Hoi allemaal, Ik ben benieuws of er nog meer meiden zijn die zich van de bevalling niets meer kunnen herinneren. Het is namelijk zo snel gegaan allemaal! Ik was 37.6 weken zwanger toen ik 's nachts wat last van mijn rug kreeg. Dit werd 's morgens heviger en om 10 uur toch maar even het ziekenhuis bellen want ik stond daar onder controle vanwege hoge bloeddruk. Ik moest voor de zekerheid maar even komen om een ctg te laten maken. Daar heb ik een uurtje aangelegen en mocht daarna naar de wachtkamer om op de gyneacoloog te wachten. Dit was om 12.15 uur. Tegen half 1 braken mijn vliezen ineens. De gyneacoloog heeft even gekeken en ik bleek al 4 centimeter ontsluiting te hebben. Ik mocht naar boven naar de verloskamers en daar werd mij verteld dat het wel heftiger kon gaan worden. Mijn man is mijn koffertje gaan halen uit de auto. Het was inmiddels 1 uur en toen hij terug kwam met mijn koffertje heb ik hem gesmeekt om de gyneacoloog te laten komen. Ze was er rond kwart over 1 en ik bleek al 8 cm ontsluiting te hebben! Dat was even paniek want dat hadden ze nooit verwacht! Daarna is het een zwart gat. Weet er bijna niets meer van. Ik kreeg een weeenstorm en om half 3 was mijn kleine man er al! Het is allemaal echt heel hard gegaan! Zijn hartslag werdt heel traag en ze hebben de pomp erop gezet. Tijd voor een knip was er niet. Er is volgens ijn man veel geweld bij komen kijken maar dat kan ik echt niet meer terug halen. Ik weet pas weer wat nadat de navelstreng doorgeknipt is. Dit lijkt ideaal een bevalling van 2 uur maar het is niet te verwerken om de een of andere reden. Zijn er meer mensen die dit herkennen??:x
Hallo, Ik herken je verhaal wel een beetje...ik ben ook in 2 uur bevallen. Maar het verschil is dat ik wel al met gebroken vliezen in het ziekenhuis lag (was toen 36 weken) Ze zouden me die donderdag gaan inleiden (36 wk en 3 dgn) dus gewoon lekker relax naar de verloskamen...denkend dat het wel heel lang kon gaan duren. Ze hebben toen even inwendig gevoeld en had toen al 6cm!!! Mijn vliezen zijn toen nogmaals gebroken en binnen een uur had ik 10 cm en mocht ik gaan persen...dat was 3 keer...en hij was er al! Ik had dit ook totaal niet verwacht...het ging dus ook mega snel en je maakt het dan toch minder bewust mee.
Ja dat herken ik maar al te goed. Hier in korte versie mijn verhaal: 26 uur weeen. (dat was niet echt spectaculair op de weeenstorm na) Toen mocht ik uiteindelijk persen, hartslag daalde, toen tijdens persweeen met spoed naar het ziekenhuis. Ik ben de auto ingebonjourt, naar het ziekenhuis gereden, daar op een bed gaan liggen en bevallen. De uiteindelijke uitdrijving heeft 10 minuten geduurd. Ze is in 1 perswee geboren. (en thuis nog 1 perswee gehad dan) Nou tussen het hartslag dalen en Sasha in mijn armen kon ik me vrij weinig meer herinneren. Alsof ik droomde ofzo, lastig uit te leggen. Door veel met mijn man te praten, kwam alles beetje bij beetje wel terug, maar nog zijn er dingen die weg blijven.
hier ook ... heel de dag wezen winkelen..... gekookt voor de mannen hier ....die komen hier iedere donderdag pokeren... om 12 uur hadden hun zo iets van ohjee volgens mij kunne we beter weg gan (ze slapen hier ook) dus jongens weg en mijn man aangeboden om nog ff te gaan slapen om half 2 had ik zoiets van geen iedee hoeveel tijd er tussen de weeen zat wand die voelde ik amper , maar ik wil naar het ziekenhuis... om 2 uur was ik daar had ik al 7/8 cm dus snel mn ma laten bellen die was net optijd.... en ik bedacht me ineens..."moeten we ook de kraamhulp bellen? ach doe maar wel" om 5 voor half 4 is mn dochter geboren in 11 min persen... niks van gevoeld... ook de weeen niet.... er lach opeens een baby voor me die niet huilde .... alsof het een pop was... en mn buik was weg.. om 6 uur was ik alweer thuis zonder pijntje... alsof er niks gebeurd was zo snel en makkelijk.. ik had graag een foto ofzo gezien dat ze er met alleen dr hoofd al uitkomt. maar daar ging het te snel voor ook de navelstreng doorknippen hebben hun snel gedaan... en ik heb dr pas in een doek voor het eerst gekregen en had haar graag nat voor het eerst op mn buik willen zien en hebben ... ook waren we de kraamhulp vergeten te bellen dat deden we pas om 2 ur de dag er na hoe stom het ook klinkt ik had er graag meer moeite voor willen doen..... en had het in het begin moeilijk met accepteren dat het echt van mij is... en ik het niet op straat gevonden had ofzo
Ben twee keer bevallen. Een keer duurde het 24 uur, de andere keer iets meer dan anderhalf uur. Verschil moet er zijn! Hoop trouwens dat je zoontje weinig last heeft gehad van die pomp? Wel sneu voor hem zeg. En natuurlijk ook rot voor jou! Denk dat het misschien een soort 'overlevingsmechanisme' is, dat je het niet meekrijgt dat het zo slecht gaat met je kindje. Heb vooral de laatste bevalling, hoe kort ook, heel bewust meegekregen. Tijd om een beetje in een 'ritme' te komen was er niet. Maar ik denk dat als ik geweten zou hebben dat het niet goed ging met Eskil, ik helemaal gek geworden zou zijn. Alle pijn en alles om me heen kwam veel 'rechtstreekser' binnen dan bij mijn vorige bevalling... Ik denk dat ik dan helemaal niet meer had durven persen. Of helemaal in paniek was geraakt. Het lijkt me achteraf wel vervelend om hele delen uit je geheugen te missen, maar misschien is het beter zo? Weet niet of je het had willen meemaken, de hartslag van je kind horen dalen... Maar veel sterkte met het verwerken ervan... Geef het wat tijd en probeer te accepteren wat er is gebeurd... Komt helemaal goed meid!
Hier ook een snelle bevalling gehad, maar ik herrinner me wel alles. Om 6.30 ben ik opgestaan (zoals zovaak van het niet slapen en plassen) en heb ik buiten bij de honden gezeten en wat rondgeslenterd. Ik had wat last van buikpijn, maar we waren die dag ervoor wezen uit eten en dacht dat het daardoor kwam. Om 8.30 zei mijn vriend dat ik toch maar even moest bellen voor de zekerheid. De vk dacht ook dat het niet veel was maar zou wel komen kijken. 9.15 staat de vk aan de deur en ik ga op bed liggen en ja hoor zei ze blijf maar liggen, je zit al op de 8 cm (ik heb nog gewoon doorgelopen omdat ik nergens echt last van had). De vk meteen de kraamzorg gebeld en die was nog net op tijd, want om 10.10 braken mijn vliezen en om 10.30 was onze meid geboren.
Nou ik heb geen snelle bevalling gehad, 3 dagen in het ziekenhis vanwege inleiden, dit schoot dus niet op... en toen de vliezen zijn gebroken duurde het nog 18 uur toen mn zoontje na 95 persen is geboren, lang dus, maar wat ik wilde vertellen is dat ik me er allemaal vrij weinig van herriner ondanks dat t zo lang geduurt heeft! Denk idd dat snel bevallen ook nadelen heeft, maar ik hoop dat als ik ooit een 2e krijg iets sneller te bevallen als bij de 1e
Heel herkenbaar. Ik ben ook met 37.3 weken bevallen van onze dochter en heb het ook niet helemaal bewust meegemaakt. Om 3 uur snachts de eerste wee en om kwart voor 8 smorgens was ze er al. Ben zelfs nog met de ambulance naar het zh gebracht omdat ons meisje klemzat en het benauwd kreeg. Weet zelfs niet meer wie er rond mijn bed stond in het zh. Had ook echt het idee en dat heb ik nog vaak gevraagd of ze mij volgespoten hadden met het een of ander. Dat was niet het geval maar omdat ik me zo moest concentreren op mijn weeenstorm had ik enorm veel endorfine in mijn lijf.
Wat jammer dat je je er niets meer van kunt herinneren. Ik heb ook twee hele snelle bevallingen gehad (3 uur en 2,5 uur vanaf de eerste wee), maar ik kan ze me nog heel goed voor de geest halen. Ik denk dat het wel scheelt dat ik 2x thuis ben bevallen in relatieve rust, dus geen gesjees naar het ziekenhuis etc. Eerste keer was het natuurlijk een verrassing voor me dat het zo snel kon gaan, de tweede keer ging nog sneller, maar toen was ik er op voorbereid. Het enige dat ik me van de laatste keer niet zo heel goed kan herinneren is het laatste stukje. Ik ging van 4 cm naar baby eruit in ongeveer 10 minuten en vooral de uitdrijving was erg heftig. Ik weet alleen nog dat ik, mijn man en de vk er alle drie volledig door overvallen werden dat die baby er ineens uit kwam vliegen, haha.
Hier ook 2 sneel bevallingen. De 1e djuurde 3 uur en 48 minuten en daar weet ik nog vrij weinig van. De 2e duurde 2 uur en 42 minuten, maar die heb ik wel heel bewust meegemaakt. Ik kreeg om 3.45 mijn 1e wee, vk was er een uur later en toen zat ik op 6 cm. Zij brak de vliezen en toen is er ruim 3 kwartier niks gebeurd, kwam geen cm bij.... Toen om 6.45 begon een weeënstorm en om 6.27 uur is ze geboren na 3 persweeën. Vooral dat laatste stukje staat me nog heel goed bij, was enorm pijnlijk.
bij mijn tweede bevalling ben ik wel ff de tijd kwijt geraaktging ook zo snel!!! om 6 uur de verloskundige laten komen want dacht dat ik weeen had.die voelen en zei dat ik nog wel een weekend zou lopen:xom half 7 ging ze weg en om 10 over 8 braken me vliezen,,,,kreeg gelijk persdrang en de verloskundige was net 1 min binnen toen om 5 voor 9 onze dochter geboren werd!! het ging zo snel dat ik er niks meer van weet,,want zo stond ik nog aan de tafel,,en zo lag ik op bed de persweeenweg te puffen tot de verloskundige er was.wist niet meer hoe ik op dat bed gekomen wasde andere 2 bevallingen heb ik veel bewuster meegemaakt!!
Ja hier ook wel een beetje. Rond 7 uur half 8 een kramp waarvan ik twijfelde of het een wee was. Om 9 uur deed het flink zeer, de vk kwam en ik had al 8 cm ontsluiting. Wilde toen met alle geweld naar het ziekenhuis voor een ruggenprik (alsof je die nog krijgt met 8 cm, maar goed ). In het ziekenhuis werd alles klaar gezet, mijn vliezen werden gebroken, een half uur flinke weeen en toen mocht ik persen. Het is allemaal zo aan me voorbij gegaan, als ik eraan terug denk kan ik me haast niet herinneren dat ik het was die daar lag. Maar beter zo dan 2 dagen creperen denk ik dan maar .
eerst even een klein point voor Elie: aangezien je 's nachts al pijn in je rug kreeg, kun je er eigenlijk wel vanuit gaan dat je bevalling toen al is begonnen (duurde dus dan wel iets langer dan 2 uur ) maar nog steeds erg snel! ikzelf ben met 37-1 ingeleid om 9.30 zijn mijn vliezen gebroken en om 13.18 was mijn meisje er binnen 4 uur dus ik heb vanaf 10.00 uur ongeveer in een weeënstorm gezeten, tot het laatste moment en na 4 keer persen was ze er allemaal erg snel dus ook maar wat ik zelf het ergste vond was niet de snelheid maar de weeënstorm (tussen elke wee maar 20 seconden om bij te komen is niet bepaald lekker :s)
Ik ben ook binnen 2 uur bevallen van onze tweeling! Ik ben op maandag opgenomen met weeen. Meteen aan de weeremmers en longrijpers. Ik was toen 31 weken zwanger... Op donderdag was alles prima en was er sprake dat ik weer naar huis mocht. Ik had geen weeen meer en alles was rustig... In de nacht van donderdag op vrijdag werd ik wakker en moest ik naar het toilet. Ik bleef maar vocht verliezen en dit bleek vruchtwater te zijn. Om dat ik het helemaal niet verwacht had (ik mocht tenslotte naar huis!! ) besefte ik het helemaal niet. Toen kreeg ik wat kramp...kon het eigenlijk geen wee noemen. De verpleging nam me niet zo serieus toen ik zei dat ik persdrang had..ik hoefde mijn man nog niet te bellen. Dit toch maar gedaan, want de gyn kwam kijken en ik bleek al 9 cm ontsluiting te hebben! Mijn man kwam binnenstormen, en een kwartier later werden Romy en Sofia geboren met 5 min. daartussen.... Om 02:30 belde ik de verpleging en om 04:30 werd ik gehecht.... Ik heb het er heel lang moeilijk mee gehad omdat ik het me ook niet goed herrinnerde...Het ging zo snel, dat ik alleen maar kon denken: Goh ik lig te bevallen"... Het leek net een droom...Zeker omdat de kinderen meteen naar de couveuse moesten....
hallo, ik heb ook een hele snelle bevalling gehad met 37+2 wk. Ik heb totaal geen weeen gehad, die nacht moest ik veel plassen, om 5.15 weer alleen toen ik op stond verloor ik vocht en moest ik de hele tijd poepen maar het drong niet tot mij door dat ik al wel is kon gaan bevallen, we wouden zelf de vk niet uit haar bed bellen maar half zeven had ik zon druk daar beneden dat ik niet meer kon wachten, dus de vk gebeld die was er 7 uur en toen naar boven gegaan gevoeld en was gelijk 10cm. mocht om 7.15 gelijk persen en 45 min later is onze dochter geboren. ik heb het merendeel samen met mijn partner gedaan want zij moest alles klaar zetten. Ik heb het ook best moeten verwerken omdat ik niet had verwacht dat ze zich al zou aankondigen had ook pas officieel net een week verlof was blij dat ik vakantie vooraf had genomen.
Hier nog een snelle bevalling. Ik ben ingeleid. Ben trouwens ook stukken van de bevalling kwijt. Ik was ook heel afwezig tijdens de bevalling vooral vlak voordat ik mocht persen. Had 2 nachten niet geslapen en viel tussen de weeën door gewoon in slaap teminste zo voelde het. Om 7 uur moest ik er zijn de verpleegsters waren zich aan het voor bereiden en ik ging me omkleden. Ook zetten ze me aan de CTG. Om 8 uur zijn mijn vliezen gebroken en het infuus met weeënopwekkers gestart Ik had 4 cm ontsluiting. rond 10 uur kwamen ze voelen en ik had 7 cm en ze zeiden ja het duurt nog wel even hoor. Nou ze waren nog geen 10 min weg en ik kreeg persdrang. Ik drukken op de knop en toen ze voelden had ik al 10 cm Om 10.52 is ons meisje geboren. Vooral van 9 uur tot 11 uur weet ik echt niet veel meer. Achteraf van mijn moeder gehoort dat we mijn dochtertje bijna kwijt waren want haar hartslag daalde elke wee. Mijn moeder zei ja gelukkig hadden jij en je vriend het niet echt door. Maar ze zag dat de gyn het ook niet wou zeggen omdat ik anders misschien de hoop zou verliezen. Ze is ook geboren met haar navelstreng 4x om haar nek heen. Dus ik ben binnen 3 uurtjes bevallen van ons eerste kindje. Ik vond de bevalling lichamelijk niet echt moeilijk of zwaar ik had gewoon geluk Maar emotioneel is het echt een achtbaan.
Hier ook een snelle bevalling. (vandaag precies 4 jaar geleden ) Om 8 uur 's ochtends dacht ik dat ik in bed had geplast. Dus ik liep naar de badkamer terwijl mijn man onder de douche stond en terwijl ik vertelde dat ik in bed geplast had kwam er nog een hele plens uitvallen. Hihi! Dus mijn man zei: volgens mij is het begonnen! Om 10 uur kwam de verloskundige langs. Ze keek even en ze zei dat we over 2 uur maar even terug moesten bellen om te vragen hoe het er voor stond. Om half 12 scheeuwde ik het uit, de pijn was ondraaglijk. Dus verloskundige kwam en keek...ik had 7 cm ontsluiting. Ik wilde perse in het ziekenhuis bevallen, dus wij hup de auto in. Toen we in de kamer aankwamen mocht ik meteen beginnen met persen en binnen een half uur was hij er.
Ook hier is het redelijk snel gegaan: 17-11-09 werd ik rond half 7 's ochtends wakker met rugpijn, ik was die dag precies 41 weken zwanger. Tot een uur of 10 heb ik met de rugpijn gelopen, kon niet opmaken of het nou echt weeen waren. Ik had die dag een afspraak staan met de vk, om 12 uur. Om 11 uur begon ik te merken dat tijdens de continue rugpijn, een piek zat van ergere pijn. Dus m'n vriend maar wakker gemaakt en naar m'n moeder gereden. Tijdens de autorit, van groningen naar assen, realiseerde ik me dat dit toch goed weeen konden zijn, haha. Geen fijne autorit dus, enfin, bij m'n moeder de vk gebeld, ze zouden wel even langskomen voor de zekerheid. Half 1 kwam ze aan, ze besloten even te kijken of ontsluiting had en ja hoor, inmiddels 5 cm. Ik had vooraf al besloten in het ziekenhuis te willen bevallen en daar mochten we ook gelijk naar toe. 14:00 werden m'n vliezen gebroken, 14:40 had ik volledige ontsluiting, dus werd ik naar de verloskamer gereden om te gaan bevallen. 15:16 is m'n dochtertje geboren en om 18:00 liep ik het ziekenhuis weer uit, samen met m'n vriend en dochter, een heerlijk gevoel!