Zondag 29 november, 8.32 bevallen van mijn dochter. Lana: 3515 gram Mijn verhaal: Zondag 29 november 0.30 Ik ga naar bed en heb nog geen enkel vermoeden wat me deze nacht te wachten staat.. 3.00 Zoals wel vaker word ik weereens wakker om te plassen, niets aan de hand tot ik in bed stap.. 3.05 Heb ik nou net in bed geplast of zijn mijn vliezen gebroken, heel onwerkelijk. 3.05 Ja hoor, de eerste wee.. Vanaf toen ging het snel, elke 3 minuten een flinke wee van ruim 1 minuut dus direct de vk gebeld ipv een uur wachten. Binnen een half uurtje is de VK aanwezig en ik blijk al 3,5 cm ontsluiting te hebben.. Ze wou eigenlijk eerst nog naar huis om af te wachten, maar binnen een paar minuutjes komen de weeen zo snel en zijn zo heftig dat we direct naar het ziekenhuis mogen. Daar aangekomen gaat het alleen maar steeds sneller en krijg ik amper de tijd om op adem te komen.. 6.45 Ik mag gaan persen, hoewel ik het enorm moeilijk heb omdat alles zo snel gaat lijkt alles nog goed te gaan. 7.00 De baby blijkt klem te zitten en de gyn word gebeld.. Rond 8.15 begint de tijd te dringen, baby vangt de weeen steeds minder goed op en er is nog steeds geen vordering bij het persen (al vlogen de aambeien eruit..) De vacuumpomp word erbij gepakt en schiet er zelfs nog 3 keer af, zo hard gaat het eraan toe. Ergens tussendoor is er nog een flinke knip gezet (volgens mijn man met een grote heggeschaar, maar zelf heb ik dat moment gemist) Ik weet ook nog dat ik twee handen naar binnen voelde gaan, daarna lag er iemand op mijn buik en werd er met grof geweld nogmaals getrokken.. 9.32 Op dat moment was het alles of niets, gelukkig lukte het nu wel.. Ik heb ons wonder 2 seconden kunnen zien toen ze werd afgevoerd, slap, blauw en geen geluid. Gelukkig was papa direct met ons wondertje mee en hoorde ik vrij snel toch wat geluid. Ondertussen werd ik gehecht en kwam iemand vertellen dat het een meisje was van 3515 gram, maar ze had wel haar armpje gebroken met mogelijk zenuwschade. Ook hoorde ik dat de navelstreng twee keer rond haar nekje had gezeten, gelukkig wees een bloedtest uit dat ze geen schade had door het korte zuurstofgebrek. Hierna heeft het 1,5 uur geduurt voor ik Lana eindelijk weer zag en bij me kreeg.. Vanwege de heftige bevalling en moeilijke start moest ze helaas wel naar de coufeuse afdeling terwijl ik ergens anders lag, gelukkig hadden ze er een camera boven haar hangen en kon ik haar 24 uur per dag op tv bekijken. Die dag ben ik wel nog een paar keer in me rolstoel bij Lana geweest, maar helaas niet in staat zelf veel te doen.. Maandag 30 november Ik ben weer wat bijgekomen en ga smorgens naar Lana, de coufeuse staat al uit en ze mag vandaag naar een normaal wiegje. Kinderarts is geweest en armpje is in het verband gedaan en gespalkt. Zelf ben ik nog niet in staat haar op te pakken, maar mag haar wel al zelf het flesje geven (borstvoeding kwam niet op gang..) Dinsdag ochtend weer een tegenvaller, ze hadden me lactulose moeten geven om mijn ontlasting wat dunner te houden maar zijn dit vergeten?! Gevolg een flinke drol (sorry voor de details) waarbij mijn hechting knapt, meteen een directe terugslag op wat ik alweer kon.. Met kolven geen enkele druppel, toch elke 3 uur volhouden.. Woensdag, vandaag horen we of we naar huis mogen.. Ondertussen weer een klein beetje borstvoeding, dus Lana mag weer aan de borst. Ondanks alles hapt Lana heel goed aan en lijkt alles er weer positief uit te zien. Lana word geprikt omdat ze wat geel ziet, maar de waardes zijn zo laag dat we toch naar huis mogen! Thuis Omdat we een speciaal geval zijn krijgen we alsnog het max aantal uren kraamzorg. Ten eerste vanwege Lana haar moeilijke start en armpje en omdat mijn hechting intussen gewoon was verdwenen dus ik met een open wond zat waar ook nog eens een beginnende infectie is bijgekomen. Eerste nacht zijn we redelijk doorgekomen en donderdag kregen we onze vaste kraamverzorgster, echt een topper! Elke dag ga ik met stappen voorruit en begin me weer mens te voelen. Naast de nachtelijke verzorging doe ik nu ook overdag al bijna alles alleen voor Lana, zelf word ik nog wel lekker verwent. Dinsdag ritje ziekenhuis voor een foto van het armpje, het zit al aan elkaar maar ze houden het nog even gespalkt, volgende week nieuwe foto.. Volgens de chirurg komt het vrijwel zeker weer 100% goed, het gaat alleen nog aardig wat tijd kosten. Ook was dinsdag de laatste dag met de kraamzorg, heel jammer want het is een ontzettend lief mens en we gaan haar zeker missen.. Ze heeft ons veel vertrouwen gegeven, dus we zitten vol goede moed.. Gister.. Paniek, de spalk ligt eraf dus mama overstuur en weer terug naar het ziekenhuis.. Echt ontzettend eng, zeker omdat dat armpje nog zo slap is (Lana heeft het natuurlijk nog nooit goed kunnen bewegen) Volgens de arts kan het gelukkig geen kwaad en we hebben er nu een betere spalk omheen zitten. Dan komen we bij vandaag: Ze was gister nog wel wat mopperig, maar vandaag weer heel tevreden.. Vanmorgen is de navelstreng afgevallen, dus misschien dat ze daar wat last van had. Ik heb haar vandaag ook lekker gewassen en nieuwe kleertjes aangedaan, weer erg goed voor mijn zelfvertrouwen dat het nu wel zonder problemen ging! Ook kan ik weer normaal zitten, dus weer af en toe online komen.
Jee heftig, vooral dat stukje waarbij je schrijft dat de aambeien eruit vlogen. Ik moet er niet aan denken zeg... Maar gelukkig gaat het allemaal beter. Gefeliciteerd met jullie dochtertje!!
Gefeliciteerd met de geboorte van Lana!! Prachtig meisje, met een prachtige naam Wel erg naar dat het allemaal zo gelopen is maar gelukkig gaat het allemaal de goede kant op!
Jeetje inderdaad een heftig verhaal! Maar wat een schattig meisje hebben jullie zeg. Super gefeliciteerd en geniet van je kraamtijd
Nou vandaag ook weer lekker.. Vanmiddag tijdens het verschonen kreeg ik al een beetje de indruk dat Lana haar linkerhandje wat dikker leek, maargoed het was niet opvallend dik dus misschien mijn verbeelding. Een voeding later was het handje opeens wel duidelijk dikker, dus ja hoor weer naar het ziekenhuis.. Na de losse spalk die er zo afviel nu dus een spalk die haar armpje afknelde Elke keer als alles eens helemaal goed lijkt te gaan dan gaat er weer iets mis.. Maargoed nu is het verband waarmee de spalk vast zit een stuk ingeknipt en is alles als het goed is nu in orde. Ze bewoog net wel haar polsje weer een stuk beter, dus volgens mij gaat het idd een stuk beter. Al met al blijf ik het nu toch wel wat eng vinden.. Vind het zo erg voor mijn meissie dat het elke keer weer tegen zit
Saskia, jeeeeetje zeg.....wat ben jij een ongelooflijke bikkel zeg! Wat een hel van een bevalling maar wat ga jij er ontzettend mee om zeg, heb het met open mond zitten lezen. Hier uiteindelijk onder narcose bevallen (niet best!) maar al ik zie wat er met jullie is gebeurd mag ik nog van geluk spreken. Heerlijk dat het nu goed gaat zeg, ik gun jullie het aller aller beste! Liefs Elmo *is echt zwaar onder de indruk*
jeetje meis, wat een gedoe allemaal Vind idd dat je je er goed doorheen slaat, toppie! Gefeliciteerd met je knappe meid! (wat n mooie foto) Hopelijk gaat alles nu goed zonder tegenslagen en kun je echt gaan genieten. Liefs emmalotte
Gefeliciteerd met jullie wondertje! Mooie naam! En wat een ontzettende prestatie zeg! Knap gedaan hoor!
Pff wat een bevalling en wat een tegenslagen telkens, hoop dat je nou die periode kan afsluiten. En het met jullie meisje toppie gaat. Van Harte Gefeliciteerd hoor ze ziet er prachtig uit.
Ondertussen gaat alles prima, ze drinkt goed en slaapt ook goed Morgen naar het ziekenhuis voor de kinderarts, geen idee wat ze precies gaan bekijken maar ik verwacht in elk geval niets schokkends.. Overmorgen ook weer naar het ziekenhuis, maar dan voor een foto van haar armpje en dan naar de chirurg om te zien of de spalk eraf mag of langer moet blijven zitten. Ik hoop dat haar armpje al genoeg hersteld is om zonder spalk verder te mogen.
Wat een heftig verhaal zeg. Arm kind met haar armpje Gelukkig gaat het elke dag beter met jullie beiden. Van harte gefeliciteerd
Nou de controle in het ziekenhuis stelde dus idd niets voor, ze ziet er goed uit en van het armpje kunnen ze met de spalk erom niet veel zeggen.. Wat een verassing pfff.. Maargoed nu hebben we over 3 weken gewoon weer een nieuwe afspraak met de kinderarts en fysiotherapeut, dan zal het vast wel wat meer nut hebben. Was gister alleen zo moe, ook doordat ik nogal wat in huis heb gedaan, dat ik hier niet meer gereageerd heb.. Vandaag weer naar het ziekenuis, maar deze keer voor een foto van Lana haar armpje en daarna naar de gipskamer. Tenminste een afspraak waar ik het nut wel van in zie.. Nu maar hopen dat de foto goed is en de spalk eraf mag.