig. Jij bent ér.
Dat het anders is dan ze gewend is dat is natuurlijk wennen, maar je hoeft je niet schuldig te voelen.
Je bent er voor haar. Waarschijnlijk zal het niet van de ene op de andere dag gaan maar ik zou toch doorzetten. Jij associeert (denk ik) haar huilen met pijn, ongemak. Maar dat is het, in dit geval, niet.

Als dat gelukt is, dan kan je eens gaan kijken naar je “borstbeleid”.
Zoals hierboven al wordt geschreven, troosten met de borst daar is niks mis mee, maar je kindje is geen pasgebore meer, en wat ik lees gaat het eigenlijk niet meer om troosten. Je kindje heeft een moeilijke start gehad en jij hebt haar op alle fronten het allerbeste gegeven. Daar mag je heel, heel trots op zijn!
Met als resultaat een kindje die wellicht voor jouw gevoel nog steeds alles voor de volle 200% nodig heeft, terwijl ze ondertussen een sterke dame aan het worden is, die geen lichamelijk ongemak en pijn meer heeft. Hoe moeilijk is het voor jou om dat los te laten…
Als de co-sleeper gelukt is, kan je gaan proberen om kritisch te kijken naar de momenten waarbij jij denkt dat ze om troost vraagt. Waarom vraagt ze om troost? Is er echt iets vreselijks aan hand? Of is het toch de gewoonte die ze natuurlijk al kent sinds ze geboren is. Als je die situatie voor jezelf helder kan krijgen, is het wellicht makkelijker om te zeggen oké, we gaan het anders proberen.
Is de borst op zo’n moment echt nodig?Ook dat zal zoals je wellicht al hebt ervaren niet makkelijk gaan. Maar bedenk ook hier: jij bent een top mama en ze komt echt niks tekort. Knuffel met haar, of laat papa haar bij zich nemen.
Het zou mooi zijn als je uiteindelijk kan gaan naar “gewoon” borstvoeding geven. Ik heb mijn zoontje tot 2,5 jaar aan de borst gehad en ben geen van jouw problemen tegen gekomen. Borstvoeding, ook al denken sommige mensen dat daar alles op af te schuiven is, is niet het probleem.

Blijf praten met je man. Vraag wat hij van jou nodig heeft, hoe hij dingen wil zien en wat zijn plan van aanpak zou zijn. Vertel hem wat jij van hem nodig hebt, hoe jij de dingen wil zien, en wat jouw plan van aanpak zou zijn. En probeer er dan samen 1 lijn in te krijgen. Het is nu zomer.
Als je het moeilijk vind om hem echt de taken over te laten nemen qua naar bed brengen, kan je bijvoorbeeld op dat moment een half uurtje gaan wandelen. Ondertussen luisteren naar een podcast, muziek, of even met iemand bellen terwijl je loopt. Geef hem de kans om het te proberen.

Verder toch over de drempel stappen en beginnen met hulp aan je omgeving te vragen.
Een vriendin die even de stofzuiger door je huis wil halen of even je bedden verschoont.
Oma die een uurtje komt oppassen zodat jij en man even weg kunnen,

Je kan me altijd een pb sturen als je even wil ventileren

 

Ik herken dit van de oudste. Onze oudste was een huilbaby en ik een nieuwe moeder die het vooral goed wilde doen. En ook wij kwamen in de cirkel van alleen op ons slapen, in slaap wiegen, elk uur een borst willen en anders niet slapen. Dat werd zo belastend voor mij dat ik op een gegeven moment echt depressief was. Mijn man en ik kregen ruzie, we sliepen niet. Het was echt vreselijk.

Wij hebben het toen wel rigoureus aangepakt: ik ben gestopt met borstvoeding (dat hoef jij niet te doen maar voor ons werkte dit omdat ik nu wist ok: hij heeft een fles gehad dus hij huilt nu dan is
Het geen honger dus het is iets anders en ik
Geef geen drinken meer) daarnaast ben ik eerst begonnen met hem in zijn bedje naast ons op de kamer leggen en in zijn bedje te laten. Als hij
Echt hysterisch ging huilen haalde ik
Hem eruit, tot hij rustiger was en dan ging hij terug. Als hij rustig huilde suste ik en legde ik een hand op zijn buik. Dat ging steeds beter. Wel kwamen we erachter dat hij altijd even 5 minuten moest mopperen en dan in slaap viel. Het beste ging hij uiteindelijk op zijn eigen kamer slapen omdat wij daar niet waren. Wij activeerden hem blijkbaar toch steeds.

Uiteindelijk ging hij prima doorslapen en
Is het nu een gezonde vrolijke jongen van 7 die uitstekend aan ons gehecht is. Ik vond het toen heel moeilijk (baby in een droomritme en een methode kiezen en stug vol blijven houden hielp dus het beste) en dacht ook maar is dit het beste? Ik kan hem toch niet laten huilen? Ook al ben ik erbij? Stoppen met borstvoeding? Maar het was het beste uiteindelijk omdat toen we weer slaap kregen alles beter ging. Uiteindelijk was het allerbeste dat ik weer ging werken. We kwamen wat losser van elkaar en uit de vicieuze cirkel. Ik denk namelijk echt dat we daar in zaten en dat ik die ook moest doorbreken.


De 2e en 3e ben ik niet meer begonnen aan borstvoeding, dat raad ik niet perse aan hoor, maar voor mij en ons was dit echt het beste: zoveel meer rust. Ze hebben wel altijd bij ons op de kamer geslapen tot 6 maanden maar ook altijd wakker in bed gelegd en ze gelijk
Met baby in een droomritme op een liefdevolle manier in de nabijheid meegenomen. En niet gelijk hoor, bij de tweede en derde heb ik
Echt nog wel in m’n verlof hele dagen met een slapende baby op me op de bank doorgebracht.
Heerlijk was dat. Maar het was ook heerlijk dat toen de wereld voor ons (kind en mama) weer wat groter werd en er weer dingen gedaan moesten worden (werken en huishouden) dat
Dit ook goed en op fijne manier ging.

ik zeg niet dat jij dit ook zo moet doen maar wil laten zien hoe het hier ging. Voor nu zou ik:

man laten slapen
Een methode kiezen en daar minimaal 2 weken aan vasthouden
Beginnen met dat borst alleen voedsel is en geen slaapmiddel
In eigen bedje in de nabijheid.

En dat wordt wel moeilijk en meehuilen denk ik maar het gaat jullie ook rust brengen. Jullie relatie en gezin is in zijn geheel belangrijk, niet alleen de baby natuurlijk. Het is jullie basis.

 

Minimaal een halve liter per dag, meestal meer. Bij flesvoeding gaat het over het algemeen ook om 3*200ml. Dat haal je met borstvoeding meestal ook ruim, vaak wel in minimaal 4 voedingen. Daarnaast is het kindje 9 maanden, dan ben je (afhankelijk van het kind) net bezig over te stappen naar 2 maaltijden en wat fruit. Mijn oudste at toen al goed, mijn andere 2 heel minimaal, daar werden ze niet heel groot van. Voor 1 jaar is melk nou eenmaal de belangrijkste voedingsbron.

@Billylove
Daarnaast en daar moet je echt even rekening mee houden, als je kindje nog veel en regelmatig drinkt, dan moet je rustig afbouwen. Je zal de eerste niet zijn die ook op die leeftijd nog een (beginnende) borstontsteking oploopt en geloof me, dat kost nog meer energie. Het is met 9 maanden meestal nog niet zo dat je van vandaag op morgen kan stoppen, ook het afbouwen kost tijd en energie. En dat is het heel erg waard als je wilt stoppen, maar kan vies tegenvallen als je nog andere strijd aan het voeren bent. Ik zou dus wel het troosten met de borst radicaal stoppen en ik zou daar je partner en ook andere personen bij laten helpen, maar de borstvoeding zelf kan je niet radicaal stoppen. Je kunt wel prima afbouwen als je dat wilt, maar neem daar wel de tijd voor.

 

Ik vroeg hoeveel ze nu kreeg, dus ik bedoel daarmee, hoe vaak drinkt ze werkelijk een voeding? Voor de rest weet ik ook hoe het werkt Ik heb ook nergens gezegd dat ze geen melk meer moet geven toch?

 

Ik zou nu de prioriteit leggen bij het veilig slapen. Op dit moment slaapt ze alleen in jullie grote bed. Dat is (zoals je zelf al zegt) onveilig want ze draait en ze gaat een keer beginnen met kruipen, staan etc. Daarnaast komen jullie totaal niet meer aan rust toe omdat je haar continu in de gaten moet houden vanwege de veiligheid. En omdat je van nature minder diep slaapt met een kind naast je (eigen ervaring).

Dus dan slaapt ze eindelijk en dan komt er nog niemand aan zichzelf of het huishouden toe! In die tijd dat zij slaapt had jij ook een zeer noodzakelijk dutje kunnen doen. Of de afwas, strijk, of gewoon in de zon met je voeten omhoog.

Wat is het verschil tussen een ledikant op jullie kamer of jullie bed (zonder jullie erin) je schrijft dat je pas vertrekt als ze in slaap is.

Doorbreek dus dat slapen op de verkeerde plek. Dat geeft zoveel meer rust en vrijheid. Je kunt ook geborgenheid geven in haar eigen ledikant (op jullie kamer). Jij bent er immers. Ze kan je voelen, horen, ruiken etc.

Uiteindelijk moet jij dit doorbreken. Je man wil dat waarschijnlijk al lang. Het is dus niet of zij eraan toe is. Jij moet die beslissing maken en doorzetten op dit punt.

Dus zet het ledikant op de kamer, slaapzak aan, voeden en haar erin leggen. Stoel ernaast en sussen of wat dan ook. Je hebt haar dit aangeleerd dus kunt het ook weer aanpassen en veranderen naar iets anders. Oordopjes in en bijvoorbeeld een boek of telefoon erbij. Ze ziet en hoort je maar niet toegeven aan het huilen. Jullie moeten daar doorheen. Jij wellicht meer dan zij. En huilen kan ook echt een teken van vermoeidheid en slaap zijn.

 

Dit dus. Je kind kan wennen aan een nieuw ritueel. Waarbij jullie er nog steeds voor haar zijn. Maar waarbij jullie wel de grens aangeven wat goed voor haar en voor jullie is. Niet eruit halen of naar beneden (tal van prikkels). Niet continu blijven voeden terwijl er geen honger meer is en ze al haar aandacht eb knuffels heeft gehad. Soms is het tijd om te slapen en moet je daarin wat harder en duidelijker worden. Dat maakt je geen slechte maar een goede moeder. Want uiteindelijk zorgt slaapgebrek, stress, en relatieproblemen ervoor dat je een minder leuke en actieve moeder kunt zijn dan je eigenlijk wilt.

Ook zal beter slapen jouw psychische problemen enorm verbeteren waardoor je uiteindelijk weer kunt werken en genieten van je leven en gezin.

 

Nee, ik denk ook niet dat je hiervoor hoeft te stoppen met borstvoeding.
Mijn oudste was een aardig makkelijke baby, nadat we wisten dat ze zo huilde door reflux en daar deels wat aan konden doen.
Bij mijn zoon waren we bang dat onze dochter hem wakker zou huilen en die hebben we denk ik iets te snel steeds getroost. Op het laatst was hij helemaal overprikkeld en moe en ik ook. Echt, ik was geen leuke moeder daardoor.
Ik heb dit boekje toen gekocht en al had het 1000 Euro gekost, ik zat er zo doorheen dat ik het nog had uitgegeven. https://www.bol.com/nl/nl/f/slaap-kindje-slaap/9200000030059853/

We hebben de methode een beetje aangepast. Vreselijke huilbuien bleven uit hoor, hij sliep sneller en steeds langer. Daardoor kon hij ook veel meer hebben zonder te gaan huilen of overprikkeld te raken. Echt een aanrader vind ik.

 

Zeker geen reden om te stoppen met de bv joh! Zonde. Hier kreeg de oudste kunstvoeding en de jongste 2 kregen bv, bv is zoveel makelijker met slechtere slapers.
Ik lees helemaal niks raars in je verhaal qua slaapgedrag en bv. Ook het aan de borst in slaap vallen is heel normaal. Samen slapen in mijn ogen ook.

Wij hebben het altijd op die manier gedaan moet ik zeggen en dat ging prima. De jongste heeft tot een jaar of 8 zelfs bij ons geslapen.
Qua veiligheid kun je aanpassingen maken. Bedhekjes bijvoorbeeld, zodat ze niet kan vallen wanneer ze alleen op bed ligt of idd proberen over te gaan op een co sleeper.
Maar wat je doet qua bv en slapen is compleet normaal, ga daar niet aan twijfelen door sommige reacties hier alsjeblieft, zeker niet als je nog door wilt gaan.

Uiteindelijk gaan ze echt wel in hun eigen bedje in hun eigen kamer slapen, maar er niks mis mee zoals je het nu doet an sich.

Voor je eigen rust kun je proberen rustig dingen aan te pakken of veranderen, maar laten huilen of overstappen op kv is daarvoor echt niet nodig.

Is het een optie om af en toe apart te slapen, zodat een van jullie een goede nachtrust krijgt? Tot alles wat stabieler is bijvoorbeeld?

 

Even hierop inhaken. Niks verkeerd! Je hebt dat juist heel goed gedaan en dat is juist zo fijn aan bv. Dat het nu niet meer werkt, wil niet zeggen dat het verkeerd is.

Zou ook eens bij kiind kijken. Heel fijne informatie over oa attachement parenting.

 

Kies wat belangrijk voor jou is, kijk welke methode bij je aansluit en ook voor de lange termijn haalbaar is.

Bijv. in slaap wiegen (zal niet je doel zijn maar als voorbeeld) is leuk als ze klein zijn maar met 9+ kg wordt dat m niet meer.

Wij kozen bewust voor een heel kort slaapritueel, omdat naarmate ze ouder worden de "nog een verhaaltje", "beetje dorst" etc. er toch bij gaan komen.

Zelf verzonnen liedje zingend naar boven met daarin wat we gaan doen (pyjama aantrekken, slaapzak aandoen etc), in bed leggen met een slaapzakje, kroel en speen en na een kus met "slaap lekker, weltrusten, tot zo! Hou van jou" de deur uit.

Dat is wel vol te houden zeg maar.

En in tijden dat we moesten omschakelen en in een slaapregressie zaten met G. heb ik mn haakwerk meegenomen en ben op ons bed gaan haken of ik zat op de overloop (in tijden van "ik kan de deur open krijgen whuhuuuu!") met een thermoskan thee, kussens, haakwerkje en een headset met muziek. Had ook wel beroerde bekken en geen trek in elke keer die trap op en af. (En een dochter met engelengeduld zodra ze een plannetje heeft en die t ook gerust 100x probeert)

 

Dat vind ik ook.
Ik denk dat ze het, gezien de situatie, goed heeft gedaan.
Als het niet meer werkt kan je kijken hoe je dingen anders zou willen doen.

 

Hier valt H ook aan de borst in slaap en dan kan ik hem half slapend in bedje leggen. En soms ook niet dan wacht ik eventjes en probeer ik het weer.. als hij wakker word dan valt hij zelf ook wel weer in slaap en ja er zijn ook nog nachtvoedingen en die bouwt hij zelf af ❤️
Dan is eventjes troosten en slaapt hij verder.
Ben blij dat ik al ruim 15 maanden hem mag voeden en zijn momenten van sprongen regessies dat het super zwaar is, maar ik weet dat het ook altijd weer beter word.